Αλλά τι ξέρουν οι δημοσκόποι;
Το αληθινό του πρόσωπο ο ψηφοφόρος το αποκαλύπτει το Σαββατοκύριακο των εκλογών.
Κυρίως το Σάββατο. Την Κυριακή ψηφίζει αθόρυβα, μετά τον πρωινό καφέ, πριν τις μεσημεριανές μπύρες…
Οσοι ψηφίζουν....
ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ:
1. Η γιαγιά και ο παππούς από το χωριό. Φοβούνται μη τους πάρουν και την άλλη μισή σύνταξη. Φοβούνται μην τους πάρουν οι κομμουνιστές τα ζώα και το σπίτι στο χωριό.
2. Η μεγαλοαστή που μένει Παπάγου. Πάει κάθε Κυριακή να εκκλησιαστεί και μετά στην απέναντι καφετέρια να βασανίσει σερβιτόρους. Είναι γυναίκα στρατιωτικού και έχει τρόπους.
Το ξανθό αριστοκρατικό από κομμωτήριο μαλλί της μυρίζει λακ.
3. Ο φλωρούμπας Δαπίτης του ΕΚΠΑ. Πηγαίνει στα μπουζούκια και του αρέσει οι γκόμενες που κυκλοφορεί να είναι περιποιημένες. Και πλήρως αποτριχωμένες. Όπως κι αυτός.
Πιστεύει ότι όλα τα κομμούνια είναι άπλυτα. Ο φλωρούμπας Δαπίτης όταν μεγαλώσει μεταλλάσσεται σε ένα καλοντυμένο γιάπη που το παίζει ξερόλας.
4. Ο τριαντάρης άνεργος που φοβάται μη πάρουν τις καταθέσεις των γονιών του από τις οποίες ζει.
5. Η θεούσα χήρα του στρατιωτικού που φοβάται μην πάρουν τη σύνταξη από την ενήλικη άγαμη θυγατέρα της. Πηγαίνει συχνά ρούχα στην εκκλησία για τις ενήλικες άγαμες θυγατέρες λιγότερο τυχερών χήρων. Πάλι καλά.
ΣΥΡΙΖΑ:
1. Ο ρομαντικός τύπος που πιστεύει στην ενοποίηση της αριστεράς. Στην Ευρώπη.
Ο κουλτουριάρης που δεν μένει ουδέτερος και κατεβαίνει σε διαδηλώσεις.
Λέει: «Ας τους διώξουμε πρώτα και μετά ας μαλώσουμε μόνοι μας με την ησυχία μας».
Ακούει indie, jazz και κάνα ροκάκι. Του αρέσει το θέατρο.
2. Ο απογοητευμένος Πασόκος και Νεοδημοκράτης που έμειναν άνεργοι.
«Για να δούμε τι θα κάνει κι ο Τσίπρας», λένε. Και συμπληρώνουν, για να μη την πατήσουν όπως παλιότερα: «δε νομίζω ότι θα κάνει κάτι, αλλά για να δούμε».
Και περιμένουν να τα κάνει όλα ο άλλος αποχαυνωμένοι στον καναπέ τους.
Συνεχίζουν να ενημερώνονται από τα καθεστωτικά ΜΜΕ.
ΚΚΕ:
1. Ο παππούς που κάποτε πολέμησε στο ΕΑΜ. Θα ψηφίζει ΚΚΕ μέχρι να πεθάνει. Χαιρετά χαρούμενος και συγκινημένος την αγωνιζόμενη γενιά που κατεβαίνει σε διαδηλώσεις με το ΠΑΜΕ.
2. Οι δυο εναλλακτικές συντρόφισσες με τα σαλβάρια που ακούνε Παπακωνσταντίνου (Θανάση, όχι Βασίλη). Η μία από αυτές συνεχίζει να ψηφίζει ΚΚΕ και όταν μεγαλώσει. Όντως, το πίστευε. Η άλλη όχι. Θεωρεί ότι γίνεται πιο ρεαλίστρια και όλα αυτά ήταν ουτοπικά και εφηβικά ατοπήματα. Δεν παραδέχεται ότι της άρεσε ένα επαναστατικό γκομενάκι και η παρέα γι’ αυτό και μπήκε τότε στην οργάνωση. Και οι δύο συντρόφισσες βρίζουν πιο πολύ το ΣΥΡΙΖΑ παρά τη ΝΔ.
ΠΑΣΟΚ:
1. Ο αγνός γεράκος πασόκος που πίνει νερό στο όνομα του Αντρέα. Ακόμα. Πιστεύει ότι το πιο τίμιο είναι να αποπληρώσουμε το δάνειο που μας έδωσαν οι ξένοι με την καλή τους την καρδιά για να μας βοηθήσουν.
2. Ο φασίστας πασόκος. Ό,τι του πούνε, το επιβραβεύει: «Θάνατος στις αλλοδαπές πόρνες με AIDS», «Θάνατοοοος!», «Θάνατος στους αστέγους και τους Πακιστανούς», «Θάνατοοοος». Μετά από λίγο καιρό, ο συγκεκριμένος πασόκος στρέφεται στη Χρυσή Αυγή.
ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ:
1. Ο αμόρφωτος. Ο ανορθόγραφος. Ο ελληναράς που μορφώνεται από αμφιβόλου ποιότητας βιντεάκια στο YouTube. Αφού κατεβάσει 5 σουβλάκια και μία γουρουνοπούλα, πάει στο γυμναστήριο για ελληνικές πολεμικές τέχνες, όπως τζούντο, καράτε και τάι τσι. Παίρνει κρεατίνη και ακούει Σφακιανάκη.
2. Η χαζή γκόμενα που ερωτεύτηκε τα μούσκουλα του από πάνω τύπου. Έχει κόμμωση σαν την κόρη του Μιχαλολιάκου με μαύρο μαλλί και αφέλειες ή καμένο ξανθό μαλλί για να μοιάζει με αρία. Της μιλάνε συνέχεια σεξιστικά, αλλά νομίζει ότι τη φλερτάρουν. Το οξυζενέ έχει ποτίσει το λιγοστό εγκέφαλο που είχε όταν γεννήθηκε. Πριν τη κρίση, απολίτικη. Μετά, εθνικίστρια.
3. Ο νοσταλγός του Χίτλερ. Ανάλογα με τον καιρό κρύβεται ή φανερώνεται. Είναι επικίνδυνος και ψυχοπαθής. Είναι κακός. Είναι διαβασμένος, αλλά με ένα διεστραμμένο τρόπο. Υποστηρίζει οτιδήποτε δείχνει εξουσία από στρατό ως ΜΑΤ. Το παίζει χριστιανός ορθόδοξος, αλλά είναι και κρυφοπαγανιστής και κρυφοδωδεκαθεϊστής. Πιστεύει ότι όλα τα σύμβολα είναι αρχαιοελληνικά. Μισεί τους ξένους, τους γκέι, τους κομμουνιστές· βασικά, τους μισεί όλους, αλλά δεν το λέει γιατί θέλει να τον ψηφίσουν.
