Είτε επάνω στο σανίδι, είτε κάτω, να ξέρεις πως, είμαι πάντα ο ίδιος άνθρωπος.
Δεν με θαμπώνουν τα φώτα, δεν με θαμπώνουν οι έπαινοι και τα χειροκροτήματα, οι σαμπάνιες και τα λουλούδια, δεν άφησα ποτέ να πάρουν τα μυαλά μου αέρα.
Σέβομαι τους μουσικούς που συνεργάζομαι, σέβομαι το κοινό που με ακούει, σέβομαι τα τραγούδια που παίζω, που τραγουδάω και εκείνους που τα έγραψαν, που τα μελοποίησαν, που τα τραγούδησαν και τα έπαιξαν πριν από εμένα.
Σεβάσου με κι εσύ!!
Σεβάσου αυτό που είμαι, σεβάσου αυτό που κάνω.
Σεβάσου την ψυχή που σου δίνω και το μεράκι που βγάζω, σεβάσου το ότι προσπαθώ όση ώρα είμαι στο πάλκο, να περάσεις εσύ καλά, να ακούσεις τα αγαπημένα σου τραγούδια, να νοσταλγήσεις, να μπορείς να ξεχάσεις, να συγκινηθείς, να χαμογελάσεις..
Μου φορτώνεις τα προβλήματά σου, περιμένοντας από εμένα να τα αντέξω, απαιτώντας όμως να μην δείχνω ποτέ τα δικά μου. Ξεχνάς πως είμαι κι εγώ άνθρωπος σαν κι εσένα, πως δεν διαφέρουμε σε τίποτε, απλά ίσως, εγώ έχω το χάρισμα του μουσικού, που ίσως εσύ δεν έχεις για να με καταλάβεις.
Είναι κακό ελάττωμα των Ελλήνων (ευτυχώς όχι όλων) να μην σέβονται τους καλλιτέχνες.
Κάθονται με γυρισμένη την πλάτη, συζητάνε ασταμάτητα αγνοώντας τους μουσικούς, φωνάζουν να ακουστούν, έχουν απαιτήσεις παράλογες, αγενείς από κάθε άποψη, θεωρώντας τον κάθε τραγουδιστή και μουσικό διασκεδαστή και την κάθε τραγουδίστρια, παρδάλω.
Σίγουρα δεν είναι καλλιτέχνης κάθε ένας που κρατάει μικρόφωνο, η ένας που παίζει μουσική. Μάθε λοιπόν να ξεχωρίζεις πάντα τον καλλιτέχνη από τον διασκεδαστή.
Και όταν μάθεις την διαφορά, δείξε λίγο σεβασμό.
Αυτό μόνο,...τίποτα περισσότερο...!!!
Παύλος Σαμαράς
Δεν θα αμφισβητήσω τίποτα από όσα γράφεις και συμφωνώ απόλυτα .
ΑπάντησηΔιαγραφήΜού έτυχε τελευταία να παίζω πιάνο σε κάποιο πάρα πολύ καλό μαγαζί στο κλεινόν άστυ και από την διπλανή μου παρέα οι γυναίκες να συζητούν δυνατά τι μαγείρεψε η κάθε μια το μεσημέρι.
Δεν άντεξα, σταμάτησα απότομα και άρχισα πάλι μετά από ώρα..
Επειδή τα χρόνια που ζούμε οι ορχήστρες και οι τραγουδιστές είναι σε πάλκο πολύ μακριά από τον κόσμο, ότι και να κάνει ο κόσμος δεν επηρεάζει τον τραγουδιστή και ο τραγουδιστής λέει αυτό που ξέρει.
Τώρα τελευταία σιγά – σιγά αλλάζει η μόδα και ο κόσμος έρχεται πιο κοντά χωρίς να ξέρει πως να συμπεριφερθεί, σαν συμμετοχή στην διασκέδαση ή στον καλλιτέχνη. Επιστρέφουμε και εμείς στην εποχή των μπουάτ που φωνάζαμε σουττττ.
Από την πλευρά μας σαν καλλιτέχνες πρέπει να δώσουμε την ευκαιρία στους καταστηματάρχες να μας εμπιστευθούν και να βάλουν στα μαγαζιά τους ξανά τους μουσικούς . Έτσι θα αποκτήσουν οι νεότεροι την συμπεριφορά του σωστού πελάτη.
Κουράγιο σε ότι κάνεις και να ξέρεις δεν διαφέρουμε από όλους τους άλλους, άσχετα με τον οίστρο της δημιουργίας.
Νομίζω όμως οτι κάπου βάλαμε και μείς (οι μουσικοί) το χεράκι μας γι΄αυτό.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟί περισσότεροι απο εμάς για βιοποριστικούς λόγους έχουν ρίξει νεράκι στο κρασί τους σε πολλές χαζές απαιτήσεις των θαμώνων,με το σκεπτικό οτι πρέπει να κάνεις η να παίζεις τα πάντα αρκεί να μην χαθεί το νυχτοκάματο.
Εγώ έχω χάσει πολλά απ΄αυτά εκ πεποιθήσεως διαλέγοντας πάντα το πάλκο που θα με φιλοξενήσει και τι θέλει η ψυχούλα μου να ακούσει.
Η μουσική για όλους είναι ίδια, απλά άλλοι μένουν στήν επιφάνειά της, και άλλοι μπαίνουν βαθειά μέσα της...διαλέγουμε και παίρνουμε!!!
