Aς συμβουλευθούμε λοιπόν τους Αρχαίους μας παππούδες.
Μας έχουν χαρισμένη την πολύτιμη πυξίδα, αλλά επιμένουμε να ψηλαφούμε στο σκοτάδι, ως τυφλοί (ή μήπως σε κάποιους συμφέρει να εκπαιδευόμαστε ως τυφλοί;)
Μέσα από τα λεγόμενα του Πλάτωνα, εξάγονται και οι σκοποί του πολιτικού ηγέτη και αυτοί είναι:
Η συνεχής μέριμνα για την ευημερία των πολιτών.
Η καλλιέργεια σεβασμού προς τα θεία, η οποία θεοσέβεια κατά τον Αριστοτέλη αποτελεί πηγή ενέργειας, ενώ η ασέβεια προς τον Θεό κατά Πλάτωνα, συνεπάγεται σε αυτοκαταστροφή.
Να δημιουργήσει καλούς καγαθούς πολίτες, ώστε να είναι ενάρετοι, σώφρονες και δίκαιοι, με ενότητα και φιλία μεταξύ τους.
Να βιώνουν και να δημιουργούν οι πολίτες ελεύθεροι, αλλά «εν δικαιοσύνη», εντός του συνόλου της κοινωνίας.
Να καταστήσει την πόλη αυτάρκη σε δύναμη και πλούτο.
Οι Αρετές
Ο Πλάτων στο θέμα αυτό υπήρξε εξελικτικός, υποστηρίζοντας κατ’ αρχάς, ότι η αρετή της ηγεσίας αποτελεί «θεία δωρεά» στο «χρυσό γένος» των ανθρώπων, οι οποίοι μάλιστα έχουν επί πλέον το φυσικό προσόν της αυτοεπιτακτικής.
Ως θεμελιώδεις «θεϊκές αρετές» στον ηγέτη ο Πλάτων, κατά σειρά προτεραιότητας, θεωρεί:
Τη Φρόνηση, στην οποία είναι ανάγκη να πειθαρχούν τα συναισθήματα και οι επιθυμίες.
Φρόνηση υπάρχει στην πολιτεία όταν κυβερνάται από έμφρονες άρχοντες και δίκαιους νόμους.
Απεναντίας οι άφρονες άρχοντες καταστρέφουν την πολιτεία και τους πολίτες.
Τη Σωφροσύνη, η οποία σύμφωνα με τον Πυθαγόρα, είναι η δικαιοσύνη ως προς τον εαυτό μας, σε πολιτικό και σε προσωπικό επίπεδο. Κατά τον Πλάτωνα και Αριστοτέλη η τέχνη του μέτρου.
Τη Δικαιοσύνη, αρετή η οποία εμπνέει τη φιλία και την ομόνοια μεταξύ των πολιτών, ενώ απεναντίας η αδικία προκαλεί μίση, στάσεις και συγκρούσεις.
Ο δίκαιος άνθρωπος είναι ευδαίμων και υπ’ αυτή την έννοια διατυπώθηκε η ρήση:
"Είναι προτιμότερο ν’ αδικείσαι παρά ν’ αδικείς."
Τόσο κατά τον Πλάτωνα, όσο και κατά τον Αριστοτέλη, υπάρχει το φυσικό και το νομοθετημένο δίκαιο, τ’οποίο δύναται να μεταβάλλεται προσαρμοζόμενο στους καιρούς.
Στο φυσικό δίκαιο υπάγεται και ο ορισμός περί δικαιοσύνης του Πλάτωνα, ότι ο κάθε πολίτης στην πόλη ν’ ασχολείται με την εργασία που αρμόζει στη φύση του.
Ορισμός ο οποίος σήμερα εκφράζει την αρχή του καταμερισμού της εργασίας και αποτελεί τη ψυχολογική σχολή του Καρόλου Γιουνγκ.
Την Ανδρεία, μία αρετή χωρίς ορισμό λόγω της πολυμορφίας της.
Διότι ανδρεία είναι να μένεις στη θέση σου και να πολεμάς τον εχθρό.
Επίσης είναι η ευελιξία στον πόλεμο, για να έχεις νικηφόρο αποτέλεσμα.
Ανδρεία επίσης είναι η εγκράτεια στις λύπες και στις ηδονές και η νίκη επί των παθών μας.
Τέλος ανδρεία είναι η γνώση των κινδύνων και η αντιμετώπισή τους με φρόνηση.
