Τα μάτια δακρύζουν όταν σκέφτεσαι με γλυκύτητα εκείνες τις εποχές.
Δεν ήταν οι τιμωρίες, αρκετές φορές σκληρές, όπου ο σεβασμός και ο φόβος ήταν ανάμεικτοι.
Δεν ήταν η μεγάλη αυστηρότητα και πειθαρχία, η αποβολή, η επανάληψη της τάξης.
Ποιος δεν έγραψε 10 φορές το μάθημα, δεν ένιωσε το τράβηγμα του αυτιού και του μαλλιού, δεν ένιωσε τον πόνο από το ανεβοκατέβασμα της βέργας στην παλάμη του;
Δεν ήταν το κούρεμα με την ψιλή!
Δεν ήταν η φτώχια, η ίδια σάκα και γομολάστιχα κάθε χρόνο!
Ούτε η τάξη που θερμαινόταν με ξυλόσομπα!
Δεν ήταν η διδασκαλία της καθαρεύουσας, η "παραλήγουσα που ποτέ δεν περισπάται, όταν η λήγουσα είναι μακρά".
Όχι, δεν ήταν τίποτε απ’ όλα αυτά.
Το δάκρυ κυλάει, γιατί είναι μνήμες, σκέψεις, εικόνες και παραστάσεις ανάκατα, από τα χρόνια της παιδικής μας αθωότητας. Από τα χρόνια εκείνα που τα βιώματά μας, μας έκαναν να πρωτογευθούμε αυτό το θαύμα που λέγεται ζωή. Είναι τα πρωτόγνωρα συναισθήματα που νιώσαμε, που μας καθόρισαν και μας χάραξαν πορεία. Είναι οι συμμαθητές μας, οι παιδικοί μας φίλοι, που έμειναν για πάντα φίλοι.
Τα πρώτα μας ερωτικά, πλατωνικά σκιρτήματα.
Είναι ένας δικός μας κόσμος που κουβαλάμε μέσα μας, ένα κομμάτι του εαυτού μας.
Η ιστορική μας συνέχεια…
5 σχόλια:
Γλυκειες αναμνησεις των παιδικων μας χρόνων!!αγαπημένες φατσουλες!!προσπάθησα και τις πιο πολλές τις αναγνώρισα !!! φιλιά σε όλους! !
Παύλο τι μας κάνεις !!!! Συγκινήθηκα βλέποντας την δασκάλα Σοφία, τον σοβαρό δάσκαλό Σπυρόπουλο, αυτός έπεισε τον πατέρα μου να σπουδάσω.Επίσης προσωπάκια αγαπημένα, σ ευχαριστώ!!!!!
Μνήμες...σου δίνουν το δικαίωμα να αναλογιστείς όχι μόνο να νοσταλγήσεις. Άραγε πότε ήταν καλύτερα τότε ή τώρα;;
...Nα πρωτογευθείς αυτό το θαύμα που λέγεται ζωή.....Πόσο όμορφα το θέτεις...και μας παρατηρώ και καταγράφω και απουσίες...και μας παίρνεις από το χέρι και μας τρέχεις σε λασπωμένους δρόμους, στους παγωμένους χειμώνες και στα καυτά καλοκαίρια και στα ζεστά πανωφόρια του χειμώνα που δεν υπήρχαν,βολευόμασταν με το ζεστό πλεχτό ζακετάκι της μαμάς...¨Ηταν όλα πρώτη φορά και γιαυτό ήταν δυνατά και έγραψαν στο υποσυνείδητο μας....΄Ολοι έχουμε τις διαδρομές μας γαλουχημένοι απ το χωριό μας ποτισμένοι από τις μυρωδιές του φρεσκομαζεμένου βαμβακιού, τις ιστορίες του Ενιπέα, της ομίχλης, της πάχνης, της υγρασίας, της κοινωνικής κριτικής. ¨Οχι δεν ήταν όλα ωραία!!!Και η ερώτηση πότε ήταν καλύτερα το σήμερα ή το χτες, ας μείνει αναπάντητη.
Ρε Παύλο κατάφερες να με συγκινήσεις!!!!!αγαπημένα πρόσωπα!!!!! απόντα και παρόντα!!!!πόσες αναμνήσεις!!!!!!!!
Δημοσίευση σχολίου
Οι όροι χρήσης που ισχύουν για τη δημοσίευση των σχολίων, έχουν ως εξής: Σχόλια ανώνυμα, σχόλια τα οποία είναι υβριστικά ή περιέχουν χαρακτηρισμούς ή ανώνυμες καταγγελίες που δεν συνοδεύονται από αποδείξεις θα αφαιρούνται. Η "Ιτέα Καρδίτσας" δεν παρεμβαίνει σε καμία περίπτωση για να αλλοιώσει το περιεχόμενο ενός σχολίου εφόσον πληρεί τις προϋποθέσεις. Σε καμιά περίπτωση τα σχόλια δεν αντιπροσωπεύουν την "Ιτέα Καρδίτσας". Επίσης ο διαχειριστής διατηρεί το δικαίωμα να αφαιρεί οποιοδήποτε σχόλιο θεωρεί ότι εμπίπτει στις παραπάνω κατηγορίες. Με την αποστολή ενός σχολίου αυτόματα αποδέχεστε και τους όρους χρήσης.
Ο διαχειριστής