Σημάδεψε το ελληνικό τραγούδι με την χαρακτηριστική της φωνή της.
Νοσηλευόταν στο νοσοκομείο εδώ και αρκετό καιρό με σοβαρό πρόβλημα υγείας
Μια μεγάλη μορφή του ελληνικού ελαφρού τραγουδιού, η Τζένη Βάνου έφυγε από την ζωή.
Η φωνή της χαρακτηριστική κυριάρχησε για πολλές δεκαετίες και αποθεωνόταν σε κάθε της εμφάνιση.
Η Τζένη Βάνου γεννήθηκε στις 10 Φεβρουαρίου 1939 στην Αθήνα.
Σύντομα καθιερώθηκε ως τραγουδίστρια του ελαφρού τραγουδιού και ερμήνευσε ντουέτα κυρίως με τον Γιάννη Βογιατζή.
Στα τέλη του 1970, κυριάρχησε το λαϊκό τραγούδι και το 1982 συναντά τον Τόλη Βοσκόπουλο, ο οποίος της κλείνει συμβόλαιο στην Columbia κι έτσι γνώρισε μεγάλη επιτυχία και τραγουδώντας λαϊκά.
Υπήρξε βασική ερμηνεύτρια και "μούσα" πολλών συνθετών.
Ερμήνευσε τραγούδια του Μίμη Πλέσσα, του Μίκη Θεοδωράκη, του Γιώργου Μουζάκη, του Κώστα Γιαννίδη, του Ζακ Ιακωβίδη, του Αττίκ, του Αλέκου Χρυσοβέργη, του Τάκη Μουσαφίρη κ.ά.
Είχε βραβευτεί για τη δουλειά της στην Ισπανία, την Πολωνία και την πρώην Σοβιετική Ένωση.
ΑΦΙΕΡΩΜΑ
Η Ευγενία Βραχνού, όπως είναι το πραγματικό όνομα της Τζένης Βάνου.
Παιδί χωρισμένων γονιών, με όνειρο να γίνει τραγουδίστρια.
Η ίδια είχε δηλώσει:
«Μεγάλωνα με το όνειρο να γίνω τραγουδίστρια. Ο πατέρας μου δεν ήθελε να το ακούσει καν. Η μητέρα μου ήταν πιο δεκτική. Οι γονείς μου ήταν χωρισμένοι και κάθε φορά που πήγαινα για να μείνω στη μητέρα μου, τραγουδούσα από το πρωί που ξυπνούσα. Ξεκίνησα να τραγουδάω το 1959. Όταν το έμαθε ο πατέρας μου με έδιωξε από το σπίτι. Βρήκα τις βαλίτσες μου στην εξώπορτα. Τελικά, μετά από μερικούς μήνες με βρήκε ο ίδιος και μου ζήτησε συγγνώμη».
H γνωριμία της με τον συνθέτη Μίμη Πλέσσα, τον οποίο θεωρούσε μέντορά της, ήταν η αφορμή για να αφήσει στην άκρη τις προσδοκίες της για σπουδές στη Φυσικομαθηματική Σχολή και να δώσει εξετάσεις στο Εθνικό Ίδρυμα Ραδιοφωνίας (Ε.Ι.Ρ.).
Η καριέρα της ξεκινά το 1969 σαν τραγουδίστρια ελαφράς ορχήστρας στον ραδιοφωνικό σταθμό της ΕΡΤ.
Τραγούδησε πρώτη φορά μπροστά σε κοινό στο Φεστιβάλ Ελαφράς Μουσικής Θεσσαλονίκης το 1964, για να αντιπροσωπεύσει τον Μίμη Πλέσσα.
Εκεί με το τραγούδι «Τώρα» πήρε το Α΄ βραβείο.
Δεν άργησε να καθιερωθεί ως τραγουδίστρια του ελαφρού τραγουδιού και ερμήνευσε ντουέτα κυρίως με τον Γιάννη Βογιατζή.
Μεγάλη τους επιτυχία το "Θέλω κοντά σου να μείνω".
