Η ιστοροκή επίσκεψη του Εμανουέλε Γκράτσι στο σπίτι του Ιωάννη Μεταξά έγινε στις 3 τα ξημερώματα της 28ης Οκτωβρίου.
Στο τελεσίγραφο που παρέδωσε ο Ιταλός πρέσβης κατηγορείτο η ελληνική κυβέρνηση για ανοχή απέναντι στις βρετανικές πολεμικές επιχειρήσεις στα χωρικά της ύδατα, για προκλητικά δράση έναντι του αλβανικού έθνους, ενώ ζητούσε την ανεμπόδιστη προέλαση των ιταλικών στρατευμάτων στη Χώρα. Σε περίπτωση άρνησης η Ελλάδα θα δεχόταν την ιταλική επίθεση μέσα σε τρείς ώρες.
Στην πραγματικότητα ο Μεταξάς δεν είπε ποτέ το «ΟΧΙ» στον Γκράτσι, αλλά απάντησε με έναν εξίσου σαφή και κατηγορηματικό τρόπο, «ΛΟΙΠΟΝ ΑΥΤΟΣ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΕΜΟΣ». Ο Γκράτσι περιγράφει τη συνάντηση: «Μου έσφιξε το χέρι, με έβαλε μέσα. Μόλις καθίσαμε του έδωσα το κείμενο. Ο Μεταξάς άρχισε να το διαβάζει. Τα χέρια του έτρεμαν ελαφρά και μέσα από τα γυαλιά του έβλεπα τα μάτια του να βουρκώνουν. Όταν τελείωσε την ανάγνωση, με κοίταξε κατά πρόσωπο και μου είπε με καθαρή και σταθερή φωνή «Alors, c’est la guerre».
Μια λιγότερο φωτισμένη αλλά το ίδιο σημαντική άρνηση είχε διαδραματιστεί αρκετό διάστημα πριν από την 28η Οκτωβρίου. Την πρώτη ημέρα του πολέμου, ο κυβερνήτης Ι. Μεταξάς συγκέντρωσε τους εκδότες των σημαντικότερων εφημερίδων της εποχής αποκαλύπτοντάς τους το παρασκήνιο της συμμετοχής της Χώρας στον πόλεμο με την πλευρά των Συμμάχων.
Στις διαπραγματεύσεις που είχαν γίνει μεταξύ της ελληνικής κυβέρνησης και των δυνάμεων του ʼξονα, ο Χίτλερ επιθυμούσε τη συμμετοχή μας σε αυτές «σαν εραστής του ελληνικού πνεύματος», αλλά ζητούσε κάποιες θυσίες προς τους γείτονές μας, που θα ήταν όμως ασήμαντες μπροστά στα οικονομικά οφέλη που θα είχαμε στη Νέα Τάξη Πραγμάτων. Ο Μεταξάς, πιέζοντας να μάθει ποιες θα ήταν αυτές οι «μικρές» παραχωρήσεις, άκουσε ότι «…μας εδόθη να καταλάβωμεν ότι τούτο συνίστατο εις μερικάς ικανοποιήσεις προς την Ιταλίαν δυτικά της Πρεβέζης, ίσως και προς την Βουλγαρίαν ανατολικώς μέχρι την Αλεξανδρούπολη. Δηλαδή, θα έπρεπε δια να αποφύγωμεν τον πόλεμον, να γίνωμεν εθελοντές δούλοι και να πληρώσωμεν αυτή την ΄΄τιμήν΄΄ με το άπλωμα του δεξιού χεριού της Ελλάδος προς ακρωτηριασμόν από την Ιταλίαν και του αριστερού προς ακρωτηριασμός από τη Βουλγαρίαν»
Όπως είναι κατανοητό, το «ΟΧΙ» στο ιταλικό τελεσίγραφο είχε διαμορφωθεί από την Ελληνική Κυβέρνηση πλύ καιρό πριν.
Σπύρος Σπυρόπουλος
Στο τελεσίγραφο που παρέδωσε ο Ιταλός πρέσβης κατηγορείτο η ελληνική κυβέρνηση για ανοχή απέναντι στις βρετανικές πολεμικές επιχειρήσεις στα χωρικά της ύδατα, για προκλητικά δράση έναντι του αλβανικού έθνους, ενώ ζητούσε την ανεμπόδιστη προέλαση των ιταλικών στρατευμάτων στη Χώρα. Σε περίπτωση άρνησης η Ελλάδα θα δεχόταν την ιταλική επίθεση μέσα σε τρείς ώρες.
