Κυριακή 28 Ιουλίου 2019
Ο Σύλλογος Γυναικών Ιτέας διοργανώνει βραδινή έξοδο για φαγητό
Σάββατο 27 Ιουλίου 2019
Ένα ταξίδι σαν παραμύθι πάνω από την Ιτέα
Τον κάμπο που μοιάζει με ζωγραφιά σαν παραμύθι;
Οι εποχές αλλάζουν, τα χρόνια περνούν αλλά για εμάς τους Κουτσιαριώτες το χωριό μας είναι το μέρος των παιδικών μας χρόνων, των αναμνήσεων, των παιδικών ονείρων και των εφηβικών προσδοκιών. Είναι το μέρος της καρδιά μας που κάποτε περπατήσαμε όλοι μας στους δρόμους και στην κάθε γωνιά του, παίξαμε, αγαπήσαμε, μεγαλώσαμε.
Έτσι λοιπόν χάρις στην σημερινή πλέον τεχνολογία έχουμε την δυνατότητα να μοιραστούμε όλοι μαζί την εξαίρετη από κάθε άποψη δουλειά (βίντεο, αεροφωτογραφίες κλπ) που μας προσέφερε με αγάπη ο συνδημότης μας και φίλος Μάκης Θεοδώρου.
Από καιρό η ιδέα της πτήσεις με drone πάνω από την Ιτέα και ότι αυτό συνεπάγεται ήταν στα σχέδιά μου, όμως έπρεπε να έρθει και η κατάλληλη στιγμή. Και ήρθε φέτος που συναντηθήκαμε, του μίλησα γι αυτό και με χαρά δέχτηκε να την πραγματοποιήσουμε.
Για όλους εμάς που ζήσαμε εδώ, αλλά και πιο πολύ για τους φίλους συγχωριανούς που ζουν σε όλα τα μέρη του κόσμου και που δεν έχουν την δυνατότητα να επισκεφθούν το χωριό είναι αφιερωμένη η πανοραμική "πτήση" που θα απολαύσουμε πάνω από την Ιτέα.
Ένα ταξίδι σαν παραμύθι...
"Όταν κοιτάς από ψηλά μοιάζει η γη με ζωγραφιά
και συ την πήρες σοβαρά και συ την πήρες σοβαρά
Μοιάζουν τα σπίτια με σπιρτόκουτα, μοιάζουν μυρμήγκια οι ανθρώποι
το μεγαλύτερο ανάκτορο, μοιάζει μ' ένα μικρούλι τόπι..."
Αφιερωμένο σε όσους "έφυγαν" αλλά είναι ακόμα εδώ...
Παρασκευή 26 Ιουλίου 2019
Το ιστορικό της μουσικής παράδοσης της οικογένειας Νταράλα από την Καρδίτσα
Αγαπητοί μου φίλοι/ες, ήρθε η στιγμή να γράψω κι εγώ την ιστορία μου που είναι τόσο μεγάλη.
Η δουλειά αυτή μου έχει χαρίσει όμορφες στιγμές και ωραίες συνεργασίες και μεγάλες αναμνήσεις που δεν ξεχνιούνται εύκολα. Γι’ αυτό θα αρχίσω να πω για την οικογένειά μου.
Της μητέρας μου ο παππούς μου, Χρήστος Παλιούρας εξαίρετος μουσικός, ήταν ο μοναδικός μουσικός στην Καρδίτσα που διάβαζε μουσική, ήταν και στη Μουσική του Δήμου Καρδίτσας, ήταν και δάσκαλος που μάθαινε κλαρίνο σε πολλούς μαθητές.
Η γιαγιά μου ήτανε από την Αργιθέα, το χωριό Κουμπουριανά, του γένους Κίσα.
Ο παππούς μου Χρήστος Παλιούρας ήτανε από το χωριό Φίλια Καρδίτσας.
Έχουμε μια μεγάλη ιστορία, πάνω από 180 χρόνια. 60 χρόνια οι παππούδες μου, 60 χρόνια ο πατέρας μου και 60 χρόνια εγώ. Θα σας ενημερώσω και για κάτι που δεν γνωρίζετε, πως δηλαδή με λίγα λόγια βγήκε το όνομα Νταράλας. Οι πατεράδες του παππού μου ήτανε από την Ήπειρο από τα χωριά του Αβέρωφ. Έτσι τα λένε τώρα από το 1800 χρόνια. Δυο αδέρφια με το όνομα Βίτσας κατεβήκανε στα Γρεβενά και δουλεύανε στα χωράφια εργάτες, δεν ήτανε μουσικοί. Τότε ήτανε όλη η Ελλάδα σκλαβωμένη από τους Τούρκους. Η λέξη στα τούρκικα “νταράλα” σημαίνει το να φοβάσαι, συχνή ήταν η χρήση της έκφρασης “κάνεις νταράλα” για κάποιον που φοβόταν. Τους προγόνους μου λοιπόν, όταν ήταν στα Γρεβενά, για κάποιο λόγο τους κυνηγούσαν οι Τούρκοι. Έτσι αυτοί κατέβηκαν στα Τρίκαλα κι εκεί τους ξανά κυνήγησαν για να τους σκοτώσουν. Κατέληξαν λοιπόν κυνηγημένοι στην Καρδίτσα, στο χωριό Βατσουνιά δίπλα από το Μουζάκι. Αφού είπαν το ιστορικό στο χωριό, μείνανε εκεί. Κάθε πρωί που βγαίναν στο καφενείο για καφέ οι χωριανοί τους λέγανε Νταράλα, “κάνετε νταράλα” γιατί μάθαμε κι εμείς οι Έλληνες τούρκικες λέξεις. Και λένε οι παππούδες μου, δεν αλλάζουμε το όνομα να το κάνουμε Νταράλας, αφού και στο χωριό αυτό το ξέρουν γιατί γράφτηκαν στο χωριό με το όνομα Νταράλα.
Αυτά τα λίγα για το όνομα, τώρα γιατί τους κυνηγούσαν οι Τούρκοι, με τους ρουφιάνους Έλληνες που είχαν μαζί τους, θα τα γράψω άλλη φορά γιατί εγώ τα ξέρω και είναι πολλά.
