Ο Ηλιάς Καρδίτσας στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Βερολίνου "Όταν ο Βάγκνερ Συνάντησε τις Ντομάτες"

Ένα ντοκιμαντέρ της Μαριάννας Οικονόμου ταξιδεύει στο Βερολίνο για να αφηγηθεί μια ιστορία ενός χωριού της Καρδίτσας όπου οι ντομάτες «μεγαλώνουν» με τη συνοδεία κλασσικής μουσικής
Πέντε γυναίκες και ένας άνδρας.
Ο τελευταίος είναι όρθιος και οι γυναίκες κάθονται σε άδεια καφάσια
Η μία εξ αυτών έχει στη ποδιά της ντομάτες.
Ο άνδρας ονομάζεται Αλέξανδρος Γκουσιάρης.

Οι πέντε γυναίκες και ο ένας και μοναδικός άνδρας είναι τα πρόσωπα μιας αφίσας, μιας αφίσας ενός ντοκιμαντέρ ετοιμάζεται να ταξιδέψει στο Βερολίνο. Ιδιαίτερο θέμα, ξεχωριστή προσέγγιση, προκλητικός τίτλος.
«Όταν ο Βάγκνερ Συνάντησε τις Ντομάτες».
Ένα ντοκιμαντέρ της Μαριάννας Οικονόμου που ετοιμάζεται για την προβολή στη φετινή Berninale (69o Διεθνές Κινηματογραφικό Φεστιβάλ Βερονίλου) και πιο συγκεκριμένα, στο πρόγραμμα Culinary Cinema που φέτος έχει για μότο A Taste For Balance.

Το ντοκιμαντέρ της Οικονόμου όπως αναφέρεται σε σχετικό ενημερωτικό σημείωμα του Φεστιβάλ «αποκαλύπτει το πως η οικονομική κατάσταση ενός ελληνικού χωριού έχει βελτιωθεί καλλιεργώντας βιολογικές ντομάτες με τη βοήθεια της μουσικής του Richard Wagner».

Και το ελληνικό χωριό που αναφέρεται στο ντοκιμαντέρ δεν είναι άλλο από το χωριό Ηλίας (Ηλιάς) στην Καρδίτσα όπου ο Αλέξανδρος Γκουσιάρης ένας πολύ ανήσυχος και επίμονος άνθρωπος που καταγίνεται με μελίσσια και ντομάτες έχει στήσει το στρατηγείο του.
Στο site του Αλέξανδρου διαβάζω:
«Το 1998 ξεκινά η πραγματοποίηση του πρώτου μας επενδυτικού σχεδίου, μέσα από τα προγράμματα του Υπουργείου Γεωργίας για την Ανασυγκρότηση της Υπαίθρου,το οποίο ολοκληρώνεται το 2000. Την ίδια χρονιά αρχίζει σιγά-σιγά η καλλιέργεια τομάτας σε μεγαλύτερη κλίμακα με την καθοριστική συνεργασία της οικογένειας Τάκα, στο χωριό Φύλλο της Καρδίτσας.
Ο σπόρος που χρησιμοποιήθηκε τότε και που συνεχίζουμε να χρησιμοποιούμε έως σήμερα καλλιεργείται ανελλιπώς, από τις αρχές του 1900 στην ευρύτερη οικογένειά μας και ο τρόπος παστερίωσης παραμένει ίδιος με αυτόν που εφαρμόζανε από την εποχή του μεσοπολέμου.
Το 2001 εξάγουμε τις πρώτες ποσότητες τοματοπολτού, το 2004 εντάσσουμε το κτήμα μας σε διαδικασία πιστοποίησης για παραγωγή βιολογικών προϊόντων, μέσω της Εταιρείας Πιστοποίησης ΔΗΩ ενώ το 2005 ξεκινά η συνεργασία μας με επώνυμα ξενοδοχεία στην προμήθεια μελιού για το πρωϊνό και την κουζίνα τους.
Το 2007 πραγματοποιούμε το δεύτερο επενδυτικό μας σχέδιο με συγχρηματοδότηση του επιχειρησιακού προγράμματος Αγροτικής ανάπτυξης,ΕΠΑΑ-ΑΥ και πιστοποιούμε την διαδικασία συσκευασίας και τυποποίησης μέσω ενός Συστήματος Διαχείρισης της Ασφάλειας των Τροφίμων, (ISO 22000:2005).
Το 2008 παράγουμε τα πρώτα προϊόντα τομάτας ("τομάτα στραγγιστή" και έτοιμες σάλτσες) σε πλήρες βιολογικό στάδιο και αρχίζει η διανομή τους και στην Ελληνική αγορά από την εταιρεία "Βίοτος"».

Από το διαδίκτυο βρήκα άλλο ένα κείμενο για την προσπάθεια του:
«Η συγκεκριμένη ποικιλία τομάτας καλλιεργείται στην περιοχή τουλάχιστον από τις αρχές του 1900. Παλιός σπόρος με παλιά, γνώριμη, αυθεντική γεύση τομάτας. Το 2000 με την καθοριστική συνεργασία της οικογένειας Τάκα αρχίζουμε σιγά-σιγά την καλλιέργειά της σε επαγγελματική βάση και ταυτόχρονα την εξαγωγή της στο Ηνωμένο Βασίλειο (κυρίως σε εστιατόρια και σε καταστήματα όπως των Harvey Nichols, Sainsbury’s, Selfridges, Harrods και άλλα). Από το 2009 κυκλοφορεί και στην ελληνική αγορά. Βιολογική καλλιέργεια ενός παλιού σπόρου με τον ίδιο τρόπο παστερίωσης, όπως παλιά, κάτω από ένα σύστημα διασφάλισης ποιότητας των τροφίμων (ISO 22000).
Τρία βήματα που έδωσαν στην "τομάτα στραγγιστή" τη φήμη και τα βραβεία της».

Ο ίδιος σε μια ανάρτηση στο fb γράφει με αναφορά στο ντοκιμαντέρ:
«Έκθεση: Το πρώτο μέρος της φούγκας, που εισαγάγει σταδιακά όλες τις φωνές. Τα άλλα τρία μέρη, η αντέκθεση, η ανάπτυξη και η επανέκθεση, ολοκληρώνουν το πολυφωνικό μουσικό έργο. Φούγκα (fuga) δε, στα λατινικά σημαίνει, φυγή, ενώ στη γλώσσα καταγωγής της, στα γερμανικά (fuge) σημαίνει, αρμός....Εκτεθήκαμε πάλι».

πηγή

Καλή Επιτυχία Αλέξανδρε!!!