Ουρές για να Προσκυνήσουν τον «Άγιο της Ελληνικής Κρίσης»

Στις 10 το πρωί της Κυριακής αυτοκίνητα με πινακίδες από ολόκληρη τη Βόρεια Ελλάδα κάνουν μανούβρες γύρω από ένα περιπολικό της τροχαίας, που προσπαθεί να βάλει μια σειρά στο αχανές πάρκινγκ έξω από το μοναστήρι του Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου στη Σουρωτή Θεσσαλονίκης.

Όταν η πύλη ανοίγει, κόσμος πολύς ξεχύνεται στον δρόμο που ανηφορίζει για τη μονή.

Λίγα λεπτά αργότερα, γύρω από τάφο του Παΐσιου του Αθωνίτη έχει ήδη δημιουργηθεί μια τεράστια ουρά σε σχήμα πι.

Οι προσκυνητές ακουμπούν τα γόνατα σε ένα κόκκινο χαλάκι δίπλα στον τάφο και φιλούν τον ξύλινο σταυρό. Κάποιοι κρατιούνται για λίγο από τον σταυρό, άλλοι δακρύζουν και ψιθυρίζουν μια προσευχή, ή φέρνουν λουλούδια στον τάφο. Είναι οικογένειες με μωρά παιδιά στην αγκαλιά, λιγότεροι ηλικιωμένοι, καλοντυμένες κυρίες που φορούν πάνω από το παντελόνι φούστες από χοντρό ύφασμα και λάστιχο στη μέση, τις οποίες προμηθεύτηκαν από τις μοναχές στην είσοδο.

Το εντυπωσιακό είναι ότι δεν γίνονται υπερβολές από τους πιστούς ούτε υπάρχουν ακραίες φιγούρες, όπως συνηθίζεται σε φορτισμένες θρησκευτικές εκδηλώσεις. Το ξημέρωμα της ίδιας μέρας στο γυναικείο μοναστήρι τελέστηκε η τρίτη κατά σειρά αγρυπνία μετά την ανακήρυξη του Παΐσιου σε Άγιο, την περασμένη εβδομάδα με απόφαση του Οικουμενικού Πατριαρχείου. Και αυτό σήμερα είναι το πρώτο κυριακάτικο προσκύνημα μετά τα τελευταία γεγονότα.

Το μοναστήρι απλώνεται σε μια αχανή, περίκλειστη με ψηλό φράχτη, έκταση στα όρια της δασωμένης πλαγιάς που κοιτάζει προς την ανατολική πλευρά της Θεσσαλονίκης. Είναι εμφανώς πλούσιο και υπάρχουν διάσπαρτες στην ίδια έκταση δύο εκκλησίες, ξενώνες και βοηθητικά κτίρια. Είναι επίσης πεντακάθαρο και με πολύ αυστηρούς κανόνες. Οι μοναχές ακολουθούν στενά τους φωτορεπόρτερ και αρνούνται ευγενικά να απαντήσουν σε ερωτήσεις. Οι δημοσιογράφοι ξεχωρίζουμε σαν τις μύγες στο γάλα. Ένα-δύο άτομα στην ουρά μπροστά από τον τάφο δηλώνουν ότι δεν θέλουν να φωτογραφηθούν.

Υπολογίζεται ότι μέχρι σήμερα περισσότερα από 1.500 άτομα επισκέπτονταν κάθε εβδομάδα το μοναστήρι. Ο αριθμός εκτιμάται ότι θα πολλαπλασιαστεί μετά την ένταξη του Παΐσιου στο αγιολόγιο. Μάλιστα, η τοπική κοινωνία προσδοκά και σε άμεσα οικονομικά οφέλη, λόγω της τόνωσης του θρησκευτικού τουρισμού από τη Ρωσία, όπου ο γέροντας ήταν ιδιαίτερα δημοφιλής.