Οι παππούδες μου, ο Νικόλαος Νταράλας έπαιζε λαούτο, ο Χρήστος Νταράλας πατέρας του Λουκά Νταράλα έπαιζε βιολί, ήταν ένα καλό βιολί στη Θεσσαλία αλλά έφυγε και πήγε στην Αθήνα και δούλευε με τον Καρακώστα το Νίκο. Η γυναίκα του Χρήστου Νταράλα, του γένους Κουδουνά, έκανε πολλά παιδιά. Έκανε το Λουκά Νταράλα, το Βαγγέλη Νταράλα και πολλά κορίτσια. Τώρα θα σας πω για τον πατέρα μου που ήταν ένας καλλιτέχνης στο βιολί και στο τραγούδι. Όλη η Θεσσαλία τον αγαπούσε, δεν ξέρανε πως λέγεται, τον λέγαν Αχιλλάκο τόσο μεγάλη αγάπη δεν πήρε κανένας μουσικός στη Θεσσαλία.
Ο πατέρας μου ήταν μεγάλος τραγουδιστής, με ένα μεγάλο ρεπερτόριο. Ήρθανε από την Αθήνα τότες για να τον πάρουνε αλλά ο πατέρας μου δεν μπορούσε να φύγει από την Καρδίτσα γιατί δούλευε κάθε βράδυ στα καφέ σαντάν δεν τον αφήνανε να φύγει.
Στα καφέ σαντάν ο πατέρας μου τραγουδούσε πολλά Σμυρνέικα και κλέφτικα τραγούδια.
Στα 75 χρόνια του τον παρακάλεσα γιατί ήταν και άρρωστος από την καρδιά του και πήγαμε σε ένα στούντιο στην Καρδίτσα και τραγούδησε σε ένα CD μερικά τραγούδια. Αυτά τα τραγούδια τα άκουσε ο μεγάλος βιολίστας Λευτέρης Ζέρβας και με ρώτησε πόσο χρονών είναι ο πατέρας μου και του είπα ότι είναι 75. Πετάχτηκε και μου είπε όταν ήτανε 40 χρονών πως τραγουδούσε αυτός ο άνθρωπος που ήταν μεγάλος τραγουδιστής και άνθρωπος με μεγάλη οικογένεια.
Κάποτε στην Καρδίτσα ήρθε ο Λουκάς Νταράλας, πρώτος ξάδερφος του πατέρα μου προ 50 χρόνια. Και τη δεύτερη φορά τώρα τελευταία που δούλευε στην “Αλεπού” στα Τρίκαλα κάθε βράδυ όταν τελείωνε από το μαγαζί έπαιρνε ταξί και ερχόταν στο σπίτι 4 – 5 η ώρα φώναζε στην αυλή ξαδελφέ μου άνοιξε είμαι ο Λουκάς ο ξάδερφός σου. Αγγάλιαζε τη μητέρα μου και τη φιλούσε και τη φώναζε “νυφούλα μου”. Έλεγε στον πατέρα μου Αχιλλάκο μου πάρε το βιολί και παίξε μου την “γκαραγκούνα” και έκλαιγε, “μου θύμισες τον πατέρα μου”, έλεγε. Ο πατέρας του Λουκά, ο Χρήστος Νταράλας έχει γράψει την γκαραγκούνα με το Νίκο Καρακώστα και το τραγούδι “Πέρα στον πέρα μαχαλά” είναι τραγούδι της Νύφης. Και φωνάζουν “γεια σου Νταράλα να ζήσει ο Παλαμάς”.
Ο Χρήστος Νταράλας ήτανε ένα καλό όνομα μέσα στην Καρδίτσα και προπαντός στον Παλαμά τον αγαπούσαν πολύ.
Τώρα θα πω και γω λίγα πράγματα για μένα
Από μικρό παιδί στο Δημοτικό σχολείο όταν κάναμε οδική ερχόταν ο παππούς Χρήστος ήτανε τυφλός και έπαιζε βιολί και ήταν φίλος του πατέρα μου φώναζε εμένα να τραγουδήσω τα τραγούδια που μας μάθαινε και σιγά σιγά ξεκίνησα να τραγουδάω αλλά κρυφά από τον πατέρα μου αυτός ήτανε τραγουδιστής. Τότε δεν υπήρχαν μικροφωνικές και τραγουδούσαν από ψιλούς τόνους για να ακουστούν. Πήγαινα όταν είχε γάμους στην Καρδίτσα και τον άκουγα ήταν ένα αηδόνι.
Με έβαλε στο βιολί γιατί είχε και πολλούς μαθητές που τους μάθαινε βιολί και έμαθα κι εγώ.
Αλλά πήρα και κιθάρα και λαούτο. Στα 15 χρόνι απήγα στον πρώτο γάμο το 1959 στη Μυρίνη (Μύρος παλιά ονομασία). Τα λεφτά που πήρα ήτανε 80 δραχμές. Με χαρά μεγάλη εγώ μόλις τέλειωσε ο γάμος πήγα τρέχοντας στην μάνα μου και της έδωσα τις 80 δραχμές, χαρά η μάνα μου. Σιγά σιγά άρχισα να κάνω φίλους μουσικούς και να πηγαίνουμε σε γάμους και πανηγύρια σε όλη τη Θεσσαλία. Μετά από τον πατέρα μου ανέλαβα μουσικός σε έναν μεγάλο Χορευτικό Όμιλο την Καραγκούνα. Με το χορευτικό όμιλο γύρισα όλο τον κόσμο σε όλα τα Ολυμπιακά Στάδια και τραγούδησα την “καραγκούνα”, τη “νταλιάνα” και τα καλύτερα κλέφτικα τραγούδια.
