(Με αφορμή το άρθρο του Χρ. Γιαναρά με τίτλο "Το «νταηλίκι» ηδονικού αμοραλισμού") Αν ξεγυμνώναμε όλους τούς Έλληνες και δεν τους ετοιμάζαμε για κάποιο θάλαμο αερίων, το αποτέλεσμα θα ήταν άκρως απογοητευτικό.
Θα προκαλούσε πολύ γέλιο και περιφρόνηση.
Οι ημίγυμνοι ιθαγενείς τού Αμαζονίου και οι ημίγυμνοι Αφρικανοί θα έπρεπε να ήταν τότε το πρότυπο της ανθρώπινης αξιοπρέπειας.
Θα ανακαλύπταμε έντρομοι ότι η ενδυμασία μας δεν τονίζει την αξιοπρέπειά μας, αλλά κρύβει έντεχνα την αναξιοπρέπειά μας.
Έλληνες.
Λαός αρχαίος.
Διαχρονική παρουσία και προσφορά.
Εκλάμψεις μεγαλείου και παρατεταμένη παρακμή. Ιδιαίτερα τα τελευταία διακόσια χρόνια.
Από τον εμφύλιο τού απελευθερωτικού αγώνα στην μικρασιατική καταστροφή και στην άλωση Κυπριακού εδάφους.
Από τον Μακρυγιαννισμό στόν Παπανδρεϊσμό.
Από τον πεινασμένο σκύλο των γελοιογράφων της αρχής τού αιώνα, στην Ελλάδα της ευρωζώνης και στο μέλλον τού ευρωπαίου λεπρού της δραχμής.
Από ανάδελφο Έθνος στην χαβούζα τού επαίτη Βαλκάνιου.
Τίς πταιει;
Οι πολιτικοί μας. Ο δοσιλογισμός τους. Η ξενοδουλεία και η ξενολατρία τους. Ο κλεπτοκρατισμός τους. Η ανεπάρκειά τους.
Οι πολιτικοί μας. Μόνο αυτοί. Ο λαός όχι. Ο λαός μόνο προδίδεται. Είναι άσπιλος και αμόλυντος στην ολότητά του. Όλοι τον προδίδουν και αυτός ανθίσταται.
Ο δοσιλογισμός δεν είναι λαϊκό προνόμιο, μόνο των εξουσιαστών.
Ο παρασιτισμός δεν είναι λαϊκό προνόμιο, μόνο των εξουσιαστών.
Η απάτη δεν είναι λαϊκό προνόμιο, μόνο των εξουσιαστών.
Η χαιρεκακία δεν είναι λαϊκό προνόμιο, μόνο των εξουσιαστών.
Το προσωπικό συμφέρον δεν είναι λαϊκό προνόμιο, μόνο των εξουσιαστών.
Τα λεφτά υπάρχουν δεν είναι λαϊκό προνόμιο, μόνο των εξουσιαστών.
Τα λεφτά δεν υπάρχουν δεν είναι λαϊκή επίγνωση, μόνο προπαγάνδα των εξουσιαστών.
Τί θέλουμε επιτέλους; Τον προσωπικό μας πολιτικό. Να μάς ντύνει, ταΐζει, να λύνει τα προβλήματά μας και να μην μάς ενοχλεί στην ασωτία μας.
Όπως ο απαιτητικός πελάτης εστιατορίου απαιτεί τον μάγειρα να υπάρχει μόνο για αυτόν.
Γενικά ο καθένας απαιτεί για τον εαυτό του την ατομική λυχνία τού Αλαντίν με το ατομικό του Τζίνι.
Γενικά έτσι ήταν πάντα. Η μάζα ζει την περιορισμένη ζωή της και περιμένει την Ανάσταση, ώσπου να πεθάνει. Έρχονται και φεύγουν οι γενιές. Κληροδοτούν τούς μύθους τους. Πολύ σπάνια γράφουν παγκόσμια ιστορία. Από πολλές γενιές λείπει η κρίσιμη μάζα της εθνικής μεγαλοσύνης. Λείπει (έτσι φαίνεται) και από την δική μας γενιά.
Διακόσια χρόνια εθνικό κράτος και γνωρίσαμε την μεγαλύτερη συρρίκνωση τού ελληνισμού από απαρχής της γνωστής μας ιστορίας.
Διακόσια περίπου χρόνια εθνικού κράτους και ο Έλληνας φοβάται να δει το είδωλό του στον καθρέπτη.
Αρέσκεται στο παραμύθι της απραξίας, γιατί πάντα οι άλλοι φταίνε.
Αυτός ποτέ.
Ο λαός είναι σοφός.
Φταίνε οι πολιτικοί, οι ξένοι, οι Τούρκοι, οι Μήδοι, οι Ινδιάνοι και όλο το κακό συναπάντημα.
Αυτός ποτέ.
Απαιτεί την επόμενη δόση αναισθητικού.
Η μιζέρια τού παρασιτισμού είναι η ψυχή του.
Πώς να την προδώσει;
Σπύρος Σπυρόπουλος
Έλληνες.
Λαός αρχαίος.
Διαχρονική παρουσία και προσφορά.
