Παρασκευή 17 Απριλίου 2020

Αναμνήσεις Μεγάλης Παρασκευής

Μεγάλη Παρασκευή σήμερα και η θλίψη της ημέρας σε συνδυασμό με την θλίψη των ημερών που ζούμε μου έφεραν στο νου αναμνήσεις του προηγούμενου αιώνα...
Τότε που η μυρωδιά του νυχτολούλουδου και της βιολέτας, σου έφερνε λιγοθυμιά.
Οι δουλειές στο σπίτι και στο κάμπο θα έπρεπε να είχαν τελειώσει ώστε να είχαμε το χρόνο να πενθήσουμε.
Πριν μπει η Mεγαλοβδομάδα ο πατέρας έπρεπε να έχει τελειώσει με το κλάδεμα του αμπελιού, την λίπανση στα στάρια, και την σπορά του καλαμποκιού και του ρεβιθιού. Το τρακτέρ, (μη φανταστείς κανένα μεγαθήριο), ένα μικρό, Massey Ferguson ξεσκέπαστο, γρασαρισμένο και πλυμένο, να περιμένει να περάσουν οι Άγιες μέρες να ξεχυθεί πάλι στο κάμπο.
Η μάνα, γύριζε ανάποδα το σπίτι.
Κατέβαιναν οι κουρτίνες, να πλυθούν και να κολλαριστούν μα και τα εργόχειρα, τραπεζομάντηλα, καρέ, σεμέν και πετσετάκια.
Έβγαιναν τα στρώματα στην αυλή να κοπανηθούν με τον κόπανο.
Έμπαιναν τα χράμια και οι κουρελούδες στη μεγάλη σκάφη.
Σήκωνε ο πατέρας τα μπατζάκια του παντελονιού, έμπαινε στην σκάφη και τα πάταγε όπως πατάνε τα σταφύλια. Ήταν πιο δυνατός!
Μετά τα απλώνανε στην μάντρα την χτισμένη με τσιμεντόλιθους να στεγνώσουν και να φυλαχτούν τακτικά ως τον επόμενο χειμώνα.
Πράσινο σαπούνι τριμμένο στο νερό για τους τοίχους, τα κουφώματα και το πάτωμα.
Οι αυλές γινόταν με την επιμέλεια της γιαγιάς. Μάζευε τα μανίκια, έδενε το μαύρο τσεμπέρι στο κεφάλι και έπιανε τη βούρτσα.
Ασβέστης με ένα κόμπο λουλάκι μέσα να δίνει φως στο άσπρο, να αναρωτιέσαι αν υπάρχει η το φαντάζεσαι.
Τρελός χορός με χρώματα και μυρωδιές.
Ο ασβέστης, το ξύδι, το σαπούνι, το πετρέλαιο το ανακατεμένο με το λάδι, οι βιολέτες και τα νυχτολούλουδα,
Το βούτυρο η βανίλια και η αμμωνία, το πορτοκάλι , το μαχλέπι και ο κόλιαντρος.
Στο τέλος τα ματσάκια τα μυρωδικά για την μαγειρίτσα, τα αντεράκια καθαρισμένα και γυρισμένα μαζί με τα ποδαράκια μέσα στο λεμόνι και το αλεύρι να ασπρίσουν και η μυρωδιά του σφαγμένου αρνιού που στράγγιζε κρεμασμένο πάνω από την γούρνα του νεροχύτη, μέσα σε λεπτή γάζα προστατευμένο.
Και έπαιρναν τα κουλουράκια και τα τσουρέκια θέση επίσημη πάνω στον μπουφέ στο"καλό δωμάτιο". Και δίπλα τους, τα δώρα της νονάς, παπούτσια (πάντα)και μια λαμπαδίτσα με λουλουδάκια.
Τα αυγά κατακόκκινα δεμένα με νάιλον κάλτσα που κράταγε τα φυλλαράκια μαζεμένα από τα λουλούδια του κήπου να βάφουν τα δάχτυλα καθώς τα ξετυλίγαμε.
Οι φωνές των παιδιών που έπαιζαν στον δρόμο σταμάταγαν με το πρώτο χτύπημα της καμπάνας.
Τρέχαμε να ντυθούμε να πάμε στην εκκλησιά. Να προσκυνήσουμε τον Σταυρό, να περάσουμε γονατιστά κάτω από τον επιτάφιο, να ανάψουμε τη λαμπάδα της νονάς!
Πέρασαν τα χρόνια και μεγαλώσαμε, η σκάφη έγινε πλυντήριο, ο καλαμένιος κόπανος και το σάρωμα, ηλεκτρική σκούπα ,ο ασβέστης, το ξύδι, το πράσινο σαπούνι, αντικαταστάθηκαν από εξελιγμένα χημικά καθαριστικά.
Οι κουρελούδες και τα χράμια έδωσαν την θέση τους σε χαλιά που κόστιζαν μια περιουσία και ήθελαν ειδικό καθάρισμα από ειδικούς.
Τα εργόχειρα κρύφτηκαν ντροπιασμένα σε συρτάρια, γιατί δεν ταίριαζαν στα σύγχρονα έπιπλα.
Το σπίτι το καθάριζε η «κοπέλα» με πέντε ευρώ την ώρα
Οι λαμπάδες των παιδιών είναι πια στολισμένες με υπερφυσικά πλάσματα-μαχητές, όπλα, μινιατούρες πολυτελών αυτοκινήτων και κάτι ισχνές κούκλες με αστραφτερές τουαλέτες και περίτεχνα χτενίσματα.
Τα νυχτολούλουδα χάθηκαν μαζί με τις τελευταίες μάντρες από τσιμεντόλιθο και οι βιολέτες άοσμες στοιβάζονταν στα ψυγεία των ανθοπωλείων.
Οι φωνές των παιδιών χαθηκαν από τους δρόμους και κρύφτηκαν στις πολυκατοικίες.
Τα αυγά βρασμένα και βαμμένα, τα κουλουράκια και τα τσουρέκια έπιαναν θέση έτοιμα στα ράφια των Σούπερ Μάρκετ η των ζαχαροπλαστείων.
Η μαγειρίτσα και το Πασχαλινό τραπέζι φιγουράριζαν στους καταλόγους των εστιατορίων....

