- "Ο Φλεβάρης κι αν φλεβίσει, καλοκαίρι θα μυρίσει..."

Αναρωτηθήκατε ποτέ γιατί ο μήνας Φεβρουάριος έχει 28 ημέρες και όχι 30 ή 31;
Ο Φεβρουάριος λοιπόν έχει 28 ημέρες ενώ οι υπόλοιποι μήνες έχουν άλλοι 30 και άλλοι 31 ημέρες επειδή είναι ο τελευταίος μήνας του χρόνου!
Συνεπώς, μιας και είναι ο τελευταίος, σ’ αυτόν εντάσσονται οι ημέρες που περισσεύουν από τις 365 ημέρες του χρόνου και δεν έχουν κατανεμηθεί σε άλλους μήνες!
Εμείς βέβαια, γνωρίζουμε ως τελευταίο μήνα του χρόνου το Δεκέμβριο.
Αυτό ωστόσο είναι μεταγενέστερη κατανομή.

Παλαιότερα οι μήνες Ιανουάριος και Φεβρουάριος δεν υπήρχαν.
Ως πρώτος μήνας του χρόνου λογιζόταν ο Μάρτιος και ως τελευταίος ο Δεκέμβριος. Ήταν οι δέκα παραγωγικοί μήνες, στους οποίους αναπτυσσόταν όλη η ανθρώπινη δραστηριότητα.
Μετά το Δεκέμβριο περίσσευαν οι άγριες χειμερινές ημέρες τις οποίες όμως δεν εντάσσανε σε κάποιους μήνες, καθώς ήταν ημέρες μη παραγωγικές για τη ζωή του ανθρώπου.
Διαπιστωνόταν όμως έτσι μια χρονική ανακολουθία αναφορικά με την έναρξη και λήξη του έτους καθώς, ανάλογα με τη χρονιά, έμεναν λιγότερες ή περισσότερες ημέρες αδιάθετες.
Στην προσπάθεια ομαλότερης κατανομής οι άνθρωποι δημιούργησαν τον Ιανουάριο και τον Φεβρουάριο προκειμένου να κατατάξουν σ’ αυτούς τις ημέρες που περίσσευαν.
Η κατανομή λοιπόν ξεκίνησε από τον Ιανουάριο ο οποίος πήρε 31 ημέρες, ενώ οι υπόλοιπες αδιάθετες ημέρες δόθηκαν στο Φεβρουάριο, ο οποίος έλαβε τις εναπομείνασες 29 ημέρες.

Όταν αργότερα το 44 π.Χ. ο Ιούλιος Καίσαρας ζήτησε τη βοήθεια του Έλληνα αστρονόμου Σωσιγένη προκειμένου να αλλάξει το ρωμαϊκό ημερολόγιο, ο τελευταίος βασιζόμενος στους υπολογισμούς του πατέρα της αστρονομίας Ίππαρχου, ο οποίος έναν αιώνα νωρίτερα είχε προσδιορίσει ότι το ηλιακό ή τροπικό έτος έχει διάρκεια ίση με 365,242 ημέρες, θέσπισε ένα ημερολόγιο του οποίου τα έτη είχαν 365 ημέρες, ενώ σε κάθε τέταρτο έτος πρόσθεταν ακόμη μία ημέρα, μετά την «έκτη προ των καλενδών του Μαρτίου», που ονομαζόταν «bis sextus».
Έτσι η ημέρα αυτή, επειδή μετριόταν δύο φορές, ονομάζεται ακόμη και σήμερα «δις έκτη» και το έτος που την περιέχει «δίσεκτο».
Το «περίσσευμα» της ημέρας αυτής κάθε τέσσερα έτη αποφασίστηκε να δοθεί στον ελλειπή μήνα Φεβρουάριο και αντί των 29 ημερών να έχει τη συγκεκριμένη δίσεκτη χρονιά 30 ημέρες.

Το 4 π.Χ. όμως ο αυτοκράτορας Οκταβιανός Αύγουστος αφαίρεσε μία ημέρα απ’ το Φεβρουάριο, την οποία πρόσθεσε στο μήνα Αύγουστο που έφερε το όνομά του, προκειμένου να μην υπολείπεται σε τίποτε από το μήνα που έφερε το όνομα του Ιουλίου Καίσαρα, τον Ιούλιο, ο οποίος είχε 31 ημέρες. Συνεπώς ο Φεβρουάριος παρέμεινε με 28 ημέρες τα απλά έτη και 29 τα δίσεκτα.

