Ο ηγεμόνας φώναξε στο πλήθος.
- Ποιόν να αθωώσω, τον Ιησού ή τον Βαραββά;
Και το πλήθος βροντοφώναξε,
- "Τον Βαραββάν".
- Τον Βασιλιά σας; να τον σταυρώσω; Αυτόν που έκανε τόσες αγαθοεργίες σε συνανθρώπους σας μέχρι χτές;
- "Τον Βαραββάν", ξανά φώναξε ο όχλος.
- Μα ο Βαραββάς είναι εγκληματίας, ληστής..
- "Τον Βαραββάν.." έκραξε το πλήθος, σχίζοντας τα ρούχα του. Τυφλοί, χωρίς συνήδειση, θυμητικό και άδικοι. Ζητούσαν να ελευθερωθεί ο ληστής, σταυρώνοντας τον αθώο.
Τι αρμόζει αλήθεια σε έναν τέτοιο λαό;
Τιμωρία και καταφρόνια. Περιθωριοποίηση και έλειψη εμπιστοσύνης. Κάθε κυβέρνηση στον τόπο μας, εδώ και ογδόντα και πλέον χρόνια, έκλεψε, ρήμαξε, εξαπάτησε, αδίκησε, και σταύρωσε τον λαό μας, σαν τον ληστή τον Βαραββά.
Και κάθε φορά, ο λαός αυτός, όταν ερχόταν η ώρα της δίκης και της σταύρωσης του ληστή, ορυόταν και φώναζε, "ΑΘΩΟΣ", σταυρώνοντας προδοτικά τον πραγματικά αθώο, την ίδια του την πατρίδα, τους τιμημένους του προγόνους, το πανάκριβο αίμα τους, τις θυσίες τους, τα άγια χώματα που πατούσε, τα ιερά του σύμβολα.
Και ο ένας Βαραββάς, διαδέχονταν τον άλλον.
Και κανένας δεν ζητούσε την καταδίκη του ληστή. Είχαν πλέον αποθρασσυνθεί οι Βαραββάδες, γνωρίζοντας πως ποτέ δεν θα τιμωρηθούν, και είχαν γίνει παραδείγματα πρός μίμηση.
Και μόλις αθώωναν τον Βαραββά, και μόλις τελείωναν με την σταύρωση (ξανά και ξανά) των αθώων τους, έβγαιναν στους δρόμους κλαίγοντας και φωνασκώντας υστερικά, γιατί και αυτός ο νέος Βαραββάς τους αδίκησε, ζητώντας τον επόμενο Βαραββά τους.
Ποιά τιμωρία αξίζει σ' αυτόν τον λαό λοιπόν;
Ποιά η διαφορά του απο έναν άλλο, που χρησιμοποίησα στην αρχή σαν παράδειγμα;
Γιατί να απορεί για την κατάντια του; Αφού αυτό είναι ένα απο τα αποτελέσματα των δικών του επιλογών, γιατί ρίχνει σε άλλους τις ευθύνες;
Ο Βαραββάς ληστής ήταν, την δουλειά του έκανε, αυτήν γνώριζε να κάνει καλά, και την έκανε άξια. Αυτοί που τον αθώωναν πάντοτε, τον πίστευαν και για χάρη του σταύρωναν αθώους, δεν θέλουν σταύρωμα οι ίδιοι;
- Ποιόν να αθωώσω λοιπόν, τον Λαό, ή τον Βαραββά;
- Τον Βαραββάν..τον Βαραββάν!!
ΑΑΤΟΝ
- Ποιόν να αθωώσω, τον Ιησού ή τον Βαραββά;
Και το πλήθος βροντοφώναξε,
- "Τον Βαραββάν".
- Τον Βασιλιά σας; να τον σταυρώσω; Αυτόν που έκανε τόσες αγαθοεργίες σε συνανθρώπους σας μέχρι χτές;
- "Τον Βαραββάν", ξανά φώναξε ο όχλος.
- Μα ο Βαραββάς είναι εγκληματίας, ληστής..