Αγαπητοί μου φίλοι/ες είμαι ο μουσικός που έπαιξε τους περισσότερους γάμους στη Θεσσαλία και την Καρδίτσα. Με έχουν αγαπήσει τόσο πολύ που μου εμπιστεύτηκαν τις χαρές τους σε εμένα με την ορχήστρα μου. Γι αυτό και δεν έφυγα από την Καρδίτσα. Αλλά και πως να φύγω αφού δεν είχα μάνατζερ να με βοηθήσουν. Ακούω “στην υγειά μας βρε παιδιά” την εκπομπή κάποιο κύριο μάνατζερ να μιλάνε για τραγουδιστές Δημοτικούς, Παπασιδέρη Γιώργο και Λάλεζα Παναγιώτη. Κύριε μάνατζερ δεν χρειάζεται να λες για δυο τραγουδιστές, γιατί υπήρχαν μεγάλοι τραγουδιστές που εσύ δεν τους γνωρίζεις. Όπως ο Γιάννης Κωνσταντίνου, ο Δημήτρης Ζάχος, ο Στάθης Κάβουρας, ο Κιτσάκης ο Καρναβάς, ο Τσαούσης Σκαφίδας και άλλοι πολλοί τραγουδισταράδες. Όπως έχουνε σήμερα οι λαϊκοί τον βασιλιά Στέλιο Καζαντζίδη και τη βασίλισσα Χαρούλα Αλεξίου, εμείς οι δημοτικοί έχουμε βασιλιά το Γιάννη Κωνσταντίνου και βασίλισσες την Τασία Βέρα, τη Σοφία Κολιτίρη και τη Φιλιώ Πυργάκη. Όσο για τον Παναγιώτη Λάλεζα κύριε μάνατζερ είναι από μικρό παιδί 12 χρονών μέσα στα στούντιο. Έπαιζε με τους καλύτερους μουσικούς, τον στήριξαν οι καλύτεροι μουσικοί Βόλου και Αθήνα. Ο Λάλεζας δεν χρειάζεται τη δική σου στήριξη, ο Παναγιώτης είναι ένας τραγουδιστής που μπορεί να φάει ψωμί σε όλη την Ελλάδα, Έβρο, Μακεδονία, Θεσσαλία, Ήπειρο, Νησιά. Ο Λάλεζας έχει τη δική του ΣΧΟΛΗ και ο πιο παραδοσιακός τραγουδιστής που είναι σήμερα, και μπράβο του που βαστάει αυτή την παράδοση σήμερα. Όπως και ο αγαπητός συνάδελφος και φίλος ο Άρης ο Ντίνας εξελίσσεται ένας καλός παραδοσιακός τραγουδιστής στη Θεσσαλία. Ο Άρης ο Ντίνας έχει ένα μεγάλο ρεπερτόριο που μπορεί να δουλέψει σε όλη την Ελλάδα. Πάλι προχθές άκουσα και παρακολούθησα μια εκπομπή στην τηλεόραση και άκουσα τον κύριο μάνατζερ να λέει πως στήριξε πολλά παιδιά, ταλέντα και μπράβο του. Για τους Νταραλέους δεν άκουσα ποτές κουβέντα, δεν υπήρχαν ποτέ ταλέντα αυτοί, ή δεν ρώτησε τι ήταν ο Αχιλλέας Νταράλας το αηδόνι της Θεσσαλίας. Για εμένα δεν άγγιξε ποτέ το τηλέφωνο το κινητό να ακούσει αν ήμασταν ταλέντα. Ο γιος μου ο Αχιλλέας που ήταν ένα ταλέντο στο λαϊκό τραγούδι το είπες και συ κύριε μάνατζερ ότι είναι καλός τραγουδιστής, αλλά μας έγραψες κύριε μάνατζερ. Με ρωτάνε όλη η Θεσσαλία και οι συνάδελφοι πως έμεινα στην Καρδίτσα, τι να έκανα αφού κάποιοι ήθελαν να σβήσουν το όνομα Νταράλας, ήθελαν να το εξαφανίσουν. Είχαν μεγάλο μίσος για το όνομα Νταράλας που είναι ο Βαγγέλης Νταράλας αδελφός του Λουκά έπαιζε μπουζούκι που είναι ο γιος του Βαγγέλη Νταράλα, ο Νίκος έπαιζε ωραίο μπουζούκι έχει και το όνομα του παππού μου Νικόλα Νταράλα. Τόσο μεγάλο μίσος δεν το περιμέναμε κύριε μάνατζερ. Μπορεί να είναι κάποιος μεγάλος τραγουδιστής, μεγάλος οργανοποιός με πολλά εκατομμύρια άμα δεν έχει μέσα καρδιά είναι όλα άχρηστα. Εγώ τα παράπονά μου τα έκανα να τα ακούσουν σε όλη την Ελλάδα. Εγώ είμαι ευτυχισμένος με τα τέσσερα παιδιά μου, τα οκτώ εγγόνια μου κι ένα δισσέγγονο. Και το όνομα Νταράλα θα μείνει για 180 χρόνια ακόμη. Ακούστε και τα τραγούδια μου στο ίντερνετ. Είναι τα καλύτερα τραγούδια μου, είμαι ευτυχισμένος διότι δούλεψα με όλους τους τραγουδιστές της Ελλάδος και τα καλύτερα κλαρίνα με ένα μεγάλο ρεπερτόριο παραδοσιακό. Οι συνάδελφοί μου όλοι με αγαπούσαν και σαν άτομο και σαν τραγουδιστή. Δεν είμαι ο Κωνστανίνου, ο Ζάχος, ο Καρναβάς, ο Κιτσάκης, ο Τσαούσης, ο Σκαφίδας, ο Κάβουρας, αλλά είχα κι εγώ τη δική μου σχολή, τη Νταραλέικη. Τώρα θα κάνω και τα Σμυρνέικα του πατέρα μου και ευχαριστώ και τον φίλο μου τον Δημήτρη Ζούμπο που στο κεραμικό μου έβαλε να δουλέψω με τη βασίλισσα τη Χαρούλα μου την Αλεξίου, αυτή τη μεγάλη φωνή εκείνο το βράδυ καταλάβαμε που φτάνει ο λαιμός της Χαρούλας γι’ αυτό είναι και η βασίλισσα. Χαρούλα μου να σ έχει καλά ο Θεός γιατί είσαι ψυχάρα και φωνάρα.
Θέλω να γράψω και λίγα λόγια για τον φίλο μου τον Αντώνη τον Κυρίτση.
Σαν Καρδιτσιώτες είμαστε περήφανοι για τον Αντώνη διότι είναι ένας μεγάλος παραδοσιακός τραγουδιστής γιατί έζησε μέσα στην Ήπειρο που είχε μεγάλη παράδοση και μεγάλους τραγουδιστές. Όσο για τον πατέρα μου αγγίξτε τα τηλέφωνα να ακούσετε έναν τραγουδιστή 75 χρονών με ένα μεγάλο πράγμα πως τραγουδάει “Απόψε μαυρομάτα μου σε σένα θέλω να μείνω”.
Θέλω να απευθυνθώ και σε όλους τους μουσικούς της Ηπείρου.
Το τραγούδι Φεγγαροπρόσωπη στη Θεσσαλία το ανάστησα εγώ. Έφαγα ψωμί 20 χρόνια με αυτό το τραγούδι. Έπαιρνα τη νύφη και τον γαμπρό από την πόρτα του κέντρου και τους πήγαινα στην πίστα. Έβαζα τους γάμους με τη σειρά για το τραγούδι αυτό, αλλά έκοψα την ωραία εισαγωγή γιατί δεν προλάβαινα να πω τα λόγια.
