- Εκπαίδευση...τι δεν μας λένε

Άκουσα συγκινημένο τον πρόεδρο της ΟΛΜΕ, την άνοιξη να λέει κλαίγοντας πως «δεν φοβούνται οι καθηγητές τις δυο ώρες παραπάνω αλλά το γεγονός πως κάποιοι εξ αυτών θα σκορπιστούν στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα».
Δεν γνωρίζω αν το κλάμα του προέδρου ήταν επικοινωνιακό ή όχι.
Δεν γνωρίζω αν ο ίδιος αντιλαμβάνεται τι σημαίνει, να γυρνάς στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα με την οικογένειά σου.
Είμαι όμως απολύτως βέβαιος πως δεν το αντιλαμβάνονται οι οικογένειες των πολιτικών της συγκυβέρνησης ούτε ασφαλώς και των αστέρων της τηλεόρασης που κ(λ)αίγονται, για την αγωνία των παιδιών!
Τα παιδιά των συγκεκριμένων τάξεων εκκολάπτονται στις προστατευμένες φωλιές κάποιων ιδιωτικών κολλεγίων και μετά εκπαιδεύονται σε ξένα πανεπιστήμια, για να συνεχίσουν, κληρονομικώ δικαίω, το μακάβριο έργο των γονέων τους.
Χωρίς αρχές, χωρίς αξίες, χωρίς κανέναν ενδοιασμό.

Οι διαχειριστές καθώς και οι επικοινωνιολόγοι του ξεπουλήματος της χώρας, υπονομεύουν, εξαπατούν, δολοπλοκούν, διαπλέκονται, εκβιάζουν, ψεύδονται, διαβάλλουν, υπόσχονται, διαφθείρουν, διαφθείρονται και γλύφουν.
Δεν βρίσκω δυστυχώς άλλα ρήματα που να εκφράζουν καλύτερα τη συμπεριφορά τους, από την ώρα που ανέλαβαν τη συγκεκριμένη εργολαβία κατεδάφισης της χώρας και εξόντωσης, πνευματικής, ψυχικής και φυσικής, των κατοίκων της.

Υπάρχουν βεβαίως και φωτεινές εξαιρέσεις.
Είναι αυτές που χρησιμοποιεί πάντα ως άλλοθι η διεφθαρμένη πλειοψηφία κάθε κλάδου.
Ελάχιστες όμως και στοιχηματίζω πως οι έντιμοι εξ αυτών δεν δυσανασχετούν με παρόμοιες κριτικές για το σινάφι τους.

Οι δημοσιογράφοι όμως κάνουν πολύ καλά τη δουλειά τους.
Τους βγάζω το καπέλο.
Έχουν αναλάβει, να προωθούν ένα σάπιο προϊόν, ξανά και ξανά στους ίδιους πελάτες και τα καταφέρνουν απόλυτα.
Και οι σταθεροί πελάτες όμως, έ;
Αξιοθαύμαστοι δεν είναι;
Πιστεύω πως ανοίγουν νέοι ορίζοντες για την επιστήμη της ψυχολογίας.
Αν και μάλλον το μοντέλο ήταν έτοιμο. Απλώς έκαναν πιλοτική εφαρμογή στην ελληνική κοινωνία και πέτυχε χωρίς μάλιστα τις ουσιαστικές αντιδράσεις που ίσως περίμεναν.
Γι αυτό και «θαυμάζουν» συνεχώς την αντοχή (σφάξε με πασά μου…) και ωριμότητα (έως σαπίσματος) της Ελληνικής κοινωνίας!

Επανέρχομαι όμως στο «φλέγον» θέμα της επικαιρότητας.
Των «ανελέητων και στυγνών» εκπαιδευτικών.
Των «τεμπέληδων».
Των «βολεμένων»....Που «κάθονται» τόσους μήνες.
Των «ανάλγητων» ως προς την αγωνία των παιδιών και των γονέων τους.
Όλοι χύμα!!!!

