Ο Ελληνικός Στρατός εισχωρούσε όλο και ποιο βαθιά μέσα στην Αλβανία.
Η μονάδα του βρισκόταν κάπου βορειότερα από το Αργυρόκαστρο, ταγμένη να φυλάει Θερμοπύλες
Οι εχθροπραξίες είχαν προσωρινά ατονήσει στο μέτωπό τους και όλοι βρίσκονταν σε αναμονή.
Η διμοιρία του (10 οπλίτες, ένας δεκανέας, ένας λοχίας και ο ανθυπολοχαγός) διατάχθηκαν να φυλάνε ένα διάσελο, που ήταν πέρασμα προς την πόλη. Τα τρόφιμα λιγοστά, το κρύο τσουχτερό, οι συνθήκες δύσκολες, αφιλόξενες. Κάτι έπρεπε να κάνουν για να κορέσουν την πείνα τους, αλλά τι! Και ξαφνικά ακούγεται η φωνή ενός στρατιώτη να απευθύνεται προς τον επικεφαλής Αξιωματικό.
-Κύριε ανθυπολοχαγέ, να πάω να φέρω κανένα κυνήγι, δεν υποφέρεται πια αυτή η γαλέτα;
΄Ήταν ένα παλικάρι από την επαρχία Κοζάνης, που διακρίνονταν για το καλό σημάδι του.
Αυτός ήταν εκείνος που τους απεγκλώβισε πριν από λίγες μέρες από μια πλαγιά όπου τους είχε καθηλώσει ένα ιταλικό πολυβόλο και δεν μπορούσαν να ξεμυτίσουν, είχε συρθεί πιο πέρα από το σημείο που ήταν καθηλωμένοι και με τις εύστοχες βολές του εξουδετέρωσε τους χειριστές του πολυβόλου.
-Τράβα, ρε, αλλά όχι μακριά, κι να προσέχ΄ς.
- Μην σκιάζεσαι, ξέρω ιγώ
- Μήτρο, τράβα και συ μαζί να μην μας τον φάει κανένα ζαγάρι. (εννοώντας κανένας ελεύθερος σκοπευτής). Οι ελεύθεροι σκοπευτές ενεργούν όπως τα λαγωνικά (ζαγάρια) που ακολουθούν τα ίχνη του θηράματος με κατεβασμένη την ουρά και αθόρυβα.
Και πήγαν.
Δεν πέρασε πολλή ώρα και γύρισαν με ένα ζαρκάδι τετράπαχο φορτωμένοι και αγκομαχώντας.
Χαράς ευαγγέλια για όλη τη διμοιρία. Θα τρώγανε φρέσκο κρέας και μάλιστα άφθονο. Τα μεγάλα ζαρκάδια είναι κατά τι μεγαλύτερα από τα τραγιά. Και αυτό ήταν αρσενικό και τετράπαχο. Το γδάρανε, βγάλανε τα εντόσθια (συκώτι, σπλήνα, καρδιά, πνευμόνια, γλυκάδια), είχαν ανάψει και τη φωτιά και τότε διαπίστωσαν ότι δεν είχαν αλάτι. Και κρέας ανάλατο δεν κατεβαίνει κάτω, είναι άνοστο.
- Τα πλησιέστερα σπίτια του γειτονικού χωριού (πολύ αραιοκατοικημένο) βρίσκoνταν περίπου δέκα λεπτά ποδαρόδρομο.
Και από εδώ αρχίζει το δράμα.
Ο στρατιώτης που πήγε για αλάτι αργούσε να γυρίσει και οι συνάδελφοί του ανησύχησαν.
Αμέσως δίνεται εντολή στον λοχία να πάει να δει τι έγινε.
Παίρνει ο λοχίας τρεις στρατιώτες και πάει. Φθάνει στο πλησιέστερο σπίτι, χτυπάει την πόρτα και έντρομοι οι ένοικοι χάνουν τα λόγια τους σε σχετική ερώτηση. Δηλώνουν άγνοια, αλλά τους πρόδωσε η τρομάρα τους.
Τι είχε συμβεί:
Οι Αλβανοί είχαν σκοτώσει τον συνάδελφό τους, τον έσυραν στον στάβλο και τον σκέπασαν με ξύλα και χόρτα. Προφανώς υπέθεσαν ότι ο στρατιώτης ήταν μόνος ή λιποτάκτης και προέβησαν στην αποτρόπαια πράξη τους. Ερευνούν το σπίτι και τον διπλανό στάβλο και διακρίνουν τις αρβύλες του συναδέλφου τους. Προφανώς στην τρομάρα τους οι Αλβανοί δεν τον είχαν σκεπάσει αρκούντως καλά.
Το τι επακολούθησε είναι αυτονόητο.
Ευτυχώς ο λοχίας φάνηκε ψύχραιμος και δεν πείραξαν γυναίκες και παιδιά.
Το ιστορικό αυτό γεγονός μου το διηγήθηκε ο Γεώργιος. . . . . ( μου διαφεύγει το επίθετο), κάτοικος Μαλαθριάς (Δίον) του Νομού Κατερίνης (Πιερία), που είχε γυναίκα μια γειτόνισσα μου από τον Κοκκινοπλό.
Η Μαλαθριά βρίσκεται στη βορειοανατολική πλευρά του Ολύμπου και ο Κοκκινοπλός στη βορειοδυτική, απέχουν περίπου 4-5 ώρες στράτα με τα ζώα και είχαν κοινωνικό αλισβερίσι...
Κωνσταντίνος Γαλλής
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Οι όροι χρήσης που ισχύουν για τη δημοσίευση των σχολίων, έχουν ως εξής: Σχόλια ανώνυμα, σχόλια τα οποία είναι υβριστικά ή περιέχουν χαρακτηρισμούς ή ανώνυμες καταγγελίες που δεν συνοδεύονται από αποδείξεις θα αφαιρούνται. Η "Ιτέα Καρδίτσας" δεν παρεμβαίνει σε καμία περίπτωση για να αλλοιώσει το περιεχόμενο ενός σχολίου εφόσον πληρεί τις προϋποθέσεις. Σε καμιά περίπτωση τα σχόλια δεν αντιπροσωπεύουν την "Ιτέα Καρδίτσας". Επίσης ο διαχειριστής διατηρεί το δικαίωμα να αφαιρεί οποιοδήποτε σχόλιο θεωρεί ότι εμπίπτει στις παραπάνω κατηγορίες. Με την αποστολή ενός σχολίου αυτόματα αποδέχεστε και τους όρους χρήσης.
Ο διαχειριστής