ο Επικεφαλής του συνδυασμού
Αχιλλέας Καραλής
Πέμπτη 28 Φεβρουαρίου 2019
Τετάρτη 27 Φεβρουαρίου 2019
Το ποδήλατο
Τότε που οι χώροι κυριαρχούνταν από την αρμονία και ήταν διαθέσιμοι.
Τότε που δεν υπήρχαν τα αυτοκίνητα να μονοπωλούν τους δρόμους.
Τότε που η ψυχαγωγία ήταν συνυφασμένη με το απλό και λιτό, το ποδήλατο ως προσιτό αγαθό είχε κυρίαρχη θέση στις επιλογές των ανθρώπων.
Εκτός από ένα ιδιαίτερα διαδεδομένο μεταφορικό μέσο, προσφέρεται και για άλλα πολλά.
Έτσι, με ποδήλατο μπορούν να πραγματοποιηθούν σύντομες βόλτες, βραδινές έξοδοι, ημερήσιες εκδρομές και διάφορες άλλες ποδηλατοδρομίες.
Κάποτε όμως, η ποδηλασία υπήρξε η αγαπημένη καλοκαιρινή δραστηριότητα των παιδιών του χωριού. Οι πιο πολλοί μάθαμε ποδήλατο αφού βέβαια πρώτα περάσαμε την κατάλληλη μεταβατική περίοδο των γδαρμένων γονάτων και των κατατσακισμένων αγκώνων, «τρώγοντας χώμα» για ένα ή δυο καλοκαίρια. Τη μια στιγμή δεν ξέραμε πού μας πήγαιναν τα τέσσερα. Και την άλλη, να που βρεθήκαμε όρθιοι πάνω στο ποδήλατο!
Στην προσπάθεια λοιπόν να μάθουμε ισορροπία με το ποδήλατο πέσαμε, χτυπήσαμε, γδαρθήκαμε στα γόνατα, κουραστήκαμε, θυμώσαμε, κλάψαμε, που δεν τα καταφέραμε αλλά στο τέλος ο καθένας μας βρήκε τον τρόπο και τα κατάφερε.
Στην αρχή κάποιος μεγαλύτερος ακολουθούσε από πίσω κρατώντας ελαφρά τη σέλα και ήταν σε ετοιμότητα σε περίπτωση πτώσης.
Σιγά σιγά άρχιζε να αφήνει ελεύθερο το ποδήλατο, για μικρά χρονικά διαστήματα και έτσι πειραματίζονταν και άρχιζαν να διορθώνουν την ισορροπία. Μετά ο μεγαλύτερος, απλώς έδινε ώθηση, έσπρωχνε για την εκκίνηση και άφηνε μόνα τους τα παιδιά να κάνουμε μερικές πεταλιές ώστε να συνηθίσουν. Στη συνέχεια μάθαιναν να τα καταφέρνουν, να ξεκινάνε μόνοι τους, και έτσι εξοικειώνονταν με την κίνηση, τον χειρισμό, και την ισορροπία του ποδηλάτου.
Άλλωστε τα παιδιά έχουν ανεπτυγμένες ικανότητες και ένστικτα και πως ό,τι και να γίνει, σε κάθε δυσκολία τους θα την βρουν την άκρη και θα τα καταφέρουν.
Έτσι η χρήση του ποδηλάτου, είτε ως μέσο μετακίνησης, είτε ως μέσον μεταφοράς είτε ως όχημα για βόλτα, είτε ως όχημα για επίδειξη ακροβατικών ικανοτήτων, ήταν διαδεδομένη σε άντρες και γυναίκες.
πίσω στα παλιά...
Δευτέρα 25 Φεβρουαρίου 2019
Ο Σύλλογος Γυναικών Ιτέας διοργανώνει βραδινή έξοδο για καφέ και φαγητό την Τσικνοπέμπτη
Η αναχώρηση θα γίνει από την πλατεία της Ιτέας στις 17:30 μμ για καφεδάκι στον υπέροχο χώρο του Ορέστη Ψαχούλα και στην συνέχεια για φαγητό στην ξακουστή ταβέρνα του Βογιατζή στην Καρδιτσομαγούλα
Η μεταφορά των μελών είναι δωρεάν από το Σύλλογο
Σάββατο 23 Φεβρουαρίου 2019
Ο Σύλλογος Φίλων Αγροτικού Λαογραφικού Μουσείου Ιτέας θα πραγματοποιήσει την Ετήσια Γενική Συνέλευση
1. Διοικητικός και οικονομικός απολογισμός απερχόμενου έτους 2018
2. Κοπή Βασιλόπιτας
3. Προτάσεις και θέματα προς συζήτηση από την ολομέλεια
4. Τακτοποίηση ετήσιας συνδρομής των μελών
Από το Δ.Σ. του συλλόγου
Προβολή ταινιών από την Γ΄Λυκείου Ιτέας
Είσοδος 2 ευρώ
........και αμέσως μετά θα προβληθεί η ταινία "BIRD BOX"
Είσοδος 2 ευρώ
Παρασκευή 22 Φεβρουαρίου 2019
2ο τετραήμερο σεμινάριο Μελισσοκομίας στην Ιτέα
Σταμάτησε και η πανσέληνος της "Χιονισμένης Σελήνης" και χύμηξε απλόχερα πάνω απ΄το Αγροτικό Λαογραφικό Μουσείο μετατρέποντας τον αύλειο χώρο του σε μια υπέροχη βραδιά.
Η εκδήλωση - σεμινάριο της 4ης και τελευταίας βραδιάς σήμερα Πέμπτης 21 Φεβρουαρίου 2019, αφιερωμένη στη Μέλισσα και στο μοναδικό φυσικό αγαθό της...το μέλι, πραγματοποιήθηκε μέσα στον χώρο του Μουσείου ανάμεσα στα εκθέματα και την ιστορία που έχει το καθένα.
Φιλοξενούμενοι απ΄όλη τη Θεσσαλία είχαν την ευκαιρία να γνωρίσουν ένα πλήρες μελισσοκομικό πανόραμα χειρισμών, εφαρμογών θεραπειών, αντιμετώπισης δύσκολων καταστάσεων και κατάλληλων επιλογών για τα αγαπημένα μας έντομα που γοήτευσαν τόσο τους μελισσοκόμους αλλά και όσους δεν είναι, με το μέλι και τα άλλα υπέροχα δώρα τους. Αναλυτικό μελισσοκομικό καλεντάρι τεσσάρων εποχών φιλτραρισμένο μέσα από την λυρική ματιά του Αλέξανδρου Γκουσιάρη.
Ο Αλέξανδρος, κεντρικός εισηγητής, για ακόμα μια φορά μας ταξίδεψε στις "Τέσσερις Μελισσοκομικές εποχές μέσα σε τέσσερις ημέρες" με τον μοναδικό τρόπο που μόνο εκείνος ξέρει να μας ταξιδεύει.
Την βραδιά προλόγισαν ο πρόεδρος του Πολιτιστικού Συλλόγου Ιτέας Αχιλλέας Μπαλαντίνας και ο πρόεδρος Φίλων Μουσείου Ιτέας Χρήστος Λύτρας καλωσορίζοντας τους φιλοξενούμενους στον χώρο του Μουσείου, μαζί με ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όλους για όλες τις μέρες του σεμιναρίου.
Οι πρώτες τρεις ημέρες της εκδήλωσης πραγματοποιήθηκαν στην αίθουσα πολλαπλών του Δημαρχείου Ιτέας την Δευτέρα, Τρίτη και Τετάρτη 18, 19, 20, Φεβρουαρίου το απόγευμα.
Ο Εκπολιτιστικός Μορφωτικός Σύλλογος Ιτέας και ο Σύλλογος Μελισσοκόμων Καρδίτσας ήταν οι συνδιοργανωτές της τετραήμερης εκδήλωσης που γίνεται για 2η φορά στην Ιτέα, και στην αποψινή και τελευταία βραδιά συμμετείχε και ο Σύλλογος Φίλων Αγροτικού Λαογραφικού Μουσείου Ιτέας.
Οι αίθουσες κατάμεστες και τις τέσσερις ημέρες με αποκορύφωμα την αποψινή όπου η φιλοξενία από τους δυο συλλόγους του χωριού χτύπησε κόκκινο με διάφορα εδέσματα που ήταν φτιαγμένα με κύριο συστατικό το μέλι. Επίσης ρακόμελο, και φαγητό για τους φιλοξενούμενους που ήρθαν απ όλο σχεδόν τον νομό Καρδίτσας και τη Θεσσαλία γενικότερα για να τιμήσουν με την παρουσία τους την εκδήλωση.
Την εκδήλωση τίμησαν (εκτός από τους προαναφερθέντες) επίσης:
Ο Δήμαρχος Παλαμά Γιώργος Σακελλαρίου, ο Αντιδήμαρχος Θωμάς Κοντοβάϊος, ο πρόεδρος ΔΕΥΑΠ Παλαμά και υπάλληλοι της διεύθυνσης Αγροτικής Ανάπτυξης της Περιφέρειας Θεσσαλίας.
Δημοπρατείται η διευθέτηση ρέματος "Βελά" Προαστίου από το Δήμο Παλαμά
Το ρέμα Βελά διαμορφώνεται δυτικά της Τ.Κ. Προαστίου, διέρχεται εντός του οικισμού του Προαστίου και μετά από μια διαδρομή περίπου 6,50 χιλιομέτρων καταλήγει στον ποταμό Μέγα. Εντός του οικισμού, το μήκος του ρέματος είναι 1.300 μ. εκ των οποίων τα 630 μ. διέρχονται μέσα από πλακοσκεπή αγωγό, ενώ τα 670 μ. είναι ανοικτή χωμάτινη τάφρος. Κατά μήκος του ρέματος υπάρχουν εδαφικές ανωμαλίες στον πυθμένα, που οφείλονται στη μη σωστή διαμόρφωση, στην απόθεση φερτών υλικών αλλά και σε ανθρώπινες παρεμβάσεις. Ως αποτέλεσμα, δεν υπάρχει ομαλή απορροή του νερού, αλλά παραμονή του και συγκέντρωση στάσιμων υδάτων, που αποτελούν περιβαλλοντική ρύπανση για την περιοχή, προκαλώντας έντονη δυσοσμία ιδίως το καλοκαίρι.
Το έργο που δημοπρατείται αφορά στην αποκατάσταση της κοίτης του ρέματος, με εξάλειψη των αντίθετων κλίσεων και των εδαφικών ανωμαλιών κατά μήκος του ρέματος. Το έργο θα υλοποιηθεί σε δύο φάσεις, στην πρώτη φάση θα διαμορφωθεί η χωμάτινη διατομή του ρέματος και στη δεύτερη φάση θα αντιμετωπιστούν τα στάσιμα ύδατα εντός του κλειστού τμήματος.
Στην πρώτη φάση του έργου, θα επαναδιαμορφωθεί η κοίτη και τα πρανή του ρέματος, με αφαίρεση των πλεοναζόντων υλικών ή θα γίνει προσθήκη υλικών όπου απαιτείται, έτσι ώστε να επιτευχθεί η κατάλληλη κλίση για την ομαλή και συνεχή ροή των υδάτων, διατηρώντας τα απαραίτητα πλάτη των διατομών του ρέματος. Για τη
διασφάλιση της επαναδιαμόρφωσης του ρέματος, θα κατασκευαστούν λωρίδες συρματοκιβωτίων πλάτους ενός (1) μέτρου και βάθους μισού (0,50) μέτρου, σε αποστάσεις τριάντα (30) μέτρων.
Η δεύτερη φάση του έργου, αφορά στην αντιμετώπιση των αντίθετων κλίσεων εντός του κλειστού τμήματος του ρέματος, λόγω των οποίων έχουν δημιουργηθεί δύο βαθιά σημεία στα οποία συγκεντρώνονται ύδατα. Για να επιτευχθεί η ομαλή ροή των υδάτων, θα κατασκευαστούν δύο φρεάτια συγκέντρωσης υδάτων όπου θα τοποθετηθούν δύο υποβρύχιες αντλίες για να τα μεταφέρουν μέχρι το σημείο που θα είναι δυνατή η φυσική ροή μέσω της κλίσης του ρέματος, υποστηρίζοντας παράλληλα την αποφυγή πλημμυρικών φαινομένων.
