Και σήμερα μου το πήρες πίσω.
Άκου λοιπόν να δεις πως έχει η ιστορία. Γεννήθηκα το 1975. Από τα μικρά μου χρόνια στο σπίτι μου αλλά και στης θείας μου θυμάμαι που έπαιζαν πάντα τα τραγούδια σου. Εκείνα τα τραγούδια για τα δύσκολα χρόνια, πριν βγάλεις τις Εμμανουέλλες. Ήμουν πολύ μικρή και δεν ήξερα τι σήμαιναν. Ήξερα όμως ότι κάθε φορά που άκουγα τη φωνή σου, μικρό παιδάκι, από τα 6 μου τουλάχιστον και μετά που μπορώ να θυμάμαι, κάθε φορά που άκουγα τη φωνή σου ανατρίχιαζα. Και ξέρεις
τι; Ακόμη και σήμερα, ναι, ακόμη και σήμερα, η φωνή σου σε συνδυασμό με τους στίχους των τόσο μεγάλων καλλιτεχνών που σε εμπιστευτήκαν, με ανατριχιάζει.
Πίσω στο τότε λοιπόν, θυμάμαι σαν τώρα τον πρώτο δίσκο που απέκτησα στη ζωή μου. Τον πρώτο ολοδικό μου δίσκο. Άκουγε η θεια μου που έλεγα ότι μου αρέσει η φωνή σου και τα τραγούδια σου, και μου έκανε δώρο το «Καλημέρα κυρία Λύδια» Με τη Γιώτα Λύδια και το Γιώργο Νταλάρα. Tα άλλα παιδιά έπαιρναν madonnes και τα άλλα της εποχής, εμένα μου έφεραν Γιώργο Νταλάρα. Τον έχω ακόμη το δίσκο, χωρίς ίχνος σκόνης πάνω, χωρίς γρατσουνιά, χωρίς δαχτυλιά στο εξώφυλλο. Βλέπεις είναι ιερός, έχω μάθει να τιμώ τις μνήμες μου. Λίγο αργότερα, ένας άλλος θειος μου, μου έλεγε ότι σε είχε γείτονα, στην ίδια πολυκατοικία, ο θειος μου ο Μιχάλης, ο θυρωρός. Έλαμψαν τα μάτια μου, ο θειος μου είχε γείτονα τον Νταλάρα!!! Ίσως μια μέρα κατάφερνα να τον συναντήσω!
Θυμάμαι που άκουσα σε βυνίλιο πάλι, τη συναυλία στο Ολυμπιακό Στάδιο, με τη Χαρούλα, τον Γιάννη Πάριο και το Γιώργο Νταλάρα. Το ’81 δεν ήταν; Τη μουσική, τι παρέα, τι όμορφη βραδιά. Ήμουν μικρή αλλά το άκουγα, το ένιωθα. Μεγαλώνοντας έλεγα για χρόνια μέσα μου: Πότε θα ξανατραγουδήσουν αυτοί οι τρεις μαζί; Γιατί δεν κάνουν μια τόσο μεγαλειώδη, μια τόσο όμορφη συναυλία; Μου έμεινε το παράπονο.
Σε άκουσα ζωντανά και στο Κατράκειο, πολλά χρόνια πριν…..θυμάμαι την εισαγωγή στο «Βαμμένα Κόκκινα Μαλλιά»…..Σε άκουσα και στην αποχαιρετιστήρια συναυλία των Κατσιμιχαίων, όταν είπες το «Ένας κόμπος η χαρά μου», το συναίσθημα από την εισαγωγή που έκανες είναι ολοζώντανο.
Έχω αγοράσει δίσκους σου, cd, παλιά και νέα. Μου έλεγαν διάφοροι μα πως ακούς Νταλάρα; Είναι πουλημένος, είναι ψεύτης. Τους απαντούσα, «δε με νοιάζει τι κάνει στην προσωπική του ζωή, με νοιάζει ότι ο άνθρωπος είναι αναμφισβήτητα ο μεγαλύτερος τραγουδιστής που έχουμε στην Ελλάδα.
Πάμε λίγο και στο τώρα….