ΠΟΤΑΜΙ:
1. Πολλοί χίπστερ. Με ατελείωτα τεράστια γυαλιά. Βγαίνουν σε εναλλακτικά μέρη. Ξεκινούν να εργάζονται για πρώτη φορά κοντά στην ηλικία των 28 σε μία δουλειά του επιπέδου τους. Προτιμούν το εξωτερικό. Συνήθως, είναι γόνοι εύπορων δεξιών οικογενειών με καλές σπουδές και μηδαμινή ενημέρωση. Το παίζουν εναλλακτικοί αλλά θα ψηφίσουν Ποτάμι γιατί είναι της μόδας. Θα γίνουν πιο βολεμένοι κι απ’ τους βολεμένους. Ακούν indie.
2. Απογοητευμένοι Δημαρίτες. «Παλιά τους στρίμωξαν και τα κατέβασαν». Βλέπουν όλα τα καθεστωτικά ΜΜΕ. Και τα πιστεύουν. Θεωρούν τον Τσίπρα επικίνδυνο. Με τον Σαμαρά δεν ασχολούνται. Δεν τους αρέσουν τα άκρα. Δεν είναι ούτε δεξιοί, ούτε αριστεροί, ούτε κεντρώοι. Είναι κάτι ενδιάμεσο. Άρχισαν πολύ πρόσφατα το σπορ της ενασχόλησης με την πολιτική γι’ αυτό και νομίζουν ότι υπάρχουν απολιτίκ κόμματα. Ακούν έντεχνο και μόνο ποιοτικά μουσικά κομμάτια.
ΑΝΕΛ:
1. Ο καημένος τίμιος λαϊκός δεξιός. Ο πατριώτης που, πριν μείνει άνεργος, πριν την κρίση, τα έσπαγε στο Σφακιανάκη. Ακόμη πιστεύει ότι η Ελλάδα είναι η καλύτερη χώρα του κόσμου. Έχει πάει εξωτερικό δύο φορές στη ζωή του. Δεν ομιλεί αγγλικά, συνεπώς δεν έχει γνωρίσει κάποια άλλη κουλτούρα. Συνεπώς, πιστεύει όλα τα κλισέ για τους Άγγλους, Γάλλους, Γερμανούς. Κρυφοελπίζει να γυρίσει ο Καραμανλής στο τιμόνι της ΝΔ. Δεν ξέρει ότι και αυτός ψήφισε τα μνημόνια. Ξέχασε τα καμένα δάση και τους πυρόπληκτους.
2. Ο τηλεθεατής του 50-50.
ΔΗΜΑΡ:
1. Ο πρώην ΚΝΙΤΗΣ που φοβάται να ομολογήσει ότι τώρα στα γεράματα έγινε δεξιός. Οπότε βρίσκει ένα δεξιό κόμμα με αριστερό προσωπείο και είναι όλοι ευχαριστημένοι.
2. Ο μπαμπάς του χίπστερ που ψηφίζει Ποτάμι.
ΑΝΤΑΡΣΥΑ:
1. Ο απογοητευμένος Κουκουές. Είναι κατά της ΕΕ. Κατά του ευρώ. Μάχιμος και διαβασμένος. Αλλά δεν θέλει συνεργασία. Γι’ αυτόν, ο ΣΥΡΙΖΑ είναι δεξιό κόμμα. Το ΚΚΕ δεν τον απασχολεί πλέον.
2. Ο μαλλιάς ροκάς φοιτητής με υπερβολική ευαισθησία και έννοια για τον συνάνθρωπο. Διαβάζει βιβλία, βγαίνει για ρακόμελα με τα συντρόφια και του αρέσει αυτό το απλό ρομαντικό κορίτσι με το καστανό μαλλί και τη χωρίστρα στη μέση.
3. Γουστάρει δυναμικές διαδηλώσεις με ντου στους μπάτσους. Δεν βάζει μέσο για να υπηρετήσει Εθνική Άμυνα. Και πολλές φορές, τυχαίνει να έχει, μιας και, συνήθως, προέρχεται από εύπορη οικογένεια.
ΚΙΝΗΜΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΩΝ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΩΝ:
1. Ο ψυχοπαθής
2. Ο παππούς με το αλτσχάιμερ που μπερδεύτηκε και έριξε κατά λάθος αυτό το ψηφοδέλτιο.
3. Η Μαργαρίτα.
13 σχόλια:
Τρείς αποδείξεις της «αυτογνωσίας» μας:
* Πρώτον ότι δεν υπάρχουν πια «μαζικές κινητοποιήσεις», δεν υπάρχουν διαδηλώσεις, συλλαλητήρια, ούτε «αγανακτισμένοι». Και παρά τις απεγνωσμένες εκκλήσεις του ΣΥΡΙΖΑ και άλλων, η ανταπόκριση του κόσμου τα τελευταία χρόνια είναι μηδενική! Γιατί άραγε; Γιατί στο χειρότερο σημείο της τωρινής κρίσης, δεν έγιναν ούτε το ένα δέκατο από τις θορυβώδεις «κινητοποιήσεις» που γίνονταν στην «εποχή της ευημερίας», όταν «έδεναν τα σκυλιά με τα λουκάνικα»;
Γιατί απλούστατα, ο κόσμος κατάλαβε από πού βγαίνει και σε τι χειρότερο κινδυνεύει να ξαναμπεί. Το καταλαβαίνει, μάλλον ασυναίσθητα, συχνά ανομολόγητα ακόμα και ενστικτωδώς. Το καταλαβαίνει πάντως…
* Απόδειξη δεύτερη: παρά τα δεινά και την οργή που καταγράφουν οι δημοσκοπήσεις, πάνω από 70% του πληθυσμού θέλει να παραμείνει η χώρα στο ευρώ «πάση θυσία»! Που σημαίνει ότι καταλαβαίνουν πλήρως τις θα σήμαινε το grexit.
* Και τέλος, αν ο κόσμος δεν καταλάβαινε, το προβάδισμα του ΣΥΡΙΖΑ θα ήταν πολύ υψηλότερο, αφού φρόντισε να καταδημαγωγήσει τους πάντες. Και δεν θα «έκλεινε» τις τελευταίες εβδομάδες, όπως κλείνει τώρα.
Ούτε θα προσπαθούσε ο ΣΥΡΙΖΑ να πείσει ότι γίνεται «μετριοπαθέστερος» από πριν. Η αλήθεια είναι, όμως, ότι συνειδητοποιούν και οι ίδιοι, ότι η κοινωνία έχει «συντηρητικοποιηθεί» - οργίζεται, βρίζει, αλλά - δεν θέλει τρέλες δεν αντέχει τις τρέλες, τις φοβάται. Και προσπαθούν να ελέγξουν τους ακραίους τους που τους βάζουν μπουρλότο κάθε μέρα, αλλά δεν καταφέρνουν να τους συγκρατήσουν…
Η πλειονότητα του κόσμου, λοιπόν, ξεφεύγει σιγά-σιγά από το λαϊκισμό, και θέλει να προχωρήσει μπροστά.
