- "Σώπα, μη μιλάς..." Αζίζ Νεσίν

Σώπα, μη μιλάς…

Σώπα, μη μιλάς, είναι ντροπή
κόψ' τη φωνή σου
σώπασε επιτέλους
κι αν ο λόγος είναι αργυρός
η σιωπή είναι χρυσός.

Τα πρώτα λόγια που άκουσα από παιδί
έκλαιγα, γέλαγα, έπαιζα μου λέγανε:
"σώπα".

Στο σχολείο μου κρύψαν την αλήθεια τη μισή,
μου λέγανε :"εσένα τι σε νοιάζει ; Σώπα!"

Με φιλούσε το πρώτο κορίτσι που ερωτεύτηκα και μου λέγανε:
"κοίτα μην πεις τίποτα, σσσσ....σώπα!"

Κόψε τη φωνή σου και μη μιλάς, σώπαινε.
Και αυτό βάσταξε μέχρι τα είκοσί μου χρόνια.

Ο λόγος του μεγάλου
η σιωπή του μικρού.

Έβλεπα αίματα στο πεζοδρόμιο,
"Τι σε νοιάζει εσένα;", μου λέγανε,
"θα βρεις το μπελά σου, σώπα".

Αργότερα φωνάζανε οι προϊστάμενοι
"Μη χώνεις τη μύτη σου παντού,
κάνε πως δεν καταλαβαίνεις, σώπα"

Παντρεύτηκα, έκανα παιδιά,
η γυναίκά μου ήταν τίμια κι εργατική και
ήξερε να σωπαίνει.
Είχε μάνα συνετή, που της έλεγε "Σώπα".

Σε χρόνια δίσεκτα οι γονείς, οι γείτονες με συμβουλεύανε :
"Μην ανακατεύεσαι, κάνε πως δεν είδες τίποτα. Σώπα"
Μπορεί να μην είχαμε με δαύτους γνωριμίες ζηλευτές,
με τους γείτονες, μας ένωνε , όμως, το Σώπα.

Σώπα ο ένας, σώπα ο άλλος σώπα οι επάνω, σώπα οι κάτω,
σώπα όλη η πολυκατοικία και όλο το τετράγωνο.
Σώπα οι δρόμοι οι κάθετοι και οι δρόμοι οι παράλληλοι.
Κατάπιαμε τη γλώσσά μας.
Στόμα έχουμε και μιλιά δεν έχουμε.
Φτιάξαμε το σύλλογο του "Σώπα".
και μαζευτήκαμε πολλοί
μία πολιτεία ολόκληρη, μια δύναμη μεγάλη, αλλά μουγκή!

Πετύχαμε πολλά, φτάσαμε ψηλά, μας δώσανε παράσημα,
τα πάντα κι όλα πολύ
εύκολα, μόνο με το Σώπα.
Μεγάλη τέχνη αυτό το "Σώπα".

Μάθε το στη γυναίκα σου, στο παιδί σου, στην πεθερά σου
κι όταν νιώσεις ανάγκη να μιλήσεις ξερίζωσε τη γλώσσά σου
και κάν' την να σωπάσει.
Κόψ' την σύρριζα.
Πέτα την στα σκυλιά.
Το μόνο άχρηστο όργανο από τη στιγμή που δεν το μεταχειρίζεσαι σωστά.

Δεν θα έχεις έτσι εφιάλτες , τύψεις κι αμφιβολίες.
Δε θα ντρέπεσαι τα παιδιά σου και θα γλιτώσεις από το βραχνά να μιλάς ,
χωρίς να μιλάς να λες "έχετε δίκιο, είμαι σαν κι εσάς"
Αχ! Πόσο θα 'θελα να μιλήσω ο κερατάς.

Και δεν θα μιλάς,
θα γίνεις φαφλατάς,
θα σαλιαρίζεις αντί να μιλάς.

Κόψε τη γλώσσά σου, κόψ' την αμέσως.
Δεν έχεις περιθώρια.
Γίνε μουγκός.
Αφού δε θα μιλήσεις , καλύτερα να το τολμήσεις. Κόψε τη γλώσσά σου.

Για να είμαι τουλάχιστον σωστός στα σχέδια και στα όνειρά μου
ανάμεσα σε λυγμούς και σε παροξυσμούς κρατώ τη γλώσσά μου,
γιατί νομίζω πως θα' ρθει η στιγμή που δεν θα αντέξω
και θα ξεσπάσω και δεν θα φοβηθώ και θα ελπίζω
και κάθε στιγμή το λαρύγγι μου θα γεμίζω με ένα φθόγγο ,
με έναν ψίθυρο , με ένα τραύλισμα , με μια κραυγή που θα μου λέει:
ΜΙΛΑ!....

ΑΖΙΖ ΝΕΣΙΝ
(απόδοση Γιάννη Ρίτσου)

Καφενείο, καπηλιό, ταβέρνα

Χώρος επικοινωνίας, έκφρασης του λαϊκού κεφιού, διασκέδασης και γέλιου.
Χώρος καλαμπουριού, ονειροπώλησης, χαλάρωσης και απόλαυσης.
Χώρος εξομολογήσεων, αρσενικών αλληλοεκμυστηρεύσεων, πονεμένων ερωτικών ιστοριών και αθεράπευτων ερώτων.
Χώρος λησμονιάς (βοηθούσης της οινοποσίας) φευγιού απο τα ντέρτια και τους καημούς της ζωής. Χώρος δημιουργίας, διαφύλαξης και ανανέωσης του μοναδικού πολιτιστικού μας αγαθού που είναι οι τοπικές μας κουζίνες.
Χώρος ομαδικής ψυχοθεραπείας με θεράποντα τον ταβερνιάρη.
Πρώτες συναντήσεις, ερωτικές εξομολογήσεις, αλλά και πολιτικές αναλύσεις και συνωμοτικές μαζώξεις.
Χώρος κοινωνικών συναθροίσεων, οικογενειακών γιορτών όπου επιβεβαιώνεται η κοινωνική συνοχή, χαράς σπουδαίων γεγονότων, όπως γάμοι, βαφτίσια κλπ.
Χώρος υπέρβασης της ζοφερής πραγματικότητας, διέξοδος και διαφυγή απο τη μοναξιά.
Χώρος όπου ικανοποιείται η πείνα και η δίψα, αλλά όπου το φαγητό και το πιοτό δεν είναι παρά η αφορμή για να ενωθεί η μια ψυχή με την άλλη, να βρεί την άκρη του νήματος, να αποκαλύψει την ατομική αλήθεια και να ενωθεί με το πανανθρώπινο.
Τέλος, χώρος ιστορικής μνήμης, συζητήσεων και σχολιασμού της καθημερινότητας, διαμόρφωσης της κοινωνικής συνείδησης.

Η Ταβέρνα, σε μια ιστορική πορεία, έθρεψε και ανέπτυξε τα πιο χαρακτηριστικά πολιτιστικά αγαθά του Ελληνισμού. Εδώ άνθησε η καντάδα, ανδρώθηκε το ρεμπέτικο, τραγουδήθηκαν τα αντάρτικα. Στην ταβέρνα πρωτογλέντησαν οι ξεσπιτωμένοι Μικρασιάτες, βρήκαν καταφύγιο οι απόκληροι
και οι περιθωριακοί, χάρηκαν οι παλαιοί Αθηναίοι τις Απόκριες και τον Καρνάβαλο, σφυρηλατήθηκε η αντιδικτατορική συνείδηση των νέων την περίοδο της χούντας, τραγουδήθηκαν τα τραγούδια του Θεοδωράκη, έμαθαν οι νεολαίοι του 1980 να τραγουδούν τα αθάνατα ρεμπέτικα.

Γιατί όμως η ταβέρνα κι όχι ο άλλος κατ’ εξοχήν χώρος που περνάει ο Έλληνας τον ελεύθερο χρόνο του, το καφενείο;

Το καφενείο είναι ο χώρος έκφρασης του συνειδητού.
Στο καφενείο μαθαίνονται τα νέα (απο τα πιο σημαντικά, πόλεμοι, σεισμοί, καταστροφές, ως τα πιο ασήμαντα, ποδόσφαιρο, προξενιά, χωρισμοί), σχολιάζεται η επικαιρότητα, υπερασπίζονται οι πολιτικές πεποιθήσεις. Αναπτύσσονται οι κομματικές έρριδες, φορτίζεται το κλίμα, δημιουργούνται οι μικρές «Βουλές» της χώρας. Ο ένας προσπαθεί να πείσει τον άλλο, κυριαρχεί η λογική της αντιπαλότητας και η αντιπαράθεση των ιδεών. Η ώρα του καφέ, του ούζου με το μεζέ, η «καφενοκουβέντα» της πολιτικής.
Σύγκρουση προσωπικών απόψεων, έκφραση έλλογης σκέψης.
Εδώ «σκοτώνεται» η ώρα, παίζονται τυχερά παιχνίδια αλλά και συνάπτονται οικονομικές συμφωνίες, κλείνονται δουλειές, κυριαρχεί η άμιλλα.
Το καφενείο στεγάζεται συνήθως σε χώρους ευάερους και ευήλιους, κοντά σε πλατείες, εκεί όπου υπάρχει κόσμος, πέρασμα, «αγορά».
Δεν κλείνεται ποτέ σε υπόγεια ή απόμερα μέρη.
Το καφενείο είναι ο χώρος που κυριαρχείται απο τον Λόγο και τη Συνείδηση.

Η Ταβέρνα, απ’ την άλλη, είναι ο χώρος έκφρασης του ασυνείδητου.
Εδώ οι άνθρωποι μιλούν με τη γλώσσα της ψυχής και όχι της λογικής.
Πίνουν, μιλούν, τραγουδούν, γλεντούν, αδελφώνονται, αγαπούν, πονούν, υποφέρουν θυμούνται, λυτρώνονται.
Το γλέντι, ο νταλκάς, το τσακίρ κέφι, το ζεϊμπέκικο, είναι μοναχικοί δρόμοι αναζήτησης και έκφρασης της αλήθειας, που ενωμένοι στον κοινό τόπο της ταβέρνας προσπαθούν να νικήσουν τον ανθρώπινο πόνο.
Επι – κοινωνία.
Η ταβέρνα είναι χώρος υπέρβασης.
Ο χώρος που κυριαρχείται απο το συναίσθημα. Γι’ αυτό σπάνια βρίσκεται κοντά σε χώρους «αγοράς». Προτιμά το απόμερο, το ανήλιο. Στεγάζεται σε υπόγεια, εκεί που κατοικεί το ασυνείδητο.


Η ταβέρνα λειτούργησε σαν ο πυκνωτής της έλληνικής λαϊκής αστικής διασκέδασης.
Συνδέθηκε όπως προαναφέρθηκε με πολλές εκφάνσεις του ελληνικού λαικού πολιτισμού και για αυτο το λόγο έπρεπε να βρεθούν οι τομές και οι διασυνδέσεις...!!!

- "Μπαχαλιστάν..."

Στα νότια Βαλκάνια, ανακαλύφθηκε μια άγνωστη ως εχθές χώρα, και οι ειδικοί έμειναν άναυδοι.

Την ονόμασαν "Μπαχαλιστάν", αν και θα μπορούσε να έχει πολλά άλλα ονόματα, και θα ήταν όλα τους πετυχημένα.

Στο Μπαχαλιστάν, οι κάτοικοί του έχουν βλέμμα σπινθηροβόλο, που κυμαίνεται από απλανές, έως βοδινό, η αλλιώς, βλέμμα της αγελάδας.
Αποτέλεσμα της πολύωρης αποβλάκωσής τους με Τουρκοσήριαλ η επειδή βλέπουν ειδήσεις.