Τέλος θέλω να ευχαριστήσω και αυτόν τον μεγάλο άνθρωπο που ανασταίνει οικογένειες με “Το αλάτι της γης” τον Λάμπρο Λιάβα. Χάρις σε αυτόν τον άνθρωπο μας άκουσε όλη η Ελλάδα. Αλλιώς δεν θα μας ήξερε ούτε η μάνα μας. Τέλος θέλω να ευχαριστήσω όλες και όλους αυτούς που αγαπούν την παράδοση και με ανέχτηκαν όλα αυτά τα χρόνια.
Η γραμματικές μου γνώσεις είναι χαμηλές και γι αυτό συγνώμη εάν έχω κάνει λάθη.
Γεια σας
Τρίτη 23 Ιουλίου 2019
Ώρα ευθυνών για τις ζημιές από τις πρόσφατες πλημμύρες
από τις πρόσφατες πλημμύρες
Πρόσφατα γίναμε μάρτυρες πλημμυρικών φαινομένων αλλά και ζημιών για τους παραγωγούς μας,που βιώνουν στο πετσί τους την οικονομική κρίση.
Βουλιάζουν ακόμα περισσότερο όταν χάνουν την παραγωγή τους με πληρωμένο το 80/100 των καλλιεργητικών εξόδων.
Για το επερχόμενο κύμα της κακοκαιρίας και τον μεγάλο όγκο των υδάτων υπήρξε έγκαιρη προειδοποίηση της ΕΜΥ.
Κατά συνέπεια υπήρχε δυνατότητα αποτροπής η μετριασμού των ζημιών.
Οι παραγωγοί όμως παρά τις εκκλήσεις τους αντιμετωπίστηκαν με αδιαφορία και αδράνεια.
Ειδικότερα η δημοτική αρχή Παλαμά δεν προνόησε έγκαιρα για το άνοιγμα των θυροφραγμάτων με αποτέλεσμα το νερό να γυρίσει στα χωράφια και χιλιάδες καλλιεργήσιμες εκτάσεις να πλημμυρίσουν στην περιοχή της Αγίας Τριάδας, των Καλογριανών, του Προαστίου και του Πεδινού.
Ασφαλώς προκύπτουν αμείλικτα ερωτήματα:
Γιατί αδράνησε η δημοτική αρχή;
Στην Αγία Τριάδα ο δήμαρχος απέφυγε τις ευθύνες πετώντας το μπαλάκι στην περιφέρεια και τον ΤΟΕΒ.
Εφόσον έχουν έτσι τα πράγματα γιατί δεν εγκαλεί το φίλο πρόεδρο του ΤΟΕΒ και τον περιφερειάρχη;
Ο δήμαρχος βρίσκεται στο τιμόνι της διοίκησης πέντε χρόνια και αντιμετώπισε τα ίδια προβλήματα κι άλλες φορές.
Γιατί λοιπόν εξακολουθούμε να παραμένουμε στο ίδιο έργο θεατές και γιατί δεν προέβη σε καμία ενέργεια για την πλημμυρική θωράκιση του Δήμου μας;
Πότε θα οργανώσει την πολιτική προστασία με ανθρώπινο δυναμικό και μηχανήματα;
Η στάση του εφησυχασμού δεν είναι επιτρεπτή γιατί από λάθη και ολιγωρίες χάνονται περιουσίες.
Ωστόσο οφείλει μια ειλικρινή συγγνώμη στους παραγωγούς που υπέστησαν ζημιές αλλά αναρωτιέμαι αν θα βρει το πολιτικό θάρρος να το πράξει.
Φωτεινή Καραϊσκου
Δημοτική Σύμβουλος
ΔήμουΠαλαμά
Η Περιφέρεια Θεσσαλίας ολοκληρώνει τον αυτοκινητόδρομο Λάρισα-Καρδίτσα
Συγκεκριμένα, όπως ανακοίνωσε ο Περιφερειάρχης, προωθείται η ένταξη στο ΕΣΠΑ Θεσσαλίας του έργου «Βελτίωση του τμήματος της εθνικής οδού Λάρισας- Καρδίτσας, από τη διασταύρωση της Μεσοράχης έως τη διασταύρωση με Ελευθερές», με προϋπολογισμό 8,5 εκατομμύρια ευρώ.
Στο πλαίσιο της εργολαβίας θα γίνει διαπλάτυνση του δρόμου, σε μήκος 3 περίπου χλμ., θα κατασκευαστούν παράπλευρες οδοί κυκλοφορίας και τα τροποποιηθούν οι ισόπεδοι κόμβοι στις δύο διασταυρώσεις Μεσοράχης και Ελευθερών.
Παράλληλα επίκειται, στις αρχές Σεπτεμβρίου, η εγκατάσταση της κατασκευάστριας εταιρίας στην παράκαμψη Συκεώνας, ένα ιδιαίτερα επικίνδυνο όπως επεσήμανε ο κ. Αγοραστός τμήμα της ε.ο. Λάρισας – Καρδίτσας, σε μήκος 5 περίπου χλμ., που ανακατασκευάζεται πλήρως με έργο προϋπολογισμού 33,7 εκατ. ευρώ.
Επιπλέον, εντάχθηκε στο ΕΣΠΑ Θεσσαλίας και δημοπρατείται το έργο «Δέλτα Καρδίτσας», ένα οδικό τμήμα μήκους 6,5 χλμ., πριν από τον ανισόπεδο κόμβο της Ε65 και μέχρι την είσοδο της πόλης της Καρδίτσας, προϋπολογισμού 42,5 εκατ. ευρώ, εκ των οποίων τα 8,3 εκατ. ευρώ αφορούν σε απαλλοτριώσεις.