Γέμισε ο κόσμος Χριστούς, Τελώνες, Φαρισαίους, Ιούδες, Πόντιους Πιλάτους, Μαρίες Μανάδες και Μαρίες Μαγδαλινές.
Αυτή τη χρονιά θα πενθήσουμε όχι μόνο για τον Χριστό μας, αλλά και για όλους αυτούς τους ανθρώπους που χάθηκαν. Θα ανάψουμε τις λαμπάδες μας και θα σχηματίσουμε το σταυρό στην είσοδο της πόρτας ακόμη μια φορά, θα πούμε Χριστός Ανέστη γιατί έχουμε ανάγκη την Ανάσταση περισσότερο από κάθε άλλη φορά...

Σούλα Παπαλάμπρου






Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Οι όροι χρήσης που ισχύουν για τη δημοσίευση των σχολίων, έχουν ως εξής: Σχόλια ανώνυμα, σχόλια τα οποία είναι υβριστικά ή περιέχουν χαρακτηρισμούς ή ανώνυμες καταγγελίες που δεν συνοδεύονται από αποδείξεις θα αφαιρούνται. Η "Ιτέα Καρδίτσας" δεν παρεμβαίνει σε καμία περίπτωση για να αλλοιώσει το περιεχόμενο ενός σχολίου εφόσον πληρεί τις προϋποθέσεις. Σε καμιά περίπτωση τα σχόλια δεν αντιπροσωπεύουν την "Ιτέα Καρδίτσας". Επίσης ο διαχειριστής διατηρεί το δικαίωμα να αφαιρεί οποιοδήποτε σχόλιο θεωρεί ότι εμπίπτει στις παραπάνω κατηγορίες. Με την αποστολή ενός σχολίου αυτόματα αποδέχεστε και τους όρους χρήσης.

Ο διαχειριστής