Στα τέλη του 1970, κυριάρχησε το λαϊκό τραγούδι και το 1982 συναντά τον Τόλη Βοσκόπουλο, ο οποίος της κλείνει συμβόλαιο στην Columbia κι έτσι γνώρισε μεγάλη επιτυχία και τραγουδώντας λαϊκά.
Ερμήνευσε τραγούδια του Μίμη Πλέσσα, του Μίκη Θεοδωράκη, του Γιώργου Μουζάκη, του Κώστα Γιαννίδη, του Ζακ Ιακωβίδη, του Αττίκ, του Αλέκου Χρυσοβέργη, του Τάκη Μουσαφίρη κ.ά.
"Την πρώτη φορά που διαγωνιζόταν τραγούδι μου στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, ο Δημήτρης Χορν, που ήταν μέλος της επιτροπής, ψήφισε «Τζένη Βάνου». Όταν η διευθύντρια του μουσικού προγράμματος του είπε «Τάκη, τραγούδια ψηφίζουμε», εκείνος απάντησε «μα, δεν έχετε καταλάβει ακόμα ότι τα επόμενα πενήντα χρόνια θα μας βασανίζει με τη φωνή της...;."
Σ' ένα από τα «Κυριακάτικα Πρωινά» του Rex ήρθε να με δει ο πατέρας μου με την ετεροθαλή αδερφή μου. Ήταν αρχιεργάτης στα πιεστήρια μιας εφημερίδας κι άκουγε απ' τους κουτσομπόληδες (δημοσιογράφους που δεν ήξεραν ότι ήταν μπαμπάς μου) πόσο βράχος ηθικής ήμουν.
Μου είπε τότε «όσο μεγάλη και να γίνεις σε δόξα και ηλικία, να μάθεις να ζητάς συγγνώμη. Αυτό ήρθα σήμερα εγώ να ζητήσω, γιατί δεν ήξερα τι παιδί είχα κάνει».
Ένα μου προσόν ήταν ότι δεν ήξερα από μουσική, αλλά είχα τρομερή μουσικότητα και μάθαινα πάρα πολύ γρήγορα.
Όταν ορφάνεψε η θέση της Μούσχουρη στο «Τζάκι» της πλατείας Ρηγίλλης, γιατί έπρεπε να φύγει για δεκαπέντε μέρες στο εξωτερικό, με κάλεσαν να την αντικαταστήσω. Έγινε τέτοιος χαμός, που τελικά έμεινα δύο μήνες. Εκεί ήρθαν και μου πρότειναν συνεργασία ο Μανώλης Χιώτης με τη Μαίρη Λίντα για τη Σπηλιά του Παρασκευά.
Άλλου είδους σούσουρο!
Παρέλαυναν όλοι οι καλλιτέχνες, ώσπου μετά από μια ψευτοπαρεξήγηση (ήμουν πολύ πεισματάρα), πήρα το ένα και μοναδικό μου ρούχο κι έφυγα. Το επόμενο κιόλας βράδυ τραγουδούσα στη Νεράιδα. Εκεί έμεινα απ' το καλοκαίρι του '61 μέχρι το '69, που έφυγα για την Αμερική.
Ήταν το καλύτερο καλοκαιρινό μαγαζί κι έτσι τους χειμώνες εμφανιζόμουν στα αντίστοιχα καλά χειμερινά: Παλιά Αθήνα, Βράχος, Κάστρο.
Το πρώτο μου σουξέ ήταν το '62-'63, με το «Αν σ' αρνηθώ αγάπη μου».
Το '64, παράλληλα με τη Νεράιδα, εμφανιζόμουν στο θέατρο με τον Γιώργο Μουζάκη, ο οποίος μου έγραψε τη «Σκλάβα» και το «Θέλω κοντά σου να μείνω», που τραγούδησα μαζί με τον Γιάννη Βογιατζή. Δεν έκανα κάτι τρανταχτό μέχρι το '69, που με κάλεσε ο Φίνος.
