Ήταν ωραίο το ταξίδι...

Και κάπου εδώ, λίγες μέρες πριν συμπληρωθούν δεκατέσσερα (14) χρόνια από τις πρώτες μου αναρτήσεις (04/03/2011), το ταξίδι τελειώνει. Το παρόν blog κλείνει επ' αόριστο. Αν και νομίζω ότι το τέλος είχε ήδη φτάσει εδώ και πολύ καιρό όταν χάθηκε το κέφι και ο ενθουσιασμός, στοιχεία απαραίτητα για έναν ερασιτέχνη. 

Οι λόγοι δεν έχουν σημασία. Μπορεί να μην έχει νόημα να τους αναλύσω, μπορεί να μην ενδιαφέρουν και κανέναν. 

Η αλήθεια είναι ότι δυσκολευόμουν να το αποφασίσω. 

Πάντα μια δεύτερη σκέψη ή μια νοσταλγία της στιγμής μου κρατούσε το χέρι. Με εμπόδιζε να γράψω αυτό το τελευταίο κείμενο. Θυμάμαι τον εαυτό μου όταν ξεκινούσα αυτό το blog, όπως θυμάμαι πολύ καλά και τον ενθουσιασμό μου. Έχουν περάσει δεκατέσσερα χρόνια από τότε και νοιώθω πως τίποτα δεν είναι ίδιο. Το μόνο σίγουρο είναι πως, από τις πρώτες λέξεις που γράφτηκαν εδώ μέχρι και αυτές που αυτή τη στιγμή μοιράζομαι μαζί σας, όλα έγιναν με αγάπη για τον τόπο που γεννήθηκα και ζω και για όλα όσα ήθελα να μοιραστούμε μαζί. 

Κάποια πράγματα που πίστευα ότι πρέπει να αναδεικνύονται, κάποια άλλα που πίστευα πως αξίζει να "ακουστούν" και φυσικά κάποια συναισθήματα, είτε αυτά εκφράζονταν με εικόνες, είτε με λέξεις, αλλά πάντα με αγάπη. 

Η σελίδα "Ιτέα Καρδίτσας" δεν ξέρω αν έδωσε κάτι στο χωριό μας, πάντως εγώ αποκόμισα περισσότερα από όσα θα περίμενα ή φανταζόμουν. Και επί πλέον στάθηκε αφορμή να επικοινωνώ καθημερινά με γνωστούς και φίλους που ζουν σε κάθε γωνιά της γης, αλλά και να γνωρίσω υπέροχους ανθρώπους συγχωριανούς. 

Θα ήθελα να ευχαριστήσω θερμά όλους τους φίλους και τις φίλες για τις επισκέψεις και την παρέα και να ζητήσω συγνώμη από όσους και όσες δυσαρέστησα με τα όσα έγραψα ή δεν έγραψα...ελπίζω στην κατανόησή σας. 

Από σήμερα λοιπόν το blog του χωριού μας, θα είναι ανενεργό, θα εξακολουθήσει όμως να είναι προσβάσιμο σε όλους και ποιός ξέρει κάποιες από τις (4517) αναρτήσεις του, ίσως φανούν χρήσιμες στο μέλλον.

Σας ευχαριστώ για άλλη μια φορά από καρδιάς...

(Πλήρης συναισθημάτων)

     Παύλος Σαμαράς