Η μελέτη του έργου εκπονήθηκε από τον Δήμο Παλαμά. Πρέπει να σημειωθεί ότι παρόλο το μικρό σχετικά μέγεθος του προϋπολογισμού του, η σημαντικότητά του είναι ιδιαιτέρως μεγάλη. Λόγω δε της φύσης του έργου και της παρέμβασης στην κοίτη ρέματος, ήταν σημαντικές σε αριθμό οι αδειοδοτήσεις που απαιτήθηκε να ληφθούν, και που απαίτησαν χρόνο περί τα 2 έτη, μετά την εξ αρχής αναγνώριση της αναγκαιότητας και επιμονή της Δημοτικής Αρχής του Παλαμά για την υλοποίηση του έργου.
Με την ολοκλήρωσή του, αντιμετωπίζεται ένα σημαντικό και μακροχρόνιο περιβαλλοντικό πρόβλημα στο Προάστιο, αναβαθμίζοντας την καθημερινότητα και ποιότητα ζωής των κατοίκων του.
ΓΝΩΣΤΟΠΟΙΗΣΗ
Μετά την ολοκλήρωση κάποιων διαδικασιών θα γίνει σχετική ενημέρωση.
Για το ΔΣ ο Πρόεδρος
Γιαννάκος Βασίλειος
Πέμπτη 21 Φεβρουαρίου 2019
Αγκλίτσα ή γκλίτσα, για τους Σαρακατσαναίους κλίτσα
Η γκλίτσα είναι κάτι παραπάνω από απαραίτητη στη φύλαξη των προβάτων (βέβαια αναφέρομαι για αλλοτινές εποχές). Είναι εργαλείο καθημερινής δουλειάς, μέσο αμύνης στις επιθέσεις των σκυλιών, ενίοτε δε χρησιμοποιείται και στην επιβολή της τάξης κατά δυστροπούντων.
Κρατάς γκλίτσα στα χέρια σου, γίνεσαι αποδεκτός, κρατάς μπαστούνι, χαρτογιακά θα σε πούνε.
Ο Σαρακατσάνος άλλη γκλίτσα έχει στη φύλαξη των προβάτων, άλλη στη γέννα και άλλη όταν βγαίνει στο παζάρι.
Η πρώτη είναι κατά τι χαμηλότερη από το ύψος του και αρκετά ανθεκτική, βλέπετε χρησιμοποιείται και ως μέσο άμυνας.
Η δεύτερη, αυτή της γέννας, είναι αρκετά ψηλότερη από το ανάστημά του, ώστε να μπορεί να πιάσει μια προβατίνα από απόσταση μερικών μέτρων.
Η Τρίτη είναι η παζαρίσια, κοντή ώστε να κρεμιέται στο τσεπάκι του σακακιού και αρκετά επιμελημένη.
Το 1950, χρονιά επιστροφής των Σαρακατσαναίων στα βουνά, ύστερα από τρία χρόνια παραμονής στα χειμαδιά λόγω του εμφύλιου πολέμου, ο μπάρμπας μου ο τσέλιγκας, ο αείμνηστος Γιώργος Γκαρέλης, σε απόλυτη συμφωνία με τον αείμνηστο πατέρα μου Μήτσιο Γαλλή, διάλεξαν ως καλοκαιριό τον ανατολικό Όλυμπο και μάλιστα το ψηλότερο χωριό, την Καρυά.
Η Καρυά απέχει από την Ελασσόνα δυο μέρες στράτα με τα πόδια και τα ζώα φορτωμένα. Ξεκινήσαμε καραβάνι από τα Αρατοσίβια, ένα χωριό νότια της Ελασσόνας, ανεβήκαμε τα υψώματα πάνω από την Ελασσόνα με κατεύθυνση ανατολική βορειοανατολική ακολουθώντας ένα κακοτράχαλο μονοπάτι και κάναμε κονάκι κάτω από την Ντάβα, μια απότομη και συμπαγή κορυφή από συνεχόμενο βράχο. Την άλλη μέρα νωρίς πάλι ακολουθώντας ένα δύσβατο μονοπάτι αρκετά δύσκολο, το μεσημέρι φθάσαμε στην Καρυά.
