Αφύπνιση συνειδήσεων...

Οτι τρώμε, ότι πίνουμε, με ότι ντυνόμαστε στους γεωργούς, στους κτηνοτρόφους και στους ψαράδες το χρωστάμε, αυτοί καλύπτουν τις βασικές ανάγκες της ζωής μας και λογικό θα ήταν να έχουν την αμέριστη συμπαράστασή μας. Είναι όμως έτσι; τους προσέχουμε; ή καλύτερα ανταποδίδουμε έστω και σχετικά κάτι περισσότερο;;;
Μα θα μου πείτε όλα τα αγοράζουμε, παρά δίνουμε, δεν κλέβουμε.
Δεν θα διαφωνήσω, αλλά σκεφθήκατε την αναστάτωση που θα δημιουργούνταν στην κοινωνία αν οι τάξεις αυτές μπορούσαν να συνδικαλισθούν και ζητούσαν δίκαιη αμοιβή της εργασίας τους και της προσφοράς τους όπως κάνουν όλες οι επαγγελματικές τάξεις;;;
Μήπως εκμεταλλευόμαστε την αδυναμία τους να συνεννοηθούν, να συνδικαλισθούν;;;
Και το χειρότερο τα συνδικαλιστικά τους όργανα με αποφάσεις του κράτους συστήθηκαν και από αυτό πατρονάρονται!
Κοινωνίες που δεν έχουν ανεπτυγμένη γεωργία – κτηνοτροφία συγκαταλέγονται στις υπανάπτυκτες ή, όπως επικράτησε τα τελευταία χρόνια να λέγεται για να χρυσώσουνε το χάπι, στις αναπτυσσόμενες χώρες.
Μια ματιά στις βιομηχανικές χώρες μας πείθει για την ορθότητα της άποψης.
Όλες οι χώρες της δυτικής Ευρώπης, ΗΠΑ, Ιαπωνία, Ν. Κορέα, Ισραήλ, κλπ έχουν ζηλευτή γεωργία – κτηνοτροφία. Ακόμη κι εμείς εισάγουμε γεωργοκτηνοτροφικά προϊόντα από αυτές τις χώρες.
Είδα στην αγορά καρύδια από τις ΗΠΑ, ακτινίδια από τη Νέα Ζηλανδία, λεμόνια από τη Νότια Αμερική, φακές και ρεβίθια από την Τουρκία, ακόμη και λουλούδια εισάγουμε από την Ολλανδία κλπ! Κάτι που πιθανόν να ξενίζει, αλλά είναι πραγματικότητα, δυστυχώς.
Βέβαια αυτά τα φαινόμενα είναι σύμφυτα με τις ελεύθερες οικονομίες και δεν μπορεί να γίνει διαφορετικά!
Όχι, μπορεί να γίνει και να εξοικονομήσουμε πολύτιμο συνάλλαγμα.
Όλα τα παραπάνω προϊόντα μπορούν να παραχθούν στη χώρα μας και μάλιστα με συγκριτικό πλεονέκτημα έναντι των άλλων λόγω του σπάνιου κλίματος μας, αρκεί να εξασφαλίσουμε τις ίδιες συνθήκες παραγωγής με τους καλλιεργητές και κτηνοτρόφους των ανταγωνιστριών χωρών.
Με απλά λόγια να τους απαλλάξουμε από τη δυσβάστακτη φορολογία.
Που ακούστηκε οι γεωργοί να πληρώνουν ΕΜΦΙΑ και μάλιστα να μελετάται η αναθεώρησή του προς το δυσμενέστερο!
Φορολογείται η αμοιβή της προσωπικής τους εργασίας, κάτι που εξαναγκάζει πολλούς να μισθώνουν εργασία από την αλλοδαπή διότι η δαπάνη αυτή εκπίπτει από τα έσοδα κλπ.
Και η απάντηση: Δαπανούμε τεράστια ποσά για να εισάγουμε αγαθά πρώτης ανάγκης, ενώ θα μπορούσαμε να τα παράγουμε εμείς αν μέρος της δαπάνης αυτής επενδύονταν στους κλάδους του πρωτογενή τομέα.
Θα παραθέσω μία ανάλυση κόστους παραγωγής, παστερίωσης και διακίνησης του νωπού γάλακτος σε ποσοστά, σύμφωνα με στοιχεία που είδαν το φως της δημοσιότητας:
ΓΑΛΑ - Αμοιβή παραγωγού περίπου 40 τις εκατό, αμοιβή λοιπών 60 τις εκατό
ΨΩΜΙ - Τιμή σιταριού περίπου 20 λεπτά, τιμή ψωμιού 350 γραμμάρια 100 λεπτά (με ένα κιλό σιταριού παρασκευάζεις 1100 γραμμάρια ψωμιού και έχει και κέρδος τα πίτουρα ο αλευροβιομήχανος).
Παραδείγματα πάμπολλα αρκεί κάποιος, (στην προκειμένη περίπτωση οι πολιτικοί μας), να θέλει να δει την αλήθεια, να σκύψει πάνω στο πρόβλημα με αγνή καρδιά και καθαρό μάτι και θα βρει λύση.
Το θέμα τεράστιο και δεν χωρεί σε μια ανάρτηση στο Φ/Β.
Τότε θα αναρωτηθεί κανείς γιατί το θίγετε;
Μα για μια πρώτη ενημέρωση, και ει δυνατόν, αφύπνιση συνειδήσεων...

Κωνσταντίνος Γαλλής