“Στην Ελλάς του 2000
γίναν όλοι βασιλιάδες φίρμες και τραγουδιστάδες...”
Το ξέρω, το έχουμε χιλιοπεί, δεν είναι όλα τα δάχτυλα ίσια, δεν είναι όλοι οι άνθρωποι ίδιοι.
Μα...όλα τα ψώνια σας πληροφορώ, ολόϊδια είναι.
Ίδια κι απαράλλαχτα σας λέω.
Κάποια από αυτά μάλιστα έχουν καβαλήσει ένα καλάμι ΝΑ!!! ΤΟΣΟ!!!...και όρθιο παρακαλώ.
Έχουν ενστερνισθεί μια νοοτροπία, που όμοιά της δεν υπάρχει σε παγκόσμια κλίμακα.
Λίγη ντροπή και ταπεινοφροσύνη ρε φίλε...
Τώρα θα με ρωτήσεις ΓΙΑΤΙ...
Να σου πώ το γιατί.
Μέχρι προχθές νεαρέ, δεν ήξερες τι εστί μουσική, τώρα βγήκες στο "κλαρί".
Έμαθες λοιπόν δέκα τραγούδια απ' έξω, και την είδες τραγουδιστής.
Με δέκα τραγουδάκια και είκοσι, και με ένα είδος μουσικής δεν καβαλάς καλάμι.
Γιατί το καλάμι μερικές φορές απο τη φόρα που έχει φεύγει μπροστά και τότε πέφτεις, και πέφτεις άσχημα.
Υπάρχουν συνάδελφοι που δουλεύουν χρόνια, γνωρίζουν χιλιάδες τραγούδια, και φωνάρες, και δεν θα τους ακούσεις ποτέ να παινεύονται πως είναι τραγουδιστές, απλά, "γιατί είναι".
Το αν είσαι καλός, να το αφήνεις να το λένε οι άλλοι για σένα, ποτέ εσύ ο ίδιος.
Και απο όσο σε άκουσα, δεν είσαι αυτό που νομίζεις, οπότε χαμήλωσε τους τόνους.
Επίσης σε κάθε αφίσα και live σου χρησιμοποιείς μόνο το ονομά σου και οχι των μουσικών που σε συνοδεύουν...είναι βλέπεις ταπεινά και σεμνά παιδιά, δεν διαμαρτύρονται...δεν σου μοιάζουν.
Κάποτε σου φέρθηκα σαν πατέρας, την επόμενη φορά που με συνάντησες δεν με χαιρέτησες.
Και ψώνιο και αχάριστος...σπάνιος συνδιασμός.
Θεωρώ λοιπόν συνάδελφο τον καθ' έναν, αρκεί να έχει την δική του πορεία, όσο μικρή κι αν είναι, αρκεί να είναι δική του, αρκεί να ξέρει που πατάει και που βρίσκεται, και αρκεί να μπορεί να κοκκινίζει όταν πρέπει, συνεσταλμένα.
Τους ξεδιάντροπους, τους ψωνισμένους, και τους αλλοπαρμένους τους απεχθάνομαι.
Οπότε, λίγη ντροπή φίλε δεν θα σε έβλαπτε, έχεις πολλά να μάθεις ακόμα.
Ξεκαβάλησε και αρχίνα να κοκκινίζεις...!!!
"Ο άνθρωπος μοιάζει με κλάσμα όπου ο αριθμητής είναι ο πραγματικός εαυτός του και ο παρονομαστής η ιδέα που έχει για τον εαυτό του. Όσο μεγαλύτερος ο παρονομαστής, τόσο μικρότερη η αξία του κλάσματος. Και όσο ο παρανομαστής διογκώνεται προς το άπειρο, τόσο το κλάσμα τείνει προς το μηδέν...!!!"
γίναν όλοι βασιλιάδες φίρμες και τραγουδιστάδες...”
Το ξέρω, το έχουμε χιλιοπεί, δεν είναι όλα τα δάχτυλα ίσια, δεν είναι όλοι οι άνθρωποι ίδιοι.
Μα...όλα τα ψώνια σας πληροφορώ, ολόϊδια είναι.
Ίδια κι απαράλλαχτα σας λέω.
Κάποια από αυτά μάλιστα έχουν καβαλήσει ένα καλάμι ΝΑ!!! ΤΟΣΟ!!!...και όρθιο παρακαλώ.
Έχουν ενστερνισθεί μια νοοτροπία, που όμοιά της δεν υπάρχει σε παγκόσμια κλίμακα.
Λίγη ντροπή και ταπεινοφροσύνη ρε φίλε...
Τώρα θα με ρωτήσεις ΓΙΑΤΙ...
Να σου πώ το γιατί.
Μέχρι προχθές νεαρέ, δεν ήξερες τι εστί μουσική, τώρα βγήκες στο "κλαρί".
Έμαθες λοιπόν δέκα τραγούδια απ' έξω, και την είδες τραγουδιστής.
Με δέκα τραγουδάκια και είκοσι, και με ένα είδος μουσικής δεν καβαλάς καλάμι.
Γιατί το καλάμι μερικές φορές απο τη φόρα που έχει φεύγει μπροστά και τότε πέφτεις, και πέφτεις άσχημα.
Υπάρχουν συνάδελφοι που δουλεύουν χρόνια, γνωρίζουν χιλιάδες τραγούδια, και φωνάρες, και δεν θα τους ακούσεις ποτέ να παινεύονται πως είναι τραγουδιστές, απλά, "γιατί είναι".
Το αν είσαι καλός, να το αφήνεις να το λένε οι άλλοι για σένα, ποτέ εσύ ο ίδιος.
