Η Αλωση της Κωνσταντινούπολης...

(της Ζέτας Μακρή)

.Σαν χθές ήταν  στις 29 Μαΐου 1453 που αλώθηκε η Πόλη από τους Τούρκους. Στην Ελλάδα πολύ λίγοι πιά θυμούνται αυτή τη μαύρη επέτειο. Στην Τουρκία όμως και ειδικά στην Κωνσταντινούπολη,  γιορτάζεται με πολύ θόρυβο και φανφάρες η πτώση της Πόλης στα χέρια των Τούρκων!

Ακόμη κι εκεί όμως υπάρχουν κάποιοι σκεπτόμενοι άνθρωποι που αποδεικνύουν πως το μόνο όπλο κατά της ανοησίας και του φανατισμού είναι η ικανότητα να βλέπει κάποιος αντικειμενικά την αλήθεια της ιστορίας, ικανότητα που την αποκτούμε μέσα από την παιδεία.

 Να λοιπόν ένα εντυπωσιακά ειλικρινές άρθρο, που δημοσιεύεται στην έγκυρη εφημερίδα SABAH, από τον Engin Ardic, γνωστό συγγραφέα και δημοσιογράφο στην Τουρκία στηλιτεύεται ο Τουρκικός τρόπος εορτασμού της πτώσης της Κωνσταντινούπολης στις 29 Μαϊου:

 "Τούρκοι συμπατριώτες, σταματήστε πια τις φανφάρες και τις γιορτές γιά τήν Άλωση, αρκετή βία έχουμε δώσει στήν Ανατολή με τις πράξεις μας..."

 ΑΝ οργανωνόταν στην Αθήνα συνέδριο με θέμα «Θα πάρουμε πίσω την Πόλη».

 ΑΝ έφτιαχναν μακέτα με τα τείχη της πόλης και τους στρατιώτες με τις πανοπλίες τους να επιτίθενται στην Πόλη. (όπως εμείς στην Τουρκία κάνουμε κάθε χρόνο !)

 ΑΝ ένας τύπος ντυμένος όπως ο περίφημος Έλληνας νικηφόρος και σχεδόν μυθικός Διγενής Ακρίτας έπιανε τον δικό μας Ulubatlι Hasan και τον γκρέμιζε κάτω.

 ΑΝ ξαφνικά έμπαινε στην πόλη κάποιος ντυμένος Αυτοκράτορας Κωνσταντίνος πάνω σε ένα λευκό άλογο και δίπλα του άλλος ως Λουκάς Νοταράς, ως Γεώργιος Φραντζής κι έμπαιναν ως αντιπρόσωποι της πόλης. (όπως εμείς στην Τουρκία κάνουμε κάθε χρόνο !)

 ΑΝ έφτιαχναν μια χάρτινη Αγία Σοφία που δεν είχε μιναρέδες αλλά Σταυρό.

 ΑΝ έκαιγαν λιμάνι και έλεγαν ύμνους, θα μας άρεσε; Δε θα μας άρεσε, θα ξεσηκώναμε το κόσμο, μέχρι που θα καλούσαμε πίσω τον πρέσβη μας από την Ελλάδα.

 Τότε, γιατί το κάνετε εσείς αυτό, κάθε χρόνο;

 Πέρασαν 556 χρόνια και γιορτάζετε (την Αλωση) σαν να ήταν χθες; Γιατί κάθε χρόνο τέτοια εποχή, ( μ΄ αυτές τις γιορτές πού κάνετε ) διακηρύσσετε σε όλο τον κόσμο ότι: «αυτά τα μέρη δεν ήταν δικά μας, ήρθαμε εκ των υστέρων και τα πήραμε με τη βία». Για ποιο λόγο άραγε φέρνετε στη μνήμη μια υπόθεση 6 αιώνων; Μήπως στο υποσυνείδητό σας υπάρχει ο φόβος ότι η Πόλη κάποια μέρα θα δοθεί πίσω;

 Μη φοβάστε, δεν υπάρχει αυτό που λένε μερικοί ηλίθιοι της Εργκενεκόν περί όρων του 1919. Μη φοβάστε, τα 9 εκατομμύρια Ελλήνων δε μπορούν να πάρουν τη πόλη των 12 εκατομμυρίων, και αν ακόμα τη πάρουν δε μπορούν να τη κατοικήσουν. Κι οι δικοί μας που γιορτάζουν την Άλωση είναι μια χούφτα φανατικοί μόνο που η φωνή τους ακούγεται δύσκολα.

 Ρε 'σεις, αν μας πούνε ότι λεηλατούσαμε τη Πόλη τρεις και τρεις νύχτες συνεχώς τι θα απαντήσουμε; Θα υπερασπιστούμε τον εαυτό μας στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, ή θα αφήσουμε το θέμα στους ιστορικούς;

 Αντί να περηφανευόμαστε με τις πόλεις που κατακτήσαμε, ας περηφανευτούμε με αυτές που ιδρύσαμε, αν υπάρχουν. Αλλά δεν υπάρχουν.

 Όλη η Ανατολή είναι περιοχή μέ τη βία κατακτημένη... Ακόμα και το όνομα της Ανατολίας δεν είναι αυτό που πιστεύουν (ana=μανα, dolu=γεμάτη) αλλά προέχεται από την ελληνική λέξη η Ανατολή.

 Ακόμα και η ονομασία της Ινσταμπούλ δεν είναι όπως μας λέει ο Ebliya Celebi «εκεί όπου υπερτερεί το Ισλά ;» τραβώντας τη λέξη από τα μαλλιά, αλλά προέρχεται από το «εις την Πόλιν».

 Εντάξει, λοιπόν, αποκτήσαμε μόνιμη εγκατάσταση, τέλος η νομαδική ζωή και γι' αυτό ο λαός αγοράζει πέντε - πέντε τα διαμερίσματα. Κανείς δε μπορεί να μας κουνήσει, ηρεμήστε πια.

 Οι χωριάτες μας ας αρκεστούν στο να δολοφονούν την Κωνσταντινούπολη χωρίς όμως πολλές φανφάρες.".

Άρθρο του Engin Ardic (Τουρκική Εφημερίδα SABAH)  Παρασκευή, 3 Ιούλιος 2009, 14:44