Βλέπεις για παράδειγμα νέους ανθρώπους να κάθονται στις καφετέριες, μην έχοντας δουλειά, σε παρέες των δύο έως και πέντε ατόμων, συζητώντας μεταξύ τους ένα σωρό σοβαρά ζητήματα, με τηλεπάθεια.
Κίχ δεν βγάζουν!!
Αν ρωτήσεις όμως έναν απ' αυτούς, γιατί δεν κάνει κάτι, θα σου πει "...άσε, τρέχω και δεν φτάνω..".

Όσοι έχουν δουλειά, δεν έχουν λεφτά, γιατί έχουν να πληρωθούν μήνες.
Όσοι πάνε να ζητήσουν τα μεροκάματά τους, βγαίνουν οι επιστάτες με καραμπίνες ή οι μπράβοι και τους στέλνουν αλαφιασμένους να τρέχουν στα χωράφια να γλυτώσουν, η στο νοσοκομείο.

Όσοι έχουν μικροκαταθέσεις στις τράπεζες, δεν κοιμούνται τη νύχτα από το άγχος, μην πάθουν ότι έπαθαν στην Κύπρο. Και για να πάνε στο ΑΤΜ να βγάλουν κανένα εικοσάρικο, πληρώνουν άλλα πενήντα για σωματοφύλακα, διότι γύρω από κάθε ΑΤΜ, τριγυρνάνε κάτι ΑΤιΜοι, έτοιμοι να τους την πέσουν.

Ναι, αλλά...
Οι κάτοικοι του Μπαχαλιστάν είναι περίπου 10 εκατομμύρια, με πέντε εκατομμύρια από αυτούς να είναι αστυνομικοί.
Ο ένας φυλάει τον άλλο δηλαδή...
Νοιώθει τουλάχιστον καθένας τους, τρομερή ασφάλεια.
Οι αστυνομικοί είναι τόσοι πολλοί, που οι πολίτες έκαναν ειδική ομάδα, για να κάνει τον τροχονόμο στις διαβάσεις, ώστε να περνάνε με ασφάλεια οι χωροφυλάκοι, και να μη στουκάρουν ο ένας πάνω στον άλλο.

Όπου κι αν κοιτάξεις, βλέπεις ΔΙΑΣ. Αμέτρητοι ΔΙΑΣ, μέχρι αηδίας.
Λόγω φτώχειας όμως, κάποιες φορές, θα δεις μέχρι και δυό Δίες μαζί, πάνω σε κανένα 50ράκι παπάκι, να κυνηγάνε τίποτε κακοποιούς πάνω σε 1200ρες Καβασάκι....

Κι όμως φίλε, το Μπαχαλιστάν θα το αναγνωρίσουν όλα τα κράτη της Ευρώπης πολύ σύντομα, άσχετα αν το αναγνωρίσουν ως το χειρότερο κράτος να ζει κανείς την σήμερον, και συνάμα το πιο επικίνδυνο..
Μετά το Μπρονξ η το Χάρλεμ, εννοείται...!!!
Σας θυμίζει κάτι;

Παύλος

- Νέα οικονομικά μέτρα για εργαζόμενους (χιούμορ)

ΝΕΟΙ ΚΑΝΟΝΙΣΜΟΙ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ ΕΤΑΙΡΕΙΩΝ ΓΙΑ ΡΕΠΟ - ΑΠΟΥΣΙΕΣ

ΑΣΘΕΝΕΙΑ
Δεν δικαιολογείται.
Η όποια ιατρική γνωμάτευση θεωρείται άκυρη, διότι, εφόσον ήσασταν σε θέση να πάτε στο γιατρό, μπορούσατε να έρθετε και στην δουλειά.

ΘΑΝΑΤΟΣ ΣΥΓΓΕΝΗ
Δεν δικαιολογείται.
Δεν μπορείτε πλέον να κάνετε τίποτα για τον μακαρίτη και μπορεί οποιοσδήποτε άλλος να μεριμνήσει για τις απαραίτητες διαδικασίες. Αν κανονίσετε να γίνει η κηδεία αργά το απόγευμα, τότε μόνον μπορείτε να φύγετε έως και μισή ώρα νωρίτερα, με την προϋπόθεση πάντα, να έχετε ολοκληρώσει πρώτα την δουλειά σας.

ΔΙΚΟΣ ΣΑΣ ΘΑΝΑΤΟΣ
Θα δείξουμε πλήρη κατανόηση, αρκεί να:

1. Μας ενημερώσετε εγκαίρως, ώστε να βρούμε αντικαταστάτη.
2. Μας πάρετε τηλέφωνο το αργότερο ως τις 8.00 το πρωί για να καλύψουμε έγκαιρα την κενή θέση.
3. Μας στείλει υπογεγραμμένη βεβαίωση ο γιατρός σας ότι έχετε πεθάνει.
4. Αν δεν έχουμε έγκαιρα την βεβαίωση, για τον χρόνο που είσαστε απών θα υπάρξουν κρατήσεις, που θα μεταβιβασθούν στους κληρονόμους σας.

ΕΓΧΕΙΡΗΣΕΙΣ
Απαγορεύονται.
Σας έχουμε προσλάβει ακέραιους. Αφαίρεση ή αλλοίωση οποιουδήποτε οργάνου παραβιάζει το συμβόλαιο εργασίας και δεν γίνεται δεκτή. Θα ακολουθεί άμεση απόλυση χωρίς αποζημιώσεις.

ΑΡΓΥΡΗ Ή ΧΡΥΣΗ ΕΠΕΤΕΙΟΣ ΓΑΜΟΥ
Δεν δίνεται ρεπό.
Αν είστε παντρεμένοι 25 ή 50 χρόνια με τον ίδιο άνθρωπο, τότε είστε πολύ τυχεροί, και πρέπει να λέτε κι ευχαριστώ που ακόμη έχετε δουλειά.

ΟΝΟΜΑΣΤΙΚΗ ΕΟΡΤΗ
Η εταιρία υποστηρίζει το απόρρητο των προσωπικών δεδομένων.
Άρα η ονομαστική εορτή, που ισοδυναμεί με κοινοποίηση του μικρού σας ονόματος σε τρίτους, απαγορεύεται να εορτάζεται.
Χρησιμοποιείτε ψευδώνυμα στο χώρο εργασίας σας.