"Το χώμα βάφτηκε κόκκινο" από το Θεσσαλικό θέατρο
ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ - 2019ΤΟ ΧΩΜΑ ΒΑΦΤΗΚΕ ΚΟΚΚΙΝΟ
Του Νίκου Φώσκολου
Σε Θεατρική προσαρμογή: Κυριακής Σπανού
Στην ΚΑΡΔΙΤΣΑ στο «ΑΝΟΙΧΤΟ ΘΕΑΤΡΟ ΜΗΤΡΟΠΟΛΗΣ»
Την: ΚΥΡΙΑΚΗ: 28 ΙΟΥΛΙΟΥ Ωρα: 9.15 μ.μ
ΤΟ ΕΡΓΟ:
Το καλοκαίρι του 2019, το Θεσσαλικό Θέατρο παρουσιάζει το έργο ΤΟ ΧΩΜΑ ΒΑΦΤΗΚΕ ΚΟΚΚΙΝΟ, που ανέβηκε με μεγάλη επιτυχία το Χειμώνα, για πρώτη φορά στη Σκηνή σε σκηνοθεσία της Καλλιτεχνικής Διευθύντριας Κυριακής Σπανού. Πρόκειται για θεατρική προσαρμογή του σεναρίου του Νίκου Φώσκολου, που έγινε κινηματογραφική επιτυχία σε σκηνοθεσία Βασίλη Γεωργιάδη. Το έργο ξεδιπλώνει τις μεγάλες συγκρούσεις που εξελίχτηκαν ανάμεσα σε κολίγους και τσιφλικάδες στο Θεσσαλικό Κάμπο στις αρχές του περασμένου αιώνα με βασικό αίτημα τη διανομή της γης στους ακτήμονες χωρικούς. Η περίοδος αυτή αποτελεί την κορυφαία εκδήλωση των αγώνων των Θεσσαλών χωρικών. Το κείμενο αφηγείται δύο ιστορίες.
Η πρώτη ιστορία είναι η δολοφονία του Μαρίνου Αντύπα που πλήρωσε με τη ζωή του τις ιδέες του για διανομή της γης του Θεσσαλικού κάμπου στους χωρικούς. Η δεύτερη είναι η ιστορία μιας οικογένειας τσιφλικάδων και της σύγκρουσης που ξεσπάει άγρια ανάμεσα στα δύο αδέλφια ακριβώς επειδή υποστηρίζουν διαφορετικές αξίες.Την άγρια σύγκρουση των δύο αδελφών εντείνει η διεκδίκηση της ίδιας γυναίκας.
Η ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ
Το παρόν κείμενο τονίζει ακόμα περισσότερο το ιστορικό πλαίσιο της εποχής των αγροτικών αγώνων. Η βασική ιδέα της παράστασης είναι η ανίχνευση της μνήμης για τα γεγονότα εκείνης της εξέγερσης. Ανοίγουμε ένα “βιβλίο”, ένα σεντούκι μνήμης για το Θεσσαλικό Κάμπο και ψάχνουμε εικόνες, μουσικές και σκιές που τριγυρίζουν ακόμα στον Κάμπο. Το σενάριο της ταινίας είναι κι αυτό πια ένα κομμάτι της συλλογικής μνήμης. Και η μνήμη συνορεύει με την ποίηση. Επιχειρούμε μια ποιητική αναπαράσταση της σκοτεινής αλλά και ελπιδοφόρας εκείνης εποχής του Κάμπου.
Μια παράσταση που ορίζεται από τον αέναο ρυθμό της εργασίας και του κόπου των ανθρώπων αλλά και γεμάτη από την άγρια ενέργεια και δύναμη που υποφώσκει πριν απ΄ τη μεγάλη εξέγερση του Κιλελέρ. Μια παράσταση – αφιέρωμα σ΄ αυτή την συγκλονιστική στιγμή της Θεσσαλίας όπου οι ακτήμονες χωρικοί διέτρεξαν, σε σύντομο χρονικό διάστημα, την τεράστια απόσταση από το σκοτάδι της απόγνωσης στην συνειδητοποίηση και στη διαμόρφωση του αιτήματός τους για τη διανομή της γης. Ένα αίτημα στο οποίο υπήρξαν ενωμένοι.
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ:
Προσαρμογή-Σκηνοθεσία: ΚΥΡΙΑΚΗ ΣΠΑΝΟΥ,
Σκηνικά: ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ - ΦΩΚΙΩΝ ΒΕΤΤΑΣ,
Κοστούμια – Κατασκευές: ΟΛΥΜΠΙΑ ΣΙΔΕΡΙΔΟΥ
Μουσική: ΚΩΣΤΑΣ ΒΟΜΒΟΛΟΣ,
Κίνηση: ΡΟΥΛΑ ΚΑΡΑΦΕΡΗ,
Βοηθός σκηνοθέτης: ΣΤΑΜΑΤΙΑ ΚΑΓΚΕΛΑΡΗ,
Φωτογραφία – Βίντεο: ΓΙΑΝΝΗΣ ΧΑΤΖΗΑΝΤΩΝΙΟΥ,
Φωτισμοί: ΖΩΗ ΜΟΛΥΒΔΑ ΦΑΜΕΛΗ,
Βοηθός Σκηνογράφου: ΜΑΡΙΑ ΟΣΣΑ
Παίζουν (αλφαβητικά):
ΘΑΝΑΣΗΣ ΖΕΡΒΑΣ
ΙΩΣΗΦ ΙΩΣΗΦΙΔΗΣ
ΧΡΗΣΤΟΣ ΚΟΡΔΕΛΑΣ
ΜΑΡΣΕΛΑ ΛΕΝΑ
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΑΜΙΟΣ
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΜΟΥΚΑΝΟΣ.
(Η παράσταση είναι κατάλληλη για παιδιά 13 χρονών και άνω.)
Τιμές εισιτηρίων: Είσοδος: 12€ - Προπώληση:10 € Φοιτητικό-άνω των 65-ομαδικά: 8 € - Άνεργοι – ΑΜΕΑ: 5 €.
«ΘΕΣΣΑΛΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ»
Δευτέρα 22 Ιουλίου 2019
Πρόγραμμα γιορτής Αγίας Παρασκευής στον Ηλιά
ΑΓΙΑΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ
ΣΤΟΝ ΗΛΙΑ ΚΑΡΔΙΤΣΑΣ
Πέμπτη 25 Ιουλίου ώρα 7.30 μ.μ.
Εσπερινός και αρτοκλασία ...
Μετά το τέλος της λειτουργίας θα μοιραστούν σε όλους τους πιστούς άρτος και το παραδοσιακό λουκούμι.
Το βράδυ μετά τη θρησκευτική γιορτή θα παραμείνουν στο ναό όσοι θέλουν μέχρι το πρωί όπου και θα τελεστεί Θεία Λειτουργία.
Ενημερώνουμε όσους δεν γνωρίζουν ότι στο ναό δεν υπάρχει ρεύμα οπότε όλα αυτά θα πραγματοποιηθούν υπό το φως των κεριών...
Παρασκευή 20 Ιουλίου ώρα 7.30 π.μ.
Θεία λειτουργία και αρτοκλασία....
Μετά το πέρας της Λειτουργίας θα προσφερθεί καφές στο Δημοτικό Σχολείο από τις γυναίκες του χωριού.
