Καποτε πρίν απο 26 περίπου χρόνια αναγκάστηκα,λόγω δύσκολων καταστάσεων να φύγω από το χωριό μας (Το οποίο ποτέ δέν ξέχασα).
Φυσικά δέν ημουν ο μόνος, και άλλοι για διαφορετικούς λόγους ο καθένας δέν ζούμε από καιρό στο αγαπημένο μας Κουτσιαρί.
Πέρασαν χρόνια κάποιοι ερχομαστε πιο συχνά και αλλοι πιο αραιά στίς γιορτές η το καλοκαίρι.Είναι πιστεύω μεγάλη η χαρά μας όταν ερχόμαστε και πάμε για καφέ στον Γιώργο τον Τζιφούλη, η στον Γιώργο τον Ντάλλα το πρωί, για τσίπουρο στον Θέμη τον Ζαμπέτα, η στον Βαγγέλη τον Μακρή, και στον Λάκη τον Στεφανόπουλο.
Το απογευματάκι για γλυκό και καφεδάκι στην Βάσω η στον Αλέκο στη "Χαβάη" το βραδάκι πάλι για φαγητό στήν πλατεία στόν "Αψογο".
Χαιρόμαστε όταν κάνουμε τη βόλτα μας στους δρόμους του Χωριού μας αντικρίζοντας κάποιους ανθρώπους απο το παρελθόν που εχουμε χρόνια να τους συναντήσουμε.
Ας έρθουμε όμως στο σήμερα και στην δυνατότητα επικοινωνίας που μας δίνει το διαδύκτιο.
Εδώ και περίπου δυο χρόνια δημιουργήθηκε η επίσημη σελίδα του Χωριού μας στο facebook απο τόν Σπύρο Σπυρόπουλο η οποία ήταν η αρχή για να γνωριστούμε και να επικοινωνούμε εστω κι απο
μακριά. Γίναμε σχεδόν ολοι μας μέλη δημοσιεύοντας τις απόψεις μας, και φωτογραφίες παλιές θυμίζοντας σε πολλούς πρόσωπα και πράγματα που ισως καποιοι να είχαμε ξεχάσει.
Δημοσιεύοντας επίσης σχόλια για οτιδήποτε γίνεται κάνοντας τήν απόσταση μεταξύ μας να μοιάζει μηδαμινή.
Εκφράσαμε ολοι την συμπαραστασή μας στο ενδεχόμενο κλείσιμο του Λυκείου μας, για την σηματοδότηση και ασφαλή διάβαση πεζών των μαθητών του Δημοτικού Σχολείου μας.
Εδώ θέλω να εκφράσω τα θερμά μου συγχαρητήρια σε ολους τους συγχωριανούς μου που με τους αγώνες τους κατάφεραν ολα τα προβλήματα να εχουν αίσιο τέλος.
Θέλω να πιστεύω οτι οτιδήποτε είναι καλό για τον τόπο μας ολοι μας να το αγκαλιάζουμε και να το στηρίζουμε.
Επίσης πρίν λίγο καιρό δημιουργήθηκε και το επίσημο blogg του Χωριού μας ΙΤΕΑ ΚΑΡΔΙΤΣΑΣ που μας φιλοξενεί τώρα απο τον φίλο Παύλο Σαμαρά διαβάζοντας νεα για τους ανθρώπους της Ιτέας και για την περιοχή γενικότερα.
Νοιώθω την ανάγκη να τούς ευχαριστήσω που μας έκαναν να γνωρίσουμε και να αγαπήσουμε περισσότερο το μέρος που μεγαλώσαμε, τα παιδικά μας χρόνια και τα βιωματά μας...
Τέτοιες προσπάθειες πρέπει να τις στήρίζουμε όλοι μας απο όπου κι αν προέρχονται......
Μίλτος Αναστασίου
Μόνο συγκίνηση με κατακλύζει διαβάζοντας αυτές τις γραμμές. Σε όποιο μέρος της Ελλάδος κι αν βρίσκεται ο καθένας μας, νομίζω πως έχει πάντα στο μυαλό του τον τόπο του, το χωριό που μεγάλωσε ή που μεγάλωσαν οι γονείς του. Μέσα από αυτές τις διαδικτυακές προσπάθειες, βρέθηκαν παλιοί φίλοι, ξεχασμένοι συμμαθητές, μακρινοί συγγενείς. Κυρίως όμως δημιουργήθηκαν νέες φιλίες και γνωριμίες. Όλα τελικά έχουν τη σημασία τους.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚάπως έτσι γνώρισα και τον φίλο Μίλτο, ο οποίος παρόλο που η γη της Βοιωτίας τον φιλοξενεί για χρόνια, αυτός ποτέ δε λησμόνησε τις ρίζες του.
Τελικά αρχίζουμε όλοι να καταλαβαίνουμε πως "Ο τόπος μας έχει σημασία, γιατί μας φτιάχνει και τον φτιάχνουμε, βιώνουμε με τη σκέψη και τις αισθήσεις μας οτιδήποτε το ζωντανό".
Χαιρετισμούς σε όλους σας...
είσαι απίστευτος!!!...ο δικός μας Μίλτος
ΑπάντησηΔιαγραφήΣπύρο, Μίλτο, Αχιλλέα σας ευχαριστώ για την αμέριστη συμπαράσταση και συμμετοχή σας...!!!
ΑπάντησηΔιαγραφή