- Ένα ευχάριστο απόγευμα με καφεδάκι στο ΚΑΠΗ Ιτέας

Ένα ευχάριστο ξεχωριστό απόγευμα με καφεδάκι είχαν την ευκαιρία να περάσουν οι φίλοι και τα μέλη του Συλλόγου Γυναικών Ιτέας την περασμένη Κυριακή 24 Νοέμβρη στο ΚΑΠΗ της Ιτέας.
Η ατμόσφαιρα ευχάριστη, οι παρουσίες πολλές, ο καφές στην ώρα του, και η συζήτηση από παρέα σε παρέα διαφορετική και ενδιαφέρουσα.
Στο τέλος σερβιρίστηκε και γλυκό.

Το Δ.Σ ευχαριστεί για ακόμα μια φορά όλες και όλους τους παρευρισκομένους.

Με τιμή η πρόεδρος
   Τζένη Μακρή

- Ο χρόνος

Ο χρόνος παίζει μαζί μας σαν τη γάτα με το ποντίκι.
Μας παίρνει μυρωδιά όπου κι αν κρυφτούμε, μας κυνηγάει αλύπητα, μας πιάνει στα νύχια του, αφήνει πάνω μας τα σημάδια του.

Ξεφεύγουμε, αλλά σε λίγο το κυνηγητό ξαναρχίζει, και πάλι απ' την αρχή.
Αλλά κι εμείς δεν καθόμαστε με σταυρωμένα χέρια, περνάμε στην αντεπίθεση: καταστρέφουμε τον χρόνο, όπου κι αν τον βρούμε.
Και για να λέμε την αλήθεια, καλά κάνουμε....

Και καλά να μην κάνουμε, από τη στιγμή που ως εργαζόμενοι πληρώνουμε τον «χρονοφόρο» μας στο επιλεγόμενο...παραγωγικό σύστημα, τον χρόνο που μας περισσεύει, τον ελεύθερο χρόνο μας δικαιούμεθα να τον καταστρέφουμε κατά βούλησιν.
Ως παθητικοί θεατές της ζωής των άλλων ή της ζωής γενικώς.
Ή, ακόμα χειρότερα, ως παθητικοί τηλεθεατές της ζωής...

Μπορεί ωστόσο να υπάρχει και νοσταλγία, και λύπη, για τον χαμένο χρόνο.
Ακόμα και θυμός, στην περίπτωση των εξουσιαστών - καταστροφέων χρόνου.

Ναι, μιλάμε για την εγκληματική καταστροφή του πολιτικού χρόνου.
Του χρόνου του πρωθυπουργού απ' τον πρωθυπουργό, του υπουργού απ' τον υπουργό, του βουλευτή απ' τον βουλευτή, κ.λπ., κ.λπ. Που έχουν ως συνέπεια την καταστροφή του χρόνου διακυβέρνησης της χώρας, τν ακινησία του χρόνου του ελληνικού Δημοσίου, το σκότωμα του κρατικού χρόνου κ.λπ., κλπ.

Και τελικά, την καθυστέρηση της χώρας, την παράταση της κρίσης, της φτώχιας της εξαθλίωσης της μιζέριας.

Ας ευχηθούμε, λοιπόν, το 2014 να μην είναι ένας ακόμα χαμένος χρόνος...!!!

- Η ηλικία είναι η ψυχή λένε...

Διάλεξα μια ηλικία και έμεινα εκεί, μη με ρωτήσετε πόσο...ένα νούμερο είναι εξάλλου τίποτα λιγότερο, τίποτα περισσότερο...

Η ηλικία είναι η ψυχή λένε...και νομίζω πως αυτό διάλεξα!
Να ακολουθώ την ψυχή μου κι όχι τα χρόνια μου...
Όσο περνούσαν τα χρόνια, δεν προχωρούσα μπροστά...έκοβα ταχύτητα!
Χαλασμένο ''αμάξι;''
Όχι, φοβισμένο ίσως..
Ένας φόβος να μην χάσω την αισιοδοξία μου για την ζωή, το γέλιο και την χαρά που πάντα με χαρακτήριζαν...
Ένας φόβος να μην χάσω την αγνότητά μου!

Όσο κι αν προσπαθούν να μου ''φυτέψουν'' στο μυαλό καταιγίδες και τέρατα...εγώ επιμένω ΠΑΙΔΙ!
Ένα παιδί, που τον κάκτο τον βλέπει τριαντάφυλλο και τα αγκάθια τους προέκταση της φυσικής ομορφιάς τους...
Ένα παιδί που όταν βρέχει, τρέχει κάτω απ' την βροχή να μουσκέψει το πρόσωπό του...να το πλύνει απ' τις στεναχώριες των ενηλίκων...απ' την ''μουντζούρα'' της θλίψης τους και να γελάσει και πάλι, να ξεκαρδιστεί στα γέλια...να το ακούσουν οι άνθρωποι, τα ζώα, τα πουλιά, η πλάση όλη...να ξυπνήσουν απ' τον θόρυβο αυτό...
Ίσως έτσι, το ξημέρωμα κάθε μέρα να έρχεται πιο γρήγορα...τόσο απλά απ' τον αντίλαλο της φωνής του!
Είμαι ένα μεγάλο παιδί και έτσι θέλω να μείνω...
Ένας μικρός ενήλικας και έτσι θέλω να νιώθω...

Διάλεξα ένα τρένο και μπήκα στο τελευταίο βαγόνι, πάντα φτάνω στον προορισμό μου, αλλά ''αργοπορημένα...''
Και τελικά, δεν φοβάμαι μην γεράσει το πρόσωπό μου, αλλά μη γεράσει η ψυχή μου...γιατί μόνο τότε εγώ θα πεθάνω!