Οι κάτοικοι μόλις είχαν επαναπατρισθεί από την υποχρεωτική εκκένωση κατά τη διάρκεια του εμφύλιου και προσπαθούσαν να μαζέψουν τα υπάρχοντά τους και κύριο χαρακτηριστικό η απόλυτη φτώχεια, όχι βέβαια ότι εμείς είμασταν σε καλύτερη μοίρα, αλλά να είχαμε γάλα, τυρί και τραχανά.
Νοικιάσαμε στις ανατολικές παρυφές του χωριού κάτι σπίτια, δηλαδή τέσσερα ντουβάρια με υποτυπώδη χωρίσματα και τα περισσότερα τζάμια σπασμένα. Ωστόσο ήταν η πρώτη χρονιά στα βουνά που δεν κάναμε καλύβια. Συμμαζέψαμε τα ασυμμάζευτα που λένε, βάλαμε μια τάξη και ξεκινήσαμε μια νέα ζωή, μια ζωή που την στερηθήκαμε τρία τόσα χρόνια μέσα στο λιοπύρι, στα κουνούπια, στις θερμασιές (ελονοσία). Νιώθαμε ευτυχισμένοι. Και ξέρετε στην ευτυχία δεν μετρούνε τα υλικά αγαθά, η ψυχική διάθεση μετράει πάνω απ΄όλα και σε μας η ψυχική διάθεση περίσσευε. Αγόρασε ο πατέρας και ένα γραμμόφωνο με δίσκους 45 στροφών και ο χορός γαϊτάνι.
Και δεν ήμασταν μόνοι.
Στους χορούς είχαμε, πέρα από τα ξαδέρφια του τσελιγκάτου και συμμετοχές από γείτονες.
Δεν αφήναμε ευκαιρία να μην την αξιοποιήσουμε.
Γιορτάζαμε τη λευτεριά μας.
Τι τα θέλετε ανθρώπους που γεννήθηκαν και μεγάλωσαν στα ψηλά και περήφανα βουνά μας, δεν γίνεται να τους υποχρεώσεις να μείνουν στον κάμπο, είναι άδικο, τους φυλακίζεις. Και τη χρονιά εκείνη στην Καρυά του ανατολικού Ολύμπου, βγάλαμε τα σπασμένα τριών χρόνων. Αλλά όπως όλα τα καλά στη ζωή λίγο κρατούν, το καλοκαίρι έφθανε στο τέλος του και άρχισαν οι προετοιμασίες για την κάθοδο στα χειμαδιά. Ανάμεσα στις προετοιμασίες ο πατέρας μου συμπεριέλαβα και το κόψιμο κλιτσόξυλων, μια που η περιοχή φημίζονταν για τις άφθονες, υψίκορμες και ευθυτενείς κρανιές. Φαίνεται ότι οι Μακεδόνες τις σάρισες και (κρανίσιες ήταν)από την περιοχή αυτή τις προμηθεύονταν.
Ξεκινήσαμε πρωί με κατεύθυνση ανατολική, εκεί που τώρα διέρχεται ο δρόμος Λεπτοκαρυά Πιερίας Ελασσόνα. Ακολουθήσαμε τη βορεινή πλευρά του ρέματος και κατεβήκαμε χαμηλά.
Βρήκαμε αρκετές, διαλέξαμε καμιά δεκαριά και πήραμε το δρόμο του γυρισμού από άλλο μονοπάτι προκειμένου να επισκεφθούμε και ένα εγκαταλειμμένο Μοναστήρι.
Μετανιώσαμε πικρά σαν φθάσαμε αλλά ήταν αργά. Η στέγη κατεστραμμένη, τα παράθυρα και οι πόρτες σπασμένες και το άκρως αποτρόπαιο και ασυγχώρητο για ανθρώπινη κοινωνία, το δάπεδο γεμάτο από ανθρώπινα κορμιά, φρίκη, εικόνες που δεν μπορώ να ξεχάσω.