Αυτός είναι ο λόγος που ο Πλάτων πρώτη αρετή θέτει τη φρόνηση και τελευταία την ανδρεία και τις άλλες αρετές της δικαιοσύνης, ως μέσους όρους,ώστε να μη δύναται ν’ αποχωρίζεται η ανδρεία από τη φρόνηση.
Αν αναλογιστούμε τώρα πόσα από τα παραπάνω χαρακτηριστικά διέθεταν και διαθέτουν τα άτομα που διεκδίκησαν, διεκδικούν, άσκησαν και ασκούν την εξουσία τα τελευταία 100 χρόνια, κατανοούμε πλήρως και τη σημερινή πραγματικότητα. Τίποτε δεν έγινε τυχαία και από το κεφάλι βρωμάει ΠΑΝΤΑ το ψάρι.
Οι διεκδικητές της εξουσίας, αφού κατορθώσουν με ψέματα, υποσχέσεις κι απόλυτα εκφρασμένη στους έξωθεν υποτακτική διάθεση, να αναρριχηθούν στα ανώτατα αξιώματα, κρατούν μέσω της μη παιδείας και του αμφίδρομου εθισμού στην ανομία, τη "χρήσιμα" αφελή ψηφοφόρο πλειοψηφία, χειραγωγημένη και αυτοκαταστροφικά επαναλαμβάνουσα, τα ίδια λάθη.
Η γνώση, η παιδεία κι η ενεργή συνείδηση, είναι ο Μίτος της Αριάδνης που θ΄ αχρηστεύσει αυτόν τον σκοτεινό Λαβύρινθο.
Σπύρος Κ. Σπυρόπουλος
Μας έχουν χαρισμένη την πολύτιμη πυξίδα, αλλά επιμένουμε να ψηλαφούμε στο σκοτάδι, ως τυφλοί (ή μήπως σε κάποιους συμφέρει να εκπαιδευόμαστε ως τυφλοί;)
Μέσα από τα λεγόμενα του Πλάτωνα, εξάγονται και οι σκοποί του πολιτικού ηγέτη και αυτοί είναι:
Η συνεχής μέριμνα για την ευημερία των πολιτών.
Η καλλιέργεια σεβασμού προς τα θεία, η οποία θεοσέβεια κατά τον Αριστοτέλη αποτελεί πηγή ενέργειας, ενώ η ασέβεια προς τον Θεό κατά Πλάτωνα, συνεπάγεται σε αυτοκαταστροφή.
Να δημιουργήσει καλούς καγαθούς πολίτες, ώστε να είναι ενάρετοι, σώφρονες και δίκαιοι, με ενότητα και φιλία μεταξύ τους.
Να βιώνουν και να δημιουργούν οι πολίτες ελεύθεροι, αλλά «εν δικαιοσύνη», εντός του συνόλου της κοινωνίας.
Να καταστήσει την πόλη αυτάρκη σε δύναμη και πλούτο.
Οι Αρετές
Ο Πλάτων στο θέμα αυτό υπήρξε εξελικτικός, υποστηρίζοντας κατ’ αρχάς, ότι η αρετή της ηγεσίας αποτελεί «θεία δωρεά» στο «χρυσό γένος» των ανθρώπων, οι οποίοι μάλιστα έχουν επί πλέον το φυσικό προσόν της αυτοεπιτακτικής.
Ως θεμελιώδεις «θεϊκές αρετές» στον ηγέτη ο Πλάτων, κατά σειρά προτεραιότητας, θεωρεί:
Τη Φρόνηση, στην οποία είναι ανάγκη να πειθαρχούν τα συναισθήματα και οι επιθυμίες.
Φρόνηση υπάρχει στην πολιτεία όταν κυβερνάται από έμφρονες άρχοντες και δίκαιους νόμους.
Απεναντίας οι άφρονες άρχοντες καταστρέφουν την πολιτεία και τους πολίτες.
Τη Σωφροσύνη, η οποία σύμφωνα με τον Πυθαγόρα, είναι η δικαιοσύνη ως προς τον εαυτό μας, σε πολιτικό και σε προσωπικό επίπεδο. Κατά τον Πλάτωνα και Αριστοτέλη η τέχνη του μέτρου.