Στην πραγματικότητα ο Μεταξάς δεν είπε ποτέ το «ΟΧΙ» στον Γκράτσι, αλλά απάντησε με έναν εξίσου σαφή και κατηγορηματικό τρόπο, «ΛΟΙΠΟΝ ΑΥΤΟΣ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΕΜΟΣ». Ο Γκράτσι περιγράφει τη συνάντηση: «Μου έσφιξε το χέρι, με έβαλε μέσα. Μόλις καθίσαμε του έδωσα το κείμενο. Ο Μεταξάς άρχισε να το διαβάζει. Τα χέρια του έτρεμαν ελαφρά και μέσα από τα γυαλιά του έβλεπα τα μάτια του να βουρκώνουν. Όταν τελείωσε την ανάγνωση, με κοίταξε κατά πρόσωπο και μου είπε με καθαρή και σταθερή φωνή «Alors, c’est la guerre».
Μια λιγότερο φωτισμένη αλλά το ίδιο σημαντική άρνηση είχε διαδραματιστεί αρκετό διάστημα πριν από την 28η Οκτωβρίου. Την πρώτη ημέρα του πολέμου, ο κυβερνήτης Ι. Μεταξάς συγκέντρωσε τους εκδότες των σημαντικότερων εφημερίδων της εποχής αποκαλύπτοντάς τους το παρασκήνιο της συμμετοχής της Χώρας στον πόλεμο με την πλευρά των Συμμάχων.
Στις διαπραγματεύσεις που είχαν γίνει μεταξύ της ελληνικής κυβέρνησης και των δυνάμεων του ʼξονα, ο Χίτλερ επιθυμούσε τη συμμετοχή μας σε αυτές «σαν εραστής του ελληνικού πνεύματος», αλλά ζητούσε κάποιες θυσίες προς τους γείτονές μας, που θα ήταν όμως ασήμαντες μπροστά στα οικονομικά οφέλη που θα είχαμε στη Νέα Τάξη Πραγμάτων. Ο Μεταξάς, πιέζοντας να μάθει ποιες θα ήταν αυτές οι «μικρές» παραχωρήσεις, άκουσε ότι «…μας εδόθη να καταλάβωμεν ότι τούτο συνίστατο εις μερικάς ικανοποιήσεις προς την Ιταλίαν δυτικά της Πρεβέζης, ίσως και προς την Βουλγαρίαν ανατολικώς μέχρι την Αλεξανδρούπολη. Δηλαδή, θα έπρεπε δια να αποφύγωμεν τον πόλεμον, να γίνωμεν εθελοντές δούλοι και να πληρώσωμεν αυτή την ΄΄τιμήν΄΄ με το άπλωμα του δεξιού χεριού της Ελλάδος προς ακρωτηριασμόν από την Ιταλίαν και του αριστερού προς ακρωτηριασμός από τη Βουλγαρίαν»
Όπως είναι κατανοητό, το «ΟΧΙ» στο ιταλικό τελεσίγραφο είχε διαμορφωθεί από την Ελληνική Κυβέρνηση πλύ καιρό πριν.
Σπύρος Σπυρόπουλος
1 σχόλιο:
και να σκεφτή κανείς οτι όλοι εμείς οι δημοκράτες και ηδιέτερα οι δήθεν προοδευτικοί γιορτάζουμε μία πράξη ενός δικτάκτορα.πόσο γελείο είναι;
Δημοσίευση σχολίου
Οι όροι χρήσης που ισχύουν για τη δημοσίευση των σχολίων, έχουν ως εξής: Σχόλια ανώνυμα, σχόλια τα οποία είναι υβριστικά ή περιέχουν χαρακτηρισμούς ή ανώνυμες καταγγελίες που δεν συνοδεύονται από αποδείξεις θα αφαιρούνται. Η "Ιτέα Καρδίτσας" δεν παρεμβαίνει σε καμία περίπτωση για να αλλοιώσει το περιεχόμενο ενός σχολίου εφόσον πληρεί τις προϋποθέσεις. Σε καμιά περίπτωση τα σχόλια δεν αντιπροσωπεύουν την "Ιτέα Καρδίτσας". Επίσης ο διαχειριστής διατηρεί το δικαίωμα να αφαιρεί οποιοδήποτε σχόλιο θεωρεί ότι εμπίπτει στις παραπάνω κατηγορίες. Με την αποστολή ενός σχολίου αυτόματα αποδέχεστε και τους όρους χρήσης.
Ο διαχειριστής