Πάμε να φύγουμε, παιδί μου, ο πατέρας μου και με τραβάει από το χέρι απότομα.
Δεν ήθελε ο μακαρίτης να δω το φρικιαστικό θέαμα, αλλά, δυστυχώς, είδα τα πάντα.
Οι άνθρωποι αυτοί, αιωνία η μνήμη τους, πετάχτηκαν εκεί με τα ρούχα τους ο ένας πάνω στον άλλο.
Απομακρυνθήκαμε σχεδόν τρέχοντας και κατά το απόγευμα φθάσαμε στο χωριό με την τρομάρα ζωγραφισμένη στα πρόσωπά μας. Η μακαρίτισσα η Μάνα μου αντιλήφθηκε την κατάσταση αμέσως, όταν δε άκουσε και το τι είδαμε, άρχισε να μαλώνει τον πατέρα μου. Και πήρες και το παιδί μαζί σου!. Ο μακαρίτης ήθελε παρέα και μάλλον τον κατείχε και ένας αδιόρατος φόβος.
Την άλλη ημέρα ακολουθήσαμε πορεία προς τον Όλυμπο, έπρεπε να κόψουμε και κατάλληλα ξύλα για τις γκλίτσες. Βλέπετε η γκλίτσα αποτελείται από δύο μέρη, το κλιτσόξυλο και την γκλίτσα.
Και κατάλληλο ξύλο είναι κυρίως το πιξάρι, το ξύλο του οποίου είναι το καλλίτερο. Είναι πολύ γερό και έχει έντονο κίτρινο χρώμα. Το πιξάρι είναι ένας αείφυλλος θάμνος και χρησιμοποιείται και ως καλλωπιστικό λόγω των σαρκοδών και ωραίων φύλλων του.
Ανεβήκαμε μέχρι που φθάσαμε σε ένα μικρό υψίπεδο αρκετά χωματερό, στο οποίο αφθονούσαν τα πιξάρια. Καψαλίσαμε τα κλιτσόξυλα προκειμένου να ισιάσουν, διάλεξε το καλλίτερο ο πατέρας μου, ένα ίσαμε τρία μέτρα, έβαλε και την κλίτσα και μου το έδωσε:
- Τράβα το στον μπάρμπα σου το Γιώργο, δηλαδή τον τσέλιγκα Γκαρέλη.
Του το πηγαίνω, το βλέπει ξαφνιασμένος και περιχαρής λέγει:
- Αυτή είναι γκλίτσα για το γέννο...Να΄σαι καλά Γαλίτσα και συ και ο πατέρας σου.
Και η θεία μου Φταξία (Ευταξία) με κερνάει ένα λουκούμι, το καλλίτερο γλυκό της εποχής.
Την γκλίτσα αυτή ο μπάρμπας μου την είχε μέχρι που πούλησε τα κοπάδια του.
Κάπου προς το τέλος της δεκαετίας του ΄60.
Το καλοκαίρι του 1950 ήταν το τελευταίο της συμμετοχής μας στο τσελιγκάτο του μπάρμπα Γιώργου Γκαρέλη.
Τη χρονιά αυτή χωρίσαμε και το κτήμα και μάλιστα η μοιρασιά έγινε με το μάτι, χονδρικά, που όμως ήταν μοιρασιά αποδεκτή για πάντα. Κουνιάδος και γαμπρός χώρισαν αγαπημένοι και έμειναν αγαπημένοι μέχρι το τέλος της ζωής τους, ο θάνατος τους χώρισε.
Άλλες εποχές, άλλα ήθη, συμβόλαιο ο λόγος.
Κάπου εκεί άρχισε και η αντίστροφη μέτρηση για τα τσελιγκάτα.
Αλλά για το θέμα αυτό σε άλλο σημείωμα.