Τη Δικαιοσύνη, αρετή η οποία εμπνέει τη φιλία και την ομόνοια μεταξύ των πολιτών, ενώ απεναντίας η αδικία προκαλεί μίση, στάσεις και συγκρούσεις.
Ο δίκαιος άνθρωπος είναι ευδαίμων και υπ’ αυτή την έννοια διατυπώθηκε η ρήση:
"Είναι προτιμότερο ν’ αδικείσαι παρά ν’ αδικείς."
Τόσο κατά τον Πλάτωνα, όσο και κατά τον Αριστοτέλη, υπάρχει το φυσικό και το νομοθετημένο δίκαιο, τ’οποίο δύναται να μεταβάλλεται προσαρμοζόμενο στους καιρούς.
Στο φυσικό δίκαιο υπάγεται και ο ορισμός περί δικαιοσύνης του Πλάτωνα, ότι ο κάθε πολίτης στην πόλη ν’ ασχολείται με την εργασία που αρμόζει στη φύση του.
Ορισμός ο οποίος σήμερα εκφράζει την αρχή του καταμερισμού της εργασίας και αποτελεί τη ψυχολογική σχολή του Καρόλου Γιουνγκ.
Την Ανδρεία, μία αρετή χωρίς ορισμό λόγω της πολυμορφίας της.
Διότι ανδρεία είναι να μένεις στη θέση σου και να πολεμάς τον εχθρό.
Επίσης είναι η ευελιξία στον πόλεμο, για να έχεις νικηφόρο αποτέλεσμα.
Ανδρεία επίσης είναι η εγκράτεια στις λύπες και στις ηδονές και η νίκη επί των παθών μας.
Τέλος ανδρεία είναι η γνώση των κινδύνων και η αντιμετώπισή τους με φρόνηση.
Αυτός είναι ο λόγος που ο Πλάτων πρώτη αρετή θέτει τη φρόνηση και τελευταία την ανδρεία και τις άλλες αρετές της δικαιοσύνης, ως μέσους όρους,ώστε να μη δύναται ν’ αποχωρίζεται η ανδρεία από τη φρόνηση.
Αν αναλογιστούμε τώρα πόσα από τα παραπάνω χαρακτηριστικά διέθεταν και διαθέτουν τα άτομα που διεκδίκησαν, διεκδικούν, άσκησαν και ασκούν την εξουσία τα τελευταία 100 χρόνια, κατανοούμε πλήρως και τη σημερινή πραγματικότητα. Τίποτε δεν έγινε τυχαία και από το κεφάλι βρωμάει ΠΑΝΤΑ το ψάρι.
Οι διεκδικητές της εξουσίας, αφού κατορθώσουν με ψέματα, υποσχέσεις κι απόλυτα εκφρασμένη στους έξωθεν υποτακτική διάθεση, να αναρριχηθούν στα ανώτατα αξιώματα, κρατούν μέσω της μη παιδείας και του αμφίδρομου εθισμού στην ανομία, τη "χρήσιμα" αφελή ψηφοφόρο πλειοψηφία, χειραγωγημένη και αυτοκαταστροφικά επαναλαμβάνουσα, τα ίδια λάθη.
Η γνώση, η παιδεία κι η ενεργή συνείδηση, είναι ο Μίτος της Αριάδνης που θ΄ αχρηστεύσει αυτόν τον σκοτεινό Λαβύρινθο.
Σπύρος Κ. Σπυρόπουλος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Οι όροι χρήσης που ισχύουν για τη δημοσίευση των σχολίων, έχουν ως εξής: Σχόλια ανώνυμα, σχόλια τα οποία είναι υβριστικά ή περιέχουν χαρακτηρισμούς ή ανώνυμες καταγγελίες που δεν συνοδεύονται από αποδείξεις θα αφαιρούνται. Η "Ιτέα Καρδίτσας" δεν παρεμβαίνει σε καμία περίπτωση για να αλλοιώσει το περιεχόμενο ενός σχολίου εφόσον πληρεί τις προϋποθέσεις. Σε καμιά περίπτωση τα σχόλια δεν αντιπροσωπεύουν την "Ιτέα Καρδίτσας". Επίσης ο διαχειριστής διατηρεί το δικαίωμα να αφαιρεί οποιοδήποτε σχόλιο θεωρεί ότι εμπίπτει στις παραπάνω κατηγορίες. Με την αποστολή ενός σχολίου αυτόματα αποδέχεστε και τους όρους χρήσης.
Ο διαχειριστής