Η Ελλάδα είναι μια ευτυχισμένη χώρα.
Ποιά χρεωκοπία, ποιοί αυτόχειρες, ποιοί άστεγοι και ποιοί άνεργοι?
Εξόν και αν εννοούμε τη χρεωκοπία του στοχασμού, τους αυτόχειρες της ποίησης, τους άστεγους των ιδεών και τους άνεργους των οραμάτων.
Γιατί εκεί βρίσκεται ο πυρήνας της Κρίσης.
Τα υπόλοιπα είναι ήλιος, θάλασσα και κwλος...
Σαν την Ελλάδα της χρεωκοπίας, δεν έχει!
Κι όχι δηλαδή οτι είναι πραγματικά η χώρα του ελεύθερου έρωτα.
Οχι!...Ούτε γι αυτό δεν είμαστε ικανοί.
Η "απελευθέρωση" και το "γκρέμισμα των ταμπού" ειναι αποκλειστικά υπόθεση του Σαββατοκύριακου.
Δευτέρα πρωϊ, ξανακλείνουν τα πόδια και οι πάντες επιστρέφουν στα πρέπει τους.
Πλήν των επαγγελματιών της πρόκλησης, όλα τα άλλα ξεφρωνημένα που πετάνε τα βρακάκια τους στους πάγκους των μπάρ, θα τα βρείτε μετά απο λίγα χρόνια εγκλωβισμένα σε αδιέξοδους γάμους, ασφυκτικές οικογένειες, κακοπληρωμένες δουλειές, παραφρονημένες πεθερές και αδηφάγα σόγια.
Συμπεριφέρονται σαν σκύλες, για να καλύψουν τον εσώτερο τρόμο τους πως είναι απλώς κατοικίδια...
Η Ελλάδα εχει κολλήσει στη μούρη της, τη μάσκα αυτωνών ακριβώς που έρχονται δω για να βγάζουν τα χειρότερα ενστικτά τους.
Στις Μπενίτσες, στα Μάλλια, στην Χερσόνησο, στη Μύκονο, στη Ρόδο, καταφτάνουν κάθε χρόνο εκατομμύρια φτωχών και καταπιεσμένων ανθρώπων, που τους έχουν πείσει οτι σ' αυτό εδώ το μπουρδέλο, όλα επιτρέπονται.
Μεθάνε, ξερνούν, σέρνονται, ξεβρακώνονται, γ.......νται προσπαθώντας στις πέντε-δέκα μέρες που έχουν αγοράσει κοψοχρονιά απο τους τουριστικούς πράκτορες, να λησμονήσουν το ποιοί πραγματικά είναι και πόσο μίζερα κυλά η ζωή τους.
Χύνουν την απελπισία τους και τον τρόμο του Μηδενός τους, κάπου μακριά απο το δικό τους το σπίτι, εκεί όπου κανείς δεν τους γνωρίζει κι όπου μπορούν άνετα να νιώθουν σαν ασκιά γεμάτα πάθη, χωρίς όνομα, χωρίς αξίες, χωρίς ιστορία. Κι όταν γυρνάνε στις χώρες τους, το παίζουν παναγίες, μιας και τα κατάφεραν επιτέλους να ξεχαρμανιάσουν.
Αυτή τη φτυσιά, εμείς την έχουμε πάρει και την έχουμε κάνει προσωπείο.
Ενσωματώσαμε την αηδία αυτωνών που μας γ......νε επι πληρωμή.
Μετατρέψαμε σε "στυλ" το ξεχαρμάνιασμα των απανταχού καταπιεσμένων και εγκαθιδρύσαμε ως αισθητική, την ασχήμια εκείνων που δεν αντέχουν τον εαυτό τους...
Δεν είμαστε απλώς χώρα διακοπών, ένα απέραντο resort center.
Είμαστε χώρα πτυελοδοχείο.
