Γυμνάσιο & Λυκειακές Τάξεις Ιτέας στην εκδήλωση «Πες το μ’ ένα ποίημα»

Η ΠΔΕ Θεσσαλίας δια των Τμημάτων Επιστημονικής και Παιδαγωγικής Καθοδήγησης Α/θμιας και Β/θμιας Εκπ/σης, με τη συνεργασία των Δ/νσεων Εκπ/σης και με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης, 21η Μαρτίου, διοργάνωσε τη δράση “Πες το μ’ένα ποιήμα”.

Οι μαθητές του Γυμνασίου Λυκειακών Τάξεων Ιτέας Καρδίτσας, εμπνεόμενοι από τα σοβαρά ανθρωπιστικά θέματα που ανακύπτουν από το προσφυγικό δημιούργησαν τους δικούς τους στίχους.

Τα ποιήματά τους αναρτήθηκαν στο χώρο του 8ου Δημοτικού Σχολείου Καρδίτσας, όπου τη Δευτέρα 21 Μαρτίου 2016 στις 11.00 π.μ διοργανώθηκε η εκδήλωση «Πες το μ’ ένα ποίημα».
Το σχολείο συμμετείχε στην εκδήλωση με τα εξής δύο επιλεγμένα ποιήματα:
“Έρχεται” και “Άπατρις” των μαθητριών Γεωργίας Ντινοπούλου και Αδριάννας Ρεβενήσιου αντίστοιχα στις οποίες δόθηκε δυνατότητα απαγγελίας των ποιημάτων τους.

Παράλληλα προβλήθηκε η ταινία μικρού μήκους “Απρόσκλητοι Επισκέπτες”, την οποία δημιούργησαν οι μαθητές της ομάδας project της B’Λυκείου, και που απέσπασε ειδική διάκριση στο Πανελλήνιο Μαθητικό Φεστιβάλ Κινηματογράφου Artfools.

Παραθέτονται τα ποιήματα των μαθητών:

Έρχεται;
Μαμά, πού πάμε;
Σκόνη, πέτρες, και μια θάλασσα που δεν τελειώνει
Και άνθρωποι, πολλοί άνθρωποι
Ο χρόνος πια μετράει στις καρδιές τους
Στις ανάσες τους
Στα βλέφαρά τους, που ανοιγοκλείνουν κόντρα στον άνεμο
Ένα ποτάμι πλήθους που πηγάζει από ερείπια
Με προορισμό έναν παράδεισο, λίγο μετά τη Γη της Επαγγελίας
Κι ένας Θεός, με τις ακτίνες του ήλιου στα δάχτυλά του
Πού πάμε;
Θάφτηκαν τ’ αστέρια
Εμάς ποιος θα μας οδηγήσει;
Πόνος, δάκρυα
Γιατί κλαίνε μαμά;
Έρχεται μια ανατολή
Έρχεται μια μέρα καινούρια
Έρχεται η ευτυχία
Έρχονται όνειρα, φωτεινά, μεγάλα
Θα φτάσουμε, μαμά;

Άπατρις
Ακροβατώντας πολλοί μαζί πάνω στην ελπίδα χάθηκε κι αυτή.
Το χθες και το αύριο πικρές σκέψεις για μας.
Είμαστε άοπλοι μαχητές του πόνου.
Δεν ζούμε, επιβιώνουμε.
Τα ματωμένα πόδια προδίδουν το παρελθόν μας.
Τα βρώμικα χέρια προδίδουν το παρόν μας.
Τα κλαμένα μάτια προδίδουν τους σκοπούς μας.
Είμαι μικρός μα όλα τα καταλαβαίνω.
Η θάλασσα ξέβρασε πάλι αθώα κορμιά.
Πόσες αθώες ψυχές θυσιάστηκαν στον βωμό του παρά.
Κι αν ξημερώσει αύριο, νύχτα θα ‘ναι.
Κι αν ξημερώσει μεθαύριο, πάλι νύχτα θα ‘ναι.
Δεν ξέρω αν θα ανατείλει ο ήλιος ξανά.
Κλείνω τα μάτια και πάω πίσω, μαμά.
Είμαι ξανά στην παιδική μου χαρά.

Την ταινία “Απρόσκλητοι Επισκέπτες” μπορεί κανείς να δει στο Youtube πληκτρολογώντας τον τίτλο της.