Πέμπτη 18 Ιουλίου 2019
Νέος προπονητής του Ενιπέα ο Πετρόπουλος
Οι "κιτρινόμαυροι" θέλουν να δημιουργήσουν και φέτος ένα ανταγωνιστικό σύνολο.
Αρχικά πάντως βρήκαν στο πρόσωπο του Μπάμπη Πετρόπουλο τον άνθρωπο που θα τους καθοδηγήσει τη νέα σεζόν.
Ο Πετρόπουλος διαθέτει εμπειρία στο τοπικό ποδόσφαιρο, έχοντας στο παρελθόν εργαστεί σε Μεταμόρφωση, Δόξας Μασχολουρίου, Αστέρα Βλοχού και ΑΟ Φύλλου.
Σειρά πλέον στον Ενιπέα παίρνει η στελέχωση του έμψυχου δυναμικού.
πηγή: www.karditsasport.gr
Τετάρτη 17 Ιουλίου 2019
Εκδρομή στην Καππαδοκία του Μικρασιατικού Συλλόγου Βουναίνων «Η καθ ημάς Ανατολή»
Για τους Καππαδόκες, όμως, είναι τάμα και χρέος μαζί!
Κάθε χρόνο τέτοια εποχή εκατοντάδες Καππαδόκες απ’ όλη την Ελλάδα ξεκινούν ένα μεγάλο ταξίδι, ένα ταξίδι που είναι τάμα και χρέος μαζί. Τάμα να βρεθούν στα χωριά της καταγωγής τους, να διαβούν τα σοκάκια που περπάτησαν οι πρόγονοί τους, να αποτίσουν φόρο τιμής στη ρίζα τους. Χρέος να μην αφήσουν να «χορταριάσει» το μονοπάτι που χάραξε πριν από είκοσι χρόνια ο προκαθήμενος της Ορθοδοξίας, επισκεπτόμενος από το 1999 κάθε χρόνο τις προγονικές τους εστίες και ανοίγοντας τις εκκλησιές με τις σφαλισμένες για 100 και πλέον χρόνια πόρτες. Εκκλησιές που στέκουν ακόμη όρθιες στην Αγιοτόκο Καππαδοκία ως αδιάψευστοι μάρτυρες της δισχιλιετούς και πλέον παρουσίας των Ελλήνων στο οροπέδιο.
Το Οροπέδιο της Καππαδοκίας δημιουργήθηκε (κυρίως) από την έκρηξη του ηφαιστείου του Αργαίου (υψόμετρο 4.000 μ.). Ο πρώτος ιστορικός που αναφέρεται στην Καππαδοκία είναι ο Ηρόδοτος ο οποίος το 1600 π.Χ. κάνει αναφορά για κατοίκους στην περιοχή (το κράτος των Χετταίων). Η παρουσία των Ελλήνων ξεκινά από την εποχή του Μεγάλου Αλεξάνδρου, ενώ το 315 π.Χ. αρχίζει η Ελληνιστική περίοδος της Καππαδοκίας. Από τότε μέχρι και την υπογραφή της συνθήκης της Λωζάνης με την αναγκαστική μετακίνηση των πληθυσμών, οι Έλληνες, οι Ρωμιοί της Καππαδοκίας, οι Γιουνάν (Ίωνες), όπως συνηθίζεται να μας αποκαλούν οι Τούρκοι , έχουν αδιάλειπτη παρουσία στην περιοχή. Την παρουσία των Ελλήνων, εκτός από τις 3000 εκκλησίες, μαρτυρούν και τα προγενέστερης εποχής πλείστα ευρήματα των αρχαιολόγων, τα οποία κοσμούν ολοένα και περισσότερα μουσεία της γείτονος.
Ο Μικρασιατικός Σύλλογος Βουναίνων «Η καθ ημάς Ανατολή», ακολουθώντας τα βήματα του Πατριάρχη, διοργάνωσε εκδρομή και φέτος στην Καππαδοκία, στα πλαίσια της οποίας τα μέλη, οι φίλοι αλλά και οι συνταξιδιώτες είχαν την ευκαιρία να εκκλησιαστούν στην Μαλακοπή και στην Άβανο, παράλληλα, να επισκεφτούν το Γκιορεμε, τη Σινασό, το Προκόπι, την Μπρούσσα, την Καισάρεια και την Άγκυρα.
Το ταξίδι ξεκίνησε το χάραμα της Τετάρτης 19 Ιουλίου από τα Βούναινα. Μετά από 7ωρη διαδρομή περάσαμε το τελωνείο των Κήπων. Στη συνέχεια, πήραμε το δρόμο για την πανέμορφη Μπρούσα , στην οποία φθάσαμε μέσω Τσιαννάκαλε. Στην όχι άδικα πρώτη πρωτεύουσα του Οθωμανικού κράτους (BURSA), η οποία σφύζει από ζωή και έχει έναν κοσμοπολίτικο αέρα, είναι απαραίτητο για τον επισκέπτη να δει την πολύβουη αγορά της -το μετάξι κυριαρχεί παντού- την παλιά Ελληνική συνοικία με τα πανέμορφα αρχοντικά της, το μνημείο και το μουσείο του Καραγκιόζη και του Χατζη αβατ, όπως τον αποκαλούν οι Τούρκοι, και το μαυσωλείο του Ιδρυτή της Οθωμανικής αυτοκρατορίας Οθωμαν, το οποίο στεγάζεται σε πρώην Ελληνορθόδοξη Εκκλησία .
Η επόμενη μέρα μάς βρήκε στο δρόμο για την πρωτεύουσα του Τουρκικού κράτους, την Άγκυρα. Στο δρόμο για την Άγκυρα υπάρχει το πάρκο του Σαγγάριου. Είναι, πράγματι, υποχρέωση για τον Έλληνα ταξιδιώτη να κάνει μια στάση στο σημείο αυτό. Οι φιλίστοροι προφανώς και γνωρίζουν πως ο Σαγγάριος ήταν το τελευταίο σημείο όπου έφθασε ο Ελληνικός στρατός και πως στη μάχη που ακολούθησε ηττήθηκε σηματοδοτώντας την έναρξη της Μικρασιατικής καταστροφής. Το «φαραωνικό» άγαλμα του Τούρκου φαντάρου ο οποίος κρατάει στο ένα χέρι το όπλο και με το άλλο κάνει την κίνηση του «σταμάτα» δείχνει το μέγεθος της ιστορικής αξίας που έχει για τον Τουρκικό λαό η μάχη του Σαγγάριου . Δίχως ο γράφων να διεκδικεί δάφνες ιστορικού και με δεδομένη την πεποίθηση πως την ιστορία την γράφουν πάντα οι νικητές και το μελάνι έχει στεγνώσει πολλά χρόνια πριν, ως απλός Έλληνας ταξιδιώτης, φθάνοντας στον Σαγγάριο και ατενίζοντας τον ορίζοντα στο βάθος του οποίου υπάρχει η Άγκυρα -μερικές δεκάδες χιλιόμετρα από το σημείο- ένιωσα την ανάγκη την ευρέως διαδεδομένη και εκλαϊκευμένη ιστορική άποψη (Τι γουμάρια ‘χασαν οι Έλληνες στρατηγοί και ‘τρεχαν να βρουν την κόκκινη Μηλιά στα βάθη της Ανατολής) να την αναθεωρήσω.
