Το χωριό μου, τα Βούναινα, είναι το τελευταίο στον νομό Λαρίσης (μέχρι το 1974 ανήκε στην Καρδίτσα) και ήταν σημείο ανταπόκρισης των λεωφορείων μεταξύ των δυο νομών.
Να θυμίσω, για όσους λένε ότι δεν έγινε τίποτα στη μεταπολίτευση, ότι ο δρόμος ήταν χωματόδρομος, και όταν έβρεχε για να μπορέσει να περάσει το λεωφορείο τις νεροφαγιές στις κατηφόρες του Μουσαλάρ (Συκεώνας) κατεβαίναμε όλα τα παιδιά στις λάσπες και ξανανεβαίναμε.
Τα Σάββατα ή άλλες μέρες που σχολάγαμε νωρίτερα (γιατί ποτέ δεν ήταν από την πρώτη μέρα όλοι οι καθηγητές στις θέσεις τους, κάποτε ο γυμναστής Φιρφιρής μας δίδαξε και βιολογία) κάναμε ωτοστόπ και ανεβαίναμε στις καρότσες αγροτικών ή επιστρέφαμε με τα πόδια μέχρι το χωριό.
Τα λεφτά για το εισιτήριο τα χαλούσαμε ενδιάμεσα στο ψιλικατζίδικο του Καραμήτρου στη Συκεώνα.
Θυμάμαι μια φορά που έλειπε ο ίδιος και ήταν μια γιαγιά στο πόδι του (μάλλον η μάνα του) την απάντησή της όταν της ζητήσαμε σοκολάτα kiss (αυτές με τη ροζ γέμιση) και δεν καταλάβαινε τι θέλουμε:
- "Παλιό γουμάρι καινούργια περπατησιά, πάρτε γαριδάκια!"
Όσο δύσκολα κι αν ήταν τα παιδικά μας χρόνια τα νοσταλγούμε γιατί ήταν τα χρόνια της παιδικής μας αθωότητας. Και ναι, μάθαμε γράμματα χάρη σε αυτά τα δημόσια σχολεία με εκείνους τους δασκάλους και καθηγητές που είχαν συναίσθηση της αποστολής τους, και πιστέψτε με είχαν σχεδόν όλοι!
Υ.Γ. Για όσους αναρωτιούνται, είμαι στο μέσον της δεύτερης σειράς.
Και τώρα που ξαναβλέπω τη φωτογραφία αναρωτιέμαι πώς μας άφηναν να κάνουνε παρέλαση με τέτοια μαλλιά!
Μάξιμος Χαρακόπουλος
Βουλευτής Λάρισας
Αγαπητέ Μάξιμε το ότι εκφράζεις στο ελληνικό κοινοβούλιο , ακόμη και σήμερα σε καιρούς πονηρούς , την αγνότητα του χθες αποτελεί το εισιτήριο που μπήκες στις καρδιές μας.Σε θαυμάζουμε και σε αγαπάμε
ΑπάντησηΔιαγραφήΦίλε μου τ. Υπουργέ Μάξιμε, το γυμνάσιο στο Κουτσιαρί κ όχι Κοτσαρί ,σημερινή Ιτέα, μπορεί να μην ήταν κολέγιο ,αλλά είχε προδιαγραφές κολεγίου γιατί απαρτιζόταν από καθηγητές υπεύθυνους που παρείχαν γνώση,μόρφωση κ παιδαγωγική στους μαθητές του κ όχι ανεύθυνους ...Καλά έκανες κ άρχισες την ομιλία σου με το γυμνάσιο του Κουτσιαρί. Τα συγχαρητήρια μου κ πάντα Μάχιμος να είσαι...!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΥπέροχο! Το διαβάζω με μεγάλη συγκίνηση... τόσες μνήμες.... Ο Φιρφιρης θεος απλά! Εγω που ειμαι?? Γιατί δεν φαίνομαι!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΓύρισα χρόνια πίσω ....αφού κι εγώ μαζί σου Μάξιμε στο γυμνάσιο Ιτέας ....προσπαθώντας να αναγνωρίσω τους συμμαθητές μου ....δυσκολεύομαι αρκετά όμως ...όμορφα ανέμελα μαθητικά χρόνια !!!!��
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπό Κοτσαρι είμαι Μαξιμε αλλά δεν σε θυμάμαι καθόλου εγώ πήγα στο παλιό Γυμνάσιο και μετά στο καινούργιο Λύκειο όταν λειτούργησε την πρώτη χρονιά. Ωραία ανέμελα χρόνια με ωραίες αναμνήσεις.(οι περισσότερες τουλάχιστον)
ΑπάντησηΔιαγραφήΜια χαρά τα λες μαξιμε!!!!,Η ανταπόκριση του λεωφορείου Ο δρόμος γεμάτο λάσπη....Τί μου θύμισες!!!!!Και εμείς όταν θέλαμε να πάμε Λάρισα περιμέναμε το λεωφορείο στα βουνενα...Αλλά δεν μπορώ να καταλάβω Ο Παύλος ο Σαμαράς τι δουλειά είχε με τους μαθητές αυτής της ηλικίας????? Ό Γιώργος Ο Νίκου δεν είναι ίσα με τον Παύλο....Βέβαια άλλων δεν γνωρίζω...
ΑπάντησηΔιαγραφή