Ολόκληρη εκστρατεία του ΣΥΡΙΖΑ ζητά, όχι να ακυρώσει το Μνημόνιο, που ήδη αφήνει πίσω η χώρα, αλλά να γυρίσει πίσω στο χθες, στην πριν το Μνημόνιο εποχή!
Αυτοί είναι τα αληθινά «ζόμπι»!
Νοσταλγούν ό,τι έχει πεθάνει.
Αντιπροσωπεύουν ό,τι έχει βρυκολακιάσει…
Είναι αληθινά παράδοξο το φαινόμενο ενός κόμματος, που έχει ντυθεί τη λεοντή της «ριζοσπαστικής αριστεράς», έχει κρατήσει όλο το «τελετουργικό» της, αλλά στην πραγματικότητα μένει αγκυλωμένο στο χρεοκοπημένο χθες. Απόλυτα «συντηρητικοί» με την κυριολεκτική - και τη χειρότερη - έννοια του όρου…
Μισούν και φοβούνται το αύριο, τις μεταρρυθμίσεις, την πρόοδο, τον εκσυγχρονισμό, ο,τιδήποτε έχει δοκιμαστεί παντού στον κόσμο και πέτυχε.
Είναι το κόμμα των πρώην βολεμένων του κρατισμού και των διάσπαρτων προνομίων, των συνδικαλιστάδων που έχουν μείνει τώρα στο περιθώριο, τον «Φωτόπουλων» που ανεβοκατέβαζαν τον διακόπτη του ρεύματος εκβιάζοντας μιαν ολόκληρη κοινωνία, έχουν μετακομίσει στο ΣΥΡΙΖΑ πλέον και προσπαθούν να επιστρέψουν…
Είναι το κόμμα των κερδοσκόπων της δραχμής που έβγαλαν τα χρήματά τους στο εξωτερικό και τώρα εύχονται την επιστροφή στη δραχμή για να αγοράσουν τα πάντα «κοψοχρονιά».
Είναι το κόμμα των «δυναμικών μειοψηφιών» που καταλάμβαναν πανεπιστήμια και σχολειά και θέλουν να επανέλθουν δριμύτεροι στο «θεάρεστο» έργο τους.
Είναι το κόμμα που φαντάζεται ότι είναι τάχα «ανάπτυξη» να μοιράζεις χρήματα που δεν έχεις ή να «αναδιανέμεις» πλούτο που δεν παράγεις.
Είναι το κόμμα που έχει μπερδέψει τον Κάρολο Μάρξ και την «Κριτική» του στην Πολιτική Οικονομία (γιατί από το «Κεφάλαιο» του Μάρξ, ούτε το εξώφυλλό δεν διάβασαν) με το «Δεν πληρώνω-Δεν πληρώνω» του Ντάριο Φό!
Χαριτωμένο το θεατρικό του Ιταλού, αλλά δεν είναι να το παίρνεις και στα σοβαρά! Ούτε να περιμένεις να κυβερνήσεις με τέτοια νοοτροπία…
Είναι το απόλυτο κόμμα του πιο φθαρμένου «χθες» που θέλει να διακόψει, να εμποδίσει και να ματαιώσει ό,τιδήποτε μας ξεκολλάει από το χθες!
Κι έτσι στην Ελλάδα διεξάγεται σήμερα η πιο σκληρή, η πιο αποφασιστική σύγκρουση ανάμεσα στην κοινωνία που θέλει να σταθεί στα πόδια της και να ξεπεράσει τα λάθη της από τη μία και στο λαϊκισμό από την άλλη!
Το λαϊκισμό, δηλαδή τη γεροντική ασθένεια της, εν πολλαίς αμαρτίας περιπεσούσης, Ευρωπαϊκής Αριστεράς (και όχι μόνο, για να είμαστε δίκαιοι)…
Είναι η έσχατη μάχη με τα «φαντάσματα» και «ζόμπι» του χθες.
Δεν έχουν καμία ελπίδα να επανέλθουν στη ζωή.
Απλά προσπαθούν να πάρουν και τη χώρα μαζί τους στον «άλλο κόσμο»…
Ας ελπίσουμε ότι δεν θα τα καταφέρουν…
Πάρτε τον απήγανο και διώξτε τα φαντάσματα και τα ζόμπι!
Ανάχωμα ο Γιωργάκης για να μην βγει ο ΣΥΡΙΖΑ!!!
Το κόμμα του ΓΑΠ βολεύει το σύστημα για να μην βγει αυτοδύναμος ο ΣΥΡΙΖΑ
Ποιοι και γιατί φοβούνται τον ΣΥΡΙΖΑ;;;
Οι δανειστές οι τράπεζες, οι μεγαλοεργολάβοι, οι καναλαρχες, εφοπλιστές, και γενικώς τα παντός είδους λαμόγια.....απλά πράγματα!!!
H Ευρώπη παίρνει μέρος σε έναν οικονομικό ανταγωνισμό - πόλεμο που απαιτεί θυσίες από τα μέλη της. Οι θυσίες σήμερα ονομάζονται λιτότητα. Οι αντίπαλοι έχουν συμφέρον από μια αδύναμη Ευρώπη ή από μια Ευρώπη διχασμένη ή από μια Ευρώπη που δεν έχει διάθεση για πόλεμο - για θυσίες - για λιτότητα. Το σύνθημα εναντίον της ευρωπαϊκής λιτότητας είναι σύνθημα ήττας, σύνθημα που συμφέρει τους αντιπάλους. Όσοι δεν έχετε όρεξη για πόλεμο, παραδοθείτε στα προδοτικά συνθήματα της "δήθεν"ανάπτυξης του Τσίπρα.
Έχει πολύ πλάκα, αλλά μόλις σε 8 ημέρες ο ΣΥΡΙΖΑ αποκαλύφθηκε. Ο «Βασιλιάς είναι γυμνός» όμως έχουμε κι άλλες εκπλήξεις μέχρι το τέλος, είναι ατελείωτοι στις γκάφες και στο ψέμα εκεί στην Κουμουνδούρου.
Όμως, μέσα στο μικρό αυτό χρονικό διάστημα τι προλάβαμε να δούμε:
1.Το βρόμικο παιχνίδι που έπαιξε ο Τσίπρας με τον Κουβέλη. Ο δεύτερος σε ρόλο κορόιδου και ο πρώτος σε ρόλο killer. Η ανηθικότητα σε όλο της το μεγαλείο.