Χωρίς κάποιο αξιοθέατο στο υπόλοιπο της διαδρομής να μπορεί να «κλέψει» το βλέμμα αλλά και τον φωτογραφικό φακό των ταξιδιωτών, νωρίς το απόγευμα οι εκδρομείς, φθάνοντας στην Άγκυρα, επισκέφθηκαν το βραβευμένο ιστορικό μουσείο της πόλης στο οποίο στεγάζεται το σύνολο των εκθεμάτων που έχει φέρει στο φως η αρχαιολογική σκαπάνη από την περιοχή της Μεσοποταμίας. Εκθέματα από την ζωή των Χετταίων, των Ελλήνων της εποχής του Μ. Αλεξάνδρου, των Ρωμαίων και των Ελλήνων της εποχής του Βυζαντίου κοσμούν τις προθήκες του αξιόλογου αυτού μουσείου. Σε γενικές γραμμές η Άγκυρα, ως πόλη, παρά το μέγεθος, το οποίο οφείλεται στην επιλογή της ως πρωτεύουσα του κράτους, στερείται του κοσμοπολίτικου χαρακτήρα που διακρίνει την Πόλη, την Μπρούσα και την Καισάρεια. Για τους ταξιδιώτες που επιθυμούν να κλείσουν τη μέρα τους με ένα ποτηράκι αλκοόλ καλύτερα να αποφεύγεται ως προορισμός, διότι τα καταστήματα αγορανομικού ενδιαφέροντος που έχουν την άδεια να προσφέρουν αλκοόλ δεν είναι πολλά και κλείνουν σχετικά νωρίς .Για να γίνει, μάλιστα, κατανοητή η διαφορά μεταξύ Άγκυρας και Πόλης μεταφέρεται αυτούσια η ιστορία την οποία ακούσαμε από Τούρκο υπήκοο.
Ρωτήθηκε κάποτε ο Κεμάλ ποια είναι η ομορφότερη ώρα στην Άγκυρα. Η απάντηση που έδωσε ήταν πως η ομορφότερη ώρα στην Άγκυρα είναι η ώρα που αναχωρεί για την Κωνσταντινούπολη!
Επόμενη στάση η πανέμορφη Καισάρεια (Kayseri ), μια πόλη που σφύζει από ζωή και διάθεση, βρίθει από ιστορικά κτίρια, τείχη, εκκλησίες, περίτεχνα τζαμιά των Σελτζουκων και μια απίστευτα μεγάλη πολύβουη και γεμάτη με χρώματα και μυρουδιές Ανατολής αγορά. Οι λάτρεις της φωτογραφίας θα παραπονεθούν σίγουρα, αν ο χρόνος διαμονής στην Καισάρεια είναι μόνο ένα απόγευμα, όπως ο δικός μας. Στην Καισάρεια όλα είναι εμπόριο. Όλα, όμως! Τα παιδιά ανδρώνονται και ωριμάζουν μέσα στα εμπορικά των γονιών τους. Μαθαίνουν από την προεφηβική ηλικία τη γοητεία του «παζαριού». Εκεί, δίχως παζάρι ούτε πουλιέται ούτε αγοράζεται κάτι. Είναι σχεδόν προσβολή. Επιβάλλεται! Είναι η χαρά που αγγίζει τα όρια της «ηδονής», καθώς χρήματα και αγαθά αλλάζουν χέρια με φρενήρεις ρυθμούς. Είναι δε τόση η σημασία που έχει το εμπόριο για τους κατοίκους της έμορφης αυτής Νύφης της Ανατολής, ώστε, όταν θέλουν να μιλήσουν υποτιμητικά για κάποιον, χρησιμοποιούν τη φράση «ασ’ τον αυτόν, αυτός είναι σπουδαγμένος, δεν είναι έμπορος !!!»
Την Ελληνική παρουσία στην ιστορία της πόλης καταμαρτυρούν οι Εκκλησίες και τα αρχοντικά με το ιδιαίτερο ιστορικό αλλά και αρχιτεκτονικό κάλλος. Εκεί, όμως, που αποκαλύπτεται η οικονομική ευρωστία των Ελλήνων της εποχής εκείνης είναι τα κτίρια του σχολαρχείου αλλά και της Εκκλησίας τα οποία σώζονται ανάμεσα από τα χαλάσματα των αρχοντικών της Μουταλασκής. Η Μουταλασκή διεκδικεί και τον τίτλο της γενέτειρας της οικογένειας Ωνάση αλλά και άλλων διάσημων και πλούσιων Ελλήνων της εποχής. Λέγεται, μάλιστα, πως την αγάπη και το πάθος των σημερινών Καισαρειανών προς το εμπόριο εμφύσησαν οι μεγάλοι Έλληνες έμποροι οι οποίοι ξεκίνησαν από αυτόν τον τόπο και εξαπλώθηκαν σ’ όλη την οθωμανική αυτοκρατορία, κάποιοι δε και έξω από αυτήν .
Η άφιξη στο Προκόπι σηματοδοτεί την κορύφωση του ταξιδιού, καθώς το απόγευμα ο Πατριάρχης τελεί μέσα σε κλίμα συγκίνησης τον εσπερινό στο εγκαταλελειμμένο και λεηλατημένο κτήριο του Ναού των Άγιων Θεοδώρων στην Μαλακοπή (Derinkuyu). Πλήθος πιστών, παιδιά, εγγόνια και δισέγγονα Καππαδοκών -Καππαδοκών οι οποίοι εκδιώχθηκαν βίαια και παρά τη θέλησή τους μετά από την υπογραφή της συνθήκης της Λωζάνης από τις πατρογονικές εστίες που βρίσκονταν στο οροπέδιο της Καππαδοκίας- φθάνουν απ’ όλη την Ελλάδα και ακολουθούν τα βήματα του προκαθήμενου της Ορθοδοξίας μέσα στις μισογκρεμισμένες εκκλησιές ψάλλοντας και εξυμνώντας την πίστη και την αγάπη τους προς το Θεό.