Εγώ δεν είμαι σίγουρη αν έλειπα απ' την ζωή...δεν ξέρω καν, αν η ίδια η ζωή με ήθελε μαζί της...
Αυτό που σίγουρα όμως ξέρω, είναι ότι παιδί γεννήθηκα και παιδί θέλω να πεθάνω!

Ένα παιδί με πλήρη αυτογνωσία της αθωότητάς του...
Ένα παιδί που τους αγαπάει όλους...κι ας το καταστρέφουν...!!!

(της Νίκης Τάγκαλου)

- Τα αποτελέσματα των εκλογών της Ένωσης Πολιτιστικών Συλλόγων Ν. Καρδίτσας

Ο Μανώλης Στεργιόπουλος, πρώτος στις εκλογές της Ένωσης Πολιτιστικών Συλλόγων Καρδίτσας.

Πραγματοποιήθηκαν την Κυριακή 24 Νοεμβρίου 2013, στην αίθουσα συγκεντρώσεων του Εργατικού Κέντρου Καρδίτσας, οι εκλογές της Ένωσης Πολιτιστικών Συλλόγων Ν. Καρδίτσας για την ανάδειξη νέου Διοικητικού Συμβουλίου καθώς και νέας Εξελεγκτικής Επιτροπής.

Αρχικά, πραγματοποιήθηκε η απολογιστική Γενική Συνέλευση κατά τη διάρκεια της οποίας εγκρίθηκαν ομόφωνα από τη Γενική Συνέλευση ο διοικητικός και οικονομικός απολογισμός του απερχόμενου Δ.Σ. για τα έτη 2010-2013 και ο προγραμματισμός δράσης για τα έτη 2014-2017.

Ακολούθησε ανταλλαγή απόψεων και προτάσεων, ενώ εκλέχτηκε και η Εφορευτική Επιτροπή η οποία στελεχώθηκε από τον κ. Αποστόλη Ξυδιά (Πρόεδρο) και τους κ. Γιώργο Κουτσιούμπα και Δημήτρη Γαρίτο(μέλη).
Η ψηφοφορία ξεκίνησε λίγο μετά τη 1.00 το μεσημέρι και ολοκληρώθηκε στις 6.30 το απόγευμα, αφού λόγω της μεγάλης προσέλευσης χρειάστηκε να δοθεί μία παράταση μισής ώρας.
Συνολικά ψήφισαν 334 άτομα από 172 Συλλόγους.
Σύμφωνα με τα αποτελέσματα της καταμέτρησης, εκλέγονται οι εξής :

Στο Διοικητικό Συμβούλιο:
1)Στεργιόπουλος Μανώλης, με 223 ψήφους
2)Αγραφιώτης Βασίλης, με 194 ψήφους
3)Τσιαλούκης Χρήστος, με 188 ψήφους
4)Γιώτη Ευθυμία, με 179 ψήφους
5)Τσιγγόπουλος Γιώργος, με 179 ψήφους
6)Γλυνός Ιωάννης, με 178 ψήφους
7)Γούσιου Φωτεινή, με 172 ψήφους
8)Τζέλλα Σοφία, με 166 ψήφους
9)Σταθοπούλου Κατερίνα, με 151 ψήφους
10)Νικολάου Αντώνης, με 122 ψήφους
11)Θεολόγη Χρύσα, με 119 ψήφους

Στην 11η θέση υπήρξε ισοψηφία ανάμεσα στην κ. Χρύσα Θεολόγη και τον κ. Γιάννη Καραντάνα.
Ο κ. Καραντάνας κατέθεσε αίτηση παραίτησης και έτσι τη συγκεκριμένη θέση κατέλαβε η κ. Θεολόγη.

Αναπληρωματικοί:
1)Καραντάνας Γιάννης, με 119 ψήφους
2)Γάκης Γιώργος, με 114 ψήφους
3)Καραβίδας Γιώργος, 112 ψήφους
4)Σελλούντος Κων/νος, με 109 ψήφους
5)Τσόγκας Αριστοτέλης, με 108 ψήφους

Στην Εξελεγκτική Επιτροπή:
1)Τσικρίκα Αγορίτσα, με 179 ψήφους
2)Σίμος Ευάγγελος, με 177 ψήφους
3)Βαλομάνδρας Θωμάς, με 116 ψήφους

Αναπληρωματικός:
1)Σιατήρας Λάμπρος, με 109 ψήφους

Μετά το τέλος της καταμέτρησης, ο Πρόεδρος της Εφορευτικής Επιτροπής και Πρόεδρος του Λαογραφικού-Χορευτικού Ομίλου Καρδίτσας «ΜΕΝΕΛΑΙΣ» κ. Αποστόλης Ξυδιάς κατέθεσε ένσταση κατά της εγκυρότητας των εκλογών η οποία απορρίφθηκε με ψήφους 2 έναντι 1.

Τα δύο μέλη έκριναν ότι τα λευκά ψηφοδέλτια τα οποία δεν υπήρχαν, δεν επηρέασαν την εκλογική διαδικασία. Τα δε μέλη που προσήλθαν στην εκλογική διαδικασία ήταν αυτά που αναγράφονταν στον κατάλογο που δόθηκε στην Εφορευτική Επιτροπή πριν από την έναρξη της εκλογικής διαδικασίας.

Το νέο Διοικητικό Συμβούλιο θα συγκροτηθεί σε σώμα μέσα στις επόμενες μέρες.

- Οι χάρτινοι παιδικοί μας "ήρωες"

Είναι Μάιος του 1968, όταν ο «Μικρός Ήρως», το παιδικό εικονογραφημένο του Στέλιου Ανεμοδούρα, θα αναστείλει εσπευσμένα την κυκλοφορία του.
Ο Γιώργος Θαλάσσης, το «παιδί φάντασμα» με την πλούσια αντιστασιακή δράση απέναντι στον Γερμανό κατακτητή, θα κριθεί «ακατάλληλος» από το νεοσύστατο δικτατορικό καθεστώς, που θεωρούσε πως το περιεχόμενο των περιπετειών του...και τα μηνύματα που περνάει, δεν συνάδουν με τα πρότυπα της «Επανάστασης του Απρίλη».