Εκλάμψεις μεγαλείου και παρατεταμένη παρακμή. Ιδιαίτερα τα τελευταία διακόσια χρόνια.
Από τον εμφύλιο τού απελευθερωτικού αγώνα στην μικρασιατική καταστροφή και στην άλωση Κυπριακού εδάφους.
Από τον Μακρυγιαννισμό στόν Παπανδρεϊσμό.
Από τον πεινασμένο σκύλο των γελοιογράφων της αρχής τού αιώνα, στην Ελλάδα της ευρωζώνης και στο μέλλον τού ευρωπαίου λεπρού της δραχμής.
Από ανάδελφο Έθνος στην χαβούζα τού επαίτη Βαλκάνιου.
Τίς πταιει;
Οι πολιτικοί μας. Ο δοσιλογισμός τους. Η ξενοδουλεία και η ξενολατρία τους. Ο κλεπτοκρατισμός τους. Η ανεπάρκειά τους.
Οι πολιτικοί μας. Μόνο αυτοί. Ο λαός όχι. Ο λαός μόνο προδίδεται. Είναι άσπιλος και αμόλυντος στην ολότητά του. Όλοι τον προδίδουν και αυτός ανθίσταται.
Ο δοσιλογισμός δεν είναι λαϊκό προνόμιο, μόνο των εξουσιαστών.
Ο παρασιτισμός δεν είναι λαϊκό προνόμιο, μόνο των εξουσιαστών.
Η απάτη δεν είναι λαϊκό προνόμιο, μόνο των εξουσιαστών.
Η χαιρεκακία δεν είναι λαϊκό προνόμιο, μόνο των εξουσιαστών.
Το προσωπικό συμφέρον δεν είναι λαϊκό προνόμιο, μόνο των εξουσιαστών.
Τα λεφτά υπάρχουν δεν είναι λαϊκό προνόμιο, μόνο των εξουσιαστών.
Τα λεφτά δεν υπάρχουν δεν είναι λαϊκή επίγνωση, μόνο προπαγάνδα των εξουσιαστών.
Τί θέλουμε επιτέλους; Τον προσωπικό μας πολιτικό. Να μάς ντύνει, ταΐζει, να λύνει τα προβλήματά μας και να μην μάς ενοχλεί στην ασωτία μας.
Όπως ο απαιτητικός πελάτης εστιατορίου απαιτεί τον μάγειρα να υπάρχει μόνο για αυτόν.
Γενικά ο καθένας απαιτεί για τον εαυτό του την ατομική λυχνία τού Αλαντίν με το ατομικό του Τζίνι.
Γενικά έτσι ήταν πάντα. Η μάζα ζει την περιορισμένη ζωή της και περιμένει την Ανάσταση, ώσπου να πεθάνει. Έρχονται και φεύγουν οι γενιές. Κληροδοτούν τούς μύθους τους. Πολύ σπάνια γράφουν παγκόσμια ιστορία. Από πολλές γενιές λείπει η κρίσιμη μάζα της εθνικής μεγαλοσύνης. Λείπει (έτσι φαίνεται) και από την δική μας γενιά.
Διακόσια χρόνια εθνικό κράτος και γνωρίσαμε την μεγαλύτερη συρρίκνωση τού ελληνισμού από απαρχής της γνωστής μας ιστορίας.
Διακόσια περίπου χρόνια εθνικού κράτους και ο Έλληνας φοβάται να δει το είδωλό του στον καθρέπτη.
Αρέσκεται στο παραμύθι της απραξίας, γιατί πάντα οι άλλοι φταίνε.
Αυτός ποτέ.
Ο λαός είναι σοφός.
Φταίνε οι πολιτικοί, οι ξένοι, οι Τούρκοι, οι Μήδοι, οι Ινδιάνοι και όλο το κακό συναπάντημα.
Αυτός ποτέ.
Απαιτεί την επόμενη δόση αναισθητικού.
Η μιζέρια τού παρασιτισμού είναι η ψυχή του.
Πώς να την προδώσει;
Σπύρος Σπυρόπουλος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Οι όροι χρήσης που ισχύουν για τη δημοσίευση των σχολίων, έχουν ως εξής: Σχόλια ανώνυμα, σχόλια τα οποία είναι υβριστικά ή περιέχουν χαρακτηρισμούς ή ανώνυμες καταγγελίες που δεν συνοδεύονται από αποδείξεις θα αφαιρούνται. Η "Ιτέα Καρδίτσας" δεν παρεμβαίνει σε καμία περίπτωση για να αλλοιώσει το περιεχόμενο ενός σχολίου εφόσον πληρεί τις προϋποθέσεις. Σε καμιά περίπτωση τα σχόλια δεν αντιπροσωπεύουν την "Ιτέα Καρδίτσας". Επίσης ο διαχειριστής διατηρεί το δικαίωμα να αφαιρεί οποιοδήποτε σχόλιο θεωρεί ότι εμπίπτει στις παραπάνω κατηγορίες. Με την αποστολή ενός σχολίου αυτόματα αποδέχεστε και τους όρους χρήσης.
Ο διαχειριστής