Κωνσταντίνος Γαλλής
Τετάρτη 20 Φεβρουαρίου 2019
Το δάσος της Παπαράντζας ή "Χίλια Δένδρα"
Σε πρόσφατη έρευνα που έγινε στην Ελλάδα από ειδικούς ξένους επιστήμονες, με βάση την ανάλυση γύρης, φαίνεται ότι η Ελλάδα, και ειδικότερα η Θεσσαλία, στις αρχές της περιόδου που ακολούθησε την πλειστόκαινο, σκεπάζονταν από πυκνά δάση ασπροβελανιδιάς και μερικώς, από δάση φτελιάς. Ένα ελάχιστο κομμάτι αυτής της αυτοφυούς πανάρχαιας βλάστησης του κάμπου της Θεσσαλίας είναι το δάσος της Παπαράντζας. Αυτή η άποψη, ενισχύεται από το γεγονός πως τεχνητά δάση ήταν σπάνια εκείνη την εποχή σε προηγμένες χώρες, πόσο μάλλον θα μπορούσε να γίνει κάτι τέτοιο από τους Οθωμανούς σε κάποια άκρη της αυτοκρατορίας τους και σε περιοχή γεμάτη έλη και με πληθυσμό που αποδεκατίζονταν συχνά από ελονοσία, πανώλη κλπ.
Το δάσος καταστράφηκε μερικώς το 1897 με την κατοχή για ένα χρόνο της Καρδίτσας από τους Οθωμανούς. Αναβλάστησε ωστόσο και πήρε τη σημερινή του μορφή παρ' όλες τις επεμβάσεις που δέχτηκε κατά καιρούς. Προσπάθεια αξιοποίησης έγινε το 1985 με σχέδιο που εκπονήθηκε και εφαρμόστηκε. Τα ερείπια αυτής της επέμβασης (λιμνούλες, πάγκοι κλπ) είναι ορατά σήμερα και θυμίζουν το ρητό "το φυλάττειν τ' αγαθά χαλεπώτερον του κτήσασθαι". Άποψη που ελέχθη και ανήκει στο δασολόγο κ. Ροβολή Γεώργιο και σημαίνει ότι η καλύτερη αξιοποίηση είναι η μη αξιοποίηση. Να δεχθούμε το δάσος στην πραγματική του διάσταση όπου εκεί θα πάμε να ηρεμήσουμε, να ονειροπολήσουμε, να μείνουμε μόνοι ή παρέα με τους φίλους μας, να κάτσουμε στη σκιά του κλπ. Οτιδήποτε ανατρέπει αυτή την κατάσταση είναι μη φυσικό.
Η Παπαράντζα ήταν πάντα τόπος ελκυστικός, ειδικά την Πρωτομαγιά, το Πάσχα, τις Κυριακές του καλοκαιριού, την εορτή του Προφήτη Ηλία (υπάρχει και το εκκλησάκι στην είσοδο του δάσους) αλλά και όλες τις ημέρες του χρόνου. Το Πάσχα, ο κόσμος πήγαινε την παραμονή και ξενυχτούσε, έψηναν αρνιά και έρχονταν συνέχεια συντροφιές με καλάθια. Όσοι χωρούσαν έμεναν μέσα στο εκκλησάκι το βράδυ. Οι υπόλοιποι την έβγαζαν έξω.
Σήμερα, στο εκκλησάκι του Προφήτη Ηλία γίνεται κάποιος γάμος ή βάφτιση, σποραδικά όμως.
Αυτά μέχρι το 1960 κυρίως. Μέχρι τότε οι αστοί Καρδιτσιώτες εκεί πήγαιναν και διασκέδαζαν.
Τώρα πλέον οι ίδιοι επιζητούν τη διασκέδαση σε μακρινότερα μέρη και σε τίποτε πλέον η Παπαράντζα δεν θυμίζει την παλιά της αίγλη.
πηγή: www.karditsa-net.gr
Τρίτη 19 Φεβρουαρίου 2019
Νέος Πρόεδρος του Αγροτικού Συνεταιρισμού Καρδίτσας «ΝΕΑ ΕΝΩΣΗ» αναλαμβάνει ο κ. Σδόγγος Θεόδωρος
Στο νέο Πρόεδρο ευχόμαστε καλή δύναμη στα νέα του καθήκοντα.