2.Την Αριστερά της ανηθικότητας να κάνει κομπρεμί με τους ψεκασμένους.
3.Μια σειρά από στελέχη όπως ο Τόλιος ή ο Πριμηκήρης να αποκαλύπτουν το κρυφό σχέδιο του ΣΥΡΙΖΑ για στάση πληρωμών και χρεοκοπία.
4.Το στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ Γ. Μπαλάφα να θέλει να αφοπλίσει την ελληνική αστυνομία και να αφήσει τους πολίτες στο έλεος των κακοποιών.
5.Το κόμμα που διεκδικεί την εξουσία να μη βγάζει ούτε μια ανακοίνωση επιδοκιμασίας για τη σύλληψη Ξηρού. Αντιθέτως, μάλλον λυπημένοι είναι που δεν διέλυσε τον Κορυδαλλό και δεν σκότωσε πέντε – έξι «ταξικούς» εχθρούς.
6.Την κόρη του Μηλιού να κάνει διακοπές στο κοσμοπολίτικο και πανάκριβο Γκστάαντ. Του Μηλιού που οργανώνει την οικονομική πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ.
7.Τον ΣΥΡΙΖΑ να υπερασπίζεται την ελεύθερη είσοδο μεταναστών στην Ελλάδα και τη χορήγηση άδειας παραμονής σε κάθε πικραμένο.
8.Τον Τσίπρα να εκδίδει Κώδικα Δεοντολογίας για τους βουλευτές, ό,τι πιο αντιδημοκρατικό δηλαδή για ένα… προοδευτικό κόμμα.
9.Τον Τσίπρα να απευθύνει προσκλητήριο στο ΚΚΕ και τον… ΑΝΤΑΡΣΥΑ για να κάνουν κυβέρνηση μαζί.
Δεν είναι δικαιολογημένο να πει κανείς «τι άλλο θα δούμε από αυτούς;» Σίγουρα θα δούμε υποψήφιους στα ψηφοδέλτια που κάποτε προσκυνούσαν το ΠΑΣΟΚ. Σίγουρα θα δούμε κι άλλες ακραίες φωνές από το σταλινικό παρελθόν. Σίγουρα θα δούμε τον Τσίπρα, τον Σκουρλέτη, τον Παππά και τα άλλα στελέχη να λένε κι άλλα ψέματα.
Το ερώτημα είναι ένα: Ακόμη κι αν έχουμε «θέμα» με τον Σαμαρά, μπορούμε να εμπιστευτούμε αυτούς τους επικίνδυνους τυχοδιώκτες;
ΓΡΑΜΜΑ ΣΤΟΝ ΑΝΤΩΝΗ ΣΑΜΑΡΑ
Σου στέλνω αυτή την επιστολή, παίρνοντας αφορμή αφενός την πρόσκληση για την κοπή της πρωτοχρονιάτικης πίτας στα γραφεία «του πολιτικού οργανισμού μας», όπως αποκαλείς τη Νέα Δημοκρατία και αφετέρου τα δεκάδες μηνύματα που έχω δεχτεί στο κινητό μου για ευχές λόγω Χριστουγέννων από υποψήφιους Βουλευτές.
Μια πρόσκληση που εάν δεν είχαμε εκλογές, δεν θα είχε ποτέ σταλεί σε κανέναν.
Ευχές από Βουλευτές που σε καμία άλλη Χριστουγεννιάτικη περίοδο δεν είχα δεχτεί.
Μάλλον οι ευχές για την καλή μου υγεία, εφέτος έχουν ένα κάποιο ενδιαφέρον.
Μας θεωρείτε ακόμα, φίλε Αντώνη, άβουλα ανθρωπάρια που θα ενθουσιαστούμε επειδή μας έστειλαν ευχές κάποιοι υπουργοί ή κάποιοι υποψήφιοι βουλευτές.
Μετά από 2,5 χρόνια ερμητικά κλειστές κομματικές πόρτες, τώρα ενδιαφερθήκατε για πίτες και άλλα πανηγυράκια.
Εξ αφορμής λοιπόν αυτών, είπα να σου στείλω αυτή την επιστολή, υπενθυμίζοντάς σου μερικά πράγματα, που ίσως έχεις λησμονήσει.
Θα ξεκινήσω από τις βουλευτικές εκλογές του 2000 και όχι πιο πίσω, όπως ίσως θα περίμενες.
Τότε που ο Καραμανλής, παρακαλούσε εσένα και τον Αβραμόπουλο να είστε υποψήφιοι.
Τότε που αρνηθήκατε μεγαλοπρεπώς και οι δύο, άγνωστο έως σήμερα για ποιο λόγο.
Στις εκλογές εκείνες η ΝΔ ηττήθηκε με 70.000 ψήφους διαφορά.
Ήταν η βραδιά που μέχρις τις 2 τα ξημερώματα η ΝΔ κέρδιζε με σχεδόν τρεις μονάδες διαφορά και τελικά κέρδισε το ΠΑΣΟΚ.
Φαντάζομαι, φίλε Αντώνη, ότι εάν κατεβαίνατε υποψήφιοι εσύ και ο φίλος σου ο Αβραμόπουλος, ίσως να βρίσκαμε 70.000 ακόμα ψήφους ώστε η ΝΔ να επικρατούσε σε κείνες τις εκλογές.
Ήταν η δεύτερη φορά Αντώνη που βοήθησες το ΠΑΣΟΚ να παραμείνει στην κυβέρνηση, με τραγικά αποτελέσματα για την πατρίδα που τώρα κόπτεσαι.
Παρ’ όλα αυτά ο Καραμανλής σε επανέφερε στη κεντρική πολιτική σκηνή το 2007 και σε έχρισε μάλιστα Υπουργό Πολιτισμού.
Και ήρθε η ήττα του Οκτώβρη του 2009.
Στις εκλογές αυτές το ΠΑΣΟΚ επικράτησε με 3.012.542 ψήφους (11.000 δηλαδή περισσότερες από τις εκλογές του 2004) έναντι 2.295.000 ψήφων της ΝΔ.
Ο αριθμός των ψήφων τότε, έδειξε ότι δεν κέρδισε το ΠΑΣΟΚ τις εκλογές, αλλά τις έχασε η ΝΔ, δυστυχώς με δραματικές συνέπειες για τον τόπο.
Στις 17 Οκτωβρίου του 2009 ο Καραμανλής στη συζήτηση στη Βουλή, των προγραμματικών δηλώσεων του Παπανδρέου, μιλάει για σκληρά μέτρα που έρχονται.
Μέτρα που όπως αποδείχθηκε, δυστυχώς εκ των υστέρων, είχαν ζητήσει και πολλοί από το ΠΑΣΟΚ σε ιδιαίτερες συναντήσεις τους με τον πρωθυπουργό Παπανδρέου.
Η Βάσω Παπανδρέου, ο Απόστολος Κακλαμάνης, ήταν κάποιοι από αυτούς.