Οι Καππαδόκες φημίζονται για την αγάπη τους προς τον Θεό . Και τούτο είναι ορατό παντού στον πολιτισμό τους αλλά και στην καθημερινότητά τους. Σχεδόν όλοι οι χοροί και τα δρώμενα τα οποία παρουσιάζονται κατά καιρούς από τους σύγχρονους Καππαδοκικούς συλλόγους είναι συνδεδεμένοι με διάφορους τρόπους με τον Χριστιανισμό (π.χ οι χορευτές κρατούν κεριά ή εξυμνούν το Μέγα Πάσχα και τον Άγιο Βασίλη (Εζ Βασίλη), τον κανονικό Άγιο, όχι τον κόκκινο της coca cola .
Στην Μαλακοπή (Derinkuyu) βρίσκεται και η μεγαλύτερη επισκέψιμη υπόγεια πολιτεία. Είναι δε τέτοιο το μέγεθός της που μπορούσε να φιλοξενήσει ολόκληρη πολιτεία. Ένα τεράστιο σύμπλεγμα από υπόσκαφτες στοές στο οποίο συναντά κανείς χώρους συνάθροισης, σχολεία, χώρους προσευχής αλλά και στάβλους για τα ζωντανά, σύστημα αποχέτευσης και νερό, καθώς το κατώτερο τμήμα επικοινωνεί με τον υδροφόρο ορίζοντα, ικανό να φιλοξενήσει τον πληθυσμό μιας μικρής πόλης για μήνες. Εκεί κατέφευγαν οι κάτοικοι του οροπέδιου κάθε φορά που οι επιδρομείς λεηλατούσαν την περιοχή.
Το επόμενο πρωί, στον Άβανο (Avano), έξω από τον λαξευμένο Ναό της Παναγίας και παρά την υψηλή θερμοκρασία και την ηλιοφάνεια, οι προσκυνητές θα παρακολουθήσουν τη Θεία Λειτουργία, τη χειροτονία του ιερωμένου, ο οποίος ταξίδεψε γι’ αυτόν τον λόγο από την Χίο, και θα δεχθούν για μια ακόμη φορά την ευλογία του Πατριάρχη.
Είθισται ο Πατριάρχης να παραθέτει δείπνο στους εκπροσώπους των αρχών, τους επισήμους, τα τιμώμενα πρόσωπα και τους προέδρους των σωματείων στην Σινασό (Mustafa Pasa ), σ’ ένα παλιό Ελληνικό αρχοντικό το οποίο ο νέος ιδιοκτήτης έχει μετατρέψει σε ταβέρνα με την επωνυμία old Greece House .
Η τελευταία μέρα είναι και η πλέον συγκινητική, καθώς όλοι κατευθύνονται στα χωριά απ’ όπου το 1924 ξεκίνησε το μακρύ ταξίδι της προσφυγιάς. Σουλούτσοβα, Αξός, Μυστί, Μαλακοπή, Τζαλλελα, Ποταμια, Καρβάλη, Σινασός, Προκόπι, Τσουκουρ, Καβλαχ Τεπε και δεκάδες άλλα χωριά υποδέχονται τους απογόνους των πρώην κατοίκων τους. Οι νέοι κάτοικοι των οποίων αρκετοί από τους προγόνους τους ήταν και αυτοί ανταλλάξιμοι, θύματα της περιβόητης συνθήκης, μάς γνωρίζουν και στην πλειοψηφία τους είναι φιλικοί και φιλόξενοι. Οι φωτογραφικές μηχανές αιχμαλωτίζουν αχόρταγα τις στιγμές∙ μισογκρεμισμένα σπίτια, σφαλιστές Εκκλησίες, κεράσματα μέσα στα σπίτια, ανταλλαγές δώρων, κεριά στον Άγιο Χαράλαμπο στο SULUCHAΟVA, αγκαλιές μεταξύ ανθρώπων με διαφορετική θρησκευτική αντίληψη, ιστορίες από τότε…ο παππούς μου ήταν φίλος του δικού σου, δάκρυα, υποσχέσεις, αλλά και καταγραφές για τους πιο ψαγμένους...εδώ έμενε ο Ταναηλνταη , εδώ ο Γιουρουκ, αυτό ήταν το σπίτι του Χατζηηλια και, τέλος, ευχές, να ‘ρθετε και του χρόνου, να ‘ρχεστε, μια φωτογραφία μέσα στο σπίτι, μια στην αυλή, μια στην εκκλησία...
Ο μουντός και συννεφιασμένος καιρός σηματοδοτεί την αναχώρησή μας. Άλλοι κλαίνε μέσα τους κρυφά, άλλοι φανερά μην μπορώντας να κρύψουν τη φωτιά που καίγει τα τσιγέρια τους, όλοι βουβοί. Σου παίρνει ώρα να ξαναβρεί τον ρυθμό της η αναπνοή και δυσκολεύονται να βγουν οι λέξεις .
Μια μόνη ευχή κρατάς κοιτώντας το οροπέδιο να χάνεται από τα μάτια σου…Και του χρόνου, γεροί να ‘μαστε !!!
Αθαναηλίδης Δ. Ηλίας
Απόγονος του Μικρασιατη Ντημητρ Ταναηλογλου ο οποίος κατοικούσε στο χωριό
Σουλούτσοβα (Suluchaova Kuyu, Επαρχία Nίγδης, Βιλαέτι Ικονίου, Καππαδοκία)
Τρίτη 16 Ιουλίου 2019
Οι γυναίκες τις Ιτέας για καφέ στον "Λόφο"
Ήταν ένα δροσερό απόγευμα όπου τα μέλη στην καρδιά του Καλοκαιριού απόλαυσαν ένα υπέροχο απογευματινό καφεδάκι με κουβεντούλα και πολύ συζήτηση και έμειναν εκεί μέχρι αργά το βράδυ.
Η πρόεδρος του Συλλόγου κα Τζένη Μακρή ευχαρίστησε τις γυναίκες για την βοήθεια στην γιορτή πίτας και προσέφερε γλυκίσματα σε όλα τα μέλη.
Το Δ.Σ. ευχαριστεί όλες τις κυρίες που τίμησαν με την παρουσία τους και αυτή την εκδήλωση
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)