Δευτέρα 12 Νοεμβρίου 2018

Η επιστροφή

Πάει πολύς καιρός που επισκέφθηκα για τελευταία φορά το Χωριό μου, τον Πέτρινο, αν και στην περίπτωσή μου, ψυχικά ουδέποτε έφυγα. Φεύγει κανείς από έναν τόπο όταν φεύγοντας δεν παίρνει τίποτα μαζί του, τα αφήνει όλα πίσω. Και στην περίπτωσή μου μόνο αυτό δεν ισχύει.
Αλλά άλλο να αναπολείς, βέβαια, όσα έζησες στην αφετηρία σου και άλλο να βρίσκεσαι κοντά τους.
Κάπως έτσι, χθες Κυριακή, βρέθηκα στο πατρικό μου σπίτι ή καλλίτερα στο σπίτι του μικρότερου αδελφού μου. Βέβαια πρώτο μου μέλημα η προσκύνηση των τάφων των γονιών μου ή ό,τι απέμεινε στο κοιμητήριο του χωριού.
Ακολούθησε μια επίσκεψη στο καφενείο, στον τόπο συνάντησης και σχόλης των κατοίκων και αποζημιώθηκα: Ωραίο να βρίσκεσαι με συμμαθητές σου από το δημοτικό, φίλους, συγγενείς, όσους έχεις στη μνήμη σου, κι εγώ τους είχα όλους. Και με εξέπληξε η απορία τους όταν προσφωνώντας τους με το μικρό τους όνομα, μου έλεγαν:
Μα με θυμάσαι!
Μα πως να ξεχάσεις ανθρώπους που πρωτογνώρισες στη ζωή σου, ανθρώπους με τους οποίους έζησες, κοντά ή μακριά δεν έχει σημασία. Σημασία έχει ότι ήταν το περιβάλλον σου, αυτό που κατά κάποιο τρόπο συνέβαλε στη διαμόρφωση του χαρακτήρα σου.
Ωστόσο το χωριό έρημο, δημοτικό σχολείο κλειστό γιατί δεν υπάρχουν παιδιά, δεν ακούγονται φωνούλες, τίποτα που συνδέει την παλιά ζωντάνια με το τώρα. Να σκεφθείτε ότι το χωριό, δηλαδή η κτηματική περιοχή, έγινε καταφύγιο αγριογούρουνων!
Πού, σε ένα καμπίσιο χωριό;
Σημεία των καιρών!
Ευτυχώς το χωριό έχει Παπά.
Σκεφθείτε ένα χωριό χωρίς Παπά, χωρίς Εκκλησιά ή με την Εκκλησιά κλειστή. Φρίκη!
Και το κράτος των Αθηνών θέλει να αποδυναμώσει και το μόνο θεσμό που στήριξε και στηρίζει το Έθνος των Ελλήνων.
Φεύγουμε από τα χωριά μας και αναζητούμε καλλίτερη τύχη στα αστικά κέντρα και μέχρις εδώ θεμιτό. Το χωριό, το πατρικό σπίτι μας γιατί το εγκαταλείπουμε;
Και το παράξενο είναι ότι το θυμόμαστε όταν γεράσουμε!
Κάτι είναι κι αυτό.
Άνθρωπέ μου, μην κόβεις τις ρίζες σου, θα χαθείς, ασήμαντος θα καταλήξεις.

Κωνσταντίνος Γαλλής





1 σχόλιο:

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΙΧΑΛΟΣ είπε...

Τελη. Μαίου Κων/ νε πηγα με τον ανηψιο μου Κωστα Χηρα στο χωριο μας και καθε πρωί πηγαινα στο καφενειο να προλαβω να δω τα πεντε παιδακια που περιμεναν το λεωφορειο να τα πανε σχολιο στην Ιτεα. Χαρηκα, αληθεια γιατι πριν μερικα χρονια ηταν μονον ενα. Και ρωτω, που παιζει? Το πανε σε αλλο χωριο για παιχνιδι. Βλεπω μια παλια φωτογραφια γεματα τα σκαλοπατια του σχολιου απο παιδακια με τον αειμνηστο δασκαλο Καραλουλη τον οποιο εχα γνωρισει την δεκαετια του 1970 Ελπιζω να αλλαξει και να γεμισει το σχολό μας με παιδακια. Νομιζω πως το σχολιο μας εχει χωραφια εναν κληρο. Αληθεια τι εγιναν αυτα τα χωραφια? Που πανε τα έσοδα του. Παρακαλω αν γνωριζει καποιος ας μας ενημερωσει..

Δημοσίευση σχολίου

Οι όροι χρήσης που ισχύουν για τη δημοσίευση των σχολίων, έχουν ως εξής: Σχόλια ανώνυμα, σχόλια τα οποία είναι υβριστικά ή περιέχουν χαρακτηρισμούς ή ανώνυμες καταγγελίες που δεν συνοδεύονται από αποδείξεις θα αφαιρούνται. Η "Ιτέα Καρδίτσας" δεν παρεμβαίνει σε καμία περίπτωση για να αλλοιώσει το περιεχόμενο ενός σχολίου εφόσον πληρεί τις προϋποθέσεις. Σε καμιά περίπτωση τα σχόλια δεν αντιπροσωπεύουν την "Ιτέα Καρδίτσας". Επίσης ο διαχειριστής διατηρεί το δικαίωμα να αφαιρεί οποιοδήποτε σχόλιο θεωρεί ότι εμπίπτει στις παραπάνω κατηγορίες. Με την αποστολή ενός σχολίου αυτόματα αποδέχεστε και τους όρους χρήσης.

Ο διαχειριστής