Ναι, υπάρχουν και «τεμπέληδες και λουφαδόροι» εκπαιδευτικοί όπως σε κάθε κλάδο και στοιχηματίζω πως δεν θα πειραχτεί κανείς τους.

Ας σταματήσουμε όμως επιτέλους, να χορεύουμε στο ρυθμό που μας παίζουν κάθε φορά!
Δεν είμαστε αρκούδες!...Ούτε μηρυκαστικά, για να αναμασάμε ό,τι τροφή μας σερβίρουν, άκριτα και πρόθυμα.
Είμαστε πάνω στην ίδια πολυκατοικία που βάλαμε όλοι τουλάχιστον από ένα λιθαράκι, για να χτιστεί λάθος!
Είτε με τη δράση είτε με την αδράνειά μας.
Είτε με την ανοχή είτε ακόμη και με τη συγκάλυψη που προσφέραμε στους απατεώνες, για να μην έχουμε μπλεξίματα.
Τι μας ένοιαζε άλλωστε;
Κι όταν ξεκίνησε να βρέχει, φάνηκαν όλες οι κακοτεχνίες!
Μπάζει πια από παντού!...Πολύ νερό!...Κατακλυσμός!...

Η αύξηση του ωραρίου, σε συνδυασμό με το προεδρικό διάταγμα για τις υποχρεωτικές μεταθέσεις και μετακινήσεις, οδηγεί χιλιάδες εκπαιδευτικούς (αναπληρωτές και μόνιμους) σε σίγουρη απόλυση. Περίπου 15.000 εκπαιδευτικοί θα δουν την πόρτα της εξόδου από το δημόσιο σχολείο.

Ταυτόχρονα, χιλιάδες μαθητές θα βρουν τον επόμενο χρόνο και την πόρτα του δικού τους σχολείου κλειστή. Με τις απολύσεις που θα γίνουν και λόγω της αύξησης του ωραρίου, θα δημιουργηθεί μεγάλη έλλειψη εκπαιδευτικών.
Αποτέλεσμα;
Θα ενωθούν τμήματα, θα συγχωνευτούν σχολεία και θα φτάσουμε  να έχουμε τμήματα με 27-30 μαθητές και σχολεία μεγαθήρια.
Προσθέστε ότι οι δαπάνες για την παιδεία και οι κοινωνικές παροχές συρρικνώνονται δραματικά, και βλέπετε ένα απόλυτα δυσοίωνο μέλλον για μας και τα παιδιά μας.
Γιατί τα χειρότερα τα έχουμε μπροστά μας.
Όλα αυτά ήταν οι σταγόνες που ξεχείλισαν το ποτήρι μιας ούτως ή άλλως απάνθρωπης ζωής που βιώνουν εδώ και χρόνια χιλιάδες εκπαιδευτικοί.

Αγαπητοί αναγνώστες που μου κάνετε την τιμή, να διαβάζετε τις σκέψεις αυτές, οι εκπαιδευτικοί έχουν κι αυτοί παιδιά. Και κάποιοι εξ αυτών γύρισαν πράγματι την Ελλάδα ήδη από τις «καλές» εποχές.
Μην ακούτε λοιπόν μισές αλήθειες και κυρίως μην τις πιστεύετε. «Η ημιμάθεια είναι χειρότερη της αγνοίας».
Αυτή είναι η κύρια αιτία της αντίδρασης των εκπαιδευτικών κι όχι οι δυο ώρες παραπάνω.

Όσο για τους γονείς, τα παιδιά τους δεν έχουν μέλλον έτσι κι αλλιώς.
Φρόντισαν γι αυτό οι πολιτικοί των τελευταίων 40 χρόνων.
Κι αντί να τα βάζει η κοινωνία με τους «εκβιαστές εκπαιδευτικούς» ας αντισταθεί στους εκβιαστές της τρόικα, της τριμερούς και των καναλιών που κλέβουν τη ζωή και καταρρακώνουν την αξιοπρέπεια όλων μας...!!!

ένας εκπαιδευτικός