Θα σου πω ένα περιστατικό που μου συνέβη σε ένα γάμο στην Μυτιλήνη παίζοντας σε κάποιο κεφαλοχώρι, για να διαφοροποιήσω, τον καλλιτεχνικό οίστρο, με το επάγγελμα μουσικός, το εισπρακτικό για την διαβίωση, την δική του και της οικογένειας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΌπως πιστεύω συμβαίνει και στην περιοχή σας, η ορχήστρα στους γάμους, πληρώνεται από τους θαμώνες με την διαδικασία της παραγγελίας και της χαρτούρας. Από τα μέλη της ορχήστρας κάποιος ορίζεται ταμίας και παίρνει τα χρήματα . Συνήθως ήμουν εγώ, γιατί τα πλήκτρα είναι πιο ελεύθερα.. Είχα ένα καλάθι αυτά που μαζεύουν τις ελιές και έριχνα τα χρήματα μέσα να υπάρχει και η διαφάνεια στην είσπραξη..
Εκείνη την ώρα παίζαμε το νυφικάτο και χόρευαν μπροστά , η νύφη, ο γαμπρός και όλο το σόι . Έρχεται κάποιος, τσακίρ κέφι , και μου ζητά το τραγούδι, μου πέταξες την βέρα. Στο χέρι του είχε ένα πεντοχίλιαρο. Τι έπρεπε να κάνω. Το πεντοχίλιαρο τότε ήταν μακρύ από εδώ ίσα με την Καρδίτσα. Όλοι τους οι μουσικοί με κοίταξαν στα μάτια . Το πεντοχίλιαρο έπρεπε να αλλάξει τσέπη. Συμφώνησα και ρίσκαρα. Όταν ήρθε η σειρά του, ξεκινώντας το μπουζούκι ένα ταξιμάκι, πείρε η παρέα του θέση για χορό. Αρχίσαμε αμέσως τα αρμενάκια, χόρεψαν αυτοί χαρούμενα, τζιράραμε και εμείς .
Ο πελάτης πολλές φορές δεν ξέρει τι ζητά. Θυμάται ένα σκοπό χωρίς να δίνει σημασία στα λόγια και χωρίς να σκεφθεί ότι μπορεί αυτή την ώρα να κάνει κακό στον σκοπό που βρίσκεται. Ο επαγγελματίας πρέπει να ξέρει και να είναι καθαρός, που οι περισσότεροι ξεκινούν με το ουίσκι δίπλα τους.
Πίνουμε πάντα με μέτρο στο τέλος της δουλειάς ένα ποτήρι κρασί, μαζί με το φαγητό για απόλαυση και ευχαρίστηση στο νυχτοκάματο.
Έτσι και το μαγαζί θα μας ξανακαλέσει για νυχτοκάματο, να ζήσουμε εμείς και η οικογένειά μας.
Όσο για τον καλλιτεχνικό οίστρο, όταν μας έρχεται να έχουμε την δυνατότητα να τον αποτυπώνουμε, για να τον δουλέψουμε κάποια στιγμή.
Δεν είναι η επαγγελματική υποχρέωση που τον αφαιρεί.
Πρέπει και εμείς να γίνουμε σοβαροί επαγγελματίες
Τους χαιρετισμούς μου από την Μυτιλήνη στην Ιτέα και στον φίλο μου τον Νέστωρα Καραγιώτα.
Απ’ όσο θυμάμαι τον εαυτό μου, τον βρίσκω να παρατηρεί τους άλλους γύρω του προσπαθώντας να μπει στο μυαλό τους και την καρδιά τους. Στην καρδιά βέβαια μπαίνεις πιο δύσκολα απ’ ότι στο μυαλό καθώς το μυαλό είναι απείρως ποιο απλό απ’ την καρδιά που απαντάει μόνο σε μια λέξη με πέντε γράμματα που ο καθένας τη γράφει με διαφορετική γραμματοσειρά...
ΑπάντησηΔιαγραφήΠροσπαθούσα και προσπαθώ να καταγράφω στο μυαλό μου τις συνήθειες κάθε ανθρώπου που γνώριζα και να τις συγκρίνω με τις δικές μου. Έβλεπα λοιπόν ότι άτομα με τις ίδιες αντιλήψεις, παρόμοια λογική και ψυχική παιδεία με μένα είχαν παρόμοια μουσικά κριτήρια. Επίσης παρατηρούσα ότι άτομα με βίαια αντανακλαστικά, απροθυμία μάθησης και ψυχαγωγίας, γενικώς οι νταήδες και φασαριόζοι είχαν τελείως διαφορετικά μουσικά γούστα. Επίσης οι «λίγο απ’ όλα», ενδιάμεσοι των δύο προηγούμενων κατηγοριών ήταν λίγο απ’ όλα και στη μουσική τους.
Πάντα λοιπόν αναρωτιόμουν αν συνδέεται η πνευματική εξέλιξη με τις μουσικές επιλογές του καθενός.
Εκ πρώτης όψεως φαίνεται αυταπόδεικτο αλλά νομίζω μόνο τα αισθήματα είναι αυταπόδεικτα καθώς δεν μπορείς να τα (περι)ορίσεις με λέξεις....
Κλείνω με μια φράση που ακούω από μικρός .
Απλά και σοφά...
«Ο Θεός κάποτε λυπήθηκε τον άνθρωπο και τότε του έστειλε τη Μουσική»
Τούς θερμούς χαιρετισμούς στην όμορφη Μυτιλήνη....