Κυριακή απόγευμα...η στιγμή της εβδομάδας με τα πιο ανάμεικτα συναισθήματα. Το επικρατέστερο συναίσθημα απογεύματος Κυριακής, μετά από σύντομο γκάλοπ είναι κάτι μεταξύ νοσταλγίας και μελαγχολίας αλλά και της αδημονίας μιας νέας αρχής..
Τώρα που 'πα νέα αρχή... Μετατέθηκε η σίστερ. it's official. Διατήρησα το σπίτι όπου μέναμε μαζί, θα κάνω με τη βοήθεια πολλών από σας τις απαραίτητες αλλαγές, και θα μαι και πάλι home allone. Στο πλαίσιο αυτών των αλλαγών, ξεσκόνιζα και αναταξινομούσα διάφορα βιβλία πέφτοντας πάνω στον Κέρουακ, στο on the road, το χα διαβάσει 4-5 χρόνια πριν...., κοιτάω στο οπισθόφυλλο..
''Οι μόνοι που αξίζουν για μένα είναι οι τρελοί, αυτοί που τρελαίνονται να ζήσουν, να μιλήσουν, να σωθούν, που ποθούν τα πάντα την ίδια στιγμη, αυτοί που ποτέ δε χασμουριώνται ή δεν λένε κοινότοπα πράγματα, αλλά που καίγονται, καίγονται , καίγονται σαν τα μυθικά κίτρινα ρωμαικά κεριά. ''
Νομίζω ξέρω μερικούς από δαυτους. Εντάξει δεν είναι πάντα τόσο τρελοί όσο τους θέλει ο Κέρουακ για να αξίζουν, ξεκουράζονται που και που, αλλά μόνο για να επανέλθουν δριμμύτεροι.
Είναι αυτοί οι άνθρωποι που έχουν μια ανεξήγητη ορμή και ενέργεια, που μπορούν στο περασμά τους να γίνουν (αυτό)καταστροφικοί, που έχουν πολύ καλούς φίλους αλλά και πολλούς που τους φθονούν. Που σιωπούν και εξαφανίζονται για λίγο όταν δεν έχουν κάτι να πουν και μετά εκρίγνυνται ξαφνικά παρασέρνοντας τα πάντα και τους πάντες.
Ερωτεύονται παράφορα, γελάνε και κλαίνε με τη ψυχή τους, αφήνονται να αισθανθούν και να παρασυρθούν. Αφήνονται στη βροχή της ζωής χωρίς ομπρέλα..
Βαριούνται εύκολα, ενθουσιάζονται εύκολα, οργίζονται εύκολα. Κανείς δε μπορεί να τους αντισταθεί. Είναι χαρισματικοί και ταλαντούχοι. Ό,τι και αν κάνουν το κάνουν καλά και πετυχαίνουν.Είναι αυτοί που ρουφούν το μεδούλι της ζωής που διαστέλουν το χρόνο και κάθε τους στιγμή είναι εν δυνάμει μια δυνατή και συναρπαστική εμπειρία.
Ενίοτε βουλιάζουν στην οδύνη και ενίοτε βιώνουν την υπέρτατη ηδονή και στις δύο περιπτώσεις με ασήμαντες για το μέσο άνθρωπο αφορμές. Ζουν και πεθαίνουν παθιασμένα.
Δε συμβιβάζονται και μη κάνεις ποτέ το λάθος να προσπαθήσεις να τους ''προσαρμόσεις''.. Είναι τρελοί είναι απροσάρμοστοι και μόνοι. Λάτρεψέ τους ή μισησέ τους. Τίποτε ενδιάμεσο.
Μάθε από αυτούς πως είναι να τρελένεσαι να ζείς. Πως είναι να ποθείς τα πάντα την ίδια στιγμή, πως είναι να καίγεσαι, να καίγεσαι να καίγεσαι.. σα τα μυθικά κίτρινα ρωμαικά κεριά ''.....
Κατερίνα Νοτοπούλου
http://katerinanotopoulou.blogspot.com/
Είναι φορές στη ζωή, όχι συχνά, που συναντάμε ορισμένους ανθρώπους που δεν είναι σαν τους άλλους, που για κάποιο λόγο ξεχωρίζουν στα μάτια μας, που έχουν κάτι ξεχωριστό και που συχνά δεν μπορούμε να προσδιορίσουμε τι ακριβώς είναι αυτό, που νιώθουμε απλά τυχεροί που βρεθήκανε στον «δρόμο» μας, που είναι ικανοί με μια κουβέντα τους, έστω και μια καλημέρα, να μας αλλάξουν όλη τη διάθεση!
ΑπάντησηΔιαγραφή