Όπως γνωρίζεις τα γεγονότα τρέχουν στη χώρα μας. Ο κόσμος αγωνιά, είναι άνεργος, είναι απελπισμένος, πονάει, βλέπει τη χώρα του και τα όνειρα του να ξεπουλιούνται στα κοράκια. Βλέπει τη ζωή του να εξανεμίζεται, να δουλεύει τόσα χρόνια και να μην μπορεί να ζήσει τα τελευταία του χρόνια με αξιοπρέπεια, βλέπει τα παιδιά του να ξενιτεύονται πάλι, όπως εκείνος κάποτε. Φωνάζω και πνίγομαι….ήμουν μικρή και δεν τα θυμάμαι αλλά ήξερα ότι στα δύσκολα ο καλλιτεχνικός μας κόσμος φώναζε, μιλούσε, διαμαρτυρόταν, έγραφε μουσική, στίχους, ποιήματα. Που πήγαν όλοι αυτοί
σήμερα; Γιατί μας άφησαν μόνους; Πως είναι δυνατόν να μη μιλάει κανείς τους; ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ Ο ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΟΣ ΚΟΣΜΟΣ? Κατέβαινα σε πορείες και άκουγα από τα μικρόφωνα τη φωνή σου, ο τραγουδιστής της ρωμιοσύνης, που συνόδευε όλες τις συγκεντρώσεις και διαμαρτυρίες, ο τραγουδιστής του λαού. Ο τραγουδιστής που τον εμπιστευτήκαν ο Γκάτσος, ο Λοϊζος, ο Θεοδωράκης, ο Χατζηδάκης, που τραγούδησε Ρίτσο και Ελύτη… Τόση τιμή στο πρόσωπο σου Γιώργο Νταλάρα. Που ήσουν? Και εσύ και τόσοι άλλοι;
Και εκεί πέφτει η βόμβα Γιώργο Νταλάρα….. «ΕΙΜΑΙ ΥΠΕΡ ΤΗΣ ΠΑΡΑΔΟΣΗΣ ΤΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑΣ». Έτσι είπε ο τραγουδιστής της ρωμιοσύνης σε μια συνέντευξη. Δεν πίστευα στα αυτιά μου, δε μπορούσα να το χωνέψω. Σκεπτόμουν πότε θα βγεις να τραγουδήσεις, σε κάποια συναυλία, σε κάποια μουσική σκηνή, να έρθω να σε ακούσω. Ναι, μου είχε λείψει παρά πολύ το να σε ακούσω ζωντανά, να ταξιδέψω στα τραγούδια και τη μαγευτική φωνή σου. Δεν περνάει λίγος καιρός και να! Ο Γιώργος Νταλάρας σε δωρεάν συναυλίες, σε διαφόρους δήμους της Αθήνας. Πως το είπες να δεις…. «για τον ευπαθή πληθυσμό ή κάτι τέτοιο»;
Άρχισα να σε βρίζω Γιώργο Νταλάρα, όχι μόνο για αυτό που είπες και προφανώς πιστεύεις αλλά γιατί μου γκρέμισες την εικόνα… Πως μπορώ να σε ακούσω πλέον; Πως μπορώ να συνεχίσω να ταξιδεύω και να μαγεύομαι με τη φωνή σου όταν στα αυτιά μου ηχούν ακόμη τα λόγια σου; Πώς
κατάφερες να γίνεις από τον πιο αγαπημένο Έλληνα τραγουδιστή στον πιο σιχαμένο προδότη; Πως μπόρεσες και μας το έκανες αυτό;
Σήμερα λοιπόν ήμουν και εγώ στη «δωρεάν» συναυλία στη Δάφνη. Δεν ήρθα να σε ακούσω όμως, ήρθα να σε φτύσω και να σε μουντζώσω. Είμαι αυτή που σου φώναζε προδότη, μια από τις τελευταίες φωνές που άκουσες φεύγοντας από την σκηνή στο τέλος. Και είμαι σίγουρη ότι με άκουσες. Το μόνο που δεν άκουσες ήταν αυτό που είπα στον Ηλία κάποια στιγμή…. «Θέλω να κάνω εμετό, αυτόν τον άνθρωπο τον θαύμαζα απεριόριστα, και αυτή τη στιγμή που λέει ένα από τα αγαπημένα μου τραγούδια δε μπορώ να μείνω μέσα στο χώρο, γιατί θα πρέπει ή να το τραγουδήσω
η να τον βρίσω. Και στενοχωριέμαι που είμαι εδώ για αυτό το λόγο». Ο Ηλίας μου απαντά «ακριβώς το ίδιο νιώθω κι εγώ…» Άκουγε την κουβέντα και ο Σπύρος που ήταν λίγο πιο δίπλα. Πετάγεται, «και εγώ το ίδιο»!