Όταν λοιπόν η επιτροπή λογοκρισίας θα υποχρεώσει τον συγγραφέα και εκδότη του, να υποβάλλει προς έγκριση σε εβδομαδιαία βάση πλέον τα χειρόγραφα του αναγνώσματος, τότε αυτός θα αναζητήσει μια νέα έκδοση για να αντικαταστήσει την παλιά.

Το περιοδικό που θα αναπλήρωνε από δω και μπρος το κενό στην κωλότσεπη κάθε πιτσιρικά, ήταν το «Μπλεκ».
Ιταλικής προέλευσης το κόμικ αυτό (il Grande Blek), πραγματεύονταν τις περιπέτειες ενός ξανθού, γιγαντόσωμου, αμερικανού κυνηγού, που μάχονταν περί το τέλος του 18ου αιώνα, για την ελευθερία και την ανεξαρτησία, κόντρα στους Βρετανούς αποικιοκράτες.
Το «Μπλεκ» θα γίνει αμέσως ανάρπαστο και η κυκλοφορία του θα αγγίξει πολλές φορές ακόμη και τα 130.000 αντίτυπα. Σ’ αυτό θα συντελέσει και το γεγονός πως επρόκειτο για ημιτελείς ιστορίες με αποτέλεσμα να εντείνεται η αγωνία των νεαρών αναγνωστών, καθηλώνοντάς τους κάθε βδομάδα έξω από τα περίπτερα.

Συχνά σκόνταφτε στους γονείς, που αγανακτισμένοι κυνηγάγανε τους πιτσιρικάδες να το πετάξουν και να στρωθούν στο διάβασμα.
Αυτός ήταν και ο λόγος που το περιοδικό τυπώνονταν σε μικρές διαστάσεις, για να μπορεί να χωράει παντού και να κρύβεται εύκολα.
Μέσα στα επόμενα χρόνια, θα εμφανιστούν κι άλλες εκδόσεις χάρτινων ηρώων.

Απευθυνόμενες στα παιδιά και ειδικότερα στα αγόρια, ο «Ζαγκόρ», ο «Λοχαγός Μαρκ», ο «Όμπραξ», ο «Μικρός Σερίφης», ο «Ποπάι»και ο «Μεγάλος Ταρζάν», θα κάνουν ακόμη πιο δύσκολη τη ζωή των πιτσιρικάδων, που ήδη έβλεπαν το χαρτζιλίκι τους να εξανεμίζεται, στο «Μπλεκ».

Η αγορά με ρεφενέ, ο δανεισμός, η ανταλλαγή παλιότερων τευχών και η λαθρανάγνωση από το περίπτερο της γειτονιάς, ήταν κάποιες μόνο από τις λύσεις που σκαρφίζονταν οι νεολαίοι για να διαβάζουν όσο το δυνατόν περισσότερες ιστορίες δράσης και περιπέτειας.
Ένας κόσμος γεμάτος μπότες, σπιρούνια, κλωτσιές και μπουνιές, κούρσες, μυστικές επιχειρήσεις και θανάσιμες μάχες ξετυλίγονταν μπροστά τους, κάθε φορά που ένα «περιοδικάκι» με τον έναν ή άλλο τρόπο έπεφτε στα χέρια τους.

Πιο σπάνιο απ’ όλα τα περιοδικά, θεωρούνταν «Οι ιστορίες του Αστερίξ του Γαλάτη», έκδοση ακριβότερη από τις υπόλοιπες, άρα και δυσεύρετη.
Στην περίπτωση αυτή το αντίτυπο θα έκανε το γύρω της γειτονιάς πριν επιστραφεί στον ιδιοκτήτη του κατάφθαρτο από την ανάγνωση.
Άξια αναφοράς είναι και τα εικονογραφημένα «Ταρατατά» και «Ζάκουλα» της δεκαετίας του ’70, που «στοίχειωναν» τα αγορίστικα κρεβάτια, με το τολμηρό τους περιεχόμενο.

πίσω στα παλιά...

- Νόμος είναι το δίκιο του Έλληνα

Είναι γνωστό πως εμείς οι Έλληνες έχουμε πάντα δίκιο.
Ενίοτε, έχουμε δίκιο όλοι μαζί, αλλά κάποιες φορές έχει δίκιο και ο καθένας από εμάς ξεχωριστά.
Οι Έλληνες έχουμε δίκιο γιατί το να είσαι Έλληνας είναι πιστοποιητικό αθωότητας και μεγαλείου.

Επειδή κάποιες φορές δεν γίνεται να έχουμε όλοι οι Έλληνες δίκιο, έχουμε δίκιο εμείς και άδικο οι υπόλοιποι Έλληνες που προέρχονται από το μπαστάρδεμα της φυλής και έχουν κατώτερο DNA από το ελληνικό που έχουμε μόνο εμείς και που είναι γαμάτο.

Οι Έλληνες έχουμε δίκιο γιατί «τ’ άδικο το ζούμε μέσα από την κούνια μας».

Αυτός είναι και ο λόγος που «παραπονεμένα λόγια έχουν τα τραγούδια μας».

Πολύ παράπονο στα ελληνικά τραγούδια.
Είναι από το άδικο που ζούμε από την κούνια μας.
Για να μην σου πω πως το άδικο το ζούμε από την κοιλιά της μάνας μας. Και κάποιοι κι από το σπέρμα του πατέρα μας.

Μάλιστα, το παράπονο και το δίκιο του Έλληνα είναι αταξικά.
Έχουμε δίκιο φυλετικά.

Έχω δει εφοπλιστή να τραγουδάει με κλειστά μάτια «...πάρ’ το στεφάνι μας, πάρ’ το γεράνι μας, στην Δραπετσώνα πια δεν έχουμε ζωή».

Αμφιβάλλω αν ο εφοπλιστής ήξερε κατά πού πέφτει η Δραπετσώνα.

