31.10 ώρα 08.00
Εδώ και μια ώρα ο ήλιος πάλευε με την θεσσαλική ανθεκτική ομίχλη, βγήκε νικητής τροπαιοφόρος, λαμπρότατος, ζωογόνος και ζωοφόρος.Ο δρόμος μου, κεντρικότατος τώρα, εκ τρέχουσας συνθήκης, Καρδίτσας-Λάρισας, δεν έχει ησυχία, βαρεά φορτηγά και Ι.Χ. σημειώνουν την έντονη κοινωνικοοικονομική δραστηριότητα.Χρονιά ακραία η φετινή, αφήνει στο απέναντι οικόπεδο αγροτικά μηχανήματα να λούφάζουν, ελάχιστες και οι καροτσες, ρυμολκούμενες μετά ρυμολκούμενης, φορτωμένες με το λευκό μας χρυσό, οδεύουν προς τα εκκοκκιστήρια, όσων δεν έπαθαν ανεπανόρθωτες ζημιές.
Η στιγμιαία ησυχία εστιάζει στους Γυμνάσιο-παίδες με τα πηλίκια τους και τα ποδήλατα τους, να αναμένουν ακριβώς εδώ, μπροστά στο σπίτι μου, αρχές τις δεκαετίας του εβδομήντα να μαζευτούν και σε κομβόϊ να πάνε στο Γυμνάσιο του Παλαμά, χωματένιος, ο δρόμος τότε.Τότε, εκείνα τα χρόνια, που ο αναδασμός δεν είχε περαιωθεί, με τις μικροτατες ιδιοκτησίες του καθένα, καθιστούσαν, τις καλλιέργειες, δυσκολότατες και προβληματικές.Τότε που κάθε σπίτι είχε το ζευγάρι των αλόγων του, ή και τον μοναχικό του Ντορή ή Ψαρή.Τότε που κάθε σπίτι είχε από δυό ή και περισσότερες αγελάδες και κάθε πρωϊνό ξεκινούσαν από κάθε γωνιά του χωριού να τα μαζεύουν, "πράμματα' τα λέγαν τότε.για να τα οδηγήσουν έξω από το χωριό, στο Μεριά, ιδιοκτησία της κοινότητας, η οποία και ανέθετε σε ομάδα γελαδάρηδων την φύλαξή τους.Το μεσημέρι αμολούσαν τα ζωντανά για να ποτιστούν και να ξαναπροωθηθούν πάλι μέχρι την δύση του ηλίου στα περιμετρικά λιβάδια του μεριά.
Εκείνο που δεν μπορώ να σας μεταφέρω είναι η ζωντάνια και η ζωηράδα του χωριού, βοούσαν οι δρόμοι, αλυχτιζαν τα σκυλιά, καλημέρες στον αέρα και σκόνη πολύ, κυρίως άνθρωποι πολλοί, σβελτοι και παιδιά, παιδιά πολλά, ενίοτε βρισιές και τσακωμοί για ασήμαντες αφορμές και με τις κυράδες με λυμένο το ζωνάρι, τότε που τα σπίτια ακόμη ήταν μικρά αρκετά ακόμη με πλίνθες, αλλά γεμάτα με κόσμο και ιστορίες και αναμνήσεις, ιστορίες πολλές ζυμωμενες με χώμα!!!
Εγώ δεν ασχολιόμουν ιδιαίτερα με το άθλημα, το είχε αναλάβει η αδελφούλα μου, υπερδραστήρια ευαίσθητη, εύρισκε ενδιαφέρον στο να ακούει τις ιστορίες των μεγαλύτερων, εν αναμονή, στο να αμοληθούν τα ζωντανά.Τυχαίο ή όχι τα άλογα τα πηγαίναμε στο βορεινό κοινοτικό, λιβάδι-μεριά, προς Παλαμά.Αυτά τα άφηνε ο πατέρας μου στον σταλό, χωρίς να γνωρίζω που ακριβώς.Μια προσφώνιση μου, Ντορήήήή αρκούσε και άμεσα ερχόταν το χλημίντρισμά του.Τί υπέροχη ανάμνηση.
02.11.2024, ώρα 6.36
Συννεφιά βαριά, σταγόνες χοντρές βροχής ακούγονται στο οδόστρωμα, τιτιβίσματα γλυκά, και κοασμοί έντονοι, πετεινοί διάσπαρτοι προαναγγέλουν τον ερχομό της νέας ημέρας και βαριά φορτηγά πηγαινοέρχονται, καλιακούδες, καρακάξες, κιρκινεζια, μαύρα, σε ομάδες διασχίζουν τον ουρανό σε περιτεχνους σχηματισμούς και προς στιγμή κρύβονται σε πανύψηλες περίτεχνες, παραποτάμιες λεύκες.
Σοφία Νοτοπούλου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Οι όροι χρήσης που ισχύουν για τη δημοσίευση των σχολίων, έχουν ως εξής: Σχόλια ανώνυμα, σχόλια τα οποία είναι υβριστικά ή περιέχουν χαρακτηρισμούς ή ανώνυμες καταγγελίες που δεν συνοδεύονται από αποδείξεις θα αφαιρούνται. Η "Ιτέα Καρδίτσας" δεν παρεμβαίνει σε καμία περίπτωση για να αλλοιώσει το περιεχόμενο ενός σχολίου εφόσον πληρεί τις προϋποθέσεις. Σε καμιά περίπτωση τα σχόλια δεν αντιπροσωπεύουν την "Ιτέα Καρδίτσας". Επίσης ο διαχειριστής διατηρεί το δικαίωμα να αφαιρεί οποιοδήποτε σχόλιο θεωρεί ότι εμπίπτει στις παραπάνω κατηγορίες. Με την αποστολή ενός σχολίου αυτόματα αποδέχεστε και τους όρους χρήσης.
Ο διαχειριστής