Ακόμα και οι Σαρακατσαναίοι όσο διατηρούσαν τον παραδοσιακό τρόπο ζωής, το καλοκαίρι στα βουνά έστηναν το σχολειό τους ( εκεί καλλιέργησα κι εγώ τα πρώτα μου γράμματα) δηλαδή μια καλύβα με πάγκους γύρω γύρω για να κάθονται οι μαθητές και να στεγάζεται και ο δάσκαλος.
Τα γράμματα είναι στη φύση του Έλληνα περισσότερο από κάθε άλλα λαό όπου γης - μάθε παιδί μου γράμματα, συνήθης προτροπή των γονιών.
Δεν είναι τυχαίο ότι από την αρχαία Ελλάδα ξεκίνησαν η ποίηση (Όμηρος, μέχρι στιγμής αξεπέραστος - ισάξιοι υπάρχουν), η φιλοσοφία (Σωκράτης, Πλάτων, Αριστοτέλης κ.α.), η τραγωδία (Σοφοκλής, Ευριπίδης κ.α.), η κωμωδία (Αριστοφάνης κλπ), η ιστοριογραφία (Θουκυδίδης κλπ), τα μαθηματικά (Πυθαγόρας κ.α.) κλπ.
Το σχολειό του χωριού μου ήταν (δεν υπάρχει πλέον) ένα μονώροφο κτίριο σε επαφή με τον περίβολο της εκκλησιάς μας, όπου ίσως και να ανήκε. Το σχολειό στεγάζονταν στον όροφο και αποτελούνταν από μία μόνο μακρόστενη αίθουσα, στην κεφαλή της οποίας ήταν η έδρα του δάσκαλου με ένα μαυροπίνακα. Ο μαυροπίνακας τότε αποτελούσε, μαζί με το κοντύλι και την πλάκα, το πλέον απαραίτητο εξάρτημα για τη μάθηση των παιδιών..
Μία εξωτερική σκάλα χωρίς κιγκλιδώματα και ένα μικρό μπαλκονάκι οδηγούσε στην αίθουσα.
Κατά την είσοδο και έξοδο, ο δάσκαλος στεκόταν στο μπαλκονάκι και μας προέτρεπε να βαδίζουμε τοίχο τοίχο για να μην πέσουμε. Το ίδιο γινότανε και κατά την εκφώνηση των ποιημάτων μας στις εθνικές επετείους, ο δάσκαλος δίπλα μας για προστασία.
Θυμάμαι με πόσο καμάρι και έξαρση βγαίναμε στο μπαλκόνι να πούμε το ποίημά μας και οι χωριανοί από κάτω να χειροκροτούν καταχαρούμενοι.
Ωραία χρόνια, αν και φτωχά.
Ο πλούτος δε γεμίζει την ψυχή, άλλα τη γεμίζουν και προπαντός η καλλιέργεια αυτής και τα ιδανικά..
Τα σχολικά μας εφόδια ήταν λιγοστά τόσο τα δικά μας όσο και του σχολείου.
Εκτός του μαυροπίνακα, υπήρχε ένας δύο χάρτες και ένα αριθμητήριο για τις πρώτες τάξεις και μία ξυλόσομπα που την τροφοδοτούνταν με καυσόξυλα που έφερναν οι μαθητές εκ περιτροπής.
Από βιβλία θυμάμαι ένα αναγνωστικό, ένα βιβλίο ιστορίας, ένα γεωγραφίας και τίποτε άλλο.
Κατά την τελευταία τάξη κυκλοφόρησε και ένα βιβλίο με την επιγραφή: ΄Απασα ύλη.
Είχε συμπυκνωμένα όλα τα μαθήματα, χωρίς ωστόσο να είναι στο πρόγραμμα.
Η σίτιση του δασκάλου γινότανε με τη σειρά από τους μαθητές.
Βλέπετε το κράτος ήταν φτωχό και οι αποδοχές των εκπαιδευτικών γλίσχρες, ανεπαρκείς για τις στοιχειώδεις ανάγκες τους. Εξ αυτού του λόγου και το νέο σχολείο που κτίστηκε μεταγενέστερα πρόβλεψε και κατασκευή κατοικίας, αν δεν κάνω λάθος υπάρχει ακόμη.
Εκείνο που δεν υπάρχει είναι το έμψυχο, δηλαδή οι μαθητές να γεμίσουν το σχολειό, θύμα και αυτό της αστυφιλίας και του μιμητισμού.
Το σλόγκαν καλύτερα τελευταίος στην πόλη παρά πρώτος στο χωριό υπήρξε καταλυτικό.
Κωνσταντίνος Γαλλής
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Οι όροι χρήσης που ισχύουν για τη δημοσίευση των σχολίων, έχουν ως εξής: Σχόλια ανώνυμα, σχόλια τα οποία είναι υβριστικά ή περιέχουν χαρακτηρισμούς ή ανώνυμες καταγγελίες που δεν συνοδεύονται από αποδείξεις θα αφαιρούνται. Η "Ιτέα Καρδίτσας" δεν παρεμβαίνει σε καμία περίπτωση για να αλλοιώσει το περιεχόμενο ενός σχολίου εφόσον πληρεί τις προϋποθέσεις. Σε καμιά περίπτωση τα σχόλια δεν αντιπροσωπεύουν την "Ιτέα Καρδίτσας". Επίσης ο διαχειριστής διατηρεί το δικαίωμα να αφαιρεί οποιοδήποτε σχόλιο θεωρεί ότι εμπίπτει στις παραπάνω κατηγορίες. Με την αποστολή ενός σχολίου αυτόματα αποδέχεστε και τους όρους χρήσης.
Ο διαχειριστής