Επίσης, δεν θα ξεχάσω ποτέ στις Πρέσπες, σύσσωμο το υπουργικό συμβούλιο των πολυεκατομμυριούχων του ΠΑΣΟΚ να τραγουδούν βουρκωμένοι «...φτωχολογιά για σένα κάθε μου τραγούδι».

Επειδή οι Έλληνες έχουν δίκιο, έχει δίκιο και ο Νότης Σφακιανάκης.

Γιατί τι είπε ο Νότης;
Ουσιαστικά, είπε πως ο Ευάγγελος Βενιζέλος, ο Σημίτης, ο Παπαντωνίου και ο Παπακωνσταντίνου είναι απατεώνες και καθάρματα.
Βέβαια, ο Νότης έκανε κι ένα μεγάλο άλμα και είπε πως, αφού ο Βενιζέλος, ο Σημίτης, ο Παπαντωνίου και ο Παπακωνσταντίνου είναι απατεώνες, θα μας σώσουν οι νεοναζιστές δολοφόνοι της Χρυσής Αυγής.
Και η αυτοκτονία δεν είναι άσχημη λύση, Νότη.

Αν έχεις δίκιο, «δικαιούσαι» να λες ό,τι γουστάρεις.
Ό,τι σου κατεβαίνει στο κεφάλι.

Κι αν έχεις δίκιο (όπως ο Νότης και ο κάθε Νότης), ξεχνάς πως τον Βενιζέλο, τον Σημίτη, τον Παπαντωνίου και την παρέα τους κάποιοι τους ψήφιζαν, και κάποιοι τους χρηματοδοτούσαν.

Αλλά αυτοί που τους ψήφιζαν είναι λαός, είναι πελάτες σου (όπως κι αυτοί που τους χρηματοδοτούσαν), είναι Έλληνες και, φυσικά, έχουν πάντα δίκιο.

Πραγματικά, αν ακούσεις τους Έλληνες να μιλάνε αυτά τα τελευταία χρόνια, καταλήγεις στο συμπέρασμα πως έχουν δίκιο.
Όλοι.

Από τους ζάπλουτους Έλληνες ολιγάρχες μέχρι αυτούς που αυτοκτόνησαν λόγω χρεών αφήνοντας ένα σημείωμα, όλοι έχουν δίκιο.
Πώς γίνεται όλοι οι Έλληνες να έχουν δίκιο;
Είναι απλό: είναι επειδή δεν υπάρχει Δικαιοσύνη.

Η παντελής απουσία της Δικαιοσύνης κάνει τον κάθε Έλληνα να αισθάνεται πως έχει δίκιο και πως έχει δικαίωμα να κάνει ό,τι θέλει.
Άλλωστε, δεν θα πρέπει να ξεχνάμε πως όλοι οι Έλληνες είναι αδικημένες μεγαλοφυΐες.

Βέβαια, το να αισθάνεται κάθε Έλληνας πως έχει δίκιο δεν βελτιώνει καθόλου την κατάσταση της χώρας και επιτείνει την κατάσταση ανομίας.
Το «όλοι έχουμε δίκιο» είναι το αντίστοιχο του «μαζί τα φάγαμε» του Πάγκαλου.

Όπως το «μαζί τα φάγαμε» είχε σαν αποτέλεσμα να βγει το συμπέρασμα πως κανείς δεν έφαγε τίποτα, πως όλοι είναι αθώοι, και να μην τιμωρηθεί κανείς για την χρεοκοπία της χώρας (ούτε καν ο Πάγκαλος που παραδέχτηκε πως έφαγε), το «όλοι έχουμε δίκιο» σημαίνει πως όλοι έχουμε άδικο, πως κανείς δεν έχει δίκιο και πως δεν πρόκειται να υπάρξει ποτέ Δικαιοσύνη.

πιτσιρίκος

- Πληροφορίες πρός αξιοποίηση της ιστορικής κληρονομιάς του χωριού μας

Αγαπητοί συγχωριανοί

Καταρχήν οφείλω να σας συγχαρώ για την προσπάθειά σας που είναι καθ΄όλα αξιέπαινη.

Ονομάζομαι Χαρίλαος Λεάνδρου Θανόπουλος, επάγγελμα δικηγόρος κάτοικος Καρδίτσας.
Η καταγωγή της οικογένειάς μου είναι απο την Ιτέα, γεγονός για το οποίο ήμουν και είμαι πάντα υπερήφανος.

Διαβάζοντας τον ιστότοπο (blog) της Ιτέας (του οποίου προσφάτως την ύπαρξη πληροφορήθηκα) και με διάθεση σεμνής παροχής κάποιων πληροφορειών προς δική σας αξιοποίηση της ιστορικής κληρονομιάς του χωριού μας, σας αναφέρω ότι:

- Ο προ-προπάππους μου Δημήτριος Θανόπουλος εξ Ιτέας, ήτο αγωνιστής της επανάστασης του 1878 και ο γιός του Αλκιβιάδης Θανόπουλος με την ιδιότητά του ως Γερουσιαστής και Γ.Γ του Υπουργείου Γεωργίας βοήθησε στην κατάργηση των τσιφλικίων.

- Ο προπάππους μου Αθανάσιος Δ. Θανόπουλος εξ Ιτέας ήτο γιατρός και Δήμαρχος Φύλλου.

- Ο παππούς μου Επαμεινώνδας Δ. Θανόπουλος εξ Ιτέας, ήτο Αξιωματικός του Ελληνικού Στρατού και Φαρμακοποιός στο χωριό.

- Ο θείος μου Αθανάσιος Ε. Θανόπουλος, ήτο αξιωματικός και έπεσε ηρωϊκά σε μάχη κατά των Γερμανών (1944) στη Λευκωθέα Ιωαννίνων τιμηθείς με Χρυσό Αριστείο Ανδρείας.

- Ο θείος μου Δημήτριος Δ. Θανόπουλος εξ Ιτέας, ήτο αγωνιστής της Εθνικής αντίστασης και διετέλεσε πολλές φορές Βουλευτής, Υπουργός Γεωργίας και Αντιπρόεδρος της Βουλής.

