Οι χωρίς κανονικά ρούχα

Λίγες μέρες μετά την απόφαση του Αρείου Πάγου εις βάρος των απολυμένων καθαριστριών του υπουργείου Οικονομικών, το Συμβούλιο της Επικρατείας αποφάσισε ότι είναι παράνομες οι περικοπές των δικαστικών.

Περικοπές οι οποίες ασφαλώς έχουν επιβληθεί σε όλες τις κατηγορίες εργαζομένων του δημοσίου, είτε του ενιαίου είτε των ειδικών μισθολογίων.

Το σκεπτικό είναι γνωστό από άλλες φορές.
Οι δικαστές θεωρούν τους εαυτούς τους μια ιδιαίτερη κατηγορία εργαζομένων, υπερέχουσα έναντι όλων των άλλων τόσο ως προς τη σπουδαιότητα του ρόλου τους όσο και ως προς τις απαιτήσεις τους. Το ξέρουμε δα ότι το επάγγελμα του δικαστικού είναι σημαντικότερο για την κοινωνία μας από εκείνο του εκπαιδευτικού, του Πανεπιστημιακού, του γιατρού του ΕΣΥ και των λοιπών υπαλλήλων του κράτους, όπως επίσης και το δυσκολότερο.
Επίσης ξέρουμε ότι οι ίδιοι απαιτούν για τους εαυτούς τους υψηλότερες αποδοχές για να μην υποκύπτουν σε πειρασμούς.
Τότε γιατί καταδικάζουν τους πολύ χαμηλότερα αμειβόμενους υπαλλήλους εφοριών ή πολεοδομιών που με αυτήν τη λογική είναι αναμενόμενο να υποκύψουν;
Τους έχουν αποδώσει ποτέ το ελαφρυντικό των μη ικανοποιητικών, σε σχέση με τους πειρασμούς της ειδικότητας, αμοιβών;

Αυτήν τη φορά πάντως δεν αποφάσισαν μόνο για τους εαυτούς του την άρση των περικοπών αλλά συμπαρέσυραν και μια άλλη κατηγορία υπαλλήλων, τους ένστολους.
Ασφαλώς δεν μπορώ να κάνω δίκη προθέσεων και να συμπεράνω με ευκολία ότι έγινε για ξεκάρφωμα, πάντως είναι γεγονός ότι οι ένστολοι ανήκαν στην ίδια βασική κατηγορία των ειδικών μισθολογίων και οπωσδήποτε διευκολύνει την πέψη της απόφασης από την κοινωνία. Πόσω μάλλον που οι ένστολοι αποτελούν παραδοσιακά το σίγουρο σημείο αναφοράς της συντηρητικής κοινωνίας μας.
Θυμίζω ότι στην ίδια κατηγορία εργαζομένων υπάγονται πανεπιστημιακοί, γιατροί του ΕΣΥ, διπλωμάτες κλπ.
Όμως αυτοί ανήκουν στις ειδικότητες που ποτέ δεν τραγούδησε η λαϊκή μούσα.
Η στολή είναι εκείνη που όσο πιο ανώριμη και καθηλωμένη είναι μια κοινωνία τόσο περισσότερο δοξάζεται.

Δεν λέω ότι οι ένστολοι αμείβονται όσο οι δικαστές, αλίμονο, κανείς δεν αμείβεται σαν τους δικαστές. Και μάλιστα σε μεγάλο ποσοστό είναι χαμηλόμισθοι.
Όμως οι μισθοί τους δεν είναι χαμηλότεροι από των δασκάλων, των καθηγητών, των γιατρών και των άλλων υπαλλήλων του στενού δημόσιου τομέα.
Γιατί λοιπόν για αυτούς δεν βγήκαν ποτέ βουλευτές να μοιρολογήσουν για τα 800 ευρώ που παίρνουν για να μας προσέχουν;
Πόσα παίρνει ο νέος δάσκαλος, καθηγητής, ειδικευόμενος;
Μόνο αυτοί που κρατούν όπλα προστατεύουν την κοινωνία μας, και όχι αυτοί που κρατούν βιβλία, υπολογιστές, νυστέρια, δοκιμαστικούς σωλήνες;
Έτσι φαίνεται.

Για αυτό και ο Πρωθυπουργός αποφάσισε να μοιράσει το πλεόνασμα και σε ένστολους κάτω των 1500 ευρώ, αντί να το μοιράσει αποκλειστικά σε ανέργους.
Σκέφτηκε κανείς ότι ίσως οι περισσότεροι δημόσιοι υπάλληλοι παίρνουν κάτω από 1500 ευρώ;
Ποιος θα διαμαρτυρηθεί όμως;
Ποιος διαμαρτύρεται ποτέ για τη στολή που παραλύει κάθε αντίδραση σαν ξόρκι;
Αντιθέτως κάθε εξαίρεσή τους από την κοινή μοίρα φαίνεται φυσιολογική γιατί και αυτοί αποτελούν μια, διαφορετικού τύπου από τους δικαστές αλλά πάντως ιδιαίτερη κατηγορία, υπερέχουσα στη συνείδηση της λαϊκής δεξιάς και όχι μόνο, από αυτούς που φορούν κανονικά ρούχα. Γιατί οι επωμίδες είναι πάντα δομικό υλικό των εθνικών μας ιδεολογημάτων. Για αυτό μπαίνει κανείς στον πειρασμό να σκεφτεί ότι ήταν και το σίγουρο άλλοθι των δικαστών.

Δεν θέλω να υποτιμήσω τη χρησιμότητα των ενστόλων και μάλιστα των αστυνομικών, των πυροσβεστών και των ιπταμένων της πολεμικής αεροπορίας, ούτε φυσικά των δικαστών. Διαμαρτύρομαι για την τεχνητή εξύψωσή τους σε σχέση με άλλους εργαζόμενους.
Ε, ναι, δεν είναι τιμητικό για την κοινωνία μας να προσπαθεί να περισώσει τις αποδοχές μόνο αυτών που φορούν τήβεννο ή στολή ή ράσα.

Ανδρέας Πετρουλάκης