Οι Έλληνες αποδείξαμε και φέτος ότι είμαστε ένας βαθειά θρησκευόμενος λαός.
Ως ευσεβείς Χριστιανοί εκτελέσαμε πάλι το καθήκον μας.
Όσοι μπορέσαμε βάλαμε τα καλά μας και παρακολουθήσαμε ζωντανά και με κατάνυξη τη νεκρώσιμη ακολουθία του Κυρίου στην εκκλησία της ενορίας μας.
Μετά, ξεχυθήκαμε στα μπουζούκια, τα ουζερί, τις ταβέρνες, τα μπαρ… όπως ακριβώς θα κάναμε εάν πενθούσαμε -πχ- τον βιολογικό μας πατέρα. Οι υπόλοιποι, παρακολουθήσαμε το Θείο δράμα – επίσης ζωντανά - από την τηλεόραση (δια μέσου ευγενικών χορηγών) όταν οι διαφημίσεις μας το επέτρεπαν.
Τέλος, η γνωστή ταινία του Τζεφιρέλι μας υπενθύμισε για (?) φορά τι έγινε την εποχή εκείνη, ενώ «ο τελευταίος πειρασμός» του Καζαντζάκη (και η ταινία του Σκορτσέζε) αγνοείται επιδεικτικά μάλλον επειδή ποτέ δεν άρεσε στην εκκλησία μας. Η πραγματεία της πάλης μεταξύ του πνεύματος και της σάρκας αλλά και δηλώσεις όπως: "Δεν προσπαθώ να βρω πώς ήλθαμε σ' αυτό τον κόσμο. Προσπαθώ να βρω γιατί ήλθαμε. Ποιος είναι ο σκοπός μας", έφεραν την εκκλησία μας στο σημείο ακόμη και να εμποδίσει την κηδεία του μεγάλου Έλληνα συγγραφέα.
Κατά τη γνώμη μου τόσο το βιβλίο όσο και η ταινία με το soundtrack είναι εκπληκτικά.
Ομολογώ ότι με συγκίνησε περισσότερο η ταινία του Σκορτσέζε, παρά η πασίγνωστη του Τζεφιρέλι. Από την άλλη πλευρά, οι λόγοι που η εκκλησία μας πολέμησε με τέτοια μανία τον Καζαντζάκη μου είναι κατανοητοί.
Ευάγγελος Θανασούλης
Ο Καζαντζάκης πολέμησε την Εκκλησία.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑκόμα και στον τάφο του εξυμνεί το τίποτα...
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτον τάφο του Νίκου Καζαντζάκη χαράχθηκε, όπως το θέλησε ο ίδιος, η επιγραφή: Δεν ελπίζω τίποτα, δε φοβούμαι τίποτα, είμαι λέφτερος.
Ταλαίπωρος άνθρωπος.
Δεν ήταν μόνο η εκκλησία που κυνήγησε τον Καζαντζάκη. Ήταν κάθε είδους "εθνικόφρονες" (ζηλωτές;) που τον κατηγόρησαν ως ανθέλληνα και προδότη επειδή επιστρέφοντας από τη Σοβιετική Ένωση έδωσε μια διάλεξη υπέρ του μοντέλου της χώρας αυτής. Η ομιλία αυτή προκάλεσε μεγάλο ενθουσιασμό και εξελίχθηκε σε διαδήλωση με αποτέλεσμα να επέμβει η αστυνομία και να τον συλλάβει. Ακόμη και όταν προτάθηκε για το βραβείο Νόμπελ λογοτεχνίας οι παντός είδους "εθνικόφρονες" - και άλλοι υμνητές του Χίτλερ επί κατοχής - έκαναν τα πάντα για να μην του δοθεί. Τελικά το βραβείο πήρε ο Ισπανός ποιητής Χιμένεθ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚατηγορήθηκε επίσης και από κάποιους ομότεχνους ως καριερίστας, αλλά ο ίδιος επέμενε να είναι πέρα απ' όλα αυτά. Παρέμενε ασυμβίβαστος χωρίς να μπαίνει σε καλούπια.
Απομένει το ερώτημα: Πρέπει ν' απαγορεύουμε στους ανθρώπους να σκέφτονται και να κρίνουν; Πρέπει να εκδιώκουμε μετά μανίας και να στιγματίζουμε κάθε άνθρωπο ο οποίος δεν συνάδει με τις θέσεις και τις αρχές μας; Που είναι η δημοκρατία μας;
Δεν ήταν όμως μόνο ο Καζαντζάκης που έπεσε θύμα μιας απολυταρχίας που προσπαθούσε να διατηρήσει τα προνόμιά της με τέτοιες ενέργειες. Ήταν και ο Ρήγας Φεραίος, ο Υψηλάντης, ο Ανδρέας Λασκαράτος, ο Εμμανουήλ Ροΐδης... Άνθρωποι που σήμερα η αξία του έργου τους είναι αδιαμφισβήτητη...
Ο Καζαντάκης πολέμησε την διαφθορά και την ψεύτικη = ανύπαρκτη φιλανθρωπία της εκκλησίας ( η οποία όπως όλοι ξέρουμε υπάρχει ανέκαθεν!!!). Ήταν ο πιο απογοητευμένος πιστός που υπήρξε ποτέ. Θα το καταλάβετε αν διαβάσετε Καζατζάκη.
ΑπάντησηΔιαγραφή