- "Τον Βαραββάν.." έκραξε το πλήθος, σχίζοντας τα ρούχα του. Τυφλοί, χωρίς συνήδειση, θυμητικό και άδικοι. Ζητούσαν να ελευθερωθεί ο ληστής, σταυρώνοντας τον αθώο.
Τι αρμόζει αλήθεια σε έναν τέτοιο λαό;
Τιμωρία και καταφρόνια. Περιθωριοποίηση και έλειψη εμπιστοσύνης. Κάθε κυβέρνηση στον τόπο μας, εδώ και ογδόντα και πλέον χρόνια, έκλεψε, ρήμαξε, εξαπάτησε, αδίκησε, και σταύρωσε τον λαό μας, σαν τον ληστή τον Βαραββά.
Και κάθε φορά, ο λαός αυτός, όταν ερχόταν η ώρα της δίκης και της σταύρωσης του ληστή, ορυόταν και φώναζε, "ΑΘΩΟΣ", σταυρώνοντας προδοτικά τον πραγματικά αθώο, την ίδια του την πατρίδα, τους τιμημένους του προγόνους, το πανάκριβο αίμα τους, τις θυσίες τους, τα άγια χώματα που πατούσε, τα ιερά του σύμβολα.
Και ο ένας Βαραββάς, διαδέχονταν τον άλλον.
Και κανένας δεν ζητούσε την καταδίκη του ληστή. Είχαν πλέον αποθρασσυνθεί οι Βαραββάδες, γνωρίζοντας πως ποτέ δεν θα τιμωρηθούν, και είχαν γίνει παραδείγματα πρός μίμηση.
Και μόλις αθώωναν τον Βαραββά, και μόλις τελείωναν με την σταύρωση (ξανά και ξανά) των αθώων τους, έβγαιναν στους δρόμους κλαίγοντας και φωνασκώντας υστερικά, γιατί και αυτός ο νέος Βαραββάς τους αδίκησε, ζητώντας τον επόμενο Βαραββά τους.
Ποιά τιμωρία αξίζει σ' αυτόν τον λαό λοιπόν;
Ποιά η διαφορά του απο έναν άλλο, που χρησιμοποίησα στην αρχή σαν παράδειγμα;
Γιατί να απορεί για την κατάντια του; Αφού αυτό είναι ένα απο τα αποτελέσματα των δικών του επιλογών, γιατί ρίχνει σε άλλους τις ευθύνες;
Ο Βαραββάς ληστής ήταν, την δουλειά του έκανε, αυτήν γνώριζε να κάνει καλά, και την έκανε άξια. Αυτοί που τον αθώωναν πάντοτε, τον πίστευαν και για χάρη του σταύρωναν αθώους, δεν θέλουν σταύρωμα οι ίδιοι;
- Ποιόν να αθωώσω λοιπόν, τον Λαό, ή τον Βαραββά;
- Τον Βαραββάν..τον Βαραββάν!!
ΑΑΤΟΝ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Οι όροι χρήσης που ισχύουν για τη δημοσίευση των σχολίων, έχουν ως εξής: Σχόλια ανώνυμα, σχόλια τα οποία είναι υβριστικά ή περιέχουν χαρακτηρισμούς ή ανώνυμες καταγγελίες που δεν συνοδεύονται από αποδείξεις θα αφαιρούνται. Η "Ιτέα Καρδίτσας" δεν παρεμβαίνει σε καμία περίπτωση για να αλλοιώσει το περιεχόμενο ενός σχολίου εφόσον πληρεί τις προϋποθέσεις. Σε καμιά περίπτωση τα σχόλια δεν αντιπροσωπεύουν την "Ιτέα Καρδίτσας". Επίσης ο διαχειριστής διατηρεί το δικαίωμα να αφαιρεί οποιοδήποτε σχόλιο θεωρεί ότι εμπίπτει στις παραπάνω κατηγορίες. Με την αποστολή ενός σχολίου αυτόματα αποδέχεστε και τους όρους χρήσης.
Ο διαχειριστής