Ο Νίκος Μαμαγκάκης αργούσε να του παραδώσει τη μουσική για την ταινία Λεωφόρος του μίσους, γιατί η τραγουδίστριά του δεν μπορούσε να το βγάλει. Πάω εγώ, το μαθαίνω, το ηχογραφώ, παίρνω 350 δραχμές και φεύγω. Βγαίνει η ταινία, γίνεται χαμός κι εγώ δεν έχω πάρει είδηση. Ήμουν τότε στην εταιρεία «Βεντέτα» της Πόλυς Πάνου και με παίρνει ο άντρας της, ο Στέλιος Πελαγίδης, και μου λέει «έχουν σπάσει τα τηλέφωνα, ποιο είναι αυτό που λέει "ο ήλιος βγαίνει μες στα μάτια σου";». Του απαντάω «μπας κι είναι απ' την ταινία;». Είχα ξεχάσει και τα λόγια!
Πήρε τη μήτρα απ' τον Φίνο και με ειδική επεξεργασία στο Παρίσι το κυκλοφόρησε.
Με παίρνει μια μέρα ο Τάκης Λαμπρόπουλος της Columbia και μου λέει «κορίτσι μου, έκανες τη ζωή σου, σε θέλει ο Χατζιδάκις». Μόλις το άκουσα, διαλύθηκα. Ο Χατζιδάκις με συγκλόνιζε! Αλλά ήταν σε μόνιμη αντιπαράθεση με τον Πλέσσα. Λέω, «ρε Τάκη, ο Μίμης μ' έβγαλε. Πώς θα του το κάνω αυτό;».
Πολλά χρόνια αργότερα τον συνάντησα στην Αμερική. Μου είπε: «Λυπάμαι πολύ. Είσαι πολλή ανόητη κι έχασες την ευκαιρία της ζωής σου, γιατί εγώ πια ποτέ δεν θα σου δώσω τραγούδια μου». Κι έμεινα με τη μεγάλη πίκρα ότι δεν τραγούδησα Χατζιδάκι. Αλλά μπορεί να είχα πει, να χαλούσε η Ελλάδα κι εγώ να μην κοιμόμουν το βράδυ.
Παντρεύτηκα το '64, γιατί όλη μου η έγνοια ήταν να κάνω παιδιά και οικογένεια.
Δυστυχώς, ήμουν απ' τις γυναίκες που κακοποιήθηκαν πάρα πολύ στο γάμο τους. Απ' το φόβο μου, δεν έβλεπα τι γινόταν γύρω μου.
Έκανα το γιο μου και φύγαμε οικογενειακώς το '69 για την Αμερική.
Εκεί, έκανα ένα πενταετές συμβόλαιο με ελληνοαμερικανική δισκογραφική κι εμφανιζόμουν στου «Μολφέτα», το καλύτερο ελληνικό μαγαζί της Νέας Υόρκης. Αλλά, τη ζωή της Αμερικής δεν την άντεχα. Έμεινα και έγκυος στην κόρη μου και είπα, «σκοτώστε με, αλλά δεν γίνεται να μείνω».
Έκτοτε, έχω πάει εννέα φορές να δουλέψω, αλλά πάντα με την προοπτική να επιστρέψω. Με το που επέστρεψα το '71, χώρισα με τον άντρα μου κι έμεινα με δυο παιδιά και χωρίς καμιά βοήθεια. Του πλήρωνα και τα χρέη, για να μην έχουν τα παιδιά μου πατέρα στη φυλακή...
Άνεργη και χωρίς εταιρεία, βλέπω το Βοσκόπουλο στο δρόμο και του λέω τα χάλια μου. Με παίρνει στη Minos και μου γράφει δυο λαϊκά, το «Αγόρι μου» και το «Σε παρακαλώ, σήκω και φύγε».
Εκεί χτύπησα φλέβα χρυσού στην κυριολεξία, παρόλο που προερχόμουν απ' το «ελαφρύ».
Τότε είναι, που με τον Πλέσσα κάνω το «Σε βλέπω στο ποτήρι μου» και το 1984 παίρνω χρυσό δίσκο με το «Τρένο της ζωής» του Μουσαφίρη. Στη Minos έμεινα από το '72 μέχρι το '88, οπότε σταμάτησα να έχω τη δημοτικότητα που είχα. Άρχισα να εμφανίζομαι σε δεύτερα μαγαζιά, γιατί έπρεπε να βγάλω το μεροκάματο.
"Στην αγωνία μου να εξασφαλίσω δουλειά, υπέγραφα μ' όποιον ερχόταν πρώτος. Και πάντα με λίγα λεφτά. Μετά έπεφταν άλλες πέντε προτάσεις. Αυτό με πίκρανε, τις νύχτες δεν κοιμόμουν, περπατούσα μέσα στο σπίτι, τρελαινόμουν, αλλά στο τέλος το κατάπια.
Δεν πειράζει, έλεγα μέσα μου, ξέρεις ποια είσαι...»."
Έχει βραβευτεί για τη δουλειά της στην Ισπανία, την Πολωνία και την πρώην Σοβιετική Ένωση.
Η Τζένη έβαζε πάνω απ όλα τα παιδιά της και για αυτό δεν δεχόταν προτάσεις για το εξωτερικό!
Κάποια στιγμή, όταν υπέγραψε πενταετές συμβόλαιο στην Αμερική, το έσπασε στους πρώτους μήνες συνεργασίας, γιατί ανακάλυψε πως είναι έγκυος στην κόρη της.
Τα τελευταία χρόνια, βρέθηκε μακριά από τη δισκογραφία.
Το «Αγρίμι», όπως την αποκαλούσαν στη δεκαετία του '60, σταμάτησε να ξενυχτάει και έφτιαξε ένα μίνι μάρκετ για τα παιδιά της.
Τον Ιούλιο του 2013 υπεβλήθη σε εγχείρηση αφαίρεσης όγκου στο λάρυγγα.
Η μεγάλη λαϊκή τραγουδίστρια δεν τα κατάφερε!
Η ίδια είχε δηλώσει για τον θάνατο:
«Ποτέ δεν ήμουν άνθρωπος του γκλάμουρ. Πάντα με τραβούσε περισσότερο το σπίτι και τα παιδιά μου. Ζω 22 χρόνια μόνη. Χωρίς σύντροφο. Τα παιδιά μου αποκαταστάθηκαν, οπότε έχω πολύ καιρό να σκεφτώ. Ο θάνατος δεν με φοβίζει. Με φοβίζει το μετά. Στεναχωριέμαι επειδή δεν ξέρω αν μετά θάνατον θα μπορώ να τραγουδάω και αν θα βλέπω τα παιδιά και τον εγγονό μου».
Δισκογραφία:
1970-Χίλιες βραδιές
1972-Σ΄αγαπώ
1973-Αγόρι μου
1974-Αν η αγάπη
1975-Αγάπησα αμάρτησα
1975-Έρωτα μου ανεπανάληπτε
1976-Έλα
1977-Τζένη Βάνου
1977-Να μ' αγαπάς
1978-Το αμαξάκι
1978-Έχασα εσένα
1979-Άκουσε με
1981-Τις ώρες που σε θέλω
1982-Αν μ' αγαπούσες
1982-Μπορώ
1983-Αγάπη σημαίνει θυσία
1984-Τα πρώτα μου τραγούδια (1959-1964)
1985-Τα καλύτερα μου χρόνια
1987-Και μου 'δωσες αγάπη
1989-Μόνη
1989-Οι Μεγαλύτερες Επιτυχίες
1991-Για σένα
1992-Μη χάνεσαι
1992-Σχεδόν απόγευμα
1993-Παιδί μου
1993-Σαλονικιώτικο φεγγάρι
1995-Μεγάλα πορτραίτα ΕΜΙ
1996-Όσα ζήλεψα
1997-Τα Καλύτερα μου τραγούδια
1997-Τραγούδια από τις 45 στροφές
1997-Τα Ερωτικά του 60
1998-Αγία αχαριστία
2000-Πορτραίτα Τραγουδιστών
2002-Η δική μου η φωνή
2002-Αγόρι μου – Αν η αγάπη
2005-Τραγουδά Μίμη Πλέσσα
2006-Σε τραγούδια από τον κινηματογράφο
2007-Η Φωνή 1959 – 1982 4 Cd
Καλό ταξίδι Τζενάκι...!!!
Καλό ταξιδι Τζενούλα...!!!
ΑπάντησηΔιαγραφή