Μέτρα που όπως αποδείχθηκε, δυστυχώς εκ των υστέρων, εάν είχαν παρθεί, ίσως και να μην χρειαζόμαστε το ΔΝΤ.
Στις 29 Νοεμβρίου του 2009, φίλε Αντώνη, εκλέγεσαι αρχηγός της ΝΔ.
Στη νικητήρια σου δήλωση μιλάς για σφουγγάρια στα παλιά και ζητάς όλοι μαζί να πορευτούμε.
Και φτάνουμε τον Μάιο του 2010 όπου ο Παπανδρέου ζητάει από το Καστελόριζο την στήριξη του ΔΝΤ.
Και συ, φίλε Αντώνη, είχες αντίρρηση τότε.
Συνεχίζεται...
Στις 4 Μαΐου σήκωσες αντιμνημονιακή σημαία.
Αποφασίζοντας χωρίς συνεδρίαση των οργάνων, αλλά μόνος σου, όπως έκανες πάντα, διαγράφεις τότε την Ντόρα και άλλους επειδή ψήφισαν το μνημόνιο.
Κατακεραύνωνες παντού τον Παπανδρέου για αυτό που έκανε και ζητούσες συχνά εκλογές.
Το μόνιμο μότο σου τότε, ήταν το «συναίνεση στο λάθος δεν δίνω, συναίνεση στη διόρθωση του λάθους, όση θέλετε»
Ξορκίζεις σε κάθε σου εμφάνιση την συζήτηση με τον Παπανδρέου, του οποίου ζητάς επίμονα την παραίτησή του και προκήρυξη εκλογών.
Και ξαφνικά όλα άλλαξαν, φίλε Αντώνη.
Πηγαίνεις στον Παπούλια και κάθεσαι στο ίδιο τραπέζι με τον Παπανδρέου.
Είχες ήδη υποκύψει.
Αλήθεια φίλε Αντώνη, ποιος σε εξουσιοδότησε να το κάνεις αυτό;
Ποιος σε εξουσιοδότησε να συμφωνήσεις σε μια κυβέρνηση μη εκλεγμένη από το λαό;
Ποιος σε εξουσιοδότησε να διαχειριστείς την ψήφο που δώσαμε στην παράταξη το 2009 και σε άλλον αρχηγό;
Και δεν έκανες ούτε καν το έλασσον, να συγκαλέσεις τα όργανα του κόμματος.
Και πάλι αποφάσισες, όπως πάντα, μόνος σου.
Το ‘‘Όχι στην συγκυβέρνηση – Εκλογές τώρα’’ του μεσημεριού του Σαββάτου της 5ης Νοέμβρη 2011, ξαφνικά μεταβλήθηκε σε ‘‘Εγώ θέλω να βοηθήσω’’ του πρωινού της Κυριακής της 6ης Νοέμβρη.
Οι δανειστές ζήτησαν την υπογραφή σου ως αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Την έδωσες.
Ποιον ρώτησες, φίλε Αντώνη;
Ποιος σε εξουσιοδότησε να ΚΑΤΑΧΡΑΣΤΕΙΣ την ψήφο μας με αυτό τον τρόπο;
Ποια όργανα συνεδρίασαν φίλε Αντώνη;
Και κάνατε τον Σημιτικό Παπαδήμο πρωθυπουργό.
Το ότι την ίδια περίοδο αναρριχήθηκαν σε υψηλά αξιώματα στην Ευρώπη, ο Μόντι στην Ιταλία, ο Ντράγκι στην ΕΚΤ και ο Παπαδήμος στην Ελλάδα, τρία εξέχοντα στελέχη της Goldman Sachs, είναι μια απλή σύμπτωση φίλε Αντώνη;
Είπες, ότι οι εκλογές θα γίνουν 19 Φεβρουαρίου 2012.
Ακριβώς ότι είπες έγινε.
Εκλογές έγιναν μεν, αλλά τον Μάιο του 2012 δε.
Είπες ότι θα κάνεις μια εξεταστική και μόνο για το πώς οδηγηθήκαμε στο Μνημόνιο.
Είπες, όταν έκανες την συγκυβέρνηση TO 2011, ότι θα ψηφίσεις μόνο την δανειακή σύμβαση κι όχι τα μέτρα που την συνοδεύουν.
Και το βράδυ της 12ης Φεβρουαρίου 2012, ψήφισες τα ΠΑΝΤΑ Αντώνη.
Ήταν τραγικός ο τρόπος που ακύρωσες την πολιτική δυο ετών και είπες ΝΑΙ ΣΕ ΟΛΑ, φίλε Αντώνη.
Μέσα στην τραγικότητα των αποφάσεων σου, φτάσαμε στις εκλογές του Μαΐου 2012.
Σου στείλαμε φίλε Αντώνη ένα ΜΕΓΑΛΟ ΜΕΓΑΛΟ ΜΗΝΥΜΑ.
Σε πήγαμε στο 19%.
Σου είπαμε, Αντώνη δεν συμφωνούμε με αυτά που έκανες.
Δεν άκουσες, όπως πάντα άλλωστε.
Συνεχίζεται....
Σύρθηκες στο προεδρικό μέγαρο αφού δέχτηκες τον αποκλεισμό 500.000 Ελλήνων ψηφοφόρων της Χρυσής Αυγής.
Φώναξε ο Πολύδωρας για το λάθος. Τον είπατε φασίστα.
Ο Στέλιος Κούλογλου θα πει ότι «τον φασισμό τον πολεμάς με δημοκρατία» και ότι «Τη Χ.Α. δεν την πολεμάς με τη βία. Τα κοινωνικά φαινόμενα δεν αντιμετωπίζονται με ρόπαλα, αλλά με εκπαίδευση και συστηματική δουλειά πάνω στις αιτίες που τα προκαλούν.»
Αυτός δεν ήταν φασίστας φίλε Αντώνη;
Και γίνονται οι εκλογές του Ιουνίου 2012.
Η ΝΔ πήρε 1.825.497 με 62% εκλογική συμμετοχή.
Κατάλαβες κάτι;
Πήρες κανένα μήνυμα μήπως;
Και πάλι όχι.
Κάνεις κυβέρνηση με το ΠΑΣΟΚ και τη ΔΗΜΑΡ, όταν προεκλογικά μας έλεγες ότι δεν θα συνεργαστείς με το ΠΑΣΟΚ.
Ερμήνευσες την ψήφο μας, λέγοντας ότι ο λαός θέλει συνεργατικές κυβερνήσεις.
Ποιος στο είπε αυτό φίλε Αντώνη;
Ποιος σε εξουσιοδότησε να βάλεις το ΠΑΣΟΚ στην κυβέρνηση;
Η δική μου ψήφος τουλάχιστον, όχι.
Δεν ψήφισα τη ΝΔ, φίλε Αντώνη για να συνεργαστείς με το ΠΑΣΟΚ.
