Απο την άκρη δίπλα απο το καφενείο της κυρα Μαρίας (ματσούλα), θυμάμαι τον κυρ Κώστα Μακρή (σλάιν) τον ηλεκτρολόγο, ψηλός, γεροδεμένος με μουστάκι.Περήφανος άνθρωπος και μερακλής.Έφτιαξε σε πάρα πολλά σπίτια τις ηλεκτρολογικές εγκαταστάσεις τους και αργότερα όταν ηλεκτροδοτήθηκαν οι πομώνες άφησε και εκεί το στίγμα του.
Αργότερα εκεί έγινε το ανθοπωλείο του Γιάννη Αγγέλου και τώρα είναι κλειστό.Αμέσως μετά είναι το ραφτάδικο του κυρ Γιώργου Θανασούλη.Όλοι σχεδόν έραψαν κι ένα ρούχο στου κυρ Γιώργη, απο το μικρότερο παιδί που ήθελε μεταποίηση τη στολή της παρέλασης μέχρι και το βαρύ παλτό που φορούν οι γέροντες ακόμη και σήμερα.
Δίπλα του ακριβώς η μεγάλη γωνία.Ήταν το μπακάλικο του Παπαευθυμίου και σαν ερχόταν η νυχτιά έβγαζε την τηλεόραση στο πεζοδρόμιο(απο τις πρώτες τηλεοράσεις του χωριού, για να μην πω η πρώτη!) και μαζευόντουσαν όλοι στο χωμάτινο τότε κεντρικό δρόμο για να δούν τον "Άγνωστο πόλεμο" και αμέσως μετά να πιούν και το τσιπουράκι τους.
Κάποια στιγμή το δούλευε ως μπακάλικο και ο κυρ Μήτσος Λύτρας (μπακάλης).Μετά αν θυμάμαι καλά έγινε βιοτεχνία επίπλων "Ρουστίκ" του κυρ Τάκη Μακρή (τακανάκα) και έτσι συνέχισε μέχρι και τώρα τελευταία όπου το δούλευε ως επιπλάδικο ο Νίκος Στεργιούλης.
Δούλεψαν πολλά παιδιά απο την Ιτέα για το μεροκάματο εκεί αλλά τώρα πάει κι αυτό!
Στρίβωντας τη γωνία πρός τη μαγούλα συναντάμε την επόμενη πόρτα του κτιρίου.Μερικές φορές μου φαίνεται οτι θα δω ακόμα τον κουρέα τον κυρ θανάση Αναστασίου με την θαλλασί στολή του και τη χειροκίνητη μηχανή στα χέρια να στέκεται στην πόρτα και να περιμένει εμάς τους πιτσιρικάδες για το γνωστό κούρεμα τότε, "με την ψιλή".Τους καλημέριζε όλους καθότι και Ιεροψάλτης.
Μετά έγινε εκεί το γραφείο του Πολιτικού μηχανικού Βάιου Χατζίκου, σημάδι προόδου.Τώρα η συγκεκριμένη πόρτα τίποτα!Διπλα είναι η επόμενη πόρτα στην οποία ήταν τη δεκαετία '70-'80 το κρεοπωλείο των αδελφών Μακρή (καλαμπάκα).Ο παπούς ο Αποστόλης ήταν απο τους πρώτους και πιο έμπειρους κρεοπώληδες της περιοχής, τρανός άνθρωπος, έτσι όπως ήταν φυσικό και οι γιοί του Ηλίας και Τάκης πατήσαν κείνο τον καιρό στα χνάρια του.Οι χαντζάρες ακουγόταν τα πρωινά μέχρι το σταυροδρόμι καθώς κόβαν το κρέας για τις νοικοκυρές του χωριού που πήγαιναν να ψωνίσουν.
Το μεσημεράκι μαζευόταν η παρέα τους, νεαροί τότε, και καθόντουσαν στον ίσκιο για ένα τσιπουράκι και λίγη ξεκούραση ώσπου να πάνε για το μεσημεριανό φαγητό.
Αμέσως μετά βρίσκεται πάνω σε γερούς τοίχους η μεγάλη βαρέλα καυσίμων, σημάδι ότι το παντοπωλείο του Παπαευθυμίου είχε και αυτό καύσιμα. Τώρα το μόνο που μένει να θυμίζει εκείνη την εποχή είναι το ραφτάδικο του κυρ Γιώργη.Όλο το υπόλοιπο κτίριο είναι εγκατελειμένο.....φίλοι μου να είστε όλοι καλά.Θα τα ξαναπούμε....
Κουτσιαριώτης Νοσταλγός
Την ερωτεύτηκα κιολας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαταπληκτική δουλεια του blogger.
Σηγχαρητήρια.
Πράγματι η ανταπόκριση του κόσμου είναι εντυπωσιακή.Το blog της Ιτέας έχει πλέον πάνω απο πέντε χιλιάδες επισκέψεις τον μήνα,και έχει γίνει πιά η καθημερινή συντροφιά σχεδόν όλων των Κουτσιαριωτών και όχι μόνο...!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣας ευχαριστούμε όλους για την αμέριστη συμπαράστασή σας...