Μια βόλτα στην Ιτέα διάρκειας 30 χρόνων (μέρος 2)...

….απέναντι ακριβώς από τη ¨Βάσω¨ βρίσκεται ακόμη το σιδεράδικο του Γιώργου και του Τάκη. Σαν τώρα θυμάμαι τον παππού τον Μπανταγκιώνη αργά το απόγευμα με το σακάκι ριγμένο στους ώμους και το μπεγλέρι στα χέρια να παίρνει το δρόμο για το σπίτι.
Δίπλα ακριβώς ήταν το βουλκανιζατέρ του κυρ Νώντα. Όλα τακτοποιημένα με τη σειρά στον πάγκο εργασίας! Έκλεισε όμως κι αυτό.

Απέναντι άνοιξε τη δεκαετία του ΄80 η PUB του Γούλα. Μοντέρνοι καιροί για το χωριό μας. Αντίς λογής ποτά, αντίς λογής μουσικές. Εκεί μάθαμε οι περισσότεροι τον Σταυρό του Νότου, του Καββαδία, τον Λάκη με τα ψηλά ρεβέρ, τον Βασίλη Παπακωνσταντίνου και το νέο κύμα μουσικής. Όμορφο μαγαζάκι, ότι έπρεπε για το χωριό μας. Εκεί άρχισαν για πολλά ζευγαράκια και τα πρώτα σκιρτήματα. Τώρα πια μόνο ο ξύλινος φράχτης έμεινε να θυμίζει σε κάποιους τα βράδια ξενοιασιάς που περνούσαμε εκεί.

Δίπλα του το εργόχειρο της κυρίας Φωτεινής. Ένα σωρό καλούδια για τις νοικοκυρές του χωριού. Τώρα βρίσκεται το ίντερνετ καφέ, το φάστ φούντ της Βιβής και το κομμωτήριο της Μαρίας και της Ντίνας. Το συγκεκριμένο ήταν και πιο παλιά κομμωτήριο, το είχε η Μαριάννα μια ψιλόλιγνη κυρία, κάθε απόγευμα έστριβε τη γωνία της Βάσως και με ένα πλατύ χαμόγελο καλησπέριζε όλους όσους έπιναν τον καφέ τους εκεί.

Απέναντι βρίσκεται το κτίριο του Γιώργου Στεφανόπουλου.
Τι να πρωτοθυμηθεί κανείς γι αυτό; Πρώτα σινεμάς, ¨Σινετζίμ-Σινεμπότ¨ έτσι το λέγαν, από το Τζίμας και Μπότης, ήταν συνέταιροι. Αργότερα έγινε παντοπωλείο, φλιπεράκια και πολλά άλλα. Μπροστά ακριβώς από το σπίτι τους ήταν ένα τεράστιο δέντρο όπου εκεί είχαν δεμένη μια αυτοσχέδια κούνια και όλοι εμείς οι πιτσιρικάδες πηγαίναμε για να παίξουμε.
- «Πάλι δω μαζεύκατη βρε διαόλια» μας φώναζε η γυναίκα του κυρ Γιώργου.

Διαγώνια απέναντι βρίσκεται το παλιό Κοινοτικό γραφείο.
Οι σημαντικότερες αποφάσεις από τα εκάστοτε Τοπικά συμβούλια στα πιο δύσκολα χρόνια πάρθηκαν εκεί, για να φέρουν το χωριό μας στη σημερινή του μορφή.
Απ έξω ακριβώς, όταν έγινε το δίκτυο στο χωριό, υπήρχε μια βρύση. Πολλές φορές όταν παίζαμε εκεί τριγύρω ή όταν γυρνούσαμε από το γυμνάσιο σταματούσαμε να πιούμε νερό. Μας καταλάβαινε ο μπάρμπα Μήτσος ο γραμματέας όμως, έβγαινε στο παράθυρο και μας έβαζε τις φωνές:
- ¨Μη τν αφήστη πάλι ανοιχτή σείς να ξέρτη, κιαρατάδις¨ και το βάζαμε στα πόδια. Τώρα προς το παρόν δεν έχει αξιοποιηθεί ακόμη σωστά το συγκεκριμένο κτίριο.

Πίσω του ακριβώς και μέσα στο στενό δρομάκι ήταν το παλιό ταχυδρομείο. Σαν τώρα θυμάμαι, σκυφτός πάντα πίσω από το γκισέ του ο ταχυδρόμος, ο κύρ Στέφανος Ποζιός και μπροστά στα ράφια ο Αποστόλης, ο δεύτερος ταχυδρόμος τακτοποιούσε τα γράμματα σφυρίζοντας και σιγοτραγουδώντας. Όταν μεταφέρθηκε στο καινούριο Κοινοτικό κατάστημα το Ταχυδρομείο, είχε γίνει εκεί κατάστημα ρούχων του Σάκη Μακρή και σήμερα βρίσκεται ένα μοντέρνο κρεοπωλείο.

Δίπλα του ακριβώς βρίσκεται το κομμωτήριο του Βύρωνα και της συζύγου του Λένας. Ακριβώς μετά και στη γωνία βρισκόταν το ψιλικατζίδικο του Στέφανου Γούλα. Τι καραμέλα και τσίχλα έχουμε φάει στα διαλείμματα του σχολείου μας από κεί δε λέγεται. Σοκολατάκια ΚΟΚΟΣ, γαριδάκια ΜΠΟΖΟ, καραμέλες ¨ΡΑΝΤΕΒΟΥ¨ και πολλές άλλες παιδικές λιχουδιές. Αργότερα εκεί είχε γίνει πρακτορείο ΠΡΟΠΟ, γραφείο κηδειών και σήμερα είναι μεσιτικό γραφείο.

Απέναντι ακριβώς στη μικρή τρίγωνη πλατεία είχε ανοίξει περίπτερο ο παππούς «Μπακατσιάρας». Μετακομίσαμε όλοι εκεί για τις λιχουδιές μας. Ευτυχώς αυτό ακόμα υπάρχει, βέβαια με άλλο ιδιοκτήτη.

Μπροστά από το περίπτερο και στο άνοιγμα του δρόμου στέκει επιβλητικό το παλιό πλέον Δημοτικό σχολείο. Το σχολείο όλων μας. Τι να πρωτογράψει κανείς; Τόσες εικόνες. Γέμιζε φωνές η αυλή του στα διαλείμματα. Εκεί μέσα μάθαμε όλοι τα πρώτα μας γράμματα, κάναμε τους πρώτους μας φίλους, μάθαμε τα πρώτα μας παιχνίδια. Εκεί διάβασαν οι παππούδες μας, οι γονείς μας, εμείς και πολλά από τα παιδιά μας. Τώρα στην αυλή του δεν ακούγονται φωνές, οι αυλόπορτες κλειδαμπαρωμένες τις καθημερινές. Ευτυχώς όμως τα τελευταία χρόνια χρησιμοποιούν κάποιες αίθουσες οι σύλλογοι κι έτσι συντηρείται. Ίσως κάποια στιγμή αξιοποιηθεί ακόμη περισσότερο...

Φίλοι μου να είστε όλοι καλά. Θα τα ξαναπούμε……

Κουτσιαριώτης Νοσταλγός