Κάθε που βρέχει μελαγχολώ.
Πόσο μου αρέσει η βροχή!
Μελαγχολείς μόνο όταν έχεις όμορφες αναμνήσεις.
Και αυτές οι μικρές σταγόνες δροσιάς στο πρόσωπο συνέχεια μου θυμίζουν, με ποτίζουν, με...ψ(υ)χαλίζουν!
Κάθε που βρέχει χαμογελώ.
Πώς να εκφράσεις αυτό που νοιώθεις όταν βρέχει σε ένα πράσινο λιβάδι, σε μια θάλασσα, μια λίμνη με την ομίχλη να χαϊδεύει τις γύρω κορφές!
Γίνεσαι ένα με τη φύση.
Ακούς τους ψίθυρους όταν οι σταγόνες συναντούν τα φύλλα, το χορτάρι.
Ακούς και διαβάζεις τη βροχή να λέει ένα όνομα συνέχεια.
Κάθε σταγόνα κι ένα εσύ…Σαν σονάτα η μουσική τους χαϊδεύει τα αυτιά σου και όλο το σώμα ταλαντεύεται στους ρυθμούς της κάθε στάλας που πέφτει από τον ουρανό σε έναν αέναο χορό!
Της κάθε στάλας που ζει μόνο για αυτή την πτώση, ελπίζοντας πως στο λίγο που θα ζήσει θα συναρπάσει.
Μια πτώση που αν είναι τυχερή δεν θα την ενώσει με τις υπόλοιπες, δεν θα ακουμπήσει στα φύλλα, δεν θα μιλήσει στο χορτάρι, δεν θα χαθεί στο χώμα, μα θα γίνει δροσιά στο πρόσωπο εκείνου που την περιμένει…να τον ενθουσιάσει, να τον ανθίσει, ίσως να τον μελαγχολήσει, να του πει ήρθα για σένα και ύστερα να χαθεί…με τη ζέστη του να την στείλει ξανά ψηλά, να εξατμιστεί, ενώ εκείνος θα της λέει…Ευχαριστώ!
Μη λυπάσαι στη βροχή.
Είναι μνήμη αυτών που πέρασαν, εκείνων που έγιναν...Μνήμη που δεν σβήνει.
Μη μελαγχολείς στη βροχή...Μπορεί να κρύψει εύκολα τα δακρυσμένα μάτια.
Αγάπα την ως μέρος της φύσης...Η φύση ποτέ δεν πρόδωσε την καρδιά που την αγάπησε!!!
Πόσο μου αρέσει η βροχή!
Μελαγχολείς μόνο όταν έχεις όμορφες αναμνήσεις.
Και αυτές οι μικρές σταγόνες δροσιάς στο πρόσωπο συνέχεια μου θυμίζουν, με ποτίζουν, με...ψ(υ)χαλίζουν!
Κάθε που βρέχει χαμογελώ.
Πώς να εκφράσεις αυτό που νοιώθεις όταν βρέχει σε ένα πράσινο λιβάδι, σε μια θάλασσα, μια λίμνη με την ομίχλη να χαϊδεύει τις γύρω κορφές!
Γίνεσαι ένα με τη φύση.
Ακούς τους ψίθυρους όταν οι σταγόνες συναντούν τα φύλλα, το χορτάρι.
Ακούς και διαβάζεις τη βροχή να λέει ένα όνομα συνέχεια.
Κάθε σταγόνα κι ένα εσύ…Σαν σονάτα η μουσική τους χαϊδεύει τα αυτιά σου και όλο το σώμα ταλαντεύεται στους ρυθμούς της κάθε στάλας που πέφτει από τον ουρανό σε έναν αέναο χορό!
Της κάθε στάλας που ζει μόνο για αυτή την πτώση, ελπίζοντας πως στο λίγο που θα ζήσει θα συναρπάσει.
Μια πτώση που αν είναι τυχερή δεν θα την ενώσει με τις υπόλοιπες, δεν θα ακουμπήσει στα φύλλα, δεν θα μιλήσει στο χορτάρι, δεν θα χαθεί στο χώμα, μα θα γίνει δροσιά στο πρόσωπο εκείνου που την περιμένει…να τον ενθουσιάσει, να τον ανθίσει, ίσως να τον μελαγχολήσει, να του πει ήρθα για σένα και ύστερα να χαθεί…με τη ζέστη του να την στείλει ξανά ψηλά, να εξατμιστεί, ενώ εκείνος θα της λέει…Ευχαριστώ!
Μη λυπάσαι στη βροχή.
Είναι μνήμη αυτών που πέρασαν, εκείνων που έγιναν...Μνήμη που δεν σβήνει.
Μη μελαγχολείς στη βροχή...Μπορεί να κρύψει εύκολα τα δακρυσμένα μάτια.
Αγάπα την ως μέρος της φύσης...Η φύση ποτέ δεν πρόδωσε την καρδιά που την αγάπησε!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Οι όροι χρήσης που ισχύουν για τη δημοσίευση των σχολίων, έχουν ως εξής: Σχόλια ανώνυμα, σχόλια τα οποία είναι υβριστικά ή περιέχουν χαρακτηρισμούς ή ανώνυμες καταγγελίες που δεν συνοδεύονται από αποδείξεις θα αφαιρούνται. Η "Ιτέα Καρδίτσας" δεν παρεμβαίνει σε καμία περίπτωση για να αλλοιώσει το περιεχόμενο ενός σχολίου εφόσον πληρεί τις προϋποθέσεις. Σε καμιά περίπτωση τα σχόλια δεν αντιπροσωπεύουν την "Ιτέα Καρδίτσας". Επίσης ο διαχειριστής διατηρεί το δικαίωμα να αφαιρεί οποιοδήποτε σχόλιο θεωρεί ότι εμπίπτει στις παραπάνω κατηγορίες. Με την αποστολή ενός σχολίου αυτόματα αποδέχεστε και τους όρους χρήσης.
Ο διαχειριστής