Και απο όσο σε άκουσα, δεν είσαι αυτό που νομίζεις, οπότε χαμήλωσε τους τόνους.
Επίσης σε κάθε αφίσα και live σου χρησιμοποιείς μόνο το ονομά σου και οχι των μουσικών που σε συνοδεύουν...είναι βλέπεις ταπεινά και σεμνά παιδιά, δεν διαμαρτύρονται...δεν σου μοιάζουν.
Κάποτε σου φέρθηκα σαν πατέρας, την επόμενη φορά που με συνάντησες δεν με χαιρέτησες.
Και ψώνιο και αχάριστος...σπάνιος συνδιασμός.
Θεωρώ λοιπόν συνάδελφο τον καθ' έναν, αρκεί να έχει την δική του πορεία, όσο μικρή κι αν είναι, αρκεί να είναι δική του, αρκεί να ξέρει που πατάει και που βρίσκεται, και αρκεί να μπορεί να κοκκινίζει όταν πρέπει, συνεσταλμένα.
Τους ξεδιάντροπους, τους ψωνισμένους, και τους αλλοπαρμένους τους απεχθάνομαι.
Οπότε, λίγη ντροπή φίλε δεν θα σε έβλαπτε, έχεις πολλά να μάθεις ακόμα.
Ξεκαβάλησε και αρχίνα να κοκκινίζεις...!!!
"Ο άνθρωπος μοιάζει με κλάσμα όπου ο αριθμητής είναι ο πραγματικός εαυτός του και ο παρονομαστής η ιδέα που έχει για τον εαυτό του. Όσο μεγαλύτερος ο παρονομαστής, τόσο μικρότερη η αξία του κλάσματος. Και όσο ο παρανομαστής διογκώνεται προς το άπειρο, τόσο το κλάσμα τείνει προς το μηδέν...!!!"
1 σχόλιο:
ΞΕΡΕΙΣ ΓΙΑΤΙ ΜΟΥ ΑΡΕΣΕΙΣ ? ΓΙΑΤΙ ΛΕΣ ΤΑ ΠΡΑΜΑΤΑ ΜΕ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥΣ!!!!!!!
ΚΑΙ ΠΟΛΛΕΣ ΦΟΡΕΣ ΝΑ ΞΕΡΕΙΣ - ΑΝ ΟΧΙ ΠΑΝΤΑ - ΟΠΟΙΟΣ ΕΧΕΙ ΤΗ ΜΥΓΑ ΜΥΓΙΑΖΕΤΑΙ... ΤΟ ΕΧΩ ΚΑΝΕΙ ΚΑΙ ΕΓΩ ΑΥΤΟ!! ΚΑΙ ΕΝΙΩΣΑ ΙΚΑΝΟΠΟΙΗΜΕΝΗ ΜΕ ΤΟ ΜΥΓΙΑΣΜΑ ΟΜΟΛΟΓΩ... ΓΙΑΤΙ ΘΕΩΡΩ ΟΤΙ ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΞΕΤΡΥΠΩΝΕΤΑΙ ΤΕΛΙΚΑ..... ΓΕΛΟΙΟΠΟΙΕΙΤΑΙ ΑΠΟ ΜΟΝΟΣ ΤΟΥ.. ΩΣ ΑΝΕΓΚΕΦΑΛΟΣ... ΚΑΙ ΧΑΙΡΕΚΑΚΟΣ ... ΚΑΙ ΠΡΙΝ ΚΛΕΙΣΩ ... ΕΤΣΙ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΣΤΕΝΑΧΩΡΕΘΕΙ ΚΑΙ ΚΑΝΕΙΣ. .. ΝΑ ΠΩ !!! ΟΧΙ ΒΡΕ ΠΑΙΔΙΑ ΤΗΝ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΠΡΟΣΩΠΙΚΩΣ ΔΕΝ ΤΗΝ ΓΝΩΡΙΖΩ... ΑΛΛΑ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΑ ΒΙΩΜΑΤΑ ΠΑΙΡΝΟΥΜΕ ΤΟ ΜΑΘΗΜΑ.. ΓΙΑΤΙ Η ΖΩΗ ΑΥΤΗ ΤΙ ΑΛΛΟ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΝΑ ΕΙΝΑΙ .. .. ΑΡΚΕΙ ΝΑ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΟΠΩΣ ΕΧΩ ΠΕΙ ΠΟΛΛΕΣ ΦΟΡΕΣ ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΚΑΙ ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΕΣ ΤΗΣ...... ΑΑΑ .. ΝΑ ΜΗ ΜΑΚΡΥΓΟΡΩ..
Δημοσίευση σχολίου
Οι όροι χρήσης που ισχύουν για τη δημοσίευση των σχολίων, έχουν ως εξής: Σχόλια ανώνυμα, σχόλια τα οποία είναι υβριστικά ή περιέχουν χαρακτηρισμούς ή ανώνυμες καταγγελίες που δεν συνοδεύονται από αποδείξεις θα αφαιρούνται. Η "Ιτέα Καρδίτσας" δεν παρεμβαίνει σε καμία περίπτωση για να αλλοιώσει το περιεχόμενο ενός σχολίου εφόσον πληρεί τις προϋποθέσεις. Σε καμιά περίπτωση τα σχόλια δεν αντιπροσωπεύουν την "Ιτέα Καρδίτσας". Επίσης ο διαχειριστής διατηρεί το δικαίωμα να αφαιρεί οποιοδήποτε σχόλιο θεωρεί ότι εμπίπτει στις παραπάνω κατηγορίες. Με την αποστολή ενός σχολίου αυτόματα αποδέχεστε και τους όρους χρήσης.
Ο διαχειριστής