
Αμέσως μετά το Πάσχα ήταν, ένα απομεσήμερο που άρχισε να κτυπά η καμπάνα του χωριού μου, του Πέτρινου, κάπου εκεί προς το τέλος του πρώτου μισού της δεκαετίας του ΄40.
Δεν κτυπούσε χαρμόσυνα, δεν κτυπούσε λυπητερά, κάτι μεταξύ επίκλησης και προσμονής, το σίγουρο ήταν ότι μας καλούσε κοντά της, στην Εκκλησιά μας και όλοι τα βλέμματα προς τα εκεί τα είχαμε στραμμένα
Και τότε ακούγεται η φωνή του πατέρα:
- Σηκωθείτε, πάμε να πάρουμε τις εικόνες,...