Είναι καλό να θυμόμαστε πως έχουμε ξεκινήσει διατροφικά στα χωριά μας

Ανάλογα με το περιβάλλον που ζούμε διαμορφώνεται κατά ένα μεγάλο ποσοστό και η καθημερινή διατροφή μας.

Η προηγούμενη γενιά κατανάλωνε αυστηρά ότι παρήγαγε το χωράφι του γεωργού, ή την στάνη του κτηνοτρόφου.
Κάθε σπιτικό παλιά στο χωριό προσπαθούσε να έχει ένα χωραφάκι να βγάζει καλαμπόκι και έναν χώρο όπου είχε τα ζώα τα οποία εκμεταλλεύοντουσαν με κάθε τρόπο.
Η διατροφή τους λοιπόν ήταν λιτή (χόρτα, γαλακτοκομικά, δημητριακά, όσπρια, λαχανικά, ζυμαρικά, λάδι) ενώ συχνά απουσιάζε το κρέας, η στέρηση του οποίου τότε, μας ώθησε όπως φαίνεται στην ευρεία κατανάλωση του σήμερα.

Το πρωινό μιας κοινής οικογένειας στα χωριά μας ήταν είτε τραχανά με μπομπότα η πλιγούρι (δημητριακό πλούσιο σε φυτικές ίνες και σύνθετους υδατάνθρακες) πάντα μέτριο σε ποσότητα για να φτάσει για όλα τα παιδιά, την οικογένεια.

Στο Σχολείο
Το σισίτιο στο σχολείο περιελάμβανε: γάλα, βούτυρο και τριγωνάκι τυρί από κονσέρβα.
Μετά το 1960 και επειδή τα παιδιά πήγαιναν σχολείο πρωΐ και απόγευμα, το μεσημέρι είχε και συσσίτιο φαγητού (μακαρόνια, πληγούρι, μπακαλιάρο, φασολάδα).
Στο μεσημεριανό φαγητό τους κυριαρχούσε το παραδοσιακό ζυμωτό χωριάτικο ψωμί (καθάρειο ή μπομπότα) ψημένο στη γάστρα με τα ξύλα,στη στόφα ή στο φούρνο.

Οι πίτες
Στο τραπέζι δεν έλειπαν ποτέ οι παραδοσιακές χωριάτικες πίτες: λαχανόπιτες, κολοκυθόπιτες, γαλατόπιτες, ο πλαστός, και μπατζίνα ήταν πίτες οι οποίες γίνονται κατά βάση με σταρένιο αλεύρι.
Η τραχανόπιτα γίνοταν με στρώση στον πάτο του ταψιού νερουλής ζύμης από μπομπότα και επάνω απλώνονταν μισοβρασμένος γλυκός τραχανάς, ενώ στην κορυφή έβαζαν τσιγαρίδες, λίπα, βούτυρο ή λάδα.
Ο διαδεδομένος πλαστός, η χορταστική αλλά και εύγεστη χορτόπιτα η οποία αλλάζει όνομα και συνταγή από περιοχή σε περιοχή, περιέχει λάπατα, πράσα, τσουκνίδες, άνιθο, φέτα, σε συνδυσμό με ζυμάρι από καλαμποκίσιο αλεύρι.

Τα τυριά
Η διατροφή μας και ιδιαίτερα αυτών που ασχολούνταν σε μεγάλο βαθμό με την κτηνοτροφία, συμπεριλαμβάνει σε μεγάλες ποσότητες τυροκομικά προϊοντα: το γάλα και τα παράγωγά του (τυρί, μυζήθρα, βούτυρο, γιαούτι, ξυνόγαλο).


Το κρέας
Λίγες και ξεχωριστές ήταν οι στιγμές που έμπαινε το κρέας στην διατροφή μας και όχι μόνο αλλά γενικότερα από ότι έχω ακούσει της προηγούμενης γενιάς.
Το κρέας το τρώγανε σε μεγάλες γιορτές πάσχα, χριστούγεννα αλλά και ξεχωριστές γιορτές του χωριού, της οικογένειας (γάμος, αρραβώνες, γεννητούρια).
Συνήθιζαν δε να λένε:
Σπίτι που δεν έχει γρούνι τα Χριστούγεννα κι αρνί ή κατσίκι το Πάσχα δεν είν’ καλό νοικοκυριό...


Τα γλυκά
Ξεχωριστή διάσταση δίνανε και τα γλυκά που χρησιμοποιούσαν, αλλά και που μέχρι σήμερα τα αναπαράγουμε είτε στο σπίτι μας είτε αγοράζονται απέξω!
Το χαρακτηριστικό της φιλοξενίας και ιδιαίτερα στα χωριά μας, ήταν δυνατό.
Δεν υπήρχε νοικοκυρά που να μην φύλαγε (από τα λιανοπαίδια της, κυρίως) ένα γλυκό του κουταλιού για τους περαστικούς ή τους μουσαφηρέους.
Καρύδι, σύκο, κάστανο, κυδώνι, κολοκύθι, κεράσι, κράνο, δαμάσκηνο είναι μερικά από τα παραδοσιακά γλυκά του κουταλιού. Ξεχωριστή διάσταση δίνανε οι νοικοκυρές στα γλυκά του ταψιού, τα οποία προοριζόντουσαν για ειδικές περιστάσεις.
Κουραμπιέδες, ραβανί, χαλβάς, παντεσπάνι, είναι μερικά ακόμα γλυκά όπου οι γυναίκες τα ετοιμαζουν έως και σήμερα.

Αυτά ήταν μερικά από τα παραδοσιακά φαγητά που έτρωγαν οι γονείς μας αλλά και μια ολόκληρη γενιά που μεγάλωσε σε αντίξοες συνθήκες, τρώγοντας τόσο, όσο αρκούσε για να μεγαλώσουν.
Η λιτή διατροφή που έκαναν τότε αλλά και των παππούδων μας σε συνδυασμό με τα φυσικά προϊόντα που παρήγαγε η φύση φαίνεται να είναι η λύση για την ευφορία του οργανισμού μας αλλά και για την μακροζωία.

Είναι καλό να θυμόμαστε πως έχουμε ξεκινήσει, ώστε να εκτιμούμε το επίπεδο που έχουμε φτάσει, αλλά και να μας θυμίζει ότι δεν χρειαζόμαστε πάρα πολλά για να ζήσουμε.
Αρκούνε λίγα και καλά....!!!

πίσω στα παλιά