Θέλω να καθίσω να γράψω.
Το αισθάνομαι περισσότερο σαν εσωτερική ανάγκη, παρά σαν "πρέπει".
Πάντοτε έγραφα, μου άρεσε πιο πολύ να εξωτερικεύομαι με τον γραπτό λόγο, παρά με τον προφορικό. άλλωστε όταν μιλάς, δεν υπάρχουν διορθώσεις και σβησίματα. Ότι είπες, είπες..! πάει και δεν γυρίζει.
Κι όμως, αισθάνομαι άδειος. Το κεφάλι μου άδειο από ιδέες, συναίσθημα μηδέν, διάθεση υπό του μηδενός πραγματικά αισθάνομαι πως στέρεψα.
Ανοίγω την τηλεόραση και σιχαίνομαι να ακούω και να βλέπω, τα διάφορα χρυσοπληρωμένα ανδρείκελα των καναλιών, να προσπαθούν "φιλότιμα" και με πάθος, να αποπροσανατολίζουν και να πανικοβάλλουν τον κοσμάκη.
Σιχαίνομαι να βλέπω ατέλειωτες σειρές του κώλου, που έχουν καθηλώσει χιλιάδες χιλιάδων λαού στους καναπέδες του, αποχαυνώνοντάς τον παντελώς, κρατώντας για χρόνια ολάκερα, και που τελειωμό δεν έχουν.
Κοιτάζω γύρω μου, και βλέπω μια παράξενη σήψη.
Βλέπω ανθρώπους ξεκομμένους από όλα, κι από όλους. Ανθρώπους που έχουν κολλήσει σε άψυχα πράγματα, σε εικονικές καταστάσεις, αποφεύγοντας κάθε τι αληθινό, κρυμμένοι από τον ήλιο και την σκιά τους ακόμη.
Αβέβαιοι για το αύριο, νωθροί και μεμψίμοιροι, παραδομένοι στις καταστάσεις, δίχως σθένος και όρεξη πλέον για να παλέψουν, δίχως πίστη πως μπορούν να νικήσουν.
Βλέπω ανθρώπους, που περιμένουν κάποιον άλλο να κάνει κάτι...χωρίς να γνωρίζουν τι είναι αυτό το κάτι, απλά, ότι κι αν είναι, ας το κάνουν άλλοι.
Βλέπω παγκόσμιες συνωμοσίες, και εγχώριες, μα κάθε φορά που εξωτερικεύω τις σκέψεις μου, γελάνε μαζί μου κάποιοι "που τα ξέρουν όλα.".
Όπου κι αν γυρίσω το βλέμμα μου, αισθάνομαι απελπισία, μια απελπισία, που, πλέον, όχι μόνο την αισθάνεσαι, μα και την βλέπεις κι όλας. Μια μιζέρια που φαίνεται, που μπορείς ακόμη και να την αγγίξεις.
Τι να καθίσω να γράψω.. πες μου σου λέω, στέρεψα..
Παύλος Σαμαράς
Το αισθάνομαι περισσότερο σαν εσωτερική ανάγκη, παρά σαν "πρέπει".
Πάντοτε έγραφα, μου άρεσε πιο πολύ να εξωτερικεύομαι με τον γραπτό λόγο, παρά με τον προφορικό. άλλωστε όταν μιλάς, δεν υπάρχουν διορθώσεις και σβησίματα. Ότι είπες, είπες..! πάει και δεν γυρίζει.
Κι όμως, αισθάνομαι άδειος. Το κεφάλι μου άδειο από ιδέες, συναίσθημα μηδέν, διάθεση υπό του μηδενός πραγματικά αισθάνομαι πως στέρεψα.
Ανοίγω την τηλεόραση και σιχαίνομαι να ακούω και να βλέπω, τα διάφορα χρυσοπληρωμένα ανδρείκελα των καναλιών, να προσπαθούν "φιλότιμα" και με πάθος, να αποπροσανατολίζουν και να πανικοβάλλουν τον κοσμάκη.
Σιχαίνομαι να βλέπω ατέλειωτες σειρές του κώλου, που έχουν καθηλώσει χιλιάδες χιλιάδων λαού στους καναπέδες του, αποχαυνώνοντάς τον παντελώς, κρατώντας για χρόνια ολάκερα, και που τελειωμό δεν έχουν.
Κοιτάζω γύρω μου, και βλέπω μια παράξενη σήψη.
Βλέπω ανθρώπους ξεκομμένους από όλα, κι από όλους. Ανθρώπους που έχουν κολλήσει σε άψυχα πράγματα, σε εικονικές καταστάσεις, αποφεύγοντας κάθε τι αληθινό, κρυμμένοι από τον ήλιο και την σκιά τους ακόμη.
Αβέβαιοι για το αύριο, νωθροί και μεμψίμοιροι, παραδομένοι στις καταστάσεις, δίχως σθένος και όρεξη πλέον για να παλέψουν, δίχως πίστη πως μπορούν να νικήσουν.
Βλέπω ανθρώπους, που περιμένουν κάποιον άλλο να κάνει κάτι...χωρίς να γνωρίζουν τι είναι αυτό το κάτι, απλά, ότι κι αν είναι, ας το κάνουν άλλοι.
Βλέπω παγκόσμιες συνωμοσίες, και εγχώριες, μα κάθε φορά που εξωτερικεύω τις σκέψεις μου, γελάνε μαζί μου κάποιοι "που τα ξέρουν όλα.".
Όπου κι αν γυρίσω το βλέμμα μου, αισθάνομαι απελπισία, μια απελπισία, που, πλέον, όχι μόνο την αισθάνεσαι, μα και την βλέπεις κι όλας. Μια μιζέρια που φαίνεται, που μπορείς ακόμη και να την αγγίξεις.
Τι να καθίσω να γράψω.. πες μου σου λέω, στέρεψα..
Παύλος Σαμαράς
Σκεψου να ειχες και εμπνευση φιλε μου τι θα εγραφες, συμφωνω σε όλα μαζί σου 100%.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓιατί,όμως,γιατί να έχουμε στα χέρια μας μια από τις πλουσιότερες χώρες του πλανήτη και να σερνόμαστε μαστουρωμένοι
ΑπάντησηΔιαγραφήστο τίποτε της μπλόφας τους;
Γιατί ρε Συνέλληνες;
Τώρα αισθάνεσαι άδειος;; Τώρα αρχίζουν όλα για σένα και για πολλούς απο εμάς. Τώρα που τέλειωσα τις δουλειές για "κάμ σα δώθι", έχουμε πολύ δουλειά στο σύλλογο, είναι μεγάλος ο χειμώνας για μας Παύλοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοο
ΑπάντησηΔιαγραφήΕτερον εκάτερον Πρόεδρε το ξέρεις οτι σε αυτό που αναλάβαμε εννοείται πως δεν κάνουμε συμβιβασμούς και πίσω...
ΑπάντησηΔιαγραφή