Και τι να έκανες; Ας μας έλεγες προεκλογικά ότι θα συνεργαστείς με το ΠΑΣΟΚ.
Δεν τόλμησες όμως.
Και ξέρεις γιατί δεν τόλμησες;
Γιατί εάν το είχες πει, το αποτέλεσμα των εκλογών θα ήταν εντελώς μα εντελώς διαφορετικό.
Σε ψήφισα γιατί μου είπες, για εξεταστική για το πώς μπήκαμε στο μνημόνιο.
Σε ψήφισα γιατί μου είπες, τέρμα η ανοχή στη διαφθορά.
Σε ψήφισα γιατί μου είπες ότι, θα δικαστούν όσοι πήραν μίζες.
Κι εσύ φίλε Αντώνη, αντί αυτών, κατάλαβες ότι έπρεπε να ξαναβάλεις το ΠΑΣΟΚ στην κυβέρνηση.
Αυτούς, που τους έβγαλε ο λαός από την πόρτα κι εσύ τους ξανάβαλες από το παράθυρο.
Μα εάν ήθελε ο λαός να κυβερνήσει το ΠΑΣΟΚ, φίλε Αντώνη, θα ψήφιζε ΠΑΣΟΚ.
Δεν το έκανε.
Αλλά ας είσαι καλά που έκανες ακριβώς τα αντίθετα από αυτά που σου ζητήσαμε με την ψήφο μας γιατί άλλα μας είπες.
Και ξεκινάς τη σωτηρία της χώρας.
Με ποιους;
Με τον Θεοχάρη, που κατά πολλούς ήταν στέλεχος της Lehman Brothers, όταν κόντεψε να τινάξουν την Αμερικάνικη Οικονομία στον αέρα;
Με τον Σημιτικό Στουρνάρα;
Με ποιους φίλε Αντώνη;
Άφησες το ΠΑΣΟΚ να αναλάβει εξ ολοκλήρου σχεδόν την Δημόσια Διοίκηση της χώρας για να είσαι εσύ πρωθυπουργός;
Ποια όργανα της παράταξης συνεδρίασαν να συναποφασίσουν;
Πάλι μόνος σου αποφάσισες, όπως έκανες πάντα άλλωστε.
Και ψηφίσατε δεύτερη φορά ΤΑ ΠΑΝΤΑ.
Πήγες το μισθό ενός 23χρονου εργάτη σε βιομηχανία 400 ευρώ γιατί για εσάς οι εργαζόμενοι είναι σκλάβοι ανάξιοι ενδιαφέροντος.
Ζήτησες να μειωθούν οι αμυντικές δαπάνες κατά 300 εκατ. ευρώ!
Γιατί δεν πρότεινες να κοπούν 300 εκατ. ευρώ από τα κόμματα σας, τους μισθούς σας ή από την διαπλοκή;
Όταν και εάν θα χρειαστεί, με τι θα πολεμήσουμε; Με τόξα;
Ή μήπως δεν χρειάζεται να πολεμήσουμε αλλά πρέπει να παραδοθούμε ειρηνικά, φίλε Αντώνη;
Συνεχίζεται....
Δεν κατάλαβες τίποτα φίλε Αντώνη όταν έγιναν οι φοιτητικές εκλογές;
Δεν άκουσες τι τραγουδούσαν οι φοιτητές μας της ΔΑΠ-ΝΔΦΚ, στη Λεωφόρο Μεσογείων όταν πήγες να τους συγχαρείς για τη νίκη τους;
Δεν άκουσες μπροστά σου, ποιο όνομα περιείχε το σύνθημα της ΔΑΠ;
Δεν έμαθες ποια φοιτητική παράταξη είναι ο αντίπαλος της ΔΑΠ;
Είναι η ίδια παράταξη με αυτήν που εσύ έκανες κυβέρνηση, φίλε Αντώνη.
Συνεχίζοντας έτσι, φίλε Αντώνη, φτάσαμε στις εκλογές του 2014, αυτοδιοικητικές και ευρωεκλογές και αφού στο μεταξύ έχεις διαγράψει από τη ΝΔ, όλους όσους «τόλμησαν», αν είναι δυνατόν, να μην ψηφίσουν κάποιο νομοσχέδιο.
Καισαρισμός, λέγεται αυτό, εάν δεν σε έχουν πληροφορήσει, φίλε Αντώνη.
Στις αυτοδιοικητικές «χάρισες-δώρισες» στο ΠΑΣΟΚ του Βενιζέλου, τον Καμίνη και τον Μπουτάρη.
Κατάφερες, γιατί περί κατορθώματος πρόκειται φίλε Αντώνη, στο δεύτερο γύρο του Δήμου Αθηναίων η ΝΔ να μην έχει υποψήφιο.
Κατάφερες, γιατί περί κατορθώματος πρόκειται φίλε Αντώνη, ο Κασιδιάρης της Χρυσής Αυγής να πάρει μέσα στην Αθήνα 16%;
Κατάφερες, γιατί περί κατορθώματος πρόκειται φίλε Αντώνη, και εξαφάνισες την παράταξη από τον δεύτερο γύρο των περιφερειακών εκλογών του Νομού Αττικής.
Κατάφερες, γιατί περί κατορθώματος πρόκειται φίλε Αντώνη, να φτιάξεις ένα Ευρωψηφοδέλτιο με τον Κύρτσο και την Σπυράκη, με αυτούς που κατηγορούσαν συνεχώς την κυβέρνηση της ΝΔ.
Αλήθεια φίλε Αντώνη, πότε υπερασπίστηκες την πενταετία του Καραμανλή όταν ο Στουρνάρας και το ΠΑΣΟΚ κατηγορούσαν συνεχώς;
Αλήθεια φίλε Αντώνη, πότε υπερασπίστηκες την πενταετία του Καραμανλή, όταν βγήκαν στο φως όλα τα στημένα σκάνδαλα για Βατοπέδι, για το σχέδιο ΠΥΘΙΑ της δολοφονίας του, για…. για…. για τόσα άλλα;
ΔΕΝ ΤΟ ΕΚΑΝΕΣ ΟΥΤΕ ΜΙΑ ΦΟΡΑ.
Το γιατί, το ξέρεις εσύ φίλε Αντώνη.
Κατάφερες, γιατί περί κατορθώματος πρόκειται φίλε Αντώνη, στις Ευρωεκλογές, η παράταξη να συγκεντρώσει 1.298.713 ψήφους, 1.000.000 λιγότερους από την μεγαλύτερη ήττα της ΝΔ, τον Οκτώβριο του 2009.
Και δεν λογοδότησε κανένας γι’ αυτό.
Και όχι μόνο.
Στις 2 Ιουνίου συγκαλείς εκτελεστική Γραμματεία προκειμένου να γίνει η αποτίμηση των εκλογικών αποτελεσμάτων.
