Το δικαίωμα της γυναίκας να εκλέγει και να εκλέγεται

Από το Μεσαίωνα, που κάποιοι θεολόγοι έθεταν το ερώτημα αν η γυναίκα έχει ψυχή, αφού δεν πλάσθηκε κατ’ευθείαν από τον Θεό αλλά από το πλευρό του Αδάμ, και μέχρι τα τέλη του 19ου αιώνα και τις αρχές του 20ου που μπήκε το ζήτημα της γυναικείας ψήφου, σαφώς έχουν αλλάξει πολλά πράγματα.

Όμως μέχρι να φτάσουμε σε αυτό που εμείς σήμερα θεωρούμε δεδομένο, οι γυναίκες πάλεψαν πολύ για να το πετύχουν κι ήρθαν αντιμέτωπες με σχόλια του τύπου:

«Αι γυναίκαι είναι πετεινόμυαλαι και ελαφραί...Δεν αξίζει τον κόπον να ασχοληθώμεν»!

«…Ορισμένα τινά Ελληνικά θήλεα ζητούν να δοθή ψήφος εις τας γυναίκας...
Σχετικώς με το ίδιον τούτο θέμα διαπρεπέστατος επιστήμων είχεν άλλοτε αναπτύξει από του βήματος της Βουλής το επιστημονικώς πασίγνωστον, άλλως τε, γεγονός ότι παν θήλυ διατελεί εις ανισόρροπον και έξαλλον πνευματικήν κατάστασιν ωρισμένας ημέρας εκάστου μηνός… 
Νεώτεραι και ακριβέστεραι έρευναι καταδείκνυσιν ότι ου μόνον ωρισμένας ημέρας, αλλά δι’ όλου του μηνός τελούσιν άπαντα τα θήλεα εις πνευματικήν και συναισθηματικήν ανισορροπίαν, τινά δε μετρίαν, τα πλείστα δε σφοδροτάτην και ακατάσχετον, άτε και παντοιοτρόπως εκδηλουμένων και κλιμακουμένων συν τω χρόνω… 
Επειδή εν τούτοις αι ημέραι αύται, δεν συμπίπτουν ως προς όλα τα θήλεα, είναι αδύνατον να ευρεθή ημέρα πνευματικής ισορροπίας και ψυχικής γαλήνης όλων των θηλέων, ώστε την ευτυχή εκείνην ημέραν να ορίζονται αι εκάστοτε εκλογαί. 
Η γυναικεία συνεπώς ψήφος είναι πράγμα επικίνδυνον, άρα αποκρουστέον».
(Εφημερίδα «Νέα Ημέρα», 20 Μαρτίου 1928)

Η πρώτη φωνή πάντως, για τη γυναικεία ψήφο στον Ελλαδικό χώρο ήρθε από την Ρεθεμνιώτισσα Καλλιρρόη Παρρέν Σιγανού, μέσα από τη γνωστή σε μας, «Εφημερίδα των Κυριών».

Μου το έστειλε ο φίλος Γ. Σπυρόπουλος