Κουμπωμένος ο κόσμος στις συζητήσεις....
Έτσι οι γονείς είχαν αγωνία για τα παιδιά τους....
- "Πρόσεχε με αυτόν που κάνεις παρέα..."
- "Οχι με εκείνον κατσαπλιάς ο πατέρας του..."
Τι να σου εξηγήσει και η μάνα αγράμματη γυναίκα...ότι άκουγε στα σκαλάκια
στο πεζοδρόμιο από τις γειτόνισες στην απογευματινή ενημέρωση.
Όλες τις ειδήσεις στην συνέχεια τις μετέφερε στο βραδυνό τραπέζι....
Προσπαθούσες να ξεφύγεις από όλα αυτά....ήθελες φίλους...δεν σε ένοιαζε για τον πατέρα τους.
Πώς όμως να ανεξαρτητοποιηθείς;
- "Εσύ να μιλάς (για κάποιο θέμα) όταν φέρεις λεφτά στο σπίτι...."
Γνωστή ατάκα που άκουγαν τα παιδιά της εποχής.
Και αμ έπος αμ έργον!
"Ζητείται υπάλληλος"..."μικρός δια ασανσέρ"..."....βοηθός κουρείου"....
"....δια θελήματα".
Οι αγγελίες στις βιτρίνες τότε έδιναν κι έπαιρναν και έπαιρνες και συ σβάρνα τα μαγαζιά.
Το πρώτο βδομαδιάτικο που θα πήγαινες στο σπίτι σε είχε κατοχυρώσει
ισότιμο μέλος στην οικογένεια.
Είχες και γνώμη και αντιρρήσεις και επιθυμίες....η ηλικία δεν έπαιζε ρόλο πλέον.
Η ενηλικίωση άρχιζε με το πρώτο μεροκάματο ακόμα και αν δεν είχες βγάλει
τα κοντά παντελόνια.
Τέτοιες ημέρες που υποτίθεται ότι άνοιξαν τα σχολεία θα γυρίσω πίσω αρκετά πίσω.
Τότε που όταν υπέγραφες σε ένα δημόσιο έγγραφο συμπλήρωνες την φράση
"....και γράμματα γνωρίζω..." ή έβαζες μόνον ένα σταυρό.
Δυστυχώς δεν ήταν λίγοι εκείνοι που έβαζαν σταυρό.
Πολλά κορίτσια σε μικρή ηλικία τα έστελναν οι γονείς στην Αθήνα να εργαστούν
σαν υπηρέτριες ....το χωραφάκι στο χωριό δεν έφτανε για να φάει όλη η οικογένεια.
Τα κορίτσια αυτά προκειμένου να φύγουν από την σκλαβιά και την κακομεταχείριση της εσωτερικής δούλας προσπαθούσαν να παντρευτούν με όποιον εύρισκαν μπροστά τους.
Η συνέχεια γνωστή....δωμάτιο σε κάποια αυλή της πόλης νοικιασμένο....
Στην ίδια περίπου μοίρα όλοι οι συγκάτοικοι....
Και άρχιζαν τα σχολεία και το μεγάλο πρόβλημα να διαβάσουν τα παιδιά στο σπίτι.
Πώς όμως με την αναλφάβητη μάνα;
Το πρόβλημα θα το έλυνε η γειτόνισα....η σπιτονοικοκυρά να βοηθήσουν για να κουμαντάρoυν τις οξείες τις δασείες τις περισπωμένες.
Και συνήθιζε το παιδί και καταλάβαινε το πρόβλημα και δεν έφερνε σε δύσκολη θέση την μάνα.
Θα θυμηθώ και τους δασκάλους εκείνης της εποχής...είχαν μεράκι....γνωρίζανε τα οικογενειακά προβλήματα των παιδιών....τα κρατούσαν λίγο παραπάνω να ετοιμάσουν τα μαθήματά τους για την επόμενη ημέρα.
Και η αγωνία των παιδιών να μπορούν να υπογράφουν όταν μεγαλώσουν να μην βάζουν σταυρό και να γράφουν από κάτω "...και γράμματα γνωρίζω..." πολύ μεγάλη.
Ήταν ευχαριστημένα κάποια τελειώνοντας μόνον τις πρώτες τάξεις του οκταταξίου.
Έπρεπε να βγούν στο μεροκάματο να βοηθήσουν στο σπίτι....να φύγει η οικογένεια από το δωμάτιο...να νοικιάσουν με δύο δωμάτια και κουζίνα...παλάτι δηλαδή.
Άραγε μετά από τόσα χρόνια θα θυμάται κάποιος ακόμα τον δάσκαλό του
με το χαρακτηριστικό τριμμένο κοστούμι του που προσπαθούσε να σταθεί
στο σκελετωμένο κορμί του με την διάτρητη ξεθωριασμένη ζώνη;
πίσω στα παλιά...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Οι όροι χρήσης που ισχύουν για τη δημοσίευση των σχολίων, έχουν ως εξής: Σχόλια ανώνυμα, σχόλια τα οποία είναι υβριστικά ή περιέχουν χαρακτηρισμούς ή ανώνυμες καταγγελίες που δεν συνοδεύονται από αποδείξεις θα αφαιρούνται. Η "Ιτέα Καρδίτσας" δεν παρεμβαίνει σε καμία περίπτωση για να αλλοιώσει το περιεχόμενο ενός σχολίου εφόσον πληρεί τις προϋποθέσεις. Σε καμιά περίπτωση τα σχόλια δεν αντιπροσωπεύουν την "Ιτέα Καρδίτσας". Επίσης ο διαχειριστής διατηρεί το δικαίωμα να αφαιρεί οποιοδήποτε σχόλιο θεωρεί ότι εμπίπτει στις παραπάνω κατηγορίες. Με την αποστολή ενός σχολίου αυτόματα αποδέχεστε και τους όρους χρήσης.
Ο διαχειριστής