Ολα είναι δρόμος...

Ολα ειναι δρομος. Ειναι μονοπατια που πρεπει να διανυσουμε, η επιλεγουμε να διανυσουμε και μερικα απο αυτα κρυβουν τη μοναξια. Και ειναι παντα αβασταχτη. Ειναι της μοιρας; Υπαρχει μοιρα; Χωρις τη μοναξια ομως γινεται να εκτιμησουμε την συντροφια;
Ολα ειναι δρομος. Κατι ατελειωτο. Ετσι φαινεται να ειναι και η μοναξια. Και ειναι κατι απο το οποιο δε γινεται να σωθουμε μονοι μας. Αναγκαστικα πρεπει να βρεθει καποιος να μας σωσει.
Σπονδυλωτή ταινία, μια από τις σημαντικότερες του Παντελή Βούλγαρη, που μέσα από τρεις εντελώς αυτόνομες και ανεξάρτητες ιστορίες πραγματεύεται την πορεία των ηρώων του μέσα στην αέναη κούρσα της ζωής. Η ανθρώπινη ζωή, ως τον τελειωτικό σταθμό της διαδρομής της, παραμένει πάντα εύθραυστη και ευάλωτη σε ένα άπειρο πλήθος διαδοχικών στιγμών. Αυτές οι στιγμές είναι μοναδική μονάδα μέτρησης του αδιάκοπα εμπρόσθιως μεταβαλλόμενου χρόνου. Και ο πόνος είναι η μόνη συντροφιά καθώς η μοναξιά, σε σωματικό και κυρίως ψυχολογικό επίπεδο, επιβεβαιώνει το άτοπο της ταύτισης δυο οποιονδήποτε ανθρώπινων ζωών.
Οι ιστορίες κατά σειρά εμφάνισης είναι οι: "Xαρώνειο νόμισμα", "H τελευταία νανόχηνα" και "Βιετνάμ". Στο πρώτο μέρος παρακολουθούμε την συνθλιτπική τροχιά ενός συντετριμμένου πατέρα υπό το βάρος της οικογενειακής απώλειας. Στο δεύτερο κομμάτι η αφήγηση ακολουθεί τέσσερις λάτρεις της φύσης, τέσσερις ζεστές και εύθραυστες ανθρώπινες φυσιογνωμίες, που σμίγουν με σκοπό την ανίχνευση της τελευταίας νανοχήνας στα μαγικά υγρά μονοπάτια του Έβρου. Τέλος, το τρίτο και σαφώς πιο τολμηρό μέρος, αποτελεί μάλλον μια πιο cult προσέγγιση ενός γκρεμισμένου γάμου μέσα από τον ελληνιστί νταλκά της μπουζουκοκατάστασης.
Το θέμα είναι κοινό. Ο πόνος, η συντριβή του ανθρώπου μέσα από τον ατέλειωτο δρόμο της ζωής. Η αδυναμία μας να χειριστούμε όσα συμβαίνουν. Ο πόνος που αποκτά αβάστακτες διαστάσεις όταν οι επιθυμίες μας καταρρακώνονται από την σφαίρα του απραγματοποίητου, του αδυνάτως πραγματοποιήσιμου που με τη σειρά του γρατζουνά τις πιο επίπονες ψυχικές χορδές μας. Οι ταινίες είναι πλήρως ασυσχέτιστες μεταξύ τους κάτι που επιβεβαιώνει την "οριζόντια" ενασχόληση του Βούλγαρη με το θέμα του. Έτσι το ασύμπτωτο, όπως είναι λογικό, επιφέρει μια αρρυθμία στο ύφος της ταινίας. Μια ανισορροπία που διαφαίνεται κυρίως από την ύπαρξη του τρίτου μέρους το οποίο λειτουργεί σε μια εντελώς διαφορετική υφολογική βάση.

 
Ο Παντελής Βούλγαρης είναι Έλληνας σεναριογράφος και σκηνοθέτης. Γεννήθηκε στην Αθήνα στις 2 Οκτωβρίου 1940. Μετά τις σπουδές του στον κινηματογράφο εργάστηκε ως βοηθός σκηνοθέτης σε πλήθος παραγωγών. Ο Παντελής Βούλγαρης έχει διακριθεί και βραβευθεί σε πολλά διεθνή φεστιβάλ κινηματογράφου.