Και περίμενα, εάν μη τι άλλο, να αναλάβεις την ευθύνη που σου αναλογεί για το κατάντημα της παράταξης.
Κι αντ’ αυτού είπες ότι, «διατηρήσαμε τις δυνάμεις μας».
Δηλαδή, φίλε Αντώνη, αυτές είναι οι δυνάμεις της παράταξης που ηγείσαι;
Το 23%;
Αυτός ήταν ο στόχος των ευρωεκλογών;
Πάλι δεν κατάλαβες φίλε Αντώνη το μήνυμα που σου ξαναστείλαμε.
Και συνέχισες στο ίδιο μοτίβο, την ίδια πολιτική.
Α, ξέχασα. Άλλαξες τον Σημιτικό Στουρνάρα με έναν επίσης Σημιτικό τον Χαρδούβελη.
Αυτό κατάλαβες από τις ευρωεκλογές.
Συνεχίζεται....
Και έρχεται η διαδικασία εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας.
Και ψελλίζεις κάτι περί αναθεώρησης του Συντάγματος και ότι δεν πρέπει να χαθεί η ευκαιρία.
Μα εάν στ’ αλήθεια ήθελες την αναθεώρηση του Συντάγματος, γιατί δεν ξεκίνησες τις διαδικασίες 2,5 χρόνια τώρα που κυβερνάς;
Για ποιο λόγο, πέραν της απειλής, άνοιξες τώρα το ζήτημα;
Κατηγορήσατε πολλοί τον Πολύδωρα επειδή δεν ψήφισε τον Δήμα.
Πες μου, φίλε Αντώνη, σε τι από αυτά που είπε ο Πολύδωρας έχει άδικο;
Σε τίποτα κατά την ταπεινή μου άποψη.
Όχι ότι σε νοιάζει κιόλας.
Ποτέ δεν σ΄ ένοιαξε η γνώμη μας. Πάντα μόνος σου αποφάσιζες.
Και πάμε σε εκλογές.
Και τοποθετείς εκπρόσωπο τύπου της παράταξης, εάν είναι δυνατόν, την Μαρία Σπυράκη.
Δεν έχω τίποτα προσωπικό μαζί της. Μια χαρά άνθρωπος είναι. Και επιτυχημένη.
Όμως δεν δέχομαι να με εκπροσωπούν άνθρωποι που τους είχα διαχρονικά απέναντι και ουδέποτε είχαν την οποιαδήποτε σχέση με τη Νέα Δημοκρατία.
Έτσι επέλεξες, έτσι έκανες.
Και έρχεσαι και ζητάς πάλι την ψήφο μου.
Να την κάνεις τί άραγε, φίλε Αντώνη;
Να την διαχειριστείς όπως εσύ θέλεις;
Πότε μας ρώτησες φίλε Αντώνη;
Και σας έπιασε όλους σας ξαφνικό ενδιαφέρον για τη υγεία μας και μας στέλνετε sms με ευχές για υγεία το 2015!!!!!!
Φίλε Αντώνη, παρέλαβες κόμμα και θα παραδώσεις νεοφιλελεύθερο, νεοταξικό, αντιλαϊκό από-κόμμα.
Και πριν σε αποχαιρετήσω, ΟΡΙΣΤΙΚΑ ΠΛΕΟΝ φίλε Αντώνη, θα σου κάνω μια ερώτηση.
Στο βιβλίο της Κοινωνικής και Πολιτικής Αγωγής της Ε΄ τάξης του Δημοτικού Σχολείου στις σελίδες 23-27, υπάρχει το κεφάλαιο για το Κράτος.
Λέει λοιπόν στις σελίδες αυτές:
«Για να υπάρχει ένα κράτος, πρέπει να υπάρχει ο λαός, η χώρα και η εξουσία.
Η χώρα είναι μια εδαφική έκταση που ορίζεται από τα σύνορα.
Οι άνθρωποι που είναι εγκατεστημένοι μόνιμα σε μια χώρα, και έχουν την ιθαγένειά της, αποτελούν τον λαό της.
Kράτος είναι λαός εγκατεστημένος μόνιμα σε μια ορισμένη χώρα, που προσδιορίζεται από συγκεκριμένα σύνορα, οργανώνεται με νόμους – κανόνες και ασκεί εξουσία.»
Αυτά γράφει το βιβλίο που διδάσκουμε στα ελληνόπουλα στην Ε΄ τάξη του Δημοτικού Σχολείου.
Και σε ρωτάω Αντώνη Σαμαρά,
ΤΙ ΑΠΟ ΑΥΤΑ ΕΧΕΙΣ ΣΩΣΕΙ ΤΑ 2,5 ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΥ ΚΥΒΕΡΝΑΣ ΑΥΤΗ ΤΗ ΧΩΡΑ;
ΤΕΛΟΣ
για σενα με τα ¨Συνεχίζεται...¨
Ο Μέγας Ναπολέων ήταν αυτός που είχε πει ότι ο πόλεμος είναι η μαμή της ιστορίας.
Όσοι λοιπόν δεν το έχετε καταλάβει, τις επόμενες τρεις εβδομάδες η χώρα βρίσκεται σε πόλεμο. Όχι σαν κι αυτόν τον τρομακτικό με τα όπλα που αφήνει πίσω του νεκρούς και τραυματίες.
Αλλά έναν ιδεολογικό πόλεμο από τον οποίο μπορεί να υπάρξει ένα και μοναδικό θύμα. Η Ελλάδα και η πορεία της στην ευρωπαϊκή οικογένεια. Ο πόλεμος των δύο κόσμων που βρίσκεται σε εξέλιξη έχει από τη μια τις δυνάμεις της προόδου, μια αστική δημοκρατία που παλεύει να φτιάξει ένα σύγχρονο κράτος. Με λάθη, πισωγυρίσματα, ισχυρές δόσεις λαϊκισμού. Αλλά με σταθερή την πεποίθηση ότι άλλος δρόμος από την Ελλάδα εντός του ευρώ και την Ελλάδα που παλεύει να γίνει κανονική χώρα δεν υπάρχει.
.................
Από την άλλη βρίσκεται ο λαϊκισμός αυτοπροσώπως. Αυτός που στήθηκε από το ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα και τώρα παίρνει τη ρεβάνς από την ψευτοαριστερά του Τσίπρα. Που ξαναθυμίζει στον ελληνικό λαό τα «λεφτά υπάρχουν» του Γ. Παπανδρέου ο οποίος «αναστήθηκε» γιατί λαϊκισμός χωρίς κάποιον Παπανδρέου δεν υπάρχει. Μαζί με το λαϊκισμό και μια κάστα ανθρώπων, καλοβολεμένων, που έχουν σπίτια στα βόρεια προάστια και το Κολωνάκι αλλά πίνουν καφεδάκι στα Εξάρχεια. Που κάνουν διακοπές στο Γκστάαντ (καλή ώρα η κόρη Μηλιού) αλλά κατηγορούν την κυβέρνηση γιατί δεν βοηθά τον ελληνικό τουρισμό.
