Τόσο πολύ, μάλιστα, που πολλοί από εμάς τα θυμόμαστε ελάχιστα.
Τα Χριστούγεννα, η πιο όμορφη μέρα του χρόνου, όχι μόνο η 25η Δεκεμβρίου αλλά ολόκληρο το Δωδεκαήμερο.
Οι μέρες αυτές από παλιά ήταν μέρες χαράς για όλα τα μέλη της οικογένειας, για όλους τους συγγενείς και για όλο το χωριό.
Οι θύμησες στρέφονται πολλά χρόνια πίσω, τη δεκαετία του 60’ και 70 τότε που είμασταν ανέμελα παιδιά.
Το χωριό μας ήταν και είναι από τα ομορφότερα στον κάμπο.
Όλοι, λίγο-πολύ, έχουμε κάποια συγγένεια μεταξύ μας.
Στις αρχές της δεκαετίας του 60 οι δυσκολίες πολλές, όμως έρχονταν οι γιορτές που άλλαζαν την όψη του χωριού και ομορφαίναν τη ζωή μας. Και όταν περνούσε μια γιορτή, ζούσαμε για την επόμενη!
Αντιμετωπίζαμε τις δυσκολίες της ζωής, με την αναμονή της επόμενης γιορτής!
Η προσδοκία της χαράς βάλσαμο στις δυσκολίες τότε.
Τα παιδιά τις περιμέναμε πως και πως!
Τα Χριστούγεννα δε, ήταν η πιο αγαπημένη μας γιορτή.
Εκείνες τις μέρες οι πόρτες άνοιγαν διάπλατα και όλοι, φτωχοί και πλούσιοι, κάτι είχαν να χαρούν.
Οι δρόμοι μοσχοβολούσαν φρέσκο ζυμωτό ψωμί, γλυκά και φαγητά.
Απ' όποιο σπίτι και αν περνούσες κάτι θα είχαν να σε φιλέψουν.
Θυμάμαι πώς χιόνιζε πάντα τις γιορτές εκείνα τα χρόνια.
Όμως αυτό πάλι, ισοδυναμούσε με "οικονομική καταστροφή" για μας τα παιδιά τότε!
Τα κάλαντα, η μεγαλύτερη "επιχειρηματική" μας δραστηριότητα, που μας εξασφάλιζε τα έξοδα για το μεγαλύτερο διάστημα των εορτών, χρεοκοπούσε!
Και εμείς για τα κάλαντα, κυρίως, περιμέναμε τα Χριστούγεννα!
Περιμέναμε πως και πώς να κλείσουν τα σχολεία.
Τότε που στο χωριό είμαστε όλοι το ίδιο, χωρίς άγχος, χωρίς έχθρες.
Μονοιασμένοι, συμφιλιωμένοι, πιστοί στα διδάγματα της θρησκείας μας ακολουθώντας τη παράδοση τα ήθη και έθιμα.
Θυμάμαι και νοσταλγώ εκείνα τα Χριστούγεννα με τα λιγοστά, αλλά τόσο πολύτιμα για εμάς αγαθά. Την εποχή που το κάθε σπίτι και η κάθε οικογένεια ετοιμαζόταν να γιορτάσει τα Χριστούγεννα.
Οι προετοιμασίες άρχιζαν από νωρίς για τις νοικοκυρές.
Το σπίτι έπρεπε να ήταν καθαρό.
Η μητέρα μου, όπως και όλες οι μανάδες του χωριού, φρόντιζαν κατά το δυνατόν το σπίτι να είναι καθαρό, μέσα και έξω.
Τα παιδιά για την κάθε μάνα, έπρεπε να ήταν καθαρά και να φοράνε τα Χριστούγεννα, τα επίσης καθαρά καλά τους ρούχα. Να μπανιαριστούν όλα, όχι βέβαια σε μπανιέρα, γατί δεν υπήρχε αλλά στη λεγόμενη τσίγκινη ή ξύλινη λεκάνη.
Τονίζω το γεγονός ότι όλες οι Ακολουθίες των Αγίων εκείνων ημερών έπρεπε να τις παρακολουθήσουμε στην εκκλησία, γονείς και παιδιά.
Κάπως έτσι θα πρέπει να είναι η ευτυχία.
Αυτή η γλύκα που κυριεύει το μυαλό, ηρεμεί την καρδιά, και κλείνει τα μάτια τόσο ανεπαίσθητα που δεν ξέρεις αν κοιμάσαι ή είσαι ξύπνιος!
Αυτό το πέρασμα στον ύπνο, που δεν διαρκεί πολύ, αυτό πρέπει να είναι η απόλυτη ευτυχία!
Η γαλήνη που όλοι αναζητούν, αλλά ελάχιστοι είναι οι ευλογημένοι που τη βρίσκουν.
Αυτά θυμάμαι και αναπολώ.
Μακάρι να μπορούσαμε να γυρίσουμε για λίγο πίσω σε εκείνα τα χρόνια...!!!
ΚΑΛΕΣ ΓΙΟΡΤΕΣ!!!
pavlosamaras.blogspot.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Οι όροι χρήσης που ισχύουν για τη δημοσίευση των σχολίων, έχουν ως εξής: Σχόλια ανώνυμα, σχόλια τα οποία είναι υβριστικά ή περιέχουν χαρακτηρισμούς ή ανώνυμες καταγγελίες που δεν συνοδεύονται από αποδείξεις θα αφαιρούνται. Η "Ιτέα Καρδίτσας" δεν παρεμβαίνει σε καμία περίπτωση για να αλλοιώσει το περιεχόμενο ενός σχολίου εφόσον πληρεί τις προϋποθέσεις. Σε καμιά περίπτωση τα σχόλια δεν αντιπροσωπεύουν την "Ιτέα Καρδίτσας". Επίσης ο διαχειριστής διατηρεί το δικαίωμα να αφαιρεί οποιοδήποτε σχόλιο θεωρεί ότι εμπίπτει στις παραπάνω κατηγορίες. Με την αποστολή ενός σχολίου αυτόματα αποδέχεστε και τους όρους χρήσης.
Ο διαχειριστής