ΚΩΣΤΑΣ ΚΑΦΑΣΗΣ...Αφιέρωμα σε έναν συγχωριανό μας...

 






1942 - 2010








Βιογραφία (Από συνέντευξή του)

"Το όνειρό μου ήταν να γίνω θεατρίνοs. 
Από πιτσιρίκι, αυτό ήταν η μανία μου, το πάθοs μου, η αρρώστια μου. 
Γεννήθηκα καί μεγάλωσα στήν ΙΤΕΑ (Κουτσιαρί) τηs Καρδίτσαs 14/08/1942 καί πάντα τα καλοκαίρια μαs επισκέπτονταν τα λεγόμενα μπουλούκια τηs εποχήs, οι περίφημοι περιοδεύοντεs θίασοι, οπότε βλέποντάs τουs ήθελα να γίνω καί εγώ έναs απ΄αυτούs. 
Με αυτό το σκεπτικό μεγάλωσα, τελείωσα το γυμνάσιο στήν Καρδίτσα, ήρθα Αθήνα, τελείωσα τη δραματική σχολή καί μπήκα στό θέατρο. 
Δούλεψα έξι χρόνια στό θέατρο και έκενα πάνω από δεκαπέντε ταινίεs. 
Η μεγαλύτερη τύχη ήρθε το 1971, όταν με φωνάξανε να παίξω σε ενα σήριαλ τήν ξακουστή γιά τότε ΓΕΙΤΟΝΙΑ ΜΑΣ. Τήν ίδια εποχή ξεκίνησα να δουλεύω και σε μπουάτ σάν τραγουδιστήs , στο μαγαζί ΄'ΚΑΤΑΚΟΜΒΗ''. Το 70 ήταν η δεκαετία πού με σημάδεψε.Τέλη του 74 δούλεψα σε ένα μαγαζί και εντελώs συμπτωματικά με άκουσε ο Κώσταs Ψυχογιόs καί μου έδωσε το ΓΕΛΑ ΚΥΡΙΑ ΜΟΥ..."

Η ιδιαίτερη καλλιτεχνική παρουσία του έγινε καλτ με το πέρασμα των χρόνων, με αποτέλεσμα ακόμα και οι σημερινοί νέοι, που δεν τον έζησαν στις δόξες του, να ενδιαφέρονται για τα παλιά τραγούδια του. Εκείνος παραμένει διαχρονικός και πάντα μέσα στα πράγματα. Πρόσφατα τον είδαμε να παίζει στην τηλεοπτική σειρά του μεγάλου καναλιού «7 θανάσιμες πεθερές» και συγκεκριμένα στο επεισόδιο «Η Αρβανίτισσα πεθερά», με πρωταγωνίστρια την Υρώ Μανέ.
Ο Κώστας Καφάσης ανέκαθεν είχε χαμηλό προφίλ. Ποτέ δεν επιθυμούσε να μιλάει για τα προσωπικά του θέματα. Και με τη στάση του απέναντι στους άλλους καλλιτέχνες και τη σοουμπίζ γενικότερα φρόντιζε να μην προκαλεί. Ανήκε στους ιδιαίτερους καλλιτέχνες και έκανε τη δουλειά του χωρίς τυμπανοκρουσίες.
Σε νεαρή ηλικία ήρθε στην Αθήνα για να ασχοληθεί αρχικά με την ηθοποιία και έπειτα με το τραγούδι. Το 1965 έκανε το ντεμπούτο του ως ηθοποιός στο «Ακροπόλ» και συγκεκριμένα στην επιθεώρηση «Αυλή και πεζοδρόμιο» των Αλέκου Σακελλάριου και Χρήστου Γιαννακόπουλου, με πρωταγωνίστρια τη Ρένα Βλαχοπούλου. Το 1971 άρχισε να τραγουδά στην περίφημη μπουάτ «Κατακόμβη» της Πλάκας και ένα μήνα μετά ο Κώστας Πρετεντέρης τον κάλεσε να παίξει το ρόλο του «Ιωνάθαν» στη θρυλική σειρά της κρατικής τηλεόρασης «Η γειτονιά μας», την οποία εκείνος υπέγραφε.
Για το ρόλο, που ομολογουμένως είχε τεράστια επιτυχία, ο ίδιος έχει δηλώσει με το γνώριμο χιούμορ του: «Υποδυόμουν ένα... σαρδανάπαλο γκαρσόνι». Παράλληλα, άρχισε να τραγουδάει σε μεγάλες πίστες πλάι σε μεγάλα ονόματα της εποχής, όπως η Ρίτα Σακελλαρίου, η Πίτσα Παπαδοπούλου, η Μαίρη Λίντα, η Καίτη Ντάλι. Μεγάλη ιστορία στη νύχτα έγραψε στο κέντρο «Φαληρικόν», όπου εμφανιζόταν πλάι στη Σωτηρία Μπέλλου, τον Σπύρο Ζαγοραίο και τη Φωτεινή Μαυράκη. Εξω από το κέντρο τα παρκαρισμένα αυτοκίνητα των θαμώνων -που συνωστίζονταν για να τον δουν και να τον ακούσουν- έφταναν μέχρι το στάδιο Καραϊσκάκη!
Στο σινεμά έχει παίξει χαρακτηριστικούς ρόλους στις ταινίες «Μαριχουάνα stop», «Καλώς ήρθε το δολάριο», «Φίφης ο αχτύπητος», «Η κόρη μου η σοσιαλίστρια», «Το πιο λαμπρό αστέρι» και «Μοντέρνα Σταχτοπούτα». Σε συνέντευξή του είχε πει: «Οταν έπαιζα με την Αλίκη είχα τόσο τρακ που έχανα τα λόγια μου». Ο λόγος; Τη θαύμαζε πάρα πολύ.
Δισκογραφικά συνέδεσε το όνομά του με τον Κώστα Ψυχογιό, που του έγραψε μεγάλες επιτυχίες - ανάμεσα σε αυτές και το all time classic «Γέλα κυρία μου». Από τους πιο φανατικούς θαυμαστές του ήταν και ο δημιουργός της σειράς «Η γειτονιά μας», Κώστας Πρετεντέρης (πατέρας του δημοσιογράφου Γιάννη Πρετεντέρη). «Οταν τραγουδούσα έπαιρνε ένα ποτήρι, καθόταν στην πίστα και με άκουγε», έχει εκμυστηρευτεί ο ίδιος. Στον κινηματογράφο, τα τελευταία χρόνια έχει κάνει επιλεκτικές εμφανίσεις με αξιόλογους σκηνοθέτες όπως ο Θόδωρος Μαραγκός.

Στο θέατρο  εμφανίστηκε για πρώτη φορά το 1965 στο έργο των Αλ. Σακελλάριου- Χρ. Γιανακόπουλου" Αυλή και πεζοδρόμιο", με το θίασο Ρένας Βλαχοπούλου- Γιαν. Γκιωνάκη. Συνεργάστηκε  με πολλούς θιάσους και συμμετείχε  σε πολλές κινηματογραφικές ταινίες , όπως  : «Μοντέρνα Σταχτοπούτα» (1965), «Η κόρη μου η σοσιαλίστρια» (1966), «Η βουλευτίνα» (1966), «Το πιο λαμπρό αστέρι» (1967), «Μαριχουάνα στοπ» (1971) κ.ά.  Έγινε ιδιαίτερα γνωστός στο ευρύ κοινό μέσα από την θρυλική τηλεοπτική σειρά της ΥΕΝΕΔ "Η γειτονιά μας" (1972). Στη σειρά υποδυόταν τον σερβιτόρο Ιωνάθαν. Το σενάριο της σειράς έγραφε ο Κώστας Πρετεντέρης και τη σκηνοθεσία έκανε ο Πέτρος Λεωκράτης.
Ο Κώστας Καφάσης την περίοδο της μεγάλης του ακμής –εκεί στα χρόνια του’70-ασχολήθηκε επαγγελματικά και με το τραγούδι. Το 1975 κυκλοφόρησε ο δίσκος του «Γέλα κυρία μου»  σε μουσική Κώστα Ψυχογιού κι έκανε μεγάλη επιτυχία! (Μπουζούκια Δημήτρης Χιονάς - Χρήστος Ψαρρός) Ο Καφάσης σε συνέντευξή του (Down Town τον Μάιο του 2006) είχε πει ότι ο συνθέτης το είχε προτείνει πρώτα στον Νταλάρα και μετά στον Κόκοτα κι εκείνοι το απέρριψαν. Το ομώνυμο τραγούδι , σήμερα, θεωρείται  «κλασικό» για πολλούς ! Εκείνη την εποχή τραγούδησε σε πολλά γνωστά νυχτερινά κέντρα μαζί με γνωστούς τραγουδιστές , όπως η Σωτηρία Μπέλλου,  η Μαίρη Λίντα, η Ρίτα Σακελλαρίου, η Πίτσα Παπαδοπούλου κά.Το άστρο του Κώστα Καφάση έλαμψε κυρίως τη δεκαετία του ’70, όμως εκείνος δεν έπαψε να εμφανίζεται  σε νυχτερινά μαγαζιά της Αθήνας αλλά και της επαρχίας , όλα τα υπόλοιπα χρόνια, αφού είχε αποκτήσει φανατικό κοινό . Ηχογράφησε αρκετούς δίσκους στην PANVOX  όπως οι : «Κατάλαβέ με» (1976), «Σκέφτομαι εσένα» (1977), «Σ’ αγαπώ», «Συνείδησή μου» (1985) κά. Εκτός του τραγουδιού «Γέλα κυρία μου», ο κόσμος αγάπησε και τα: «Περίπτωσή μου», «Ψυχή μου , καρδιά μου», «Παράνομοι κι αμαρτωλοί», «Πίνω, πίνω», «Κατάλαβέ με» κά. Η ιδιαίτερη χροιά της φωνής  του άρεσε στο κοινό του που τον ακολουθούσε πιστά. Ο ίδιος, στη ζωή του , κράτησε χαμηλούς τόνους και την περίοδο της μεγάλης ακμής αλλά και αργότερα. Έκανε αυτό που ήξερε να κάνει καλά. Να τραγουδά τον έρωτα, τον πόνο, τον χωρισμό, την προδοσία, την εγκατάλειψη με ένα μοναδικό, ιδιαίτερο , προσωπικό τρόπο, χρησιμοποιώντας και τις θεατρικές του καταβολές, αφήνοντας έτσι την προσωπική του σφραγίδα στη νύχτα.

Ασθάνθηκα τήν ανάγκη καί υποχρέωση νά κάνω ενα αφιέρωμα στόν αξέχαστο συγχωριανό καί αγαπημένο μας Ντίνο πού έφυγε από τή ζωή τόν Οκτώβρη τού 2010
Μας λείπεις Ντίνο...!!!

Ο Φίλος και συγχωριανός σου...
       Παύλος Σαμαράς