Στην σειρά με τους προσκυνητές βρίσκεται μια μαύρη νεαρή γυναίκα με το ανήλικο κοριτσάκι της. Την πλησιάζω και μαθαίνω ότι κατάγεται από την Ουγκάντα, ότι βαφτίστηκε χριστιανή με το όνομα Χριστίνα και ότι ο σύζυγος της, επίσης από την Ουγκάντα, είναι ιερέας στη Ρόδο. «Η χαρμόσυνη είδηση με βρήκε με την κόρη μου στη Θεσσαλονίκη. Δεν θα μπορούσα να μην έρθω, εξάλλου για μένα ο Παϊσιος ήταν πάντοτε Άγιος», μου λέει.

Μεταξύ των ανθρώπων που ανέβηκαν σήμερα στο μοναστήρι, υπάρχουν και λιγοστοί που είχαν γνωρίσει δια ζώσης τον γέροντα και μιλούν βουρκωμένοι για τις φιλανθρωπίες και τη ψυχολογική στήριξη που παρείχε σε όποιον τη ζητούσε. Είναι γεγονός ότι σε μια ευρεία γκάμα ανθρώπων (όχι μόνο απλοϊκών) ο Παϊσιος ήταν πράγματι πολύ αγαπητός. Το πρόβλημα ξεκίνησε όταν κάποιοι άρχισαν να προσδίδουν χαρακτήρα προφητείας σε λεγόμενα που αποδίδονται μεν στον ίδιο, όμως δεν μπορεί να επιβεβαιωθεί πώς και γιατί ειπώθηκαν. Το φαινόμενο έλαβε μεγαλύτερες διαστάσεις με το ξέσπασμα της κρίσης. Αίφνης, ο Παΐσιος έγινε χωρίς να το επιδιώξει κάτι σαν λαϊκός «Άγιος της Κρίσης». Μιας εποχής που εξ ορισμού ερεθίζονται τα πιο συντηρητικά αντανακλαστικά. Κυκλοφόρησαν δεκάδες βιβλία με διδασκαλίες του, κάποια αντίθετα με τα λεγόμενά του, ακόμη και cd που μοιράζονταν με λαϊκές συντηρητικές εφημερίδες. Στήθηκε ένα τεράστιο εμπόριο θρησκευτικής πίστης, που εμποτίστηκε με πρωτοσέλιδα-τρολ και «προφητείες» κατά το δοκούν για το τέλος του κόσμου και την κατάληψη της Κωνσταντινούπολης. Και ο παροξυσμός κορυφώθηκε όταν ένας δημιουργός σατιρικής ιστοσελίδας με τίτλο «Γέροντας Παστίτσιος» συνελήφθη μετά από αναφορά του προφυλακισμένου χρυσαυγίτη βουλευτή Παππά και καταδικάστηκε για βλασφημία...

Την ίδια στιγμή, ακόμη και στους κύκλους της εκκλησίας υπάρχουν φωνές που υποστηρίζουν ότι το Πατριαρχείο βιάστηκε να ενεργήσει. Το βασικό επιχείρημα είναι ότι πέρασαν μόλις 22 χρόνια από τον θάνατό του, ενώ οι σχετικοί κανόνες προβλέπουν ως όριο τα 70 χρόνια, κατ' άλλους ειδικούς τα 100 χρόνια. Το αντεπιχείρημα είναι ότι ο γέροντας είχε το χάρισμα της προαίρεσης και της πνευματικής καθοδήγησης, επομένως πληρούνταν τα τυπικά χαρακτηριστικά. Σε ρεπορτάζ της εφημερίδας Καθημερινή την επομένη της απόφασης, πάντως, αναφερόταν ότι το Πατριαρχείο είχε αρχίσει να μελετά την αγιοκατάταξη από πέρυσι την άνοιξη με δεδομένο ότι «η πίεση πιστών και μητροπολιτών ήταν μεγάλη».

Κανένας πολιτικός δεν βρέθηκε χθες στο γυναικείο μοναστήρι της Σουρωτής και ούτε αναμένεται την επόμενη εκλογική πυρετική Κυριακή. Ειδική εκδήλωση για την ανακήρυξη του Παΐσιου σε Άγιο θα οριστεί το προσεχές διάστημα, ίσως τον Ιούλιο οπότε γιορτάζεται η μνήμη του.

http://www.vice.com/gr/read/pigame-sto-proto-proskynima-ston-tafo-tou-geronta-paisiou