Κυριακή 17 Φεβρουαρίου 2019
Έργα αγροτικής οδοποιίας σχεδόν 1 εκατ. ευρώ χρηματοδοτεί η Περιφέρεια Θεσσαλίας στο Δήμο Παλαμά
Φορέας υλοποίησης του έργου είναι ο Δήμος Παλαμά.
Σε δηλώσεις του ο Περιφερειάρχης τόνισε τα εξής:
«Εργαζόμαστε καθημερινά συμβάλλοντας στην βελτίωση της καθημερινότητας των ανθρώπων της παραγωγής. Με πράξεις και έργα, όχι με λόγια. Γιατί τα έργα είναι εκείνα που λένε πάντα την αλήθεια. Σε συνεργασία και συνέργεια με το Δήμο Παλαμά χρηματοδοτούμε και υλοποιούμε έργα ουσίας και χρήσιμα που ενισχύουν την ασφαλή μετακίνηση των παραγωγών και των προϊόντων τους. Με σχέδιο και προσανατολισμό, έχοντας ως πυξίδα τον άνθρωπο, συμβάλλουμε στο πλαίσιο των δυνατοτήτων μας στην ενίσχυση της παραγωγής, στην αύξηση της προσβασιμότητας και στη μείωση του κόστους παραγωγής».
Στοιχεία Έργου
Αντικείμενο αποτελεί η κατασκευή έργων με στόχο τη βελτίωση της πρόσβασης σε γεωργικές και κτηνοτροφικές εκμεταλλεύσεις. Η οδός πρόκειται να εξυπηρετήσει τη λειτουργία της σύνδεσης αγροτικών εκτάσεων, κτηνοτροφικών εγκαταστάσεων, εξυπηρετώντας παράλληλα την προσπέλαση στα παρακείμενα αγροκτήματα και τις συμβαλλόμενες οδούς στην Π.Ε Παλαμά στην περιοχή της ΕΕΛ Παλαμά βελτιώνοντας την σύνδεση της περιοχής με το τοπικό διαμέρισμα του Παλαμά και της Αστρίτσας, στην Δ.Ε. Φύλλου του Δήμου Παλαμά και ειδικότερα στην αγροτική οδό από την Επαρχιακή οδό17 (Δέλτα Αγίων Θεοδώρων - Ιτέα (Κοτσαρή) - προς Λάρισα από 8ο χλμ. Εθν. Οδού Καρδίτσας - Φαρσάλων δια Αστριτσίου) (θέση οικισμός Ιτέας), έως νότια παρατάφρο ποταμού Ενιπέα και στην Δ.Ε. Σελάνων του Δήμου Παλαμά ανατολικά του οικισμού του Προαστίου και ειδικότερα στην αγροτική οδό από το ρέμα Βουβουλίνας έως το συλλεκτήρα Μέγα (περιοχή Αλωνάκια). Με την παρούσα εργολαβία προβλέπεται βελτίωση των δομικών και γεωμετρικών χαρακτηριστικών και γενικά των κυκλοφοριακών συνθηκών υφιστάμενης αγροτικής οδού, συνολικού μήκους 7.280,00m, με σκοπό την καλύτερη βατότητα της και την αμεσότερη και ευκολότερη πρόσβαση προς τις αγροτικές καλλιέργειες. Αναλυτικά οι εργασίες που θα εκτελεσθούν είναι οι παρακάτω:
• Χωματουργικές εργασίες (εκσκαφές, επιχώσεις)
• Εργασίες οδοστρωσίας και Ασφαλτικές εργασίες,
• Κατασκευή τεχνικών έργων (κυρίως εγκάρσια αποστραγγιστικά στις θέσεις των χειμάρρων, τοποθέτηση σωληνωτού αγωγού Φ600 για παροχέτευση ομβρίων υδάτων),
• Σήμανση – Ασφάλεια – Διαγράμμιση
πηγή: karditsapress.gr
Παρασκευή 15 Φεβρουαρίου 2019
Προς ίδρυση νέος Αγροτικός Συνεταιρισμός στην Ιτέα
Όσοι ενδιαφέρεστε να παρευρεθείτε ώστε να ξεκινήσουν οι διαδικασίες για την σύσταση της νέας Ένωσης
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)