Σε τιμήσαμε Γιώργο Νταλάρα, όλη η Ελλάδα, σε τίμησε με το παραπάνω. Και εμείς που σε αγαπήσαμε και οι καλλιτέχνες που σου εμπιστευτήκαν τους στίχους και τη μουσική τους. ΚΑΙ ΕΣΥ ΜΑΣ ΠΡΟΔΩΣΕΣ ΟΛΟΥΣ. Αντί να φύγεις με το κεφάλι ψηλά και με την καλλιτεχνική σου αξία αδιαμφισβήτητη, θα φύγεις και εσύ σαν άλλος ένας προδότης. Γιατί μην ξεχνάς ότι ο κόσμος είναι αυτός που κάνει έναν καλλιτέχνη να αναπνέει. Είπες «θα τραγουδήσω για τις ευπαθείς ομάδες». Μάθε φίλε Γιώργο, ότι οι ευπαθείς ομάδες δεν πονάνε στην τσέπη για να τους πετάξεις μια δήθεν
δωρεάν συναυλία στη μούρη, πονάνε στην ψυχή από την προδοσία, την εξαπάτηση και την αδικία. Και εσύ τους το προσέφερες απλόχερα αυτό.
Και κάτι άλλο… όπως είπες σε κάποια πρωινή εκπομπή, ο κόσμος δεν έβριζε γιατί βρήκε την αφορμή να ξεσπάσει την οργή του για την κρίση και το μνημόνιο σε κάποιο πολιτιστικό δρώμενο αλλά έβριζε ΕΣΕΝΑ προσωπικά. Και όσοι ήταν μέσα στις τελευταίες συναυλίες που έκανες, δεν ήταν οι «καμιά σαρανταριά Αριστεροί» που είπε ο αξιότιμος Δήμαρχος μας, ούτε στημένες προβοκάτσιες. Ήμασταν όλοι οι ΕΓΩ. Όλοι οι ΕΓΩ που μεγαλώσαμε με τη μουσική σου και μας υποτίμησες, μας πρόδωσες, και μας γκρέμισες την όμορφη εικόνα που κουβαλούσαμε τόσα χρόνια. Είπες ότι με αυτόν τον τρόπο μειώνουμε την κοινωνία. Αν κάποιος μειώνει την κοινωνία είσαι ΕΣΥ. ΕΣΥ που αν είχες ίχνος ντροπής και αξιοπρέπειας επάνω σου θα έπρεπε πρώτον να βγεις σε ένα παπαγαλοκάναλο να ανακαλέσεις και μετά να σταματήσεις τις συναυλίες σου.
Αν είχες αξιοπρέπεια δεν θα έλεγες για την εθνική μας κυριαρχία και μετά να τραγουδάς την Αλάνα, την τσιμινιέρα και τον καφενέ. Γιατί σε αυτόν τον καφενέ περιμένουν πάλι μάνες που αποχαιρετούν τα παιδιά τους. Τα παιδιά που ξενιτεύονται γιατί παραδώσαμε την εθνική μας κυριαρχία. Σήμερα έφυγε και η Σοφία για Γερμανία, ετών 29, στο είπα;
Αν είχες αξιοπρέπεια δε θα έπιανες αυτά τα τραγούδια στο στόμα σου και θα μας
κοίταγες στα μάτια. Αλλά βλέπεις δεν έχεις…
ΚΑΛΗΝΥΧΤΑ ΚΥΡΙΕ ΝΤΑΛΑΡΑ…
Πηνελόπη Φατούρου
ΥΓ) Όλη η επιστολή είναι καθαρά για σένα αλλά δεν μπορώ να κρατηθώ, θέλω να ρωτήσω και το εξής: Η Αννούλα, για το «ΝΑΙ ΣΕ ΟΛΑ» τι έχει σπουδάσει; Με τι γνώσεις πολιτικής και οικονομίας παίρνει αποφάσεις για τη ζωή τόσων ανθρώπων;
Μην απαντήσεις, ρητορική είναι η ερώτηση…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Οι όροι χρήσης που ισχύουν για τη δημοσίευση των σχολίων, έχουν ως εξής: Σχόλια ανώνυμα, σχόλια τα οποία είναι υβριστικά ή περιέχουν χαρακτηρισμούς ή ανώνυμες καταγγελίες που δεν συνοδεύονται από αποδείξεις θα αφαιρούνται. Η "Ιτέα Καρδίτσας" δεν παρεμβαίνει σε καμία περίπτωση για να αλλοιώσει το περιεχόμενο ενός σχολίου εφόσον πληρεί τις προϋποθέσεις. Σε καμιά περίπτωση τα σχόλια δεν αντιπροσωπεύουν την "Ιτέα Καρδίτσας". Επίσης ο διαχειριστής διατηρεί το δικαίωμα να αφαιρεί οποιοδήποτε σχόλιο θεωρεί ότι εμπίπτει στις παραπάνω κατηγορίες. Με την αποστολή ενός σχολίου αυτόματα αποδέχεστε και τους όρους χρήσης.
Ο διαχειριστής