- Ο πατέρας μου Λέανδρος Ε. Θανόπουλος (Λούλης) εξ Ιτέας, ήτο ο βασικός ιδρυτής της ομάδας ποδοσφαίρου του χωριού μας "Ενιππεύς" και έγραψε τον ανεπίσημο ύμνο της ομάδος:

"...Μέσα στού κάμπου την καρδιά, 
το Κουτσιαρί το ωραίο, 
δρά μια ομάδα θρυλική ο Ενιππεύς
τι όνομα σπουδαίο...κ.τ.λ"

Με τη βεβαιότητα λοιπόν, οτι απευθύνομαι σε ανθρώπους δικούς μου (ήτοι συγχωριανούς μου) επικοινωνώ μαζί σας, για να αναδείξω αυτά τα πρόσωπα της οικογενειάς μου που τίμησαν το χωριό και δεν αρνήθηκαν ποτέ την τιμή του να είσαι "Κουτσιαριώτης" και νομίζω οτι αξίζουν μια μνημόνευση στη σελίδα σας.

Σε μια εποχή, όπου οι ενάντιοι άνεμοι της αδιαφορίας, της σήψης και της διαφθοράς περνούν πάνω απο την Πατρίδα μας ισοπεδωτικά, η μνήμη βοηθά να μείνουν αναλλοίωτες οι αξίες και οι αρχές που διακρίνουν κάθε έντιμο άνθρωπο και ταυτόχρονα πιστεύω οτι βοηθούν το έργο ανθρώπων άξιων όπως εσείς στην ανάδειξη της ιστορίας του χωριού μας δια μνημονεύσεως όσων ανθρώπων αγωνίστηκαν πρός αυτή την κατεύθυνση.

Χαρίλαος Λ. Θανόπουλος
         Δικηγόρος


Το Δ. Σ. του Εκπολιτιστικού Μορφωτικού Συλλόγου Ιτέας ευχαριστεί θερμά για τις πολύτιμες πληροφορίες τον κ. Χαρίλαο Λ. Θανόπουλο
 

- Εκπαιδευτική επίσκεψη στη βουλή του Γυμνασίου και Λυκείου Ιτέας

Επίσκεψη στην Βουλή των Ελλήνων πραγματοποίησαν οι μαθητές του Γυμνασίου Λυκειακών Τάξεων Ιτέας την Παρασκευή 22 Νοεμβρίου 2013.
Οι μαθητές κατά την επίσκεψή τους αρχικά ενημερώθηκαν για την ιστορία του κτιρίου και στη συνέχεια ξεναγήθηκαν στους  χώρους του Κοινοβουλίου.

Τους μαθητές του σχολείου υποδέχτηκαν και συνομίλησαν μαζί τους οι Βουλευτές Καρδίτσας κ.Παύλος Σιούφας, η κα.Ασημίνα Σκόδρα και εκπρόσωπος του κ.Κωνσταντίνου Τσιάρα.

Μεταξύ άλλων ο κύριος Π. Σιούφας δήλωσε «…είμαι ιδιαίτερα χαρούμενος που σας υποδέχομαι στην Βουλή και νιώθω διπλή χαρά γιατί είμαι από εκείνους που συντέλεσαν στο να λειτουργεί και φέτος το Λύκειο Ιτέας. Ελπίζω ότι η απόφαση για κατάργηση ενός τόσο δραστήριου και σημαντικού Λυκείου να αρθεί και το Λύκειο να συνεχίσει αδούλωτα την λειτουργία του…».

Η κυρία Α. Σκόνδρα δήλωσε επίσης «…έχω τη χαρά να υποδέχομαι τους μαθητές του σχολείου σας, το οποίο Λύκειο μετά από συντονισμένες παρεμβάσεις γονέων, μαθητών και Βουλευτών συνεχίζει και φέτος τη λειτουργία του. Πιστεύω ακράδαντα ότι η ύπαιθρος θα πρέπει να παραμείνει ζωντανή με τα σχολεία της σε λειτουργία και προς αυτή την κατεύθυνση θα είμαστε σε συνεργασία για τη συνέχιση της προσπάθειας αυτής…».

Το μήνυμα του κυρίου Κ. Τσιάρα περιλάμβανε τη χαρά του για την επίσκεψη των μαθητών μας στους χώρους του Ελληνικού Κοινοβουλίου καθώς όπως τόνισε «…πρόκειται για μια σημαντική πρωτοβουλία της Ελληνικής Βουλής σε μια περίοδο απαξίωσης του πολιτικού συστήματος που δίνει την ευκαιρία στις μαθητικές κοινότητες να ενημερωθούν για την ιστορία του Κοινοβουλίου στην Ελλάδα και τα πλεονεκτήματα του Δημοκρατικού Πολιτεύματος…»

Στη συνέχεια οι μαθητές θαύμασαν την έκθεση Ιστορικών Αντικειμένων στην αίθουσα Ελευθέριος Βενιζέλος όπου υπάρχουν έργα τέχνης, ιστορικά αντικείμενα, σπάνια έγγραφα και χειρόγραφα, φωτογραφίες, βιβλία και εφημερίδες.
Ανέβηκαν την ιστορική σκάλα της Βασίλισσας Σοφίας ένα από τα εναπομείναντα στοιχεία του αρχικού κτιρίου.
Επίσης είχαν την ευκαιρία «να νοιώσουν οι ίδιοι βουλευτές» αφού μπόρεσαν να μπουν στην Αίθουσα της Ολομέλειας και να καθίσουν στα έδρανα των Βουλευτών και να ενημερωθούν για τους κανονισμούς διεξαγωγής των συνεδριάσεων που πραγματοποιούνται στο χώρο αυτό.

Οι μαθητές έφυγαν ενθουσιασμένοι από τη Βουλή και ευχαρίστησαν όλους όσους βοήθησαν έτσι ώστε αυτή η εκπαιδευτική επίσκεψη να ξεχωρίσει για τη ζεστή φιλοξενία και ξενάγηση.