Εκείνα τα χρόνια...

Αλήθεια τι φαγητά έφιαχναν οι νοικοκυρές εκείνα τα χρόνια;

Πιασιάρικα για να γεμίζουν το στομάχι αλλά και οικονομικά.
Τα μακαρόνια είχαν και μεγάλες οικονομικές συσκευασίες οπότε τις προτιμούσαν.
Στοκ υπήρχε πάντα βραστά με ντομάτα σάλτσα και συνήθως ορφανά (χωρίς κρέας).

Όσπρια και ειδικά φακές που είχαν σίδερο όπως έλεγαν και έκαναν καλό στο αίμα.

Το κρέας άπαξ της εβδομάδος και ενδιάμεσα ο κατεψυγμένος κυμάς σε αρκετές βερσιόν με τα μακαρόνια γιουβαρλάκια σαν γατοκέφαλα με μπόλικο ρύζι στην σάλτσα για μακροβούτι της μπουκιάς.
Κιοφτέδες με ψωμί άντε και κυμά και αυτοί μεγάλοι για ευνόητους λόγους.
Ο πελτές υπήρχε σε μεγάλη συσκευασία, έδινε χρώμα, γεύση και τον έτρωγες και το απόγευμα πάνω στην φέτα του ψωμιού.

Η φυτίνη και αυτή είχε την θέση της στην κουζίνα μαζί με το ανάμεικτο βούτυρο (το αγνό ήταν ακριβό).
Συνταγή γιατρού αυτό από μια μεγάλη κουταλιά σε όλα τα φαγητά
Ειδικά στα παιδιά η αδενοπάθεια θέριζε και το κόκκινο μάγουλο ήταν σπάνιο.
Στη συνέχεια τα άδεια κουτιά γινόντουσαν γλάστρες.

Για ένα περίεργο λόγο το κοτόπουλο φάνταζε σαν κάτι το πολυτελές για τα λαϊκά βαλάντια.
Στις αυλές των θαυμάτων υπήρχαν κοτέτσια με κότες για τα αυγά τους.

Στα μαγαζιά το κατεψυγμένο κρέας είχε μεγάλη κίνηση λόγω τιμής.

Αν είχε και πάχος ήταν ανάρπαστο το λίπος ήταν φάρμακο για τους σκελετωμένους.
Το μόνο κακό που είχε ήταν σκληρό και οι ηλικιωμένοι βασανιζόντουσαν.

Το μπανιάρισμα 
Το μπανιάρισμα έτσι το έλεγαν στις αυλές των θαυμάτων είχε διαδικασία και ημέρα.
Κάθε Σάββατο γενικό μπανιάρισμα...
Και άκουγες τότε
- "πάω να μπανιαριστώ..."
- "γιατί Σάββατο είναι σήμερα;"
Οι μεγάλοι με τον κουβά και οι μικροί στην σκάφη ή στον κουβά έξω στην αυλή αν ήταν καλοκαίρι.

Πράσινο σαπούνι  ΕΤΕΛ ...κρατιόσουνα καλά και η μάνα έκανε γρήγορα για να μην σε δούν και ντραπείς.
Τα πόδια είχαν το μεγαλύτερο θέμα λόγω της αλάνας και δώστου τρίψε η φουκαριάρα με προσοχή όμως γιατί ήταν μονίμως πληγωμένα από τις "μάχες".
Το πράσινο σαπούνι έκανε δουλειά και ήταν για όλες τις χρήσεις από λούσιμο γενικό μπανιάρισμα πλύσιμο ρούχων, πιάτων, χεριών γι αυτό και υπήρχε στόκ στο σπίτι.
Στα μαγαζιά του χωριού το πουλούσαν και με το ζύγι...
Τώρα αν είχε ποτάσα και θα έβλαπτε την επιδερμίδα δεν απασχολούσαν κανέναν.
Το αντίθετο καταπολεμούσε την ψείρα έλεγαν και ήταν η άτιμη πολύ διαδεδομένη εκείνα τα χρόνια γι αυτό και στο σχολείο το κούρεμα γουλί με φούντα μόνον μπροστά ήταν κανόνας.

Τυχερά ήταν τα κορίτσια με τις κοτσίδες που καθημερινά όμως τις πέρναγαν
με την χτένα και μετά με ξύδι.

πίσω στα παλιά...