Οι παλιές φιλενάδες της Ιτέας

Λένε πως η φωτογραφία νικάει το χρόνο στα σημεία.
Μας υπόσχεται την αιωνιότητα, αλλά παράλληλα μας εκπαιδεύει και για τον αποχωρισμό.
Τον αποχωρισμό από τα αγαπημένα μας πρόσωπα, τα αγαπημένα μας μέρη τα αγαπημένα μας πράγματα.
Η ιδέα όμως ότι μπορείς να απαθανατίσεις μια στιγμή που περνάει και να την έχεις μπροστά σου για όλη σου τη ζωή, η σκέψη ότι ακόμα κι αν κάποιος έχει φύγει, μπορεί να τον έχεις πάντα μαζί σου, μέσω μιας φωτογραφίας, είναι λυτρωτική.
Και βέβαια εκτός από τη μάχη του χρόνου, οι φωτογραφίες, μπορεί να δημιουργήσουν και έντονη συναισθηματική τρικυμία. Δίνοντας το ερέθισμα για την διέγερση της μνήμης, της νοσταλγίας, του νόστου.
Κάποτε υπήρξαν στενές φιλενάδες, σιγά-σιγά η κάθε μια πήρε το δρόμο της.
Η μια με το γάμο της, η άλλη με την καριέρα της, η καθεμιά με ό,τι διάλεξε στη ζωή της.
Άλλες παντρεύτηκαν κι έφτιαξαν οικογένεια, άλλες σπούδασαν και καταξιώθηκαν επαγγελματικά, άλλες είναι οικονομικά ευκατάστατες, άλλες ζουν φτωχικά.
Κάποτε ήταν, γελαστές και ανύποπτες για το αύριο.
Η άγνοια, λένε, πολλές φορές είναι ευτυχία.
Γι’ αυτό ίσως να είναι τυχερές που μέσα από την άγνοιά τους αντάμωσαν με την ευτυχία!
Και ποιος ξέρει...ίσως να την ξανασυναντήσουν, είτε μαζί, είτε χώρια!

Οι παλιές οι φιλενάδες της Ιτέας που χάθηκαν και δεν βλέπονται πια…
Και να που τώρα είναι συγκεντρωμένες εδώ, σε τούτες τις παλιές φωτογραφίες για να ξαναθυμηθούν τα νιάτα τους, να θυμηθούν πόσο αγάπησε η μία την άλλη. Και είναι ευκαιρία, να κλείσουν τα μάτια τους για λίγο και ξεφυλλίζοντας τις αναμνήσεις, να γυρίσουν πίσω στις γειτονιές του χωριού, να ξαναβρεθούν στους γάμους, στα πανηγύρια, στις αυλές, στους διαδρόμους των σχολείων, των γυμνασίων, να ξαναθυμηθούν και όσα έμειναν έξω από το κάδρο, να παίξουν ξένοιαστες, να τραγουδήσουν, να χορέψουν να γελάσουν, να χαρούν, να ερωτευθούν, να ξαναπούν τα μυστικά τους!