Μια απέραντη ξαπλώστρα, που δίδεται δωρεάν...
Οτι μας αρέσει, οτι ονειρευόμαστε, οτι προσδοκάμε, οτι νοσταλγούμε, μπορούν να χωρέσουν σε ένα συνοικιακό γυμναστήριο.
Οτι πιστεύουμε οτι αξίζει να προβάρουμε ως το Εγώ μας, είναι μια εικόνα παρμένη απο τηλεοπτικές διαφημίσεις.
Είμαστε και γαμώ τα παιδιά!!!
Κι όσο πιο πολύ βαθαίνει η κρίση, τόσο πιο πολύ σφίγγουμε τους κοιλιακούς μας.
Τη γύμνια των ιδεών μας, την έχουμε μπερδέψει με τη γύμνια των κορμιών μας.
Ακούμε πως η Ελλάδα κινδυνεύει να βγεί απο τη σκηνή της ιστορίας και νομίζουμε οτι αυτό που χρειάζεται είναι σύσφιγξη και δίαιτα, για να της χωρέσει το μαγιώ...
Ενας ωραίος και σφιχτός κwλος έχει ημερομηνία λήξεως.
Κι άμα στηρίξεις τη ζωή σου απάνω του, θά ρθει η ώρα που η ζωή σου θα κρέμεται σαν σταφιδιασμένο κwλομάγουλο.
Και θα την κοιτάς εσύ ο ίδιος και θα την φτύνεις...
Λ. Πανούσης
Ποιά χρεωκοπία, ποιοί αυτόχειρες, ποιοί άστεγοι και ποιοί άνεργοι?
Εξόν και αν εννοούμε τη χρεωκοπία του στοχασμού, τους αυτόχειρες της ποίησης, τους άστεγους των ιδεών και τους άνεργους των οραμάτων.
Γιατί εκεί βρίσκεται ο πυρήνας της Κρίσης.
Τα υπόλοιπα είναι ήλιος, θάλασσα και κwλος...
Σαν την Ελλάδα της χρεωκοπίας, δεν έχει!
Κι όχι δηλαδή οτι είναι πραγματικά η χώρα του ελεύθερου έρωτα.
Οχι!...Ούτε γι αυτό δεν είμαστε ικανοί.
Η "απελευθέρωση" και το "γκρέμισμα των ταμπού" ειναι αποκλειστικά υπόθεση του Σαββατοκύριακου.
Δευτέρα πρωϊ, ξανακλείνουν τα πόδια και οι πάντες επιστρέφουν στα πρέπει τους.
Πλήν των επαγγελματιών της πρόκλησης, όλα τα άλλα ξεφρωνημένα που πετάνε τα βρακάκια τους στους πάγκους των μπάρ, θα τα βρείτε μετά απο λίγα χρόνια εγκλωβισμένα σε αδιέξοδους γάμους, ασφυκτικές οικογένειες, κακοπληρωμένες δουλειές, παραφρονημένες πεθερές και αδηφάγα σόγια.
Συμπεριφέρονται σαν σκύλες, για να καλύψουν τον εσώτερο τρόμο τους πως είναι απλώς κατοικίδια...
Η Ελλάδα εχει κολλήσει στη μούρη της, τη μάσκα αυτωνών ακριβώς που έρχονται δω για να βγάζουν τα χειρότερα ενστικτά τους.
Στις Μπενίτσες, στα Μάλλια, στην Χερσόνησο, στη Μύκονο, στη Ρόδο, καταφτάνουν κάθε χρόνο εκατομμύρια φτωχών και καταπιεσμένων ανθρώπων, που τους έχουν πείσει οτι σ' αυτό εδώ το μπουρδέλο, όλα επιτρέπονται.
Μεθάνε, ξερνούν, σέρνονται, ξεβρακώνονται, γ.......νται προσπαθώντας στις πέντε-δέκα μέρες που έχουν αγοράσει κοψοχρονιά απο τους τουριστικούς πράκτορες, να λησμονήσουν το ποιοί πραγματικά είναι και πόσο μίζερα κυλά η ζωή τους.
Χύνουν την απελπισία τους και τον τρόμο του Μηδενός τους, κάπου μακριά απο το δικό τους το σπίτι, εκεί όπου κανείς δεν τους γνωρίζει κι όπου μπορούν άνετα να νιώθουν σαν ασκιά γεμάτα πάθη, χωρίς όνομα, χωρίς αξίες, χωρίς ιστορία. Κι όταν γυρνάνε στις χώρες τους, το παίζουν παναγίες, μιας και τα κατάφεραν επιτέλους να ξεχαρμανιάσουν.
Αυτή τη φτυσιά, εμείς την έχουμε πάρει και την έχουμε κάνει προσωπείο.
Ενσωματώσαμε την αηδία αυτωνών που μας γ......νε επι πληρωμή.
Μετατρέψαμε σε "στυλ" το ξεχαρμάνιασμα των απανταχού καταπιεσμένων και εγκαθιδρύσαμε ως αισθητική, την ασχήμια εκείνων που δεν αντέχουν τον εαυτό τους...
Δεν είμαστε απλώς χώρα διακοπών, ένα απέραντο resort center.
Είμαστε χώρα πτυελοδοχείο.
Μια απέραντη ξαπλώστρα, που δίδεται δωρεάν...
Οτι μας αρέσει, οτι ονειρευόμαστε, οτι προσδοκάμε, οτι νοσταλγούμε, μπορούν να χωρέσουν σε ένα συνοικιακό γυμναστήριο.
Οτι πιστεύουμε οτι αξίζει να προβάρουμε ως το Εγώ μας, είναι μια εικόνα παρμένη απο τηλεοπτικές διαφημίσεις.
Είμαστε και γαμώ τα παιδιά!!!
Κι όσο πιο πολύ βαθαίνει η κρίση, τόσο πιο πολύ σφίγγουμε τους κοιλιακούς μας.
Τη γύμνια των ιδεών μας, την έχουμε μπερδέψει με τη γύμνια των κορμιών μας.
Ακούμε πως η Ελλάδα κινδυνεύει να βγεί απο τη σκηνή της ιστορίας και νομίζουμε οτι αυτό που χρειάζεται είναι σύσφιγξη και δίαιτα, για να της χωρέσει το μαγιώ...
Ενας ωραίος και σφιχτός κwλος έχει ημερομηνία λήξεως.
Κι άμα στηρίξεις τη ζωή σου απάνω του, θά ρθει η ώρα που η ζωή σου θα κρέμεται σαν σταφιδιασμένο κwλομάγουλο.
Και θα την κοιτάς εσύ ο ίδιος και θα την φτύνεις...
Λ. Πανούσης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Οι όροι χρήσης που ισχύουν για τη δημοσίευση των σχολίων, έχουν ως εξής: Σχόλια ανώνυμα, σχόλια τα οποία είναι υβριστικά ή περιέχουν χαρακτηρισμούς ή ανώνυμες καταγγελίες που δεν συνοδεύονται από αποδείξεις θα αφαιρούνται. Η "Ιτέα Καρδίτσας" δεν παρεμβαίνει σε καμία περίπτωση για να αλλοιώσει το περιεχόμενο ενός σχολίου εφόσον πληρεί τις προϋποθέσεις. Σε καμιά περίπτωση τα σχόλια δεν αντιπροσωπεύουν την "Ιτέα Καρδίτσας". Επίσης ο διαχειριστής διατηρεί το δικαίωμα να αφαιρεί οποιοδήποτε σχόλιο θεωρεί ότι εμπίπτει στις παραπάνω κατηγορίες. Με την αποστολή ενός σχολίου αυτόματα αποδέχεστε και τους όρους χρήσης.
Ο διαχειριστής