Ο λαός μας όμως τα δίσεκτα έτη τα θεωρεί γρουσούζικα.
Η παρανόηση του λαού αυτή πιθανά οφείλεται στη λανθασμένη αντίληψη της ετυμολογίας και ορθογραφίας του πρώτου συνθετικού της λέξης «δίσεκτο».

Δηλαδή αντί του σωστού «δις» (που σημαίνει δύο φορές) να εννοείται λανθασμένα το αχώριστο προθεματικό μόριο «δυς» που έχει την έννοια της δυστυχίας, «της δυσκολίας, της κακής καταστάσεως ή του απευκταίου αποτελέσματος».

Ο Μήνας Φεβρουάριος στην παράδοση
Σύμφωνα με τη λαϊκή παράδοση, ο Φεβρουάριος μαζί με τα άλλα αδέρφια του, τον Ιανουάριο και το Μάρτιο αποφάσισαν να ενώσουν το κρασί τους σε ένα βαρέλι καθώς η παραγωγή ήταν λιγοστή.
Ο Φεβρουάριος όμως τρύπησε το βαρέλι από κάτω χωρίς να ρωτήσει τα αδέρφια του με αποτέλεσμα να πιει όλο το κρασί και να μεθύσει!

Γι' αυτό πολλές φορές δεν ξέρει τι κάνει κι έχει άστατο καιρό, κι όπως λέει χαρακτηριστικά και η παροιμία:

"Ο Φλεβάρης κι αν φλεβίσει, καλοκαίρι θα μυρίσει! 
Μα αν τύχει και θυμώσει μες στο χιόνι θα μας χώσει!"

Τα αδέρφια του για να τον τιμωρήσουν για αυτή τη συμπεριφορά, του πήραν ο καθένας από μια μέρα. Έτσι ο Φλεβάρης έγινε Κουτσοφλέβαρος κι έχει μονάχα 28 μέρες.
Μόνο κάθε τέσσερα χρόνια παίρνει μια μέρα ακόμη και τότε η χρονιά είναι δίσεκτη.
Πολλοί πιστεύουν ότι το δίσεκτο έτος φέρνει κακοτυχία κι έτσι αποφεύγουν να θεμελιώσουν σπίτια ή να παντρευτούν!

Ονομασίες του μήνα Φεβρουάριο στην Ελλάδα

Κουτσοφλέβαρος, Φλιάρης, Ληψομήνας, Κουτσός, Κουτσούκης, Μικρός, Κούντουρος, Κούτσουρος, Μεθυσμένος.

Παροιμίες για το μήνα Φεβρουάριο

-Χιόνια του Φλεβαριού, χρυσάφι του καλοκαιριού.
-Γενάρη γέννα το παιδί, Φλεβάρη, φλέβισέ το.
-Ο Φλεβάρης με νερό, κουτσός μπαίνει στο χορό.
-Καλοκαιριά της Παπαντής, Μαρτιάτικος χειμώνας.
-Ο Φλεβάρης κι αν φλεβίσει, καλοκαίρι θα μυρίσει.
-Ο Φλεβάρης κι αν φλεβίσει, πάλι άνοιξη θ' ανθίσει.
-Ο Φλεβάρης κι αν χιονίσει, πάλι άνοιξη θ' ανθίσει.
Μα αν κάμει και πεισμώσει, μες τα χιόνια θα μας χώσει.
-Φλεβάρης, κουτσοφλέβαρος, έρχεται κούτσα κούτσα, όλο νερά και λούτσα.
-Ο μήνας Φλεβάρης ή τις φλέβες (του νερού) ανοίγει ή τις φλέβες κλείνει.
-Ο Φλεβάρης κι αν φλεβίσει καλοκαίρι θα μυρίσει
μ' αν τις φλέβες του ανοίξει , ξεροπήγαδα γιομίζει.
-Του Φλεβάρη είπαν να βρέξει και λησμόνησε να πάψει.
-Στις δέκα εφτά του Φλεβάρη θα ζεσταθεί το νύχι του βοδιού.
-Στις δεκαπέντ' από Φλεβάρη βαρεί το άλογο ποδάρι.
-Το Φλεβάρη μη φυτέψεις, ούτε να στεφανωθείς,
-Τρίτη μέρα μη δουλέψεις, Σάββατο μη στολιστείς.
-Ο Φλεβάρης φλέβες ανοίγει και πόρτες σφαλάει.
-Παπαντή καλοβρεμμένη, ή κοφίνα γεμισμένη.
-Η Παπαντή διώχνει τις γιορτές με τ' αντί.