Εννοείται πως είναι από της αγαπημένες μου ταινίες...
Απο τότε την προτείνω συνεχώς.
Είναι τόσο απίστευτα ανθρώπινη που σχεδόν δεν το αντέχεις!
Πιστεύω ότι μετά από τέτοια ταινία αναθεωρείς τη ζωή σου και αποφασίζεις να τα αντιμετωπίζεις όλα λίγο διαφορετικά.
Με λίγα λόγια...γίνεσαι καλύτερος άνθρωπος...(κι ομως ναι... είχα ξεχάσει πως είναι να νιώθεις πως είναι να σε άγγιζει τόσο μια ταινία).
Θεωρώ επίσης ότι για όσους ασχολούνται με όποιο καλλιτεχνικό κλάδο σε σχέση με τον κινηματογράφο η ταινία αυτή είναι μάθημα σκηνοθεσίας, σεναρίου, και υποκριτικής.
Τι να πω!
Πέρα από το ότι έχουμε μια γερή, καλή, βάση, ένα απίστευτο σενάριο...η απόδοση του είναι καταπληκτική!
Πλάνα που υπηρετούν στο μεγιστο την ατμόσφαιρά της.
Όλοι οι ρόλοι φοβεροί (σοκαρίστηκα ακόμα και με το πόσο προσεγμένο ήταν το Casting από τον πιο μεγάλο μέχρι τον πιο μικρό ρόλο).
Και επιτέλους μια ταινία με ουσία και νόημα που σε κάνει να νιώθεις τόσα διαφορετικά συναισθήματα κατά την διάρκεια της για να σε φτάσει όντως στην λύτρωση.
Προτάθηκε για 7 όσκαρ το 1994 και δεν πήρε ...ούτε ένα!
Η κορυφαία ταινία της Αμερικάνικης ηπείρου την δεκαετία '90, κατά τη γνώμη μου.
Δε "χορταίνω" να τη βλέπω...δε θες να τελειώσει και κρατιέσαι από το ενδιαφέρον κάθε δευτερόλεπτο καρφωμένος στην καρέκλα σου.
Το σενάριό της είναι απλά κινηματογραφικό υπόδειγμα, μια ταινία που έγραψε ορόσημο και παραμένει επίκαιρη και αξεπέραστη ακόμη και 21 χρόνια μετά.
Καλύτερο "ύμνο στην ελπίδα" από τούτη την ταινία, δεν έχω ξαναδεί.
Υ.Γ. Το "Ρίτα Χείθγουορδ" στον Ελληνικό τίτλο είναι άσχετο!
Τώρα το γιατί νιώσαν την ανάγκη να το βάλουν κι αυτό κανείς δεν το ξέρει...
Η υπόθεση της όμως ήταν τελείως διαφορετική (Δεν λέω λεπτομέρειες της ταινίας για να την απολαύσουν όσοι δεν την έχουν δει).
Η ταινία είναι βασισμένη στο μυθιστόρημα του Στίβεν Κινγκ με τον ομώνυμο τίτλο, ο οποίος πούλησε τα δικαιώματα του βιβλίου στον σκηνοθέτη και φίλο του, Φρανκ Ντάραμποντ (Frank Darabont), μόλις ένα δολάριο. Ο Ντάραμποτ άλλαξε το τίτλο, καθώς θεώρησε ότι θα παραπλανούσε το κοινό, σε «The Shawshank Redemption».
Δύο μήνες χρειάστηκαν για να ολοκληρώσει το σενάριο, που όπως ισχυρίστηκε, ήταν ότι καλύτερο είχε διαβάσει ποτέ στη ζωή του. Αμέσως το παρουσίασε σε εταιρείες παραγωγής και δεν άργησε να ξεκινήσει τα γυρίσματα. Για τον ρόλο του τραπεζίτη Άντι Ντούφρενς, οι παραγωγοί σκεφτόταν τον Τομ Χανκς και τον Κέβιν Κόστνερ, αλλά οι δύο πρώτοι αρνήθηκαν και επέλεξαν τον Τιμ Ρόμπινς.
O Κόστνερ μερικά χρόνια αργότερα παραδέχτηκε ότι μετάνιωσε για εκείνη την απόφαση του.
Ο Ρόμπινς πέρασε λίγο χρόνο σε απομόνωση για να προετοιμαστεί ψυχολογικά για το ρόλο του Άντι Ντούφρενς.
Για τον ρόλο του Ρεντ, του συγκρατούμενου που έρχεται σε στενή επαφή με τον Ντούφρενς, ο σκηνοθέτης επέλεξε τον Μόργκαν Φρίμαν, εξαιτίας της φωνής του. Παρόλο που η περιγραφή στο βιβλίο δεν ταίριαζε με το παρουσιαστικό του Φρίμαν, καθώς ο Ρεντ υποτίθεται ότι είναι Ιρλανδός, ο σκηνοθέτης ήταν κάθετος. Μάλιστα, ο Φρίμαν μέχρι σήμερα θεωρεί τον Ρεντ τον σημαντικότερο ρόλο στη καριέρα του.
Τον Σεπτέμβριο του 1994 βγήκε στις κινηματογραφικές αίθουσες.
Απόψε θα την ξαναδώ...
Και μόνο το ότι αυτή η ταινία βρίσκεται στο No.1 των 250 Top του IMDb, νιώθω μια μεγάλη ικανοποίηση. Ένα απίστευτο σενάριο (ίσως το καλύτερο μετά το 'The Truman Show') διασκευάζεται και μεταφέρεται με απίστευτη ρεαλιστικότητα και αριστουργηματική δεξιοτεχνία στην οθόνη. Οι ερμηνείες είναι απλά καταπληκτικές και ο Freeman άξιζε με χίλια το Oscar στάθηκε όμως άτυχος λόγω του επίσης καταπληκτικού Forrest Gumb. Ο Tim Robins είναι ανεπανάληπτος και είναι απίστευτη αδικία που δεν προτάθηκε για Oscar. Η αφήγηση ρεαλιστική και συγκινητική δεν κάνει κοιλιά σε κανένα σημείο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤελικά αυτή η ταινία μιλάει για τη λύτρωση...
Μου άρεσε πολύ!!!τελειος ο Τιμ Ρόμπινς!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφή