- Ασυνέπεια...ηθική κατάντια

Αυτό που συναντάω συχνά στη ζωή μου, και με ενοχλεί αφάνταστα, είναι η ασυνέπεια.
Οι άνθρωποι γίνονται όλο και πιο ασυνεπείς με τους γύρω τους.
Αδιαφορία και περιφρόνηση το θεωρώ.
Δεν βρίσκω κάποιο άλλο όρο, όσο κι αν σπάω το κεφάλι μου.

Σου λέει, "θα σου τηλεφωνήσω στις έξι", χωρίς όμως να διευκρινίζει..
Αυτό το μήνα; Τον άλλο χρόνο; Πότε, η ποιανής ημέρας "έξι" θα πάρει;
Μα ακόμη κι αν σου πει "την Τετάρτη", περίμενε εσύ, και θα δείς πολλές Τετάρτες να έρχονται και να φεύγουν.
Δεν θα σου πάρει.. σε έχει συνδέσει με Καζαμπλάνκα.

Τηλεφωνάς να δεις αν τελικά έρθει, να του το θυμίσεις αν τυχόν το ξέχασε, και δεν σηκώνει το τηλέφωνό του. Ξαναπαίρνεις, αφήνεις μηνύματα, αρχίζοντας να νιώθεις πιεστικός και ενοχές ακόμη, χωρίς ποτέ να πάρεις απάντηση άμεση.

Και όταν επιτέλους δεήσει η χάρη του/της να απαντήσει, θα ακούσεις τις μύριες ηλίθιες και ανόητες δικαιολογίες.. "Αρρώστησα..", "Τρέχω και δε φτάνω..", έλα είχα χαμηλωμένο το τηλέφωνο..", και ότι κουφό ακόμη βάλει ο νους του ανθρώπου.
Δηλαδή, σε περνάει και για ηλίθιο από πάνω.

Και ρωτάω για να καταλάβω ο πτωχός κι ανόητος.
Γιατί αυτή η ασυνέπεια συνάνθρωποι;
Οι παππούδες και οι πατεράδες μας έλεγαν, "ο λόγος μου, είναι η υπογραφή μου".
Εμείς το ξεφτιλίσαμε και το μετατρέψαμε σε, "ο λόγος μου είναι σαν την πορδή μου" ;

Τόση αδιαφορία και περιφρόνηση για τον συνάνθρωπο;
Μην τάζεις αν δεν μπορείς....
Ο άλλος σε περιμένει....
Κάποιες φορές αναβάλει σχέδια, η τα αλλάζει για χάρη σου.
Άλλες πάλι στήνεται σαν ηλίθιος να περιμένει εσένα η το τηλεφώνημά σου.
Άδικα!

Και στο τέλος φεύγει, απογοητευμένος, θυμωμένος, μα πάνω απ' όλα, απογοητευμένος και θυμωμένος με τον ίδιο του τον εαυτό, που έδωσε βάση και πίστεψε στο λόγο σου.

Ντροπή...
Κατάντησε μάστιγα.
Εδώ πλέον μιλάμε για ..ηθική κατάντια...!!!

 Παύλος