Ο "Βλάχος"

Ο Βλάχος είμαι εγώ και μην ρωτάτε γιατί.
Το 1947 από ελεύθερο πουλί στις λαγκαδιές και στα λιβάδια, βρέθηκα μαντρωμένος σε ένα σχολειό που το λέγανε Γυμνάσιο. Και δεν είναι που έπρεπε να πηγαίνω κάθε μέρα και την Κυριακή στη γραμμή για την Εκκλησιά, είναι γιατί βρέθηκα ξένος μέσα σε ξένους. Βλέπετε από το χωριό μου (Πέτρινος) άλλος δεν ήρθε εκείνη τη χρονιά να΄χω και εγώ, βρε αδερφέ, παρέα. Τις επόμενες χρονιές πήγαν και άλλοι στο Γυμνάσιο, αλλά όχι στην Καρδίτσα, πήγαν οι αφιλότιμοι στον Παλαμά.
Κι εδώ άτυχος.
Δεν ήξερα τι να κάνω, εκείνο που ήξερα είναι ότι κάτι έπρεπε να κάνω, κι αυτό ήρθε μόνο του. Γνώρισα το Νίκο Καφάση από το Κουτσιαρί, αυτός με γνώρισε στον Λάμπρο Ταμπάκη από το Μπουλί και στη συνέχεια άλλα 5-6 παιδιά από τα γύρω χωριά, ήρθαν μετά και ένα τσούρμο (πάνω από τρία) βλαχούλια από το Μουσαλάρι και έτσι έδεσε η παρέα.
Ωστόσο μεταξύ μας υπήρχαν κάποιες ασήμαντες διαφορές για τους μεγάλους, αλλά «σημαντικές» για τους μικρούς, τουλάχιστον στην αρχή της γνωριμίας. Εμένα βλάχο με ανέβαζαν βλάχο με κατέβαζαν. Του κάκου προσπαθούσα να τους πίσω ότι δεν είμαι βλάχος. Που αυτοί αμετάπειστοι.
Να δεχθούμε ότι τα βλαχούλια από το Μουσαλάρι, δεν είναι βλαχούλια διότι έχουν σπίτι και στα βουνά και στον κάμπο, ενώ εσείς στα βουνά μένετε στα καλύβια.
Κάπως έτσι έμεινα ο μόνος βλάχος, οπότε δεν μου έμεινε τίποτα άλλο παρά η αντεπίθεση.
- Και δεν μου λέτε, εσείς που είστε Καραγκούνηδες τι παραπάνω έχετε από μένα; Έχετε το σταυρό στη μπάλα; 
Αυτό ήταν άρχισαν να γελάνε. Δεν ήξεραν τι θα μπει μπάλα.
Με τα πολλά τους εξήγησα ότι μπάλα εμείς λέμε το μέτωπο.
Πάλι γέλια.
- Α ρε το πατσί λέει μπάλα, φωνάζει ό άλλος.
Ως γνωστό επικρατεί στην περιοχή μας το κεφάλι , πατσί να το λέμε. Που αυτοί το δικό τους, οπότε το πήγα αλλού που κατά τη γνώμη μου είχα κάποιο προβάδισμα.
- Και δεν μου λέτε ο Χριστός πού γεννήθηκε; Δεν γεννήθηκε στο μαντρί και σαν σαρμανίτσα είχε το παχνί; 
Ακολούθησαν παρόμοιοι διάλογοι πολλοί, αλλά τελικά τα βρήκαμε, δηλαδή εγώ έμεινα βλάχος, αλλά το συνήθισα και δεν με πείραζε.
ΩΡΑΙΑ ΧΡΟΝΙΑ.
Η λέξη «μπούλιγκ» τότε ήταν άγνωστη.

Κωνσταντίνος Γαλλής