- Η γενιά των 700 ευρώ και πολλά λέμε...

της Κατερίνας Νοτοπούλου.....

Γεννημένοι μεταξύ του 1977 με 1987 , (24 - 34 ετών σήμερα), προερχόμενοι από τη ''μεταπολιτευτική-πασοκονουδουθρεμένη ελληνική οικογένεια των 80ies'', γαλουχημένοι με την ιδέα ''αν δε διαβάζεις και δε σπουδάσεις θα καθαρίζεις σκάλες άμα μεγαλώσεις''. Αυτοί είμαστε εμείς, κάνα εκατομμύριο πάνω κάτω Έλληνες.. Θα επιχειρήσω έναν γενικό  προσδιορισμό των χαρακτηριστικών αυτής της γενιάς (φυσικά μιλώντας πάντα για την πλειοψηφία και όχι για τις εξαιρέσεις - Θα μιλάω για όλα σε πρώτο πληθυντικό- μη βιαστείτε να πείτε κάποιοι ότι μπαίνετε όλοι σε ένα τσουβάλι, ενώ διαφέρετε, μια γενική αναφορά κάνω -δε μιλάω εξειδικευμένα ) . Έχουμε και λέμε λοιπόν :
Η μεγαλύτερη μερίδα αυτής της γενιάς είμαστε απόφοιτοι ανώτατης σχολής. Πάνω από το 50 % των αποφοίτων αυτών έχει κάνει σπουδές πάνω στη Διοίκηση Επιχειρήσεων (ΙΕΚ, ΑΕΙ, ΤΕΙ, ΜΒΑ κτλ). Καλομαθημένοι, μας απέτρεπαν να εργαστούμε μη τυχόν και κουραστούμε ή εγκαταλείψουμε λόγω δουλειάς τις σπουδές μας. Με αυξημένη υπαρξιακή αναζήτηση, εξευγενισμένοι, με οικολογική συνείδηση, παρακολουθούμε ειδήσεις 3 φορές την εβδομάδα μέσο όρο, ψηφίζουμε εκλογές παρά εκλογές, έχουμε μυωπία. Άλλοι τα μάζεψαν και έφυγαν για μεταπτυχιακά και διδακτορικά all around the world, κάποιοι λίγοι ξεμένουν έξω, οι πλειοψηφία επιστρέφει. Ξέρουμε ξένες γλώσσες.
Μια μερίδα είμαστε χλιδάνεργοι. Δηλαδή ταϊζόμαστε από την υπερπροστατευτική οικογένεια, αρνούμαστε δουλειές που δεν ανταποκρίνονται στα προσόντα μας, έχουμε αυτοκίνητο, ξοδεύουμε σε διασκέδαση και λούσα, και μένουμε με γονείς για να σιδερώνει η μαμά τα ρούχα μας, και μας χαρτζιλικώνουν μέχρι και η εν ζωή παππούδες μας. Μαράζι των οικογενειών που δε γίναμε δημόσιοι υπάλληλοι, κάποιοι έχουμε υπάρξει βάζοντας μέσο, έστω για λίγο συμβασιούχοι του δημοσίου.
Αυτοί που εργαζόμαστε εργάζομαστε γιατί δε γίνεται και αλλιώς, αμειβόμαστε όποτε και όταν θέλει ο εργοδότης με μισθό από 300 ως 900 ευρώ.Οι περισσότεροι αλλάζουμε πολλές δουλειές, γιατί είτε είμαστε εποχικοί, είτε μειώνουν προσωπικό οι εργοδότες, είτε κλείνουν επιχειρήσεις. Δεν κάνουμε καθόλου εύκολα σχέδια για οικογένεια.
Μια άλλη κατηγορία, αυτοί που τα βρήκαμε εντελώς έτοιμα, από πατέρα επιχειρηματία πρώην επαρχιώτη που κατοίκησε τέλη του εβδομήντα στην Αττική, και έπιασε την καλή. Οι μοίρα μας είναι προκαθορισμένη, θα κάνουμε τη δουλειά του πατέρα μας για να συνεχίσουμε την επιχείρηση. Μέσα σε αυτό είμαστε εγκλωβισμένοι-πνιγμένοι αλλά και υπερβολεμένοι.. Παντρευόμαστε συνήθως παιδιά οικογενειακών φίλων, είμαστε λίγο φλώροι.
Σε γενικές γραμμές είμαστε καλά παιδιά, φιλότιμα και αρκετά αδικημένα. Κατηγορηθήκαμε ότι δε ζήσαμε κατοχή ή χούντα, ότι είμαστε επιφανειακοί, καλομαθημένοι. Μας καλομάθανε αυτοί που μας κατηγορούσαν. Έχουμε χάσει το μπούσουλα στις ερωτικές σχέσεις, είμαστε ανοιχτόμυαλοι και φιλικοί. Αποδεχόμαστε τη διαφορετικότητα, και μιλάμε για αυτά που σκεφτόμαστε και νιώθουμε περισσότερο από τους μεγαλύτερους.
Πλέον, μουδιασμένοι από την οικονομική και κατ' επέκταση και κοινωνική παρακμή,  παλεύουμε να διατηρήσουμε την αξιοπρέπειά μας, εν μέσω αυτού του αναξιοπρεπούς  κρατούντος χάους.

Κατερίνα Νοτοπούλου

Γεννήθηκε το 1984 και τέλειωσε το Δημοτικό στήν Ιτέα. Πήγε στό Μουσικό Γυμνάσιο Καρδίτσας όπου εκεί ασχολήθηκε με τήν μουσική (Κιθάρα - πιάνο - κλαρίνο, Βυζαντινή χωροδία, Παραδοσιακή χωροδία, Ιστορία τέχνης κτλ). Επέστρεψε και τελείωσε το Λύκειο στήν Ιτέα και το 2002 πήγε στήν Αθήνα όπου πέρασε και τελείωσε τήν Νομική. Τώρα ασκεί το επάγγελμα της Δικηγόρου και είναι κάτοικος Αθηνών.........