Που έχουν σπουδές στα καλύτερα πανεπιστήμια του κόσμου αλλά που βοηθούν στη διάλυση του ελληνικού πανεπιστημίου. Που έχουν λεφτά σε λογαριασμούς του εξωτερικού και κυκλοφορούν με αμπέχονα.
Ο πόλεμος λοιπόν που είναι μπροστά μας δεν έχει ημερομηνία λήξης την 25η Ιανουαρίου, συνεχίζεται και μετά και θα κρίνει το μέλλον των επόμενων γενεών.
Στη μητέρα όλων των μαχών πρωτοστατεί ο Αντώνης Σαμαράς. Πήρε τη χειροβομβίδα το 2012, δεν την κοπάνησε, δεν φυγομάχησε και κατάφερε να την απασφαλίσει. Έχοντας τη Νέα Δημοκρατία σχεδόν όλη απέναντί του, τους ψευτοδεξιούς αντιπάλους του, βασικά στελέχη του κόμματος αποστασιοποιημένα. Και μια κοινωνία σε αναβρασμό να μην ξέρει τι να πιστέψει. Αυτούς που του λένε αλήθεια για την πραγματική κατάσταση της χώρας ή εκείνους που υπόσχονται τα πάντα με ανύπαρκτα λεφτά;
Ο Σαμαράς βρήκε μπροστά του και απίθανους τυχοδιώκτες, πολλαπλά ευεργετηθέντες αλλά αχάριστους. Τον Καμμένο, τον Πολύδωρα, την ίδια την Ντόρα μερικές φορές, αρκετούς Καραμανλικούς αν και όχι τον ίδιο τον Καραμανλή που απέδειξε ότι βάζει πάνω από όλα την παράταξη.
Παρ’ όλα αυτά πήρε το 2009 ένα διαλυμένο κόμμα και το έκανε κυβέρνηση, δυστυχώς με δεκανίκι τον Βενιζέλο. Πήρε μια χώρα με ουσιαστική χρεοκοπία και κατάφερε να την ξαναβάλει στο χάρτη. Τα ελλείμματα μειώθηκαν, οι πρώτοι ισοσκελισμένοι προϋπολογισμοί είναι πραγματικότητα, πρωτογενές πλεόνασμα για πρώτη φορά μετά από δεκαετίες. Έγιναν προσπάθειες να νοικοκυρευτεί το κράτος, να προχωρήσουν μεταρρυθμίσεις αλλά και να ξεφύγει η Ελλάδα από τον φαύλο κύκλο της λιτότητας.
Ο Σαμαράς έκανε και πολλά λάθη που ο ίδιος τα αναγνωρίζει. Με κυριότερο ότι δεν προστάτεψε όσο θα έπρεπε τις αδύναμες κοινωνικές τάξεις. Παρ’ όλα αυτά ο Σαμαράς και η ΝΔ τήρησαν τη βασικότερη απ’ όλες τις υποσχέσεις: Να μη βγει η Ελλάδα από το ευρώ, να μην χρεοκοπήσει η οικονομία. Να μη γίνουμε Αργεντινή όπως κάποιοι ονειρεύονται.
Και τώρα, στη μητέρα όλων των μαχών στη ζυγαριά μπαίνουν όλα τα παραπάνω. Και κυρίως μπαίνουν οι δύο βασικοί μονομάχοι. Ξεχάστε τους Μηλιούς, τους Σκουρλέτηδες, τους Τόλιους ή τους Βορίδηδες, τους Γεωργιάδηδες και του Βρούτσηδες. Εδώ έχουμε να κάνουμε με Σαμαρά και Τσίπρα. Κοιτάξτε τους, μετρήστε τους, ζυγίστε τους και κρίνετέ τους. Αλλά κυρίως όλοι οι ψηφοφόροι που αμφιταλαντεύεστε τι θα ψηφίσετε σκεφτείτε το συμφέρον της πατρίδας.
Σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις, ένα 6% των ψηφοφόρων της ΝΔ φεύγει και πάει προς τον ΣΥΡΙΖΑ. Δηλαδή δεξιοί ψηφοφόροι που έχουν απογοητευτεί από τη ΝΔ, τον Σαμαρά, τα Μνημόνια, αποφασίζουν να μετακινηθούν προς την Κουμουνδούρου. Είναι το κρίσιμο μέγεθος που θα δώσει ή όχι τη νίκη στον Τσίπρα. Αντέχει λοιπόν η καρδιά σας εσείς δεξιοί ψηφοφόροι, στον πιο μεγάλο πόλεμο, από τον οποίο θα γραφτεί ιστορία, να κάνετε το μεγάλο λάθος;
Σκεφτείτε το, έχετε 21 ημέρες ακόμη… ............
Λίγος πολιτικός χρόνος, πολύς, όμως για να στήσετε τη ζυγαριά σας. Η Ελλάδα δεν αντέχει μια εθνική τραγωδία που θα φέρουν εκείνοι που φέρονται ανεύθυνα.
Θυμήσου τον Καζαντζάκη: Μην καταδέχεσαι να ρωτάς: "Θα νικήσουμε; Θα νικηθούμε;" Πολέμα! Ν' αγαπάς την ευθύνη. Να λες: Εγώ, εγώ μονάχος μου έχω χρέος να σώσω τη γης. Αν δε σωθεί, εγώ φταίω.
Δεν υπάρχουν, νομίζω, διλήμματα.
Δειλοί υπάρχουν μόνο...
Είστε 12 διαφορετικοί ανώνυμοι ρε παιδιά ή ένας και μιλάει μόνος του;;
Δημοσίευση σχολίου
Οι όροι χρήσης που ισχύουν για τη δημοσίευση των σχολίων, έχουν ως εξής: Σχόλια ανώνυμα, σχόλια τα οποία είναι υβριστικά ή περιέχουν χαρακτηρισμούς ή ανώνυμες καταγγελίες που δεν συνοδεύονται από αποδείξεις θα αφαιρούνται. Η "Ιτέα Καρδίτσας" δεν παρεμβαίνει σε καμία περίπτωση για να αλλοιώσει το περιεχόμενο ενός σχολίου εφόσον πληρεί τις προϋποθέσεις. Σε καμιά περίπτωση τα σχόλια δεν αντιπροσωπεύουν την "Ιτέα Καρδίτσας". Επίσης ο διαχειριστής διατηρεί το δικαίωμα να αφαιρεί οποιοδήποτε σχόλιο θεωρεί ότι εμπίπτει στις παραπάνω κατηγορίες. Με την αποστολή ενός σχολίου αυτόματα αποδέχεστε και τους όρους χρήσης.
Ο διαχειριστής