- Μια βόλτα στην Ιτέα διάρκειας 30 χρόνων... (μέρος 3)

...κι άμα καμιά φορά κοντοζύγωνε το σούρουπο, εκείνα τα ανοιξιάτικα δειλινά, τρέχαμε όλοι απ όπου κι αν βρισκόμασταν στην αυλή του για κρυφτό. Δεν χρειαζόταν να ψάξει κανένας γονιός για το παιδί του, θα είμασταν εκεί. Άλλωστε το καταλάβαιναν όλοι απο το θόρυβο που κάναν τα πλαστικά απο το "τρίλ" και το "άβα" που είχαμε τοποθετημένα στις ακτίνες των ποδηλάτων μας. Δεν είχε φώτα το προαύλιο, ήταν οτι έπρεπε για κρυφτό. Άλλοι πίσω απο τις τουαλέτες, άλλοι πίσω απο τις βρύσες απο παντού ξεφυτρώναμε μόλις ακουγόταν το "φτου ξελευθερία".Τα καλύτερα βράδια της παιδικής μας ηλικίας περάσαμε στο προαύλιό του! Θα μπορούσα να γράψω πολλά, πάρα πολλά, ατέλειωτες οι εικόνες που ζήσαμε εκεί. Ας συνεχίσουμε όμως τη βόλτα μας και να δούμε τι υπάρχει απέναντι. Ά να! Το παντωπολείο του κ. Κέλλα, πιο χαμηλά απο το δρόμο όταν έγινε η άσφαλτος. Μικρό αλλά γεμάτο με προιόντα απ' άκρη σ' άκρη.Γεμάτο το πεζοδρόμιο τελάρα με άδεια μπουκάλια απο μπύρες "Fix".Μόλις σουρούπωνε τα βράδια του καλοκαιριού καθότανε δίπλα απο την πόρτα του παντοπωλείου σε ένα μεταλικό τραπεζάκι και με λίγο μεζέ απολάμβανε το τσιπουράκι του.Πέρασαν όμως τα χρόνια οι ανάγκες μεγαλώσαν κι έτσι μετακόμισε δίπλα σε μεγαλύτερο κτίριο. Έγινε ενα σύγχρονο super market όπου με το πέρασμα του χρόνου και συγγεκριμένα στα τέλη του 2009 έκλεισε.Στο παλιό παντοπωλείο άνοιξε για λίγο καιρό ο κ. Ναπολέων Μιχαλόπουλος μεσιτικό γραφείο.Τώρα το κτίριο έχει υποστεί πολύ μεγάλη ζημιά απο την εγκατάλειψη. Απέναντι είναι το σημερινό fast food του Γιώργου Κοντοβάιου. Ανοιξε πρός τα τέλη της δεκαετίας του '80.Χάμπουργκερ, σάντουιτς κτλ, καινούριος τρόπος διατροφής για τους κατοίκους του χωριού μας. Τώρα άν είναι σωστή διατροφή ή όχι αυτό είναι ενα άλλο θέμα.Πρίν γίνει fast food το είχε για ένα μικρό διάστημα ο Νίκος Κουτσουμπέης ανιπροσωπεία με λάδια, φίλτρα κτλ.Δίπλα ακριβώς είχαν οι αδερφοί Κοντοβάιου, Γιώργος και Κώστας τσιπουράδικο και τώρα είναι ασφαλιστικό γραφείο. Αμέσως μετά ήταν ο σινεμάς. Μπροστά του ακριβώς στο πεζοδρόμιο και δίπλα απο το γκισέ των εισιτηρίων ήταν το πρώτο περίπτερο του παππού Μπακατσιάρα.Ενω όλα τα περίπτερα στο χωριό είχαν χρώμα θαλλασί, το συγκεκριμένο διέφερε, ήταν κίτρινο, ποτέ δεν έμαθα το γιατί.Κολλητά με το καφενείο της κυρα Μαρίας ήταν η βαριά σιδερένια θαλλασί πόρτα που σε οδηγούσε στο χώρο του καλοκαιρινού σινεμά. Σήμερα όλος αυτός ο χώρος είναι ο κήπος απο την ταβέρνα του Θέμη, "το χαγιάτι".Παλιά ήταν το καφενείο της κυρά Μαρίας, γεμάτο κάθε πρωί, ειδικά το χειμώνα καθόταν όλοι κοντά στην ξυλόσομπα με ατέλειωτες ιστορίες για το στρατό, για τη σοδειά, για το πολιτικό σκηνικό της χώρας κτλ."Μαρία καφέ" της φώναζαν, δεν χρειαζόταν να της το αναλύσουν, ήξερε ακριβώς πως έπινε ο καθένας τον καφέ του κι αυτή αμέσως απαντούσε "κι σένα, κι σένα".Αργότερα το είχε φτιάξει ο Θέμης ταβέρνα-τσιπουράδικο με ζωντανή ορχήστρα, "το ηλιοτρόπιο".Ωραίες στιγμές!Αργότερα το έκανε καφετέρια και σήμερα, όπως προείπα, είναι το κουτουκάκι του χωριού μας, "το χαγιάτι", πάλι με ζωντανή ορχήστρα και μάλιστα με καλιτέχνες απο το δικό μας αλλά και απο τα γύρω χωριά.Απέναντι ήταν το εμπορικό του Αναστασόπουλου.Η πρώτη αντλία καυσίμου στο χωριό!Η δεξαμενή πετρελαίου στην ταράτσα και η χειροκίνητη αντλία στο πεζοδρόμιο.Δίπλα του, με λίγο κενό ενδιάμεσα, το καφενείο του Θωμά Ντάλλα. Κι αυτό γεμάτο.Το παιχνίδι εκείνης της εποχής ήταν η δηλωτή και η ξερή και ο κερδισμένος έπαιρνε το λουκουμάκι για τα παιδιά του ή τη γυναίκα του.Το καφενείο του κυρ Θωμά δεν έκλεινε το σούρουπο, όπως όλα τα καφενεία, παρά συνεχιζόταν και τη νύχτα για κρασί, τσίπουρο, μπύρα κι αργότερα ουίσκι, το κρατούσε ο γιός του ο Γιώργος, όπως ακριβώς συμβαίνει και σήμερα.Βέβαια πολύ πιο εξελιγμένο απο πλευράς κτιρίου,διακόσμησης και παροχής υπηρεσιών.Στη γωνία ακριβώς ήταν το περίπτερο της κυρα Φύλλως. Τώρα δεν υπάρχει πιά.Απέναντι ακριβώς στο κεντρικότερο σημείο του χωριού μας το κτίριο του Παπαευθυμίου. Τεράστιο κτίριο για τα δεδομένα εκείνης της εποχής.Και τι επάγγελμα δε λειτούργησε μέσα σε αυτό!Στη δεκαετία του '70 γνώρισε μεγάλες στιγμές... Φίλοι μου